Nie kradnij. Nie pożądaj żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego
Widzieć:
- jak ludzie odnoszą się do własności - dóbr materialnych? (troszczą się o nie, zabiegają, pilnują - sejfy, gromadzą, przywłaszczają je sobie, niszczą cudzą własność, zazdroszczą innym, widzą w niej największa wartość, która decyduje o szczęściu i znaczeniu-pozycji człowieka, jest ona przedmiotem napadów, walk a nawet wojen)
- "to moje i mogę robić z tym co mi się podoba" - czy zgadzamy się z tym? (tak - bo to moje własność, którą dostałem albo kupiłem i mogę z tym robić co mi się podoba, nic nikomu do tego itp. , nie - dlaczego? .... jeśli będą propozycje to dobrze, ale jeśli nie to pozostawić do OSĄDZIĆ)
- co można nazwać kradzieżą a co nią nie jest? (podać wiele przykładów i przy OSĄDZIĆ zwrócić uwagę na te, których nie zauważono; Uwaga: pożyczanie na dłuższy niż ustalony czas, zniszczenie częściowe rzeczy, przez którą straciła wartość albo użyteczność, zatajenie posiadanej rzeczy, która mogłaby pomóc innym)
Osądzić:
Nakaz Pisma Świętego jest wyraźny:
- Nie będziesz kradł Mt.19,18
- Nie możecie służyć Bogu i Mamonie Mt.6,24
- Daj temu kto cię prosi i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie Mt. 5,42
- Ani złodzieje, ani chciwi ... ani zdziercy, nie odziedziczą Królestwa Bożego 1 Kor 6,10
Katechizm i nauka Kościoła precyzuje te wezwania na czasy współczesne:
- Bóg stwarzając świat powierzył go człowiekowi. Tak więc wszystkie dobra stworzone są przeznaczone dla całego rodzaju ludzkiego KKK 2402
- Człowiek powinien uważać rzeczy zewnętrzne, które sprawiedliwie posiada, nie tylko za własne, ale za wspólne w tym znaczeniu, by nie tylko jemu, ale i innym przynosiły pożytek. Tak więc posiadanie jakiegoś dobra czyni jego posiadacza zarządcą Opatrzności; powinien pomnażać i rozdzielać jego owoce innym, a przede wszystkim swoim bliskim KKK 2404
- Kradzież polega na przywłaszczeniu dobra drugiego człowieka wbrew racjonalnej woli właściciela. Nie mamy doczynienia z kradzieżą, jeśli przyzwolenie może być domniemane lub jeśli jego odmowa byłaby sprzeczna z rozumem i z powszechnym przeznaczeniem dóbr. Ma to miejsce w przypadku nagłej i oczywistej konieczności, gdy jedynym środkiem zapobiegającym pilnym i podstawowym potrzebom (pożywienie, mieszkanie, odzież) jest przejecie dóbr drugiego człowieka i skorzystanie z nich KKK 2408
- Siódmemu przykazaniu sprzeciwia się: umyślne zatrzymywanie rzeczy pożyczanych lub przedmiotów znalezionych, oszustwo w handlu, wypłacanie niesprawiedliwych wynagrodzeń, podwyższanie cen wykorzystujące niewiedze lub potrzebę drugiego człowieka KKK 2409
- Moralnie niegodziwe są; źle wykonane prace, nadmierne wydatki, marnotrawstwo, gry hazardowe, gdy pozbawiają osobę tego, czego jej koniecznie trzeba do zaspokojenia swoich potrzeb i potrzeb innych osób.
- Dziesiąte przykazanie zwraca uwagę na intencję serca i mówi o pożądliwości, która prowadzi do kradzieży, zachłanności, chciwości i oszustwa. To przykazanie żąda usunięcia z serca zazdrości, która może prowadzić do najgorszych występków. Zazdrość to smutek duszy doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne pragnienie przywłaszczenie go sobie nawet w sposób niewłaściwy KKK 2534, 2538, 2539.
Działać:
Uporządkować serce. Błogosławieni ubodzy w duchu. Pragnienie prawdziwego szczęścia wyzwala człowieka od nadmiernego przywiązania do dóbr tego świata i znajduje swoje spełnienie w widzeniu i szczęściu Boga. Gdzie jest Twój skarb, tam będzie i serce Twoje Mt. 6,21. W języku Pisma Świętego "widzieć' znaczy tyle co "posiadać".
1. Szukać szczęścia w posiadaniu przyjaźni z Bogiem, a wartości materialne tak używać by tę przyjaźń umacniały i nie niszczyły
2. Pogłębiać świadomość znaczenia wartości materialnych dla naszego życia
3. Cieszyć się posiadanym dobrem i być za nie wdzięcznym
4. Umieć się dzielić tym ca się posiada z radością - przypomnieć tu uczynki miłosierdzia względem ciała i duszy i słowa: "Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych Mnieście uczynili" Za te uczynki czeka nas nagroda życia wiecznego.
Kolejne praktyczne wnioski winny wynikać z OSĄDZIĆ - podkreślić to czego młodzież sama nie zauważyła.