CEL I ZAKRES ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia nr 1 było wykonanie ciągu poligonowego zamkniętego składającego się z czterech punktów poligonowych. Należało wykonać pomiary i sporządzić szkic ciągu i na tej podstawie obliczyć współrzędne punktów poligonowych.
PODSTAWOWE POJĘCIA
Ciąg poligonowy zamknięty jest to wielokąt zamknięty stanowiący związek liniowo- kątowy, którego wierzchołkami są punkty poligonowe utrwalone w gruncie.
W ciągu poligonowym zamkniętym kąty wierzchołkowe powinny zawierać się w przedziale od 150o do 210o, długości boków powinny wynosić od 50 do 300m, stosunek długości sąsiednich boków - max 1:3, stosunek długości najkrótszego do najdłuższego boku - max 1:4. Całkowita długość ciągu nie powinna przekraczać 2,5km.
Azymut jest to kat kierunkowy zawarty między kierunkiem północy a kierunkiem danej linii mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
N
B
αAB
A
Zorientowanie mapy to nadanie jej kata kierunkowego czyli azymutu. Zorientowanie mapy jest równoznaczne ze zorientowaniem osnowy, na której opiera się pomiar szczegółów względem północy. Czyli azymut naszej mapy powinien być zgodny z azymutem osnowy.
PRZEBIEG POMIARÓW
Obranie 4 punktów poligonowych stanowiących wierzchołki naszego ciągu poligonowego zamkniętego (czworobok). Każdy wierzchołek dowiązano do stałych obiektów w celu jednoznacznego określenia położenia punktów. (rys 1)
Scentrowanie teodolitu nad pierwszym punktem.
Ustawienie pionowych tyczek na dwóch sąsiednich punktach.
Zmierzenie długości (w dwóch kierunkach) boków ciągu - taśmą stalową.
Pomierzenie kąta wierzchołkowego (w dwóch położeniach lunety).
Kąty poziome prawe β mierzono metodą kierunkową, w jednej serii w dwóch położeniach lunety. Z każdego punktu najpierw celowano do wierzchołka czworoboku na lewym ramieniu kata a następnie na prawym ramieniu kąta -w pierwszym położeniu lunety (KL). Po obrocie lunety teodolitu przez zenit kąt mierzono w drugim położeniu lunety (KP) celując najpierw na prawe ramie kąta.
Mając dwa odczyty (KL i KP) wyliczamy wartość średnią kąta, którą bierzemy do dalszych obliczeń.
Wyniki pomiarów zapisano w odpowiednich dziennikach pomiarowych.
4.0 KOLEJNOŚĆ OBLICZEŃ CIAGU CZYLI WYZNACZENIE WSPÓŁRZĘDNYCH PUNKTÓW CIĄGU
Zsumowanie kątów wierzchołkowych prawych (pomierzonych) [β]p.
Określenie teoretycznej sumy kątów β
ciąg zamknięty - [β]t=(n-2)*200g ,
n - liczba kątów w ciągu poligonowym.
Określenie odchyłki kątowej fβ, sprawdzenie, czy mieści się ona w granicach dopuszczalnych.
fβ=[β]p - [β]t (suma kątów pomierzonych minus suma katów teoretycznych)
fβ max=±m0
m0 - średni błąd pomiaru kąta, m0=1c
Obliczenie poprawek i wyrównanie kątów (rozłożenie odchyłki kątowej jednakowo na każdy kąt z przeciwnym znakiem).
Obliczenie azymutów α.
Azymut kierunku 1 -2 pomierzono za pomocą teodolitu. Azymuty pozostałych boków wyznaczono według wzoru:
αnast.= αpoprz+200g - βp
Obliczenie przyrostów Δdx, Δdy.
Δdx=d*sinα
Δdy=d*cosα
(znaki przyrostów określamy na podstawie wielkości kątów α)
Zsumowanie przyrostów i obliczenie teoretycznej sumy przyrostów.
ciąg zamknięty - [Δdx]t =0, [Δdy]t =0.
Obliczenie odchyłek fx i fy oraz odchyłki liniowej fl i sprawdzenie, czy mieści się ona w granicach dopuszczalnych.
fx=[Δdx]p - [Δdx]t
fy=[Δdy]p - [Δdy]t
odchyłka liniowa fl=
fl max=d/2000
d - sumaryczna długość boków ciągu
Obliczenie poprawek i wyrównanie przyrostów (rozłożenie odchyłek proporcjonalnie do długości boków z przeciwnym znakiem).
Obliczenie przyrostów wyrównanych.
Obliczenie współrzędnych punktów ciągu poligonowego.
Współrzędne punktu nr 1 przyjęto (100;100).
Xnast=Xpoprz+Δdx
Ynast=Ypoprz+Δdy
Wartości uzyskane i obliczeniowe.
Kąty wewnętrzne:
β1 = 76,3725 g
β2 = 91,0050 g
β3 = 115,1900 g
β4 = 117,4075 g
Azymuty:
α1-2= 246,4375 g
α2-3= 137,4475 g
α3-4= 52,6475 g
α4-1= 370,0600 g
Odległości:
1-2 57,27 m
2-3 20,00 m
3-4 45,27 m
1-4 25,92 m
Współrzędne punktów poligonowych:
1: ( 1000.00 , 1000,00 )
2: ( 961.62 , 957.07 )
3: ( 978.22 , 946.07 )
4: ( 1011.67 , 976,86 )