Instrukcja do oceny rysunków postaci kobiecych
Głowa
Powinien być jakikolwiek wyraźny sposób przedstawienia głowy. W rysunku z profilu elipsy (koła) z doczepionym nosem nie zalicza się.
Głowa: kształt
Musi być zaznaczony pewną linią prawidłowy kształt głowy jako całość. Prostego kształtu geometrycznego (koła, elipsy, trójkąta, kwadratu), do którego doczepiono włosy czy nos nie zalicza się. (rys.)
Głowa: owal
Długość głowy powinna być wyraźnie większa niż szerokość, tworząc wyraźny owal. W rysunkach z profilu nie należy do szerokości głowy liczyć włosów.
Głowa: proporcje do postaci I
Długość głowy (bez spiętrzonych włosów) powinna stanowić od 1/8 do ¼ długości całej postaci do pięt. W rysunkach dzieci młodszych do 8 roku życia, proporcje należy określać w stosunku do powierzchni pozostałej postaci. W rysunkach z profilu oceniać wymiar głowy w stosunku do klatki piersiowej: głowa nie może być mniejsza niż ¼ tej długości
Głowa: proporcje do postaci II
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 4.
Długość głowy powinna stanowić 1/8 do 1/6 długości całej postaci.
Włosy I
Musi być jakiś wyraźny sposób zaznaczenia włosów.
Włosy II
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 6
Włosy muszą być przynajmniej zaznaczone zygzakami, kreskami lub spiralkami przylegającymi po obu stronach głowy. Zalicza się także włosy zaznaczone konturem. (rys.)
Włosy III
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 7.
Musi być wyraźnie zaznaczony rodzaj uczesania - np. fryzura zachodząca na skronie lub czoło.
9. Włosy IV
Ocenia się wyłącznie, gdy zaliczono punkt 8.
Wyraźne zaznaczenie stylu fryzury, uczesania lub faktury włosów.
Oczy
Musi być w jakikolwiek sposób zaznaczone przynajmniej jedno oko. Zaliczamy także w rysunku z profilu. (rys.)
Oczy: proporcje
En face - poziomu wymiar oka musi być większy niż pionowy. Warunek ten powinien być spełniony dla obu oczu, jeśli zostały narysowane oba. Oczu w formie kresek nie zalicza się. Przy rysunku z profilu oko musi mieć kształt trójkątny. Innych kształtów nie zalicza się. (rys.)
Oczy: źrenice lub tęczówki
Powinna być zaznaczona źrenica lub tęczówka wyodrębniona z konturu oka. Jeśli zostały narysowane oba oczy warunek ten powinien być spełniony w obu oczach.
Oczy: brwi i rzęsy
Musi być jakikolwiek sposób zaznaczenia brwi lub rzęs. Jeśli narysowano oba oczy w każdym z nich musi być zaznaczony jeden z tych szczegółów. (rys.)
Oczy: spojrzenie
W rysunkach en face musi być wyraźnie zaznaczone spojrzenie oczu. Nie może być poziomej ani pionowej rozbieżności źrenic (zez).
W rysunkach z profilu oko musi mieć kształt trójkątny lub owalny, ale wtedy źrenica musi być umieszczona raczej w przedniej części oka niż pośrodku.
Nos
Musi być jakikolwiek sposób przedstawienia nosa.
Nos w dwóch wymiarach
Zalicza się wszystkie próby przedstawienia nosa w dwóch wymiarach, jeśli tylko grzbiet nosa jest dłuższy niż szerokość jego podstawy lub końca.
Zalicza się każdą próbę przedstawienia nosa z profilu (z wyjątkiem guzika), jeśli tylko zaznaczono w jakiś sposób jego podstawę lub koniec. (rys.)
Nos: grzbiet
W rysunku en face nos musi być właściwie umieszczony i ukształtowany, tzn. grzbiet nosa musi zaczynać się na wysokości lub prawie na wysokości oczu i musi być większy niż jego podstawa.
Przy rysunku z profilu nos powinien być ustawiony w stosunku do twarzy pod kątem
Zbliżonym do 35 - 45 stopni. Oddzielenie nosa od czoła musi być zaznaczone na
wysokości czoła. (rys.)
