Europejski system ubezpieczeń
System jednolitego rynku finansowego Unii Europejskiej
Rynek finansowy UE:
jeden z najbardziej rozwiniętych rynków na świecie
zasady funkcjonowania jednolitego rynku finansowego:
zasady fundamentalne (określone przez Traktat Rzymski w 1957 roku):
swoboda osiedlania się
swoboda świadczenia usług
swoboda przepływu kapitału
zasada minimalnych standardów (nie jak wskazywano wcześniej - regulacja wszystkiego, a jedynie regulacja ogólna)
zasada wzajemnego uznawania przepisów narodowych
zasada jednolitej licencji
zasada prymatu nadzoru macierzystego
Instytucjonalne uwarunkowania procesów regulacyjnych rynków finansowych
projekty legislacyjne dotyczące rynku finansowego inicjowane są przez Komisję Europejską i przekazywane do współdecydowania Radzie Ministrów oraz Parlamentowi Europejskiemu
występowanie znacznej ilości ciał doradczych i opiniodawczych powodujący nadmierną komplikację procesów tworzenia regulacji
poziom złożoności struktur instytucjonalnych spowodował konieczność uproszczenia zasad regulacji wspólnego rynku finansowego - PROCEDURA LUMFALUSS'YEGO
Procedura Lamfalussy'ego to proces tworzenia, konsultowania, przyjmowania i wdrażania w życie nowego prawa wspólnotowego dotyczącego rynku papierów wartościowych, ubezpieczeń, instytucji pracowniczego zaopatrzenia emerytalnego i bankowego
procedura obejmuje także nie mające mocy aktu prawnego rekomendacje, standardy, wytyczne oraz zalecenia we wspomnianych dziedzinach
powstanie dyrektywy 2005/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej nową strukturę organizacyjną dla komitetów usług finansowych
Sektory rynku finansowego UE
bankowość
ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne
papiery wartościowe
Zasady organizacji jednolitego rynku ubezpieczeń UE
Etapy rozwoju jednolitego rynku ubezpieczeniowego:
etap pierwszy (dyrektywy pierwszej generacji [1973])
etap drugi (dyrektywy drugiej generacji [1988])
etap trzeci (dyrektywy trzeciej generacji [1992])
Nadzór nad jednolitym rynkiem ubezpieczeń w Unii Europejskiej
Obecny system nadzoru finansowego w Unii Europejskiej
podstawy organizacji nadzoru - Dyrektywy III generacji
nadzór wykonywany przez państwo siedziby zakładu ubezpieczeń
zasada jednolitej licencji
koncentracja na sferze finansowej ubezpieczyciela
oparcie finansowej stabilności działania zakładów ubezpieczeń na koncepcji MARGINESU WYPŁACALNOŚCI oraz MINIMALNYM KAPITALE GWARANCYJNYM
opracowanie systemów wczesnego ostrzegania (SWO) pozwalających na działania nadzorcze już w momencie identyfikacji symptomów zagrożenia wypłacalności
Zmiany w systemie nadzoru nad jednolitym rynkiem ubezpieczeniowym
konieczność podjęcia działań zmieniających zasady nadzoru wynika z dążenia do przekształcenia rynku unijnego w obszar o wysokim poziomie integracji
zmiany te są powiązane z założeniami Strategii Lizbońskiej - utworzenie najbardziej konkurencyjnego rynku na świecie
projekt zmian w systemie nadzoru ubezpieczeniowego - Solvency II
główne założenie - skuteczne dopasowanie analizy i oceny wypłacalności zakładu ubezpieczeń do rzeczywistych typów i zakresów ryzyka zagrażającego działalności zakładów ubezpieczeń
model nadzoru ubezpieczeniowego Solvency II - system trzech filarów:
filar I - ryzyka kwantytatywne (minimalny kapitał gwarancyjny, rezerwy, lokaty) - wymagania kapitałowe
filar II - ryzyka kwalifikowane (kontrola wewnętrzna, zarządzanie ryzykiem, ład korporacyjny, weryfikacja zasad nadzoru) - zarządzanie zakładem i praktyki nadzorcze
filar III - transparentność rynku ubezpieczeń (publikacje danych, rachunkowość ubezpieczeń) - raportowanie dla nadzoru
budowanie modeli oceny ryzyka - model nadzorczy vs. modele wewnętrzne
Instytucje europejskiego systemu ubezpieczeń
Komitet Europejskich Nadzorów Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (CEIOPS)
utworzony decyzją Komisji Europejskiej z dnia 5 listopada 2003r.
zrzesza przedstawicieli nadzorów ubezpieczeniowych i emerytalnych krajów członkowskich UE
CEIOPS - jeden z 3 komitetów doradczych Komisji europejskiej ds. tworzenia i wdrażania wspólnotowych regulacji prawnych dotyczących rynku finansowego
CEA (Comite Europeen des Assurances) - organizacja zrzeszająca izby i związki ubezpieczeniowe z 33 europejskich krajów
podstawowy cel - rozwiązywanie problemów związanych ze strategicznymi interesami europejskich firm ubezpieczeniowych
reprezentowanie europejskiego środowiska ubezpieczeniowego na forum takich organizacji międzynarodowych
rozwijanie biznesu ubezpieczeniowego - w kontekście jego wpływu na struktury społeczno-ekonomiczne
12
1