6. Epidemiologia upośledzenia umysłowego.
Epidemiologia upośledzenia umysłowego- dziedzina wiedzy , która zajmuje się badaniem rozpowszechnienia w populacji różnego rodzaju zaburzeń i czynnikami, które decydują o tym rozpowszechnieniu.
Posługuje się 2 wskaźnikami :
Zapadalność - określa nam liczbę nowych przypadków danego zaburzenia występujących w populacjach w ciągu roku
Rozpowszechnienie- określa nam liczbę wszystkich przypadków danego zjawiska występujących w określonej jednostce czasu bądź w danym momencie. Przykład : badania rozpowszechnienia w Polsce głuchoślepoty. Jednostka czasowa - czerwiec .
Nie jest tak że zapadalność wyznacza wskaźnik rozpowszechnienia
Wskaźnik rozpowszechnienia zależy od czynników natury biologicznej społecznej.
Czynniki biologiczne :
- stan zaspokojenia potrzeb biologicznych człowieka, im lepszy stan zaspokojenia potrzeb biologicznych, tym mniej zaburzeń. Biorąc pod uwagę stopień zaspokojenia to nie tylko tzn. brak głodu ale złej struktury żywienia.
Rozpowszechnienie chorób epidemiologicznych czyli choroby, które się szybko rozpowszechniają i obejmują duży odsetek społeczeństwa zawsze rzutuje na wskaźnik rozpowszechnia, bo skutkiem epidemii mogą być różnego rodzaju uszkodzenia
-poziom higeny
-stan opieki medycznej, tu należy spojrzeć w 2 aspektach
*moc medycyny danego kraju
*stan gotowości pacjenta
Czynniki społeczne ( na przykładzie upośledzenia umysłowego)
Tzn. problem tolerancji społecznej w stosunku do upośledzenia umysłowego jako zjawiska i osób dotkniętych tym z zjawiskiem.
Na przykładzie lekkiego up. Umysłowego . Zjawisko charakterystyczne dla kultury europejskiej. Zróżnicowanie w szkołach specjalnych dla lekko upośledzonych umysłowo obecności płci. Zapadalność nie zależy od płci.szkołach masowych : chłopcy -51,7%, dziewczynki-48,3% , na poziomie urodzeń jest lekka przewaga chłopców, ale potem się wyrównuje. W szkołach dla lekko upośledzonych umysłowo chłopców - 62,9%, dziewczynek 37,1 %. Ogromne zróżnicowanie. Na poziomie zapadalności nie ma różnic ale w rozpowszechnieniu są.
Paradoks upośledzenia umyslowgo.
Polega on na tym ,że w większości społeczeństw cywilizowanych wskaźnik rozpowszechnienia upośledzenia umysłowego dzieci w wieku obowiązku szkolnego wynosi 2-3%, jeśli natomiast badać ten wskaźnik w całej populacji, uzyskuje się wynik około 1%. Ta rozbieżność wskaźników związana jest z faktem, że większość lekko upośledzonych umysłowo, którzy w szkole mają trudności z opanowaniem programu normalnego i mogą wymagać szkolenia specjalnego, po osiągnięciu dojrzałości może funkcjonawac na poziomie lekkiej normy i „wtapiać się” w populację generalną.