Nos: nozdrza
Zalicza się każdą próbę przedstawienia nozdrzy w postaci otworów, kropek, „skrzydełek” itp.
Usta
Zalicza się każdy wyraźny sposób przedstawienia ust.
Wargi
Musi być wyraźne zaznaczenie obu warg (np. w formie 2 kresek). (rys.)
Nos w dwóch wymiarach i wargi
Dajemy za rysunek punkt dodatkowy, jeżeli zaliczono punkt 16 i 20
Warga górna kosmetyczna
Zalicza się każdą próbę zaznaczenia kształtu górnej wargi (wcięcie w środku wargi - łuk Kupidyna). Zalicza się nawet wtedy, gdy usta są zaznaczone tylko jedną wargą. (rys.)
Policzki lub kąciki ust
Musi występować wyraźne modelowanie czy cieniowanie obu policzków lub kącików ust. Zalicza się „kosmetyczne policzki”, okrągłe plamy (koła) na policzkach. W rysunkach, które usiłowano przedstawić w perspektywie zalicza się jakiekolwiek zaznaczenie tych szczegółów w konturze twarzy. (rys.)
Czoło i broda
Gdy rysunek jest en face, powyżej oczu musi być pozostawione miejsce oznaczające czoło, a poniżej ust - oznaczające brodę. W rysunkach z profilu zalicza się, jeżeli w konturze twarzy wyraźnie zaznaczono brodę i czoło. Gdy czoło zakryte jest rondem kapelusza - oceniać łagodniej. Gdy jest zakryte włosami - oceniać surowo. (rys.)
Broda
Broda musi być zaznaczona w sposób wyraźny i oddzielona od dolnej wargi np. przez odpowiednie modelowanie twarzy lub za pomocą kropki lub linii umieszczonej poniżej ust. Jeżeli broda jest zasłonięta włosami nie ocenia się. Zalicza się najczęściej w rysunkach profilowych. (por. punkt 24)
Żuchwa
W rysunkach en face linia szczęki i brody powinna być narysowana w poprzek szyi, lecz nie pod kątem prostym. Szyja musi być dostatecznie szeroka, a broda tak ukształtowana, żeby linia żuchwy tworzyła z linią szyi (przynajmniej z jednej strony) kąt ostry. W rysunkach z profilu linia szczęki powinna być skierowana w stronę ucha. (rys.)
27. Rysy twarzy
Rysy twarzy muszą być regularne, symetryczne i poprawnie rozlokowane. Oczy o właściwych proporcjach, nos przedstawiony w dwóch wymiarach i narysowane obie wargi. Przy rysunkach z profilu oko musi odpowiadać wymaganiom punktu 13 i powinno być umieszczone w 1/3 szerokości głowy bliżej nosa. Nos musi tworzyć kąt rozwarty z czołem. „Karykaturalnego” nosa nie zalicza się.
Szyja I
Musi być jakikolwiek sposób przedstawienia szyi. Bezpośredniego połączenia głowy z tułowiem nie zalicza się.
Szyja II
Linia szyi musi łagodnie przechodzić w linię głowy lub tułowia. Szyi wstawionej jak słupek między głowę i tułów nie zalicza się - chyba, że podkreślono ją kołnierzykiem lub zaokrągloną linią. (rys.).
Ramiona
Przy rysunkach en face musi występować wyraźne rozszerzenie poniżej szyi, które przechodzi w ramiona lub boki tułowia (ale nie w ręce). Całkowicie kwadratowy lub prostokątny tułów nie zasługuje na pozytywną ocenę, chyba że posiada wyraźnie zaokrąglone kąty. Nie zalicza się tułowia w kształcie elipsy.
Przy rysunkach z profilu linie stanowiące kontur górnej części tułowia muszą rozchodzić się u podstawy szyi w ten sposób, żeby było zaznaczone rozszerzenie się klatki piersiowej. (rys.)
