Prawidłowa czynność serca w spoczynku : 60-90 impulsów/ min.
Pojemność komór (po skurczu) : 110-120 ml.
Objętość końcowo- rozkurczowa(po skurczu): 110-120 ml.
Objętość końcowo- skurczowa: 40-50 ml
Objętość wyrzutowa : 70-80 ml
Frakcja wyrzutowa: 60-70%.
Pojemność wyrzutowa serca, rzut serca w spoczynku : 4-5 l.
Wskaźnik sercowy 3,5 l/m/min (pojemność minutowa).
PRELOAD - obciążenie wstępne.
AFERLOAD - obciążenie następcze.
Górna granica normy RR :
Ilokrotnie zwiększy się opór przy zmniejszeniu średnicy naczynia-zwiększa się czterokrotnie.
W jaki sposób oblicza się częstość skurczów:
ANGIOTENSYNA - białko produkowane w wątrobie, powoduje wzrost ciśnienia krwi, jej aktywacja odbywa się w płucach, stymuluje wydzielanie aldosteronu.
Efekt inotropowy siła skurczu
+ dochodzi do zwiększenia siły siły skurczu m. Sercowego
- (ujemny) przywspółczulny - zmniejszenie siły skurczu
Efekt lusitropowy
+ poprawa relaksacji m. sercowego(poprawa stopnia rozkurczu)
- pogorszenie stopni rozkurczu
Efekt chronotropowy +/- częstość skurczu serca
+ układ współczulny
układ przywspółczulny
Efekt dromotropowy +/- szybkość przepływu impulsów
Efekt batmotropowy +/- pobudliwość komór serca
W sercu znajdują się receptory β - adrenergiczne.
Działanie układu autonomicznego - zapewnia regulację funkcji narządów organizmu dostosowując je do wymagań.
Neuroprzekaźniki : acetylocholina (układ przywspółczulny), noradrenalina.
Węzeł zatokowy →prawy przedsionek→ przy ujściu żyły głównej. Znajdują się w nim komórki wytwarzające impuls elektryczny.
Węzeł przedsionkowo-komorowy→ prawy przedsionek na pograniczu komór.
Odnogi pęczka Hissa znajdują się w przegrodzie przedsionkowo- komorowej.
Pompa sodowo- potasowa
Utrzymanie wewnątrz komórek dużego stężenia potasu i małego stężeniu
sodu wymaga aktywnego transportu oby tych kationów, przez błonę
komórkową przeciwko gradientowi stężeń. Enzym transportujący sód i
potas przez błonę komórkową czerpie energię z hydrolizy ATP do ADP.
Napęd pompy sodowo - potasowej wiąże się z metabolizmem
wewnątrzkomórkowym. Około 30% całego metabolizmu komórkowego,
zużywane jest na napęd pompy sodowo - potasowej. Prawidłowa praca
pompy wymaga : Stałego dopływu tlenu i substancji energetycznych
(glukozy); Stałego odprowadzania z komórek CO2; Stałej resyntezy ATP z
ADP; Odpowiedniej temperatury tj. 37'CPrzy braku tlenu lub oziębieniu
organizmu następuje zatrzymanie pompy. Stężenia sodu i potasu po obu
stronach błony komórkowej wyrównują się i dzięki temu nie ma potencjału
elektrycznego pomiędzy wnętrzem komórki a otoczeniem.
Wymiana gazowa : nie wymaga nakładu energii i odbywa się na drodze dyfuzji.
Prawidłowe stężenie : O2 - 60-100 mm Hg
CO2 - 35-40 mm Hg
Główne mięśnie oddechowe:
Ośrodek oddechowy znajduje się w rdzeniu przedłużonym i moście.
Ośrodki wdechu i wydechu: receptory stężenia CO w pniu mózgu (chemoreceptory) ; odruchy z chemoreceptorów kłębków szyjnych i aortalnych.
Opór dróg oddechowych zależy od: długości dróg oddechowych (odwrotnie proporcjonalny do czwartej potęgi promienia oskrzela), tzn. że następuje zmniejszenie światła.
VC - pojemność życiowa - maksymalna objętość powietrza, która służy nam do życia.
RV - objętość zalegająca
VC + RV = TLC
TLC - całkowita objętość płuc
FEV1 - natężona objętość sekundowa.
Wydychanie powietrza podczas badania spirometrycznego bada się w 1 sekundzie i u zdrowego człowieka powinna być
FEV1
VC > 0,8
ERV - objętość wydechowa zapasowa, tj. powietrze które możemy wydychać w spoczynku.
JTV - objętość wdechowa zapasowa.
Wielkość filtracji kłębuszkowej(przesączania kłębuszkowego wynosi ok.120 ml/min. lub 7,2 l/h dorosły człowiek natomiast wydala zwykle tylko 50-100 ml/h.
Jaka część pierwotnego filtratu wydalana jest na zewnątrz
RBF - średni przepływ krwi przez nerkę - 1200 ml/min
GFR - tempo filtracji nerkowej - 80-120 ml/min.
EFP - efektywne ciśnienie filtracji - 15 mmHg
Wazopresyna - hormon wydzielany przez podwzgórze - hormon antydiuretyczne.
Aldosteron - hormon nadnerczy, nasila wydzielanie wody, zatrzymuje sód w ustroju z równoczesnym wydalaniem potasu.
Kortyzol - nasila proces glukoneogenezy.
