BORKI- otrzymywanie i klasyfikacja wg. Kiesslinga.
Borki to połączenia boru z metalami, otrzymuje się je podczas ogrzewania boru z metalami lub tlenkami metali w temp ok. 2300K. Syntetyzuje się je w procesie elektrolizy stopionych oksoboranów metali. Wydzielony metal na katodzie redukuje oksoborany do boru.
Borki charakteryzują się odpornością na czynniki chemiczne, wysokimi temperaturami topnienia, dobrym przewodnictwem elektrycznym.
KLASYFIKACJA WG KIESSLINGA:
W borkach o dużym nadmiarze metalu- M4B, M3B, M2B, bor występuje w postaci izolowanych od siebie atomów rozmieszczonych w pozycjach międzywęzłowych w sieci metalu. Przy większej zawartości boru w borkach M3B2, atomy boru występują parami, w borkach MB tworzą proste łańcuchy, ciągnące się przez pozycje międzywęzłowe w sieci metalu. W borkach M11B8 mamy do czynienia z łańcuchami rozgałęzionymi. W borkach M3B4 z łańcuchami podwójnymi.
W borkach MB2 atomy boru układają się w heksagonalne warstwy o takiej samej strukturze jak warstwy w sieci przestrzennej grafitu. Są rozmieszczone na przemian z warstwami metalu. Borki o takiej strukturze najlepiej przewodzą elektryczność, mają największą twardość i najwyższe temp. topnienia.
W borkach o dużym nadmiarze boru, jego atomy tworzą trójwymiarową ciągłą sieć, w której rozmieszczone są atomy metalu. W borkach MB4 występują ośmiościany B6 utworzone przez atomy boru, które połączone są ze sobą mostkami złożonymi z 2 atomów boru. W strukturze borków MB6 występują również oktaedry B6 połączone w ten sposób, że każdy z nich sąsiaduje i łączy się z 6 innymi oktaedrami. Borkami o największej zawartości boru są borki typu MB12 , w których atomy boru wiążą się tworząc ikosaedry, np. sieć borku cyrkonu Zr B12 możemy utworzyć z sieci NaCl, wprowadzając ikosaedry B12 w miejsce jonów Cl- i atomy Zr w miejsce jonów Na+.