Nr ćw.	Temat ćwiczenia	Data wykonania
L1		11.10.2000
Rok, grupa, podgrupa	Nazwisko i imię	Ocena i podpis prowadzącego
IV IRM gr. A	Misiak Radosław

Zagadnienia do opracowania

Propagacja fal VHF (very high frequency 30-300 MHz).

Fala radiowa o częstotliwości powyżej 50 MHz rozchodzi się głównie prostoliniowo, w postaci fali przestrzennej (przy braku odbić tylko jako fala bezpośrednio docierająca do anteny odbiorczej). Przy łączności satelitarnej wymagany jest bezpośredni widok właściwego satelity, co należy uwzględnić przy montażu anteny satelitarnej.

Dla łączności naziemnych (np. radiotelefonia VHF), zasięg łączności zależy od wysokości anteny nadawczej i odbiorczej. W wyniku ugięcia fali w troposferze (spowodowanej głównie parą wodną), rzeczywisty zasięg może być nawet o 1/3 większy od zasięgu horyzontalnego. Biorąc pod uwagę, przybliżony zasięg (Z) łączności, wyrażany w km., dla zakresu VHF można obliczyć z następującej zależności:

Z(VHF) = 4,12*(√N + √O)

gdzie N oraz O oznaczają wyrażoną w metrach wysokość anteny nadawczej i odbiorczej.

W większości przypadków można przyjąć, iż radiotelefoniczny zasięg w zakresie VHF wynosi ok. 50km (około 30 Nm).

Podział i organizacja morskiego pasma V (156-174 MHz).

W zakresie pasma „V” do realizacji łączności wyznaczono kanały dupleksowe i simpleksowe. Pierwsze przeznaczone są do łączności pomiędzy stacjami statkowymi i nadbrzeżnymi, natomiast kanały simpleksowe - zarówno do łączności międzystatkowej jak i ze stacjami nadbrzeżnymi. W odniesieniu do wszystkich kanałów ustala się kolejność ich wykorzystania do następujących przeznaczeń: łączności międzystatkowej, łączności związanej z ruchem statków oraz łączności związanej z korespondencją publiczną. Do łączności międzystatkowej należy używać kanały simpleksowe w następującej kolejności: 06, 08, 10, 13, 09, 72, 69, 67, 77, 15 oraz 17.

Dla pozostałych przeznaczeń podstawowymi kanałami są:

- służby portowe: 12, 14, 18, 19, oraz 21

- ruch statków: 11, 68, 61, 64 oraz 65

- korespondencja publiczna: 26, 27, 25, 24 oraz 23

W zakresie „V” (poza kanałem 70) stosowana jest emisja F3E (G3E) z maksymalną dewiacją częstotliwości 5 kHz.

Odstęp pomiędzy częstotliwościami stacji statkowych i nadbrzeżnych w kanałach dupleksowych wynosi 4,6 MHz, a odstęp pomiędzy kolejnymi kanałami 25 kHz.

Maksymalna emitowana moc nadajników stacji statkowych nie powinna przekraczać 25 W i każdy nadajnik musi mieć możliwość redukcji tej mocy przynajmniej do 1 kW.

Kanały charakterystyczne:

• 70 - przeznaczony wyłącznie do przacy za pomocą DSC

• 16 - międzystatkowy kanał niebezpieczeństwa i bezpieczeństwa w systemie przed GMDSS

• 13 - przeznaczony do łączności typu „mostek - mostek”, związanej z bezpieczeństwem żeglugi

• 06 - przeznaczony do łączności ze stacjami samolotowymi uczestniczącymi w akcjach SAR; również przeznaczone do łączności pomiędzy stacjami zaangażowanymi w akcji lądowej

• 15 i 17 - przeznaczone do łączności wewnątrzstatkowej z mocą nie przekraczającą 1 W

• 75 i 76 - stanowią pasmo ochronne dla kanału 16

Procedury łączności radiotelefonicznej:

- w niebezpieczeństwie

Nadanie alarmu:

• MAYDAY MAYDAY MAYDAY

• THIS IS

• nazwa statku, sygnał, lub inny sygnał identyfikacyjny/*3

• MAYDAY - nazwa statku

• pozycja, rodzaj niebezpieczeństwa, wymagana pomoc, inne informacje mogące pomóc w operacji ratowniczej