Prostaglandy - substancje znajdujące się tam gdzie powstaje proces zapalny i wzmagają go ; natomiast glikokortykosteroidy hamują jego syntezę, uszczelniają śródbłonek naczyń, hamują fagocytozę, hamują migrację leukocytów.
Glukagon podnosi stężenie glukozy we krwi, jej spadek jest bodźcem do wytwarzania insuliny.
Ile glukozy jest u dorosłego człowieka 65-90 mg%, cukru 126mg%.
Czynniki stymulujące wydzielanie kwasu solnego: histamina, gastryna, acetylocholina.
Hormony tropowe(takie, które regulują czynność innych gruczołów dokrewnych), wydzielane przez przysadkę:
ACTH - hormon adrenokortykotropowy- pobudza wydzielanie hormonów kory nadnerczy;
TSH - hormon tyreotropowy - pobudza wzrost i czynność komórek w pęcherzykach tarczycy, jego brak powoduje niedoczynność tarczycy, nadmiar - nadczynność tarczycy.
Zależność między ACTH i hydrokortyzonem ma charakter sprzężenia zwrotnego - z chwilą gdy stężenie hydrokortyzonu we krwi wzrasta, przysadka przestaje produkować ACTH.
Jaka część osocza jest wydalana? - 20%.
Aktyna i miozyna - białka kurczliwe występujące w mięśniach gładkich i prążkowanych.
Nerki pełnią funkcję wewnątrzwydzielniczą: wit. D3(kalcyferol - reguluje gosp. wapn. - fosfor, zwiększa wchłanianie wapnia i fosforanów z przewodu pokarmowego; niedobór - krzywica), erytropoetyna(stymuluje szpik kostny do produkcji czerwonych krwinek); renina.
Glukoza jest jedyną substancją odzyskiwaną w całości.
Każda subst. ma tzw. próg nerkowy, tj. wszystko co jest powyżej jego jest wydalane.
Amoniak jest produktem przemiany białek flory bakteryjnej jelita grubego, jest toksyczny- działa na mózg; wątroba przekształca go w mocznik, który wydalany jest przez nerki.
Cholecystokinina - stymuluje wydzielanie żółci.
Żółć - produkt czynności wydzielniczej komórek wątrobowych; 500-1000 ml/ dobę; najważniejszymi składnikami żółci są kwasy żółciowe(glikocholowy i taurocholowy) i barwniki( bilirubina - powstaje z produktu rozpadu czerwonych krwinek - hemoglobiny. Rola żółci w trawieniu: aktywowanie enzymów trzustkowych, głównie lipazy; emulgowanie tłuszczów, co ułatwia działanie lipazy; rozpuszczanie kwasów tłuszczowych; wzmaganie perystaltyki jelit.
Sok trzustkowy - ok. 1200 ml/dobę. Znajdują się w nim enzymy: trypsyna, chymotrypsyna A i B; egzopeptydazy. Pierwsze dwa rozkładają białka na aminokwasy. Amylaza(diastaza) rozkłada cukry do maltozy. Lipaza(steapsyna) rozkłada tłuszcze na glicerol i kwasy tłuszczowe. Kwas solny niszczy lipazę. Mechanizm wytwarzania soku trzustkowego (dwojaki rodzaj): nerwowy i humoralny(→ sekretyna- hormon, polipeptyd znajdujący się w bł. śluz. górnego odcinka jelita cienkiego; →pankreozymina- hormon wydzielany przez bł. śluz. jelita (dwunastnicy) pod wpływem bodźca pokarmowego, pobudza trzustkę do wydzielania dużej ilości enzymów trawiennych.
Sok żołądkowy odczyn silnie kwaśny pH - 1; 1,5- 2,5 l/dobę.
Skład soku żołądkowego: kwas solny 0,4-0,5%; sole mineralne, głównie NaCl i KCl w ilości 0,3- 0,5%; niewielka ilość białka; enzymy trawienne: pepsyna wydzielana jako pepsynogen przez komórki główne gruczołów żołądkowych, który pod wpływem kwasu solnego zamienia się w pepsynę - powoduje rozpad hydrolityczny białek.; podpuszczka (chymozyna) wytwarzana przez komórki główne gruczołów żołądkowych- rozkłada rozpuszczalne białko mleka(kazeinę); lipaza żołądkowa - rozkład wstępny tłuszczy; kwas solny - produkowany przez komórki okładzinowe, działanie: aktywuje pepsynogen→ pepsyna, wytwarza środowisko kwaśne → działanie pepsyny, powoduje pęcznienie włókien białkowych→ lepsze działąnie pepsyny, działa jako środek antyseptyczny zabijając liczne drobnoustroje, które dostają się do żołądka z pokarmem, bierze udział w regulacji otwierania i zamykania odźwiernika.
Śluz tworzy na powierzchni bł. śluzowej żołądka warstwę grubości ok. 1
mm, chroniąc ją przed strawieniem przez enzymy żołądkowe oraz zmniejszając tarcie przy przechodzeniu pokarmu, wydzielany jest przez gruczoły odźwiernikowe.
Do skaz krwotocznych, a wiec do patologicznej skłonności do krwawień,
może dochodzić na skutek:
a) wrodzonego niedoboru czynników (np. czynnika VIII; powoduje
hemofilię A)
b) nabytego niedoboru czynników (uszkodzenie wątroby, niedobór
witaminy K)
c) zwiększonego zużycia czynników (tzw. koagulopatie ze zużycia)
d) niedoboru trombocytów lub ich wad (trombocytopenie lub -patie)
e) pewnych chorób naczyń
f) wzmożonej fibrynolizy.
1