Mitologia celtycka - inne postacie i zagadnienia
Avallon - kraina bogów i zmarłych.
Banshee - w Irlandii rodowy duch przodków. Nawiedza dom i płaczem zwiastuje śmierć kogoś z krewnych. Ukazuje się pod postacią staruchy albo pięknej dziewczyny.
Becuma - boska wróżka, skazana na banicję za cudzołóstwo.
Boand - bohaterka iryjskiego mitu Dinnsenchus. Od jej imienia nazwano rzekę Boand ( Boyne ).
Boggart - angielski duszek domowy. Bardzo lubi straszyć.
Bogie - angielski paskudnik, czyni zło ludziom i zwierzętom.
Cartimandua - legendarna królowa bretońska, sławna z mądrości i uzdolnień.
Celtiber - brat boga Arara.
Cerain Feddw - bohater mitów walijskich, któremu cudowny dzik zdradził tajemnicę warzenia piwa.
Creidne - boski kowal z mitu iryjskiego, który sporządził srebrną rękę dla boga Nuady.
Culann - kowal, właściciel potwornego psa.
Dahud - dobra czarownica, córka Gradlona. Dahud kazała wybudować miasto Ys na niskim brzegu morza. Miasto chroniła potężna tama. Dahud wiodła tam rozwiązłe życie, czym ściągnęła na siebie gniew boga i ludzi. Bóg spiętrzył fale wokół miasta i przerwał tamę. Dahud przeżyła katastrofę i cały czas żyje w swoim pałacu pod wodą, czekając chwili, gdy wyjdzie znów na powierzchnię. Gdy to się stanie Ys będzie największym i najpotężniejszym miastem na świecie.
Don - postać boska o nieokreślonej płci, występująca w mitologii walijskiej jako odpowiednik iryjskiej bogini Danu.
Druda - angielska siostrzyca strzygi.
Elfy - dstworzenia demoniczne, zamieszkujące skandynawskie i angielskie łąki, groty, góry, podziemia i lasy, często złe i nieprzyjazne człowiekowi. W baśniach dobre duszki.
Ellud - bohater, miał nauczyć ludzi orki.
Feidiline - irlandzka wróżka, która przepowiedziała śmierć Królowej Medb.
Ferdead, Ferdia - wielki wojownik o ciele pokrytym rogową łuską.
Fideal - szkocki wodny demon. Fideal była jedną z tych uwodzicielskich syren, które po zwabieniu kochanka do wody, ciągnęły go na dno.
Findabar - ta irlandzka bohaterka była córką Królowej Medb i jej męża, Aililla. Ailill sprzeciwiał się jej wyborowi męża, ale Findabar i tak poślubiła śmiertelnika Fraocha.
Fiongalla - legenda głosi, że poddała się czarowi potężnego druida, Ameracha. Amerach zakazał jej sypiać z człowiekiem, dopóki ten nie przyniesie mu magicznych jagód cisu i świętych gałęzi z ziemskiej siedziby mocy. Bohater o imieniu Feargal wykonał to zadanie i wygrał Fiongallę.
Firbolgowie - należeli do trzeciej fali przybyszów zamieszkujących Irlandię. Podbili ją i pokonali Fomorian. Ich nazwę można przetłumaczyć jako "ludzie z torbami".
Fithir - Fithir była młodszą córką z królewskiego rodu. Zalecał się do niej władca sąsiedniego państwa. Jej ojciec nie pozwolił jednak na małżeństwo dopóki jego starsza córka nie będzie zamężna. Niezadowolony z czekania, sąsiedni władca porwał starszą siostrę i ogłosił, że została zabita. Fithir wyszła za mąż. Lata później Fithir wybrała się na polowanie. W pewnym momencie zobaczyła swoją siostrę, która przez cały czas była więziona. Radość z widoku żywej siostry zabiła ją. Z kolei starsza siostra zapłakała się na śmierć.
Fomhoir - jednookie demony.
Fomoraig - demoniczna jednooka i jednonoga istota o zwierzęcej głowie (prawdopodobnie koźlej).
Fomorian - król irlandzkich demonów.
Fomorianie - rasa demonicznych gigantów, starożytni mieszkańcy Irlandii (czasem wspominani jako lud, który najeżdżał i plądrował Irlandię z morza). Pierwszymi osadnikami na wyspie byli Partholonowie, ale po wielu starciach, Fomorianie sprowadzili na nich zarazę i zniszczyli doszczętnie. Potem przyszli Nemedowie, ale już w pierwszej bitwie ponieśli sromotną porażkę i stali się niewolnikami Fomorian. Następni byli Firbolgowie, którym powiodło się znacznie lepiej, opanowali Fomorian i żyli w pokoju pomiędzy nimi. Po pewnym czasie przybyli Tuatha De Danann, rasa bogów. Pokonali Firbolgów, ale obeszli się łagodniej z Fomorianami, których pokonali w drugiej bitwie pod Mag Tuireadh - otrzymali oni prowincję Connacht i pozwolono im wiązać się z Tuatha De Danann. Królem Fomorian był jednooki Balor. Innymi ważnymi postaciami byli: Bres, Eriu, Tethra. Fomorianie czasem byli wiązani z siłami natury, które zagrażały człowiekowi - mgłą, sztormem, zimą, chorobą, głodem. Sama ich nazwa pochodzi od słowa "fomo" - "gigant", "rozbójnik".