Potwierdzenie odbioru alarmu:

• MAYDAY

• sygnał wywoławczy lub inna identyfikacja stacji nadającej wywołanie w niebezpieczeństwie/*3

• THIS IS (lub DE)

• sygnał wywoławczy lub inna identyfikacja własnego statku/*3

• RECEIVED (lub RRR)

• MAYDAY

- do celów bezpieczeństwa

Ponaglenie:

• PAN PAN/*3

• ALL STATIONS/*3

• THIS IS

• nazwa oraz c/s lub inna identyfikacja statku nadającego wiadomość ponaglenia

• treść wiadomości

Sygnał ostrzegawczy:

• SECURITE/*3

• ALL STATIONS/*3

• THIS IS

• nazwa oraz c/s lub inna identyfikacja statku nadającego wiadomość ponaglenia

• treść wiadomości

- w celach eksploatacyjnych

Wywołanie:

• c/s lub inna identyfikacja stacji wywoływanej/ nie więcej niż *3

• THIS IS (lub DE)

• c/s lub inna identyfikacja stacji wywołującej/ nie więcej niż *3

Odpowiedź:

• c/s lub inna identyfikacja stacji wywołującej/ nie więcej niż *3

• THIS IS (lub DE)

• c/s lub inna identyfikacja stacji wywoływanej/ nie więcej niż *3

Procedury operacyjne DSC.

Alarmowanie w niebezpieczeństwie.

Wywołanie niebezpieczeństwa DSC powinno, w miarę możliwości zawierać:

• pozycję statku;

• czas (w UTC), w którym była ona określona;

• rodzaj niebezpieczeństwa.

Wywołanie w niebezpieczeństwie może być nadane na jednej lub wielu częstotliwościach alarmowych DSC.

Przy [róbach wywołania na jednej częstotliwości , mogą być one powtórzone 5 razy. Odstępy pomiędzy wywołaniami powinny jednak zawierać się wówczas w interwalach czasowych od 3,5 do 4,5 minuty od rozpoczęcia poprzedniego nadania.

Jeżeli stacja nadaje wywołanie jednocześnie na kilku częstotliwościach musi być zdolna do ciągłego odbioru potwierdzeń na wszystkich wykorzystywanych częstotliwościach lub do zakończenia wieloczęstotliwościowej próby wywołania w ciągu 1 minuty.

Alarm niebezpieczeństwa DSC powinien być nadany w następujący sposób:

- przygotować nadajnik do pracy na częstotliwości niebezpieczeństwa DSC;

- wprowadzić/wybrać za pomocą klawiatury (jeżeli czas na to pozwala):

• rodzaj niebezpieczeństwa;

• ostatnią znaną pozycję statku (jeżeli nie jest wprowadzana automatycznie);

• czas (w UTC) określenia pozycji (jeżeli nie jest wprowadzony automatycznie);

• rodzaj późniejszej korespondencji w niebezpieczeństwie (preferowana radiofonia);

- nadać alarm niebezpieczeństwa DSC;

- czekając na potwierdzenie odbioru alarmu niebezpieczeństwa, przygotować radiostację do prowadzenia dalszej korespondencji w niebezpieczeństwie, z wykorzystaniem techniki wskazanej w wywołaniu (radiotelefonia lub NBDP), na częstotliwości skojarzonej z tą, na której nadano alarmowanie (np. 2182 kHz w zakresie MF, kanał 16 w zakresie VHF).

Pośrednie alarmowanie w niebezpieczeństwie.

Pośrednie wywołanie w niebezpieczeństwie powinno być realizowane zgodnie z procedurami dla wywołania w niebezpieczeństwie DSC, z użyciem telekomendy „distress relay”.

Każdy statek, który odebrał wywołanie w niebezpieczeństwie w zakresie HF, nie potwierdzone przez stację nadbrzeżną w przeciągu 5 minut, powinien nadać pośrednie wywołanie w niebezpieczeństwie do odpowiedniej stacji nadbrzeżnej.

Odbiór pośredniego wywołania w niebezpieczeństwie. nadawanego przez stację nadbrzeżną lub stację statkową i adresowanego „do wszystkich statków”, powinien być potwierdzony przez stacje statkowe za pomocą RTF.

