Def np klsf PL1, PEDAGOGIKA SPECJALNA


Definiowanie niepełnosprawności i najczęściej stosowane klasyfikacje niepełnosprawności w Polsce

Urszula Skrzypczak

W roku 1980 Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przyjęła i ogłosiła Międzynarodową Klasyfikację Uszkodzeń, Niepełnosprawności i Upośledzeń, w której niepełnosprawność określona została jako biologiczna.

W procesie powstawania niepełnosprawności lub procesie stawania się osobą niepełnosprawną koncepcja ta przyjmuje trzy wymiary:

To „medyczne” podejście było krytykowane. W październiku 1994 roku rozszerzona definicja osoby niepełnosprawnej została przedstawiona przez Europejskie Forum Niepełnosprawności w Parlamencie Europejskim:

Osobą niepełnosprawną jest jednostka w pełni swych praw, znajdująca się w sytuacji upośledzającej ją na skutek barier środowiskowych, ekonomicznych i społecznych, których z powodu występujących u niej uszkodzeń nie może przezwyciężać w taki sposób jak inni ludzie. Bariery te zbyt często są zwiększane przez deprecjonujące postawy ze strony społeczeństwa.

(Ze strony internetowej: http://www.republika.pl/forestap/niepelnosprawnosc.htm)

W literaturze polskiej używa się najczęściej poniższych klasyfikacji:

Deklaracja Praw Dziecka ONZ podaje uproszczony podział upośledzeń:

Najpowszechniejsze upośledzenia (odchylenia od normy) klasyfikowane są na:

Maria Grzegorzewska w 1964 roku dokonała klasyfikacji z punktu widzenia potrzeb praktycznych w szkolnictwie:

W aktualnie używanej terminologii zaniechano określenia upośledzenie umysłowe, zastępując je niepełnosprawnością. Mamy więc uczniów:

W szkołach ogólnodostępnych i integracyjnych wszyscy wyżej wymienieni uczniowie, niezależnie od normy intelektualnej, typu schorzenia, dysfunkcji, deficytów rozwojowych itp., określani są wspólnym terminem uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych. W tym miejscu podkreślić należy, iż do grupy uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych zalicza się również tzw. ucznia zdolnego.

Podsumowując rozważania dotyczące niepełnosprawności należy przyjąć, że dziecko uznaje się za niepełnosprawne jeśli ma ograniczenia psycho-fizyczne, które w sposób istotny ograniczają jedną lub więcej z głównych aktywności życiowych.

Główne aktywności życiowe obejmują:

Bibliografia:

Lipkowski O.,1984 - Pedagogika specjalna, PWN, Warszawa.

Wapiennik E., Piotrowski R. 2002 - Niepełnosprawny- pełnosprawny obywatel Europy, Warszawa.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
matriały pedagogika specjalna
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo B
Fizjoterapia, PEDAGOGIKA SPECJALNA1, Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością ruchową
kolokwium zeszły rok mowa i spol, Pedagogika Specjalna, pytania
Szczegółowe tematy ćwiczeń Ped.Specj, Akademia Pedagogiki Specjalnej, rok I, Semestr II, biomedyczne
postawy rodzicielskie, Pedagogika specjalna
Metoda Felice Affolter -jedna z form pracy z dziećmi z gł. niepełnospr. umysłową., ◕ PEDAGOGIKA SPEC
Osobz sabowi, Pedagogika specjalna
autonomia , pedagogika specjalna
pedagogika specjalna-zaoczne
Pedagogika Specjalna Cwiczenia, Pedagogika, Pedagogika (różne)
05.11.2012, Pedagogika specjalna - wykłady
konferencja - kuratorium - kraków, pedagogika, PEDAGOGIKA SPECJALNA
System pedagogiczny Janusza Korczaka, Pedagogika Specjalna
Klasfikacja wad słuchu, Pedagogika specjalna

więcej podobnych podstron