31. Tułów
Musi być jakiekolwiek zaznaczenie tułowia (nawet w formie kreski). Figurę umieszczoną między głową i nogami uważa się zawsze za tułów, nawet jeżeli jej kształt i wielkość są tego rodzaju, że wydaje się to raczej szyją. Tam gdzie nie ma wyraźnego zróżnicowania między głową a tułowiem, a rysy twarzy znajdują się w górnej części figury, punkt zalicza się wówczas, gdy rysy twarzy nie zajmują więcej niż połowę długości figury lub gdy narysowano linię oznaczającą zakończenie głowy. Nie zalicza się rzędu guzików ciągnących się w dół między nogi, jeżeli nie narysowano linii poprzecznej oznaczającej zakończenie tułowia lub ubrania.
Tułów w dwóch wymiarach
Tułów (lub powierzchnia ciała łącznie z ubiorem) musi być narysowany w dwóch wymiarach i długość jego musi być większa niż szerokość. Pomiarów tych należy dokonywać w miejscach największej długości i szerokości tułowia.
Tułów: kontur
Musi być widoczne modelowanie linii ciała. Tułowia w kształcie prostej figury geometrycznej (patyka, koła, elipsy, kwadratu lub prostokąta) nie zalicza się.
Biust
Musi być jakakolwiek próba zaznaczenia biustu poprzez odpowiednie ukształtowanie konturu, modelowanie lub zaszewki. W rysunku en face, jeśli narysowano suknię bez ramiączek, punkt zalicza się, gdy góra sukni jest zaznaczona odpowiednią krzywą wskazującą na biust. (rys.)
Talia
Talia musi mieć wcięcie. Sam pasek przy łagodnej linii nie jest wystarczający. Jeśli krój ubrania wyraźnie maskuje talię (w przedłużonych bluzkach i sukienkach o podwyższonej lub obniżonej talii), domyślnej talii nie zalicza się (rys.)
Talia: umiejscowienie
Talia musi być zaznaczona wcięciem lub poprzecznymi liniami. Powinna być umieszczona pomiędzy 1/3 a ½ całej długości postaci, licząc od czubka głowy (bez kapelusza, ale łącznie ze spiętrzonymi włosami) do pięt. (por. poprzedni punkt)
Biodra
Biodra muszą być wyraźnie zaznaczone przez wyraźne rozszerzenie ciała poniżej talii - symetrycznie z obu stron. Szerokiej spódnicy w kształcie dzwonu nie zalicza się. Przy rysunkach z profilu musi być zaznaczone uwypuklenie oznaczające biodro i pośladki (rys.)
Ręce
Muszą być w jakikolwiek sposób zaznaczone kończyny górne. Winny być narysowane dwie ręce, chyba że postać przedstawiono z profilu. Samych palców nie zalicza się.
Ręce: pozycja
Zalicza się, gdy przynajmniej jedna ręka jest zawieszona z boku równolegle do osi pionowej tułowia bądź tworzy z nią kąt nieprzekraczający 10 stopni, lub gdy ręce są zajęte jakąś określoną czynnością (np. niesienie przedmiotu itp.), a także ręce na biodrach, w kieszeniach lub za plecami. Pozycji rąk, która wydaje się nienaturalna nie zalicza się.
Profil - zalicza się, gdy ręce są zajęte jakąś czynnością lub jeśli ramię jest swobodnie zawieszone (choćby przedramię było wyciągnięte). (rys.)
Ręce: proporcje do ciała
Długość obu rąk powinna być mniej więcej równa długości tułowia. Oceniać długość rąk, a nie ich pozycję.
Nogi
Zalicza się każdy wyraźny sposób zaznaczenia nóg. Liczba nóg musi być prawidłowa: dwie w rysunku en face, jedna lub dwie w rysunku z profilu. Nogi mogą być przyczepione do ciała w dowolnym miejscu. Zalicza się także wtedy, gdy postać narysowano w długiej sukni, zakrywającej nogi, a także wtedy, gdy do jednej nogi przyczepiono dwie stopy rozstawione na boki.
