Modulacja napięcia PWM

PWM z angielskiego Pulse Width Modulation - Modulacja szerokości impulsu

PWM zbudowane jest z układu porównującego poziomy napięć na swoich wejściach. Jeden z tych poziomów napięcia jest napięciem odniesienia i może być dowolnie ustawiany (wtedy możesz regulować szerokość impulsów przebiegu prostokątnego) a drugi jest poziomem porównywanym. Gdy poziom na wejściu porównywanym jest niższy niż wejściu odniesienia to układ porównujący ma na wyjściu stan niski. W momencie gdy poziom napięcia porównywanego wzrośnie powyżej napięcia na wejściu odniesienia to układ porównujący będzie miał stan wysoki na wyjściu i będzie tak do momentu gdy napięcie porównywane nie spadnie poniżej napięcia odniesienia.

Dzięki temu można mieć np. 20% czasu stan niski, 80% wysoki lub w innych kombinacjach, można dowolnie ustawić nap. Odniesienia w celu wysterowania nap. Odniesienia.

Zalety takiego sterowania są takie, że wprowadza ono mniej zakłóceń. Ponadto zmniejsza się również moc strat na elementach wykonawczych przy takim sterowaniu.

Dlaczego się stosuje PWM? Jeśli chcesz sterować np. silnikiem prądu stałego dużej mocy, to liniowy układ regulacyjny działa jak sterowany rezystor, co oznacza, ze odkłada się na nim duża moc (konieczne chłodzenie, duża część mocy jest niewykorzystana). W przypadku PWM prąd albo płynie, albo nie, a stosunek czasu "właczenia" do "wyłączenia" określa moc dostarczana do urządzenia. Bardzo małe straty mocy - regulator albo całkowicie przewodzi, albo odcina całkowicie zasilanie.

TRANSOPTOR

przyrząd optoelektroniczny przenoszący sygnały elektr. (z wejścia do wyjścia) za pośrednictwem promieniowania optycznego; utworzony z pary elementów: fotoemitera (na wejściu np. dioda LED) i fotodetektora (na wyjściu fototranzystor, fotodioda), umieszczonych we wspólnej obudowie, izolowanych elektrycznie i sprzężonych optycznie. W transoptorze zamkniętym, (scalonym) promieniowanie wysyłane przez diodę elektroluminescencyjną przenika przez warstwę materiału elektroizolacyjnego (np. szkło, żywica epoksydowa), w transoptorze otwartym, szczelinowym (tzw. transmisyjnym) oraz odbiciowym (refleksyjnym) — przez warstwę powietrza, w której znajduje się ruchomy element przerywający lub ustanawiający sprzężenie opt. między fotoemiterem i fotodetektorem. Transoptor przenosi sygnały zarówno stałoprądowe, jak i zmiennoprądowe (analogowe i cyfrowe), przy czym pasmo przenoszenia zależy przede wszystkim od rodzaju użytych elementów . Najważniejszym parametrem transoptora jest wzmocnienie prądowe, nazywane też przekładnią prądową. Transoptory stosuje się w aparaturze pomiarowej i med., w układach automatyki przem., gł. w celu eliminacji zakłóceń wprowadzanych przez układy współpracujące ze sobą bądź sprzęgania układów o różnych potencjałach, a także w charakterze wyłączników (optoelektronicznych).

W światłowodach do transmisji informacji wykorzystywana jest wiązka światła. Wiązka ta jest modulowana zgodnie z treścią przekazywanych informacji. Właściwie dobrany kabel może przebiegać w każdym środowisku. Szybkość transmisji może wynosić nawet 3 Tb/s.
Światłowód wykonany ze szkła kwarcowego, składa się z rdzenia (złożonego z jednego lub wielu włókien), okrywającego go płaszcza oraz warstwy ochronnej. Dielektryczny kanał informatyczny eliminuje konieczność ekranowania. Transmisja światłowodowa polega na przepuszczeniu przez szklane włókno wiązki światła generowanej przez diodę lub laser. Wiązka ta to zakodowana informacja binarna, rozkodowywana następnie przez fotodekoder na końcu kabla. Światłowód w przeciwieństwie do kabli miedzianych, nie wytwarza pola elektromagnetycznego, co uniemożliwia podsłuch transmisji. Główną wadą tego medium jest łatwa możliwość przerwania kabla, a jego ponowne złączenie jest bardzo kosztowne.
Światłowody wielomodowe przesyłają wiele modów (fal) o różnej długości co powoduje rozmycie impulsu wyjściowego i ogranicza szybkość lub odległość transmisji. Źródłem światła jest tu dioda LED. Światłowody jednomodowe są efektywniejsze i pozwalają transmitować dane na odległość 100 km bez wzmacniacza. Jednak ze względu na wysoki koszt interfejsów przyłączeniowych jest to bardzo drogie rozwiązanie. Źródłem światła jest tu laser. Zalety: Umożliwiają stosowanie wielu protokołów jednocześnie wysokoefektywny transfer, przepływ danych jest zabezpieczony przed niepowołanym dostępem - nie wytwarzają  własnego pola magnetycznego, długość swiatłowodu jest praktycznie niegraniczona
Do wad zaliczyć należy złożoność instalacji - wymagane jest stosowanie kosztownych, specjalistycznych narzędzi oraz bardzo wysoką cenę nie tyle samego kabla co urządzeń dostępowych i montażowych. Dołączenie nowego urzadzenia wymaga wyższych kwalifikacji.
Ten typ medium transmisyjnego stosuje się w dużych sieciach lokalnych i metropolitarnych,   wymagających długich odcinków połączeniowych, w środowiskach o średnim i dużym poziomie zakłóceń elektromagnetycznych  oraz w połączeniach wymagających wysokiej niezawodności, np. serwerów do sieci.

SERWONAPĘDY

LINKA DAJCIE DO DANYCH NA LABORKI DO BLECHARZA :D

---