BLOK S - H, Li, Na, K, Rb, Cs, Fr, Be, Mg, Ca, Sr, Ba, Ra, He, BLOK P - B, C, N, O, F, Ne, Al, Si, P, S, Cl, Ar, Ga, Ge, As, Se, Br, Kr, In, Sn, Sb, Te, I, Xe, Tl, Pb, Bi, Po, At, Rn, Uuq BLOK D - Sc, Ti, V, Cr, Mn, Fe, Co, Ni, Cu, Zn, Y, Zr, Nb, Mo, Tc, Ru, Rh, Pd, Ag, Cd, La, Hf, Ta, W, Re, Os, Pt, Au, Hg, Ac, Rf, Db, Sg, Bh, Hs, Mt, Uun, Uuu, Uub

ANALIZA ANIONÓW Podział anionów na grupy analityczne, przy którym to podziale stosuje się różne kryteria. Najprostszy sposób podziału (Wprowadzony przez Bunsena) polega na różnicy rozpuszczalności soli, srebra i baru w wodzie oraz HNO3 i obejmuje 7 grup analitycznych:

I.grupę analityczną reprezentuje jon chlorkowy (Cl¯). Aniony tej grupy tworzą w z jonami Ag+ osady rozpuszczalne w wodzie i HNO3, natomiast w reakcji z jonami Ba2+ powstają produkty dobrze rozpuszczalne w wodzie.

II grupę analityczną tworzą jony octanowe CH3COO¯ i azotanowy (III) (NO2). Jony Ag+ wytrącają ze stężonych roztworów zawierających aniony tej grupy białe osady łatwo rozpuszczalne w HNO3. Jony Ba2+ z anionami tej grupy tworzą sole bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie.

III. grupa analityczna reprezentuje anion węglanowy ( CO32-). Zarówno z jonami Ag+ jak i Ba2+ tworzą trudno rozpuszczalne w wodzie osady o barwie białej, które rozpadają się do HNO3.

IV. W skład tej grupy analitycznej wchodzi anion fosforanowy ( PO43-)

V. Aniony z tej grupy to aniony azotanowe (V) NO3-

VI. grupa aniony siarczanowe (IV) SO32-

VII. grupa aniony siarczanowe (VI) SO42-

NAZWY: CH2=CHCl chloroeten C2H5OH etanol C(CH3)3-O-CH3 3,3dimetylobutanon CH3-CH2-CH2-CH2-CH2-CH2-CH2-CH3 oktan CH2=CH-CH=CH2 butadien C6H6 benzen CF2=CF2 teflon

WZORY:kwas azotowy (III) HNO2 kwas cyjanowodorowy HCN kwas siarkowodorowy H2S kwas dichromowy (V) H2Cr2O7 kwas jodowy (VII) H5IO6

NAZWY: N2O5 tlenek azotu v Bi2O5 tlenek bizmutu v CuCl2 chlorek miedzi ii

KNO3 azotan v otasu Sb2O5 tlenek antymonu v Na2SO3 siarczan iv sodu

JEDNOSTKI:

1ppm na mg/L 1 1ug na g 10 -6 1ng/g na ug/kg 10 -3 1ng/ml na ug/L 10-3

MASA ATOMOWA - jest to masa atomu wyrażona w atomowych jednostkach masy

WARTOŚĆ FORMALNA - to liczba wiązań chemicznych utworzonych przez atom danego pierwiastka w cząsteczce związku chemicznego ATOM - jest to najmniejsza część pierwiastka chemicznego zachowująca jego własności KWASY, ZASADY I SOLE WG ARRHENIUSA - Kwasami nazywamy elektrolity które ulegają całkowicie lub częściowo dysocjacji na kationy Wodoru i aniony reszty kwasowej .Zasadami nazywamy wodorotlenki które dysocjują na kationy metali i aniony wodorów. Sole są to elektrolity które dysocjują na kationy metali i reszty kwasowe HYDROLIZA - jest to proces rozkładu substancji pod wpływem wody ZAKAZ PAULIEGO - Dwa elektrony mogą zajmować ten sam orbital tylko wówczas gdy ich spiny są przeciwne (zorientowane w przeciwnych kierunkach) W atomie nie mogą istnieć dwa elektrony, których stan kwantowy nie różniłby się przynajmniej jedną liczbą kwantową. SUBSTANCJA - to rodzaj materii, charakteryzujący się określonymi właściwościami i stałym składem chemicznym PIERWIASTEK chemiczny to zbiór atomów o tej samej liczbie atomowej. ZWIĄZEK CHEMICZNY to jednorodna substancja zawierająca dwa lub więcej pierwiastków chemicznych, których atomy lub jony są połączone ze sobą w uporządkowany sposób, z zachowaniem określonych stosunków ilościowych.

Orbital atomowy - funkcja falowa opisująca stan elektoronu w atomie. Jest to przestrzeń ,w której prawdopodobieństwo znalezienia elektoronu jest największe.

Orbital typu s - powłoka o głównej licznie kantowej n=1 składa się z jednego typu orbitalu 1s tworzącego kulistą powłokę K.

Orbital typu p - elektrony w powłoce n=2 mogą mieć wartość l.pobocznej 1=0 i 1 tzn oprócz orbitali typu s pojawiają sie orbitale typu p.

Orbital typu d i f - poziom n=3 obejmuje podpoziomy s, p ,d

C_m = C_p * d / 100% * M C_m = n/V_t C_p = C_m * M * 100% / d

pH = -log [H+] pOH = -log [OH-] [H+] = 10 ^-pH [OH-] = 10 ^-pOH

ŻELAZO- W zewnętrznej skorupie ziemskiej zawartość żelaza ocenia się na około 5%, rdzeń skorupy ziemskiej prawdopodobnie zawiera głównie Fe i Ni. Powszechnie występuje w wielu minerałach skałotwórczych. Bierze ono czynny udział w obiegu pierwiastków w środowisku jako pierwiastek cykliczny. Pierwotnym źródłem żelaza w wodach podziemnych są liczne minerały skał magmowych, takie jak: oliwiny, pirokseny, amfibole, biotyt, magnetyt czy tez piryt. Żelazo powszechnie również występuje w minerałach skał osadowych, np. w pirytach i markasytach, syderytach oraz tlenkach i wodorotlenkach (hematyt, meghemit, goethyt, ferrihydryt). Wietrzejące krzemiany, siarczki i węglany dostarczają do wód podziemnych znacznych ilości żelaza. WAPŃ Do najpospolitszych pierwiastków 2 grupy, najczęściej spotykanych w przyrodzie nalezą wapń i magnez, występujące w postaci różnych związków. Głównym źródłem jonów wapnia w wodach podziemnych są procesy wietrzenia chemicznego powszechnie występujących minerałów skał osadowych zawierających wapń: kalcytu i aragonitu CaCO3, dolomitu CaMg(CO3)2, gipsu CaSO4x2H2O i anhydrytu CaSO4. W rejonach gdzie występują skały wapienne,w jaskiniach obserwuje się zjawisko tworzenia oryginalnych form skalnych tzw. stalaktytów i stalagmitów. Przyczyną tego procesu jest zjawisko erozji, które polega na powolnym rozpuszczaniu skał wapiennych z utworzeniem dobrze rozpuszczalnego wodorowęglanu wapnia. Dwutlenek węgla (CO2) pochodzi z atmosfery. Z wodnego roztworu Ca(HCO3)2 wolno ściekającego po ścianach jaskiń, po częściowym odparowaniu wody wytrąca się osad CaCO3, tworząc naciek.

---