Galleytrot - w folklorze angielskim duch w postaci potwornego psa - najchętniej pojawia się na cmentarzach, rozdrożach, uroczyskach. Pilnuje ukrytych skarbów, zwiastuje śmierć.
Goidel - mityczny przodek Irlandczyków.
Gradlon - mityczny król Kornwalii.
Gwendydd, Gandieda, Gwendolyn - była siostrą Merlina (albo bliźniaczką, albo kochanką, albo jedno i drugie).
Gwyllion - walijski duch gór. Był w tak złym humorze, że dawał turystom błędne wskazówki.
Kelpie - w wierzeniach Szkotów zły duch. Wcielał się w postać konia i przymilał do nieostrożnych, kusząc by go dosiedli. Gdy osiągnął swój cel, topił ich w rzekach albo jeziorach.
Knockers - w angielskich wierzeniach ludowych tak zwane duchy pukające. Czynią to w kopalniach, wskazując górnikom miejsca złóż, jednakowoż życzą sobie, aby w ich obecności nie nosić krzyżyków ani się nie żegnać.
Lia Fail - "Kamień Przeznaczenia", często wspominany w irlandzkich opowieściach. Jak powiadają, kiedy stopna prawowitego króla spocznie na kamieniu, ten wyda z siebie okrzyk radości. Według legendy do Irlandii przywieźli go Tuatha De Danann.
Według tradycji kamień ten przewieziony do Szkocji stał się słynnym Kamieniem ze Scone (Stone of Scone) na który podczas koronacji wstępowali szkoccy królowie. Został on skradziony przez angielskiego króla, Edwarda I w roku 1296 i przewieziony do Westminster Abbey do Londynu i umieszczony pod tronem św. Edwarda. Został z kolei wykradziony w roku 1950 przez szkockich nacjonalistów, ale powrócił na miejsce w lutym 1952 r. Ostatecznie w 1994 roku zamień został przekazany Szkotom i obecnie można go oglądać na zamku Edynburskim.
Mabon, Maponos - rycerz, bohater eposu walijskiego.
Milezjanie - ściśle trzymając się nazwy to mieszkańcy Miletu w Azji Mniejszej; jednak to miano zostało nadane mieszkańcom starożytnej Irlandii od legendarnego króla Hiszpanii - Mileta (Mileda), którego dwóch synów podbiło Irlandię pokonawszy rasę Tuatha De Danann.
Oberon - brytyjski król elfów.
Pixie - w angielskim folklorze istoty demoniczne, złośliwe wróżki.
Praczka - w ludowych wierzeniach Szkotów duch kobiety zmarłej w połogu. Zwiastuje śmierć, ukazując się pod postacią praczki piorącej zakrwawione szaty.
Pwyll - śmiertelnik, mąż bogini Riannon w mitologii walijskiej.
Sidh - państwo podziemne, siedziba bogów i dusz zmarłych.
Silky - w folklorze angielskim duch przybierający kobiecą postać. Straszy w ten sposób, że nocami wykonuje prace zaniedbane przez leniwą gospodynię i nieposłuszne dzieci.
Sreng - sławny rycerz Firbolgów.
Tash - w wierzeniach irlandzkich dusza pokutująca człowieka, który umarł śmiercią samobójczą. Przybiera postać ludzi i zwierząt.
Titania - brytyjska królowa elfów.
Tren - władca świata pozagrobowego leżącego na zachodzie.
Tuatha De' Danann - "Lud bogini Danu" - irlandzka rasa bogów. Pierwotnie mieszkali na "zachodnich wyspach", do perfekcji opanowali używanie magii. Przybyli na wielkiej chmurze do Irlandii i tam osiedli. Krótko po przybyciu pokonali Firbolgów w pierwszej bitwie pod Mag Tuireadh. W drugiej walczyli i pokonali Fomorian, rasę gigantów, którzy zamieszkiwali Irlandię przed nimi.
Tuatha De Danann zostali potem zmuszeni do przeniesienia się do podziemnego świata przez Milezjan, ludzi legendarnego króla Mileta. Wciąż tam mieszkają jako niewidzialne dla zwykłych śmiertelników istoty nazywane Aes Sidhe. W ostatniej bitwie będą walczyć wraz z ludźmi uzbrojeni w lance z niebieskiego płomienia i śnieżnobiałe tarcze.
Posiadają cztery talizmany o wielkiej mocy: kamień Fal, który krzyczał pod prawowitym następcą tronu; włócznia Luga, która czyniła zwycięstwo pewnym; miecz Nuadhu, który zabija wszystkich wrogów, i zawsze pełny kociołek Dagdy, dzięki któremu żaden człowiek nie zazna głodu.
Najważniejsi Tuatha De Danann to: Dagda, Brigid, Nuada, Lugh, Dian Cecht, Ogma, Lir.
Tylwyth Teg - zbiorowa nazwa walijskich duszków.
Viviana - wróżka źródeł.
Wates - wróżbiarze.