Szybkie wprowadzenie do znieczulenia ogólnego
Szybką indukcję znieczulenia ogólnego wykonuje się celem ułatwienia intubacji. Wskazania obejmują konieczność zabezpieczenia dróg oddechowych u pacjentów z pełnym żołądkiem, unikanie wzrostu ciśnienia śród czaszkowego podczas intubacji (ważne u pacjentów z urazami głowy oraz po udarach), zabezpieczenie dróg oddechowych i kontrolę pacjentów poddawanych niektórym zabiegom (obrazowanie TK lub MR) oraz usprawnianie wentylacji mechanicznej (tab.).
Wykonać preoksygenację pacjenta. Założyć dostęp dożylny i podłączyć sprzęt monitorujący. Unikać wentylacji mechanicznej z użyciem maski twarzowej i worka z zastawką bezzwrotną, gdyż może to spowodować rozdęcie żołądka, co z kolei prowadzi do zwiększenia ryzyka zachłyśnięcia.
Podać lidokainę (1,5 mg/kg m.c. i.v.) Przy urazie głowy może ona zmniejszyć wzrost ciśnienia śródczaszkowego wywołanego intubacją.
Podać pancuronium (0,01 mg/kg m.c. i.v.; dawka prekuraryzująca) celem zmniejszenia intensywności drżeń włókienkowych wywołanych podaniem Sukcynylocholina Dawka prekuraryzująca może być pominięta, jeśli zamiast sukcynylocholiny zastosowany zostanie środek niede-polaryzujący.
Podać atropinę 0,01 mg/kg m.c. i.v. celem zapobieżenia bradykardii.
Podać tiopental sodu (4 mg/kg m.c. i.v.), aby wywołać znieczulenie ogólne. Środkiem alternatywnym jest midazolam (0,1 mg/kg m.c. i.v), ketamina (1-2 mg/kg m.c.) i diazepam (0,1-0,5 mg/kg m.c). Środek indukujący znieczulenie ogólne powinien zostać wybrany z uwzględnieniem działań ubocznych. Tiopental działa depresyjnie na mięsień sercowy i może obniżyć ciśnienie tętnicze. Ketamina podnosi ciśnienie śródczaszkowe, ale działa rozszerzająco na oskrzela i może być użyteczna u pacjentów astmatycznych.
Manewr Sellicka zmniejsza ryzyko aspiracji. Ucisk na chrząstkę można zwolnić po wypełnieniu mankietu uszczelniającego rurki dotchawiczej.
Sukcynylocholina (środek depolaryzujący zwiotczający mięśnie szkieletowe) podawana w dawce 1,5 mg/kg m.c. i.v. wywołuje zwiotczenie mięśni. Przeciwwskazania obejmują rany penetrujące gałki ocznej (z powodu zwiększania ciśnienia śródgałkowego), oparzenia, które zdarzyły się więcej niż 8 godz. wcześniej, rany miażdżone, hiperkalie-mię oraz niedobór pseudocholinesterazy.
Po intubacji wypełnić mankiet rurki intubacyjnej, zwolnić ucisk na chrząstkę pierścieniowatą i sprawdzić położenie rurki dotchawiczej.
Uwaga: Podane kroki to tylko ogólne wytyczne. Każdy lekarz planujący szybką indukcję znieczulenia ogólnego powinien być zaznajomiony z wszystkimi stosowanymi lekami i technikami. Należy przygotować sprzęt do chirurgicznego zabezpieczenia dróg oddechowych na wypadek niemożliwości zaintubowania pacjenta.
Mnemoniczny sposób zapamiętania zasad szybkiej indukcji to PLATS:
Przygotowanie pacjenta, preoksygenacja i prekuraryzacja;
Lidokaina;
Atropina;
Trankwilizer (tiopental);
Sukcynylocholina i manewr Sellicka.
Tabela: Środki zwiotczające mięśnie szkieletowe
Nazwa leku
|
Dawka (mg/kg) |
Początek działania |
Czas działania |
Zalety |
Wady |
sukcynylocholina
|
1,0-1,5
|
30-60 s
|
3-10 min |
szybko występujące i krótkotrwałe działanie
|
wzrost ciśnienia śródgałkowego i śródżołądkowego, drżenia pęczkowe, uwalnianie potasu |
vecuronium
|
0,1-0,25 |
2-4 min
|
25-60 min |
brak drżeń pęczkowych, nie powoduje wzrostu ciśnienia śródgałkowego i śródżołąd-kowego |
długi czas budzenia przy dużych dawkach i w niewydolności nerek lub wątroby
|
pancuronium |
0,1 |
1-5 min |
30-90 min |
|
może powodować tachykardię
|
atracurium |
0,3-0,5 |
2-5 min |
30 min |
nie eliminowany przez nerki (zalecany u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek) |
uwalnia histaminę, hipotensja, tachykardia
|