Nogi: ustawienie
Przy rysunkach en face odległość między nogami na wysokości kostek musi być wyraźnie większa niż odległość między wewnętrznymi powierzchniami nóg na wysokości sukni. Osie nóg powinny tworzyć wyraźny kąt. Nie zalicza się, gdy nogi zakryte są długą suknią.
W rysunkach z profilu zalicza się, gdy nogi tworzą kąt (jak nogi w ruchu) lub gdy postaci stojącej widać jedną nogę. Nie zalicza się, gdy nogi są ustawione równolegle, są rozsunięte, ale nie tworzą żadnego kąta. (rys.)
Nogi: proporcje do tułowia
Długość nóg równa co najmniej długości tułowia, ale nie większa niż jego dwukrotność (długość tułowia należy ustalać w przybliżeniu - w zasadzie wymiar od szyi do talii plus połowa tej długości stanowi tułów).
Kończyny: proporcje
Obie ręce i nogi powinny być narysowane w dwóch wymiarach, a długość ich musi być większa niż szerokość. Jeśli ręce są widoczne i spełniają wymagania tego punktu, zalicza się nawet jeśli nogi są przysłonięte długą suknią. Dłonie i stopy mogą być narysowane w formie kresek.
Kończyny: kształty
Ręce i nogi muszą być w dwóch wymiarach, bez skłonności do zwężania się w miejscach połączenia z tułowiem.
Kończyny: przyczepienie I
Nogi i ręce - nawet gdy jest tylko jedna ręka i noga - muszą być w jakimś miejscu przymocowane do tułowia. Punkt zalicza się także, gdy ręce są przymocowane do szyi, albo - gdy nie narysowano szyi - do miejsca złączenia głowy z tułowiem. (por. pkt 30). Jeżeli narysowano obie ręce i nogi, muszą być przymocowane mniej więcej symetrycznie. Zalicza się także, gdy długa suknia przykrywa nogi i stopy.
Nie zalicza się: a) jeśli ręce, nogi lub tułów nie zostały narysowane, b) gdy nogi przymocowano nie do tułowia (niezależnie od poprawności rysunku rąk), c) gdy ręce są przyczepione do nóg. (rys.)
Kończyny: przyczepienie II
Ręce i nogi muszą być przyczepione do tułowia we właściwym miejscu. Ręce muszą być przyczepione dokładnie w tym miejscu, gdzie powinien być bark. W wypadku zakrycia ich peleryną przyczepienie określa się w przybliżeniu. Nie zalicza się jeżeli przyczepienie rąk zajmuje połowę lub więcej powierzchni klatki piersiowej (od szyi do pasa) - por. rysunek A, za który zaliczamy punkt 46, ale nie zaliczamy punktu 47. Porównaj też rysunki do punktu 30, gdzie rysunki a), e), h) pozwalają zaliczyć punkt 46, ale nie punkt 47. Jeżeli nie zaliczono punktu 30, oceniać należy bardzo ostrożnie. W rysunkach z profilu ręce powinny być przyczepione nieco poniżej szyi w miejscu, gdzie następuje rozszerzenie tułowia, oznaczające klatkę piersiową i barki.
Nie zalicza się, jeżeli ręce zaczynają się od konturu pleców lub podstawy szyi, albo przyczepione są poniżej największej szerokości klatki piersiowej (por rysunek B, za który zaliczamy punkt 46, ale nie zaliczamy punktu 47). (rys)
Staw łokciowy
Przynajmniej w środku jednej ręki musi być ostre zgięcie (nie linia krzywa) albo modelowanie lub fałdowanie rękawa. (rys.)
Ręce: zwężanie się
Ramię powinno być wyraźnie szersze niż przedramię i przegub. Zalicza się, gdy narysowano bufiaste lub szerokie rękawy. Jeżeli narysowano obie ręce, to obydwie muszą spełnić ten warunek.
Dłoń
Punkt ocenia się tylko wtedy, gdy zaznaczone są palce. Musi być pozostawiona przestrzeń między nasadą palców a brzegiem rękawa lub mankietu. Tam gdzie nie ma rękawa, ręka musi się rozszerzać się tak, aby było to widoczne, że dłoń wyodrębnia się od przegubu. Warunki te muszą spełniać obie ręce, jeśli obie narysowano. Ręce w rękawiczkach z zaznaczonymi kciukami zalicza się tylko wtedy, gdy wyraźnie uzasadnia to rodzaj ubioru. (rys.)
