Flora
Naturalne ekosystemy leśne i nieleśne w masywie Babiej Góry charakteryzują się bardzo dużą różnorodnością. Jest ona przede wszystkim związana ze zmiennością warunków klimatycznych w poszczególnych przedziałach wysokościowych, natomiast w mniejszym stopniu na różnorodność ekosystemów florystycznych wpływa zmienność podłoża.
Obecnie stwierdzono na Babiej Górze około 700 gatunków roślin naczyniowych, ponad 200 mchów, 250 porostów i ponad 100 wątrobowców oraz 1100 gatunków grzybów w tym 700 związanych z lasami reglowymi i 400 ze zbiorowiskami pięter wysokogórskich. Znajduje się tutaj ponad 60 zbiorowisk roślinnych. Istotnymi walorami babiogórskiej flory jest duża w Beskidach liczba gatunków prawnie chronionych - ponad 30 gatunków oraz ponad 70 gatunków wysokogórskich
Na uwagę zasługuje szczególnie, bardzo dobrze wyodrębniony klasyczny układ piętrowy roślinności. Podnóża masywu obejmuje piętro pogórza do 700 m.npm. Kolejnym piętrem jest piętro regla dolnego, sięgające od 700 do około 1150 m n.p.m. W przedziale wysokości od 1150 do 1360-1400 m n.p.m. rozciąga się piętro regla górnego. Powyżej niego - aż do wysokości około 1650 m - sięga piętro kosodrzewiny. Najwyższe partie masywu znajdują się w obrębie piętra alpejskiego, obejmującego na Babiej Górze stosunkowo niewielki obszar ograniczony od dołu poziomicą 1650 m npm.
W reglu dolnym Babiej Góry, zajmującym największy obszar masywu dominują głównie lasy świerkowe, stanowiące w dużej mierze lasy monokulturowe tzn. jednowiekow i jednogatunkowe. W niewielkim procencie na stokach południowych występuje jodła. Obecny jest również buk, głównie na stokach północnych, tworząc zespół buczyny karpackiej, którego drugim składnikiem jest oprócz buka jkodła pospolita jak i sporadycznia jawor. W warstwie krzewów można spotkać sporadyczne okazy bzu koralowego i jarzębiny. W miejscach gdzie gleba jest najżyźniejsza pojawia się czosnek niedzwiedzi. Najuboższe gleby, związane głównie z kamienistymi zboczami są siedliskiem kostrzewy leśnej. Oprócz tego w zbiorowisku buczyny karpackiej występują grzyby: gołąbek fioletowy, lakówka pospolita i rzadka soplówka alpejska. Innym zbiorowiskiem występującym w piętrze regla dolnego jest bór mieszany dolnoreglowy w którym znaleźć możemy zarówno jodły, świerki jak i buki, Świerki zaczynają stopniowo dominować jako składnik drzewostanu, wraz ze wzrastającą wysokością. Wśród krzewów można spotkać jarzębinę i wiciokrzew czarny. W skład runa wchodzą borówka czarna, podrzeń żebrowiec i narecznica szerokolistna. Wzdłuż dolin potoków i terenów podmokłych takich jak źródliska występuje zespół olszyny bagiennej. Jest to tzw. zespół azonalny gdyż jego występowanie nie jest zależne od układu wysokościowego roślin. W skład drzewostany wchodzi tutaj olsza szara oraz pojawia się olsza czarna. W runie tego zespołu można spotkać knieć błotną, świerząbka orzęsionego i śledziennicę skrętolistną. Na osobną wzmiankę zasługuje Knieja Czatożańska - las o charakterze naturalnym, zbliżonym do pierwotnego. W Kniei można podziwiać do dziś wiekowe buki, jodłu i świerki. Wiele ze starych buków i jodeł osiąga nawet ponad 36 m wysokości i obwód do 3 m. Największym z pośród nich była drzewo zwane Grubą Jodłą. Jego wymiary dochodziły do 50 m wysokości i 4 m średnicy. Do dziś pozostała zrekonstruowana podstawa pnia Grubej Jodły stanowiąca pamiatkę po tym leśnym olbrzymie.
Na przejściu od regla dolnego do górnego a czasami nawet w pobliżu górnej granicy lasu występuje na stromych, skalistych zboczach, występuje jaworzyna karpacka z jarząbem.
Najbardziej charakterystyczne dla regla górnego są bory świerkowe - lasy o charakterze najbardziej pierwotnym nie zniszczone działalnością człowieka. Granica pomiędzy reglem dolnym i górnym nie jest wyraźna i miejscami bór świerkowy miesza się z lasami mieszanymi regla dolnego. Surowość klimatu zachodząca wraz ze zwiększaniem się wysokości nad poziomem morza wpływa na kształtowanie się drzewostanu, który w dolnych niższych partiach regla górnego jest zwarty i dość jednolity. Drzewa są smukłe i rzadziej ugałęzione. W miarę wzrastania wysokości pogarszają się warunki klimatyczne co prowadzi do tego iż pnie drzew stają się coraz niższe i gęściej ugałęzione. W runie dominuje borówka czarna i borówka brusznica jak również podbiałek alpejski i widłak jałowcowaty. Na łąkach śródleśnych występują bogate ziołorośla takie jak jaskier platanolistny, parzydło leśne i omieg górski. W miejscach wilgotnych można zobaczyć ciemiężycę zieloną.
W piętrze kosodrzewiny głównie na stoku północnym występują: ziołorośla z miłosną górską i lepiężnikiem wyłysiałym, traworośla z trzcinnikiem owłosionym szczególnie na zboczach żlebów i dolinek, oraz zespół kostrzewy pstrej na urwistych skałach i półkach, gdzie można spotkać m.in. takie rośliny jak: skalnica gronkowa, jaskier skalny, goździk okazały, złocień właściwy, zawilec narcyzowy, dzwonek wąskolistny i przywrotnik siwy. Zespół ten należy na Babiej Górze najpiękniejszych, zwłaszcza w okresie, kiedy rośliny zakwitają. Oprócz tego przemierzając piętro kosodrzewiny można spotkać m.in. borówczyska czernicowe i bażynowe oraz zespół bliźniczki psiej trawki a także paproć wietlicę alpejską i tojad mocny.
W trudno dostępnych miejscach na granicy występowania lasu i dolnej granicy kosodrzewiny występuje okrzyn jeleni - roślina posiadająca swe stanowiska w Polsce, jedynie na terenie BgPN. Okrzyn jeleni został uznany za symbol Babiogórskiego Parku Narodowego.
W piętrze alpejskim spotyka się murawy wysokogórskie z sitem skuciną i kosmatką górską jak też zbiorowiska związane z wyleżyskami śnieżnymi. Spotkać można również jałowiec halny, sasankę alpejską i wierzbę żyłkowaną.
Występują także: kostrzewa niska, zawilec narcyzowy, rojnik górski i goździk okazały. Szczególnie cennym gatunkiem jest rogownica alpejska występująca - podobnie jak okrzyn jeleni, na terenie Polski tylko na Babiej Górze.