Pośrednie wywołanie w niebezpieczeństwie nadane przez stacje statkowe, powinno być potwierdzone przez stację nadbzeżną przez nadanie wywołania „distress relay ackowledgement”, zgodnie z procedurami dla potwierdzenia wywołania w niebezpieczeństwie DSC.

Nadanie pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie przez stację statkową, powinno być realizowane w następujący sposób:

- przygotować nadajnik do pracy na częstotliwości do alarmowania w niebezpieczeństwie DSC;

- wybrać format „distress relay call”;

- wprowadzić lub wybrać:

• wywołanie „do wszystkich statków” lub 9-cyfrową identyfikację stacji nadbrzeżnej;

• 9-cyfrową identyfikację statku w niebezpieczeństwie (jeśli jest znana);

• rodzaj niebezpieczeństwa;

• pozycję statku w niebezpieczeństwie (jeśli jest znana);

• czas (w UTC) określenia tej pozycji;

• proponowany rodzaj łączności do korespondencji w niebezpieczeństwie;

- nadać pośrednie wywołanie w niebezpieczeństwie.

Potwierdzenie odbioru alarmowania w niebezpieczeństwie DSC.

Potwierdzenie odbioru alarmowania w niebezpieczeństwie powinno być inicjowane przez operatora i nadawane na tej samej częstotliwości na której zostało odebrane.

W zakresie MF oraz HF nadawanie potwierdzenia powinno nastąpić nie wcześniej niż po 1 minucie po odbiorze wyołania, ale nie później niż po 2 minutach i 45 sekundach. Taka zwłoka pozwala na zakończenie wszystkich ewentualnych wywołań oraz powinna dać stacjom nadbrzeżnym dostateczny czas, do odpowiedzi na wywołanie w niebezpieczeństwie.

Potwierdzenie w zakresie VHF powinno być realizowane tak szybko jak jest to możliwe.

Potwierdzenie wywołania w niebezpieczeństwie składa się z pojedynczego wywołania DSC, adresowanego „do wszystkich statków” oraz powinno zawierać identyfikację statku wzywającego pomocy.

Z reguły potwierdzenie nadane za pomocą DSC powinno być realizowane tylko przez stacje nadbrzeżne. Po potwierdzeniu, stacja nadbrzeżna powinna natychmiast rozpocząć nasłuch na radiotelefonicznej częstotliwości do korespondencji w niebezpieczeństwie oraz, jeżeli w wywołaniu alarmowym podano jako daldzy sposób prowadzenia łączności NBDP, równierz na radioteleksowej częstotliwości do korespondencji w niebezpieczeństwie.

Stacja statkowa potwierdza wywołanie w niebezpieczeństwie radiotelefonicznie, w następującej formie:

- sygnał niebezpieczeństwa MAYDAY;

- sygnał wywoławczy lub inna identyfikacja stacji nadającej wywołanie w niebezpieczeństwie, nadane trzykrotnie (np. 9-cyfrowa identyfikacja DSC)

- słowo THIS IS (lub DE, wymawiane jako Delta-Echo, w przypadku trudności językowych);

- sygnał wywoławczy lub inna identyfikacja własnego statku, nadane trzykrotnie;

- słowow RECEIVED (lub RRR, wymawiane jako Romeo-Romeo-Romeo);

sygnał niebezpieczeństwa MAYDAY

Wymagane wyposażenie statku w obszarze A1:

• radiostacja UKF zdolna do pracy fonicznej;

• przenośną radiostację UKF;

• radiotelefoniczny odbiornik nasłuchowy pracujący na częstotliwości niebezpieczeństwa 2182 kHz;

• transponder radarowy;

• radar pasma 9 GHz;

• DSC VHF, albo radiopława EPIRB, albo urządzenie pracujące poprzez satelitarną służbę na częstotliwości 406 MHz, albo DSC MF, albo DSC HF, urządzenie satelitarnej służby geostacjonarnej INMARSAT;

• odbiornik NAVTEX;

• urządzenie do odbioru informacji bezpieczeństwa za pomocą systemu INMARSAT, tam gdzie nie działa służba NAVTEX;

1

5

---