Oto 10 podstawowych próśb dziecka nadpobudliwego, które zawierają całą wykładnię skutecznego postępowania:
Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
Chcę wiedzieć, co się zdarzy za chwilę.
Poczekaj na mnie, pozwól mi się zastanowić.
Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić.
Chciałbym od razu wiedzieć, czy to, co robię, jest zrobione dobrze.
Dawaj mi tylko jedno polecenie naraz.
Przypominaj mi, żebym się zatrzymał i pomyślał.
Dawaj mi małe zadania do wykonania, kiedy cel jest daleko, gubię się.
Chwal mnie choć raz dziennie, bardzo tego potrzebuję.
Mamo, Tato !
O tym, że mnie kochasz przekonuję się gdy:
Dodajesz mi wiary we własne siły - Nie obawiam się wówczas przyszłości.
Dajesz mi do zrozumienia, że jestem dla Ciebie ważny - Czuję się wtedy pewny siebie.
Uczysz mnie jak „poruszać się” w świecie - Wtedy wiem, że na pewno dam sobie radę w życiu.
Słuchasz mnie z uwagą - Chcę wtedy rozmawiać z Tobą o swoich sprawach.
Dajesz mi do zrozumienia, że mój głos się liczy - Uczę się wtedy aktywności.
Pozwalasz, abym wspólnie z Wami podejmował decyzje - Uczę się wtedy odpowiedzialności.
Używasz w stosunku do mnie słów: proszę, dziękuję, przepraszam - Uczę się szacunku dla siebie i innych.
Szukajmy drogi do naszych dzieci
Zauważaj mocne strony swojego dziecka.
Szanuj uczucia swego dziecka.
Każdego dnia doceń coś, co dziecko zrobi dobrze.
Dziel się z dzieckiem swymi uczuciami.
Bądź stanowczy pomagając dziecku w dokonywaniu zdrowych wyborów.
Zacieśniaj więź między domem, a szkołą. Dziel się z wychowawcą tym, co lubisz i podziwiasz w swoim dziecku.
Twórz i pielęgnuj pozytywną atmosferę w domu.
Ciesz się i baw ze swoim dzieckiem.
Interweniuj, gdy Twoje dziecko mówi o sobie negatywnie.
Mów szczerze o wszystkich oczekiwaniach - swoich własnych i dziecka.
Jeśli dziecko chce Ci coś powiedzieć - nie osądzaj, nie doradzaj, nie zmieniaj tematu - po prostu uważnie je wysłuchaj.
Jasno formułuj wymagania.
Nie zawstydzaj, nie ośmieszaj ani nie wprawiaj dziecka w zakłopotanie.
Okazuj swemu dziecku miłość bez stawiania warunków.