Palce
Przynajmniej w jednej ręce muszą być wyraźnie zaznaczone trzy palce. W rysunkach szkicowych na dobrym poziomie zalicza się jakikolwiek ślad palców. Ręki w rękawiczce bez palców nie zalicza się, nawet gdy narysowany jest kciuk (por. też pkt 54)
Palce: prawidłowa liczba
Obie dłonie powinny posiadać poprawną ilość palców. Postać z profilu może mieć jedną rękę, ale muszą być w niej zaznaczone wszystkie palce. Zalicza się, gdy przedstawiono ręce wykonujące taką czynność, przy której palce mogą być niewidoczne, a także gdy rysunek jest wykonany techniką szkicową, ale na dobrym poziomie. (rys.)
Palce: proporcje
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 51. Długość poszczególnych palców musi być wyraźnie większa niż szerokość. Dobrze wykonane rysunki, gdzie ręce narysowane są w perspektywie lub palce zaznaczone „szkicowo” należy zaliczyć. Zalicza się również przypadki, w których z powodu zaciśniętej pięści widoczne są tylko główki kości palców lub części palców. Nie zalicza się palców w formie kółek, patyczków lub równoramiennych trójkątów.
Kciuk
Przy prawidłowej liczbie palców musi być wyraźne odróżnienie kciuka. Zalicza się: a) gdy jeden z bocznych palców jest wyraźnie krótszy niż pozostałe (zwłaszcza w porównaniu z małym palcem), b) gdy kąt między nim a palcem wskazującym jest mniejszy, niż podwójny kąt między którymkolwiek dwoma z pozostałych palców., c) gdy punkt przyczepienia kciuka do ręki znajduje się zdecydowanie niżej niż punkt przyczepienia któregokolwiek innego palca.
Jeżeli narysowano dwie ręce, warunki te obowiązują dla obu rąk, chyba, że któraś z rąk zajęta jest wykonywaniem czynności, przy której palce są niewidoczne. Jeśli kciuki są zaznaczone niesymetrycznie, też zalicza się. Rękawiczki z jednym palcem nie zalicza się, chyba, że narysowana postać pokazana jest w stroju zimowym. (rys.)
Staw kolanowy
Przynajmniej w jednym kolanie musi występować ostre zgięcie. Fałdy lub cieniowania dla zaznaczenia kolana też się zalicza.
Łydka
Obie łydki muszą być wyraźnie zaznaczone. Nogi nie powinny być przedstawione w kształcie stożków.
Stopy
Muszą być w jakikolwiek sposób zaznaczone stopy (dwie stopy w rysunku en face, dwie lub jedna w rysunku z profilu). Zalicza się punkt nawet wówczas, gdy stopy nie są widoczne z powodu długiej sukienki. Przyczepienie palców do brzegu nogi w rysunkach młodszych dzieci też się zalicza.
Stopy: proporcje
Długość każdej stopy musi być większa niż szerokość (mogą być narysowane w perspektywie). Przy rysunku z profilu poziomy wymiar przedniej części każdej stopy musi być większy niż pionowy. W przypadku kiedy narysowano długą sukienkę, wystarczy jakiekolwiek zaznaczenie stóp, np. wystający czubek pantofla. (rys)
Stopy: ustawienie
Stopy muszą być ustawione na przeciwległe boki albo w perspektywie. Zalicza się punkt, jeśli nogi przykryte są długą suknią. Prymitywnego zaznaczenie stóp nie zalicza się (por. rysunek). W rysunkach z profilu zalicza się punkt tylko wtedy, jeżeli obie stopy są skierowane w tym samym kierunku, co twarz . Nogi muszą być przyczepione do dolnej części tułowia lub wychodzić ze spódnicy. Zalicza się, gdy są zakryte długą sukienką. Nie mogą jednak stanowić przedłużenia boków spódnicy. (rys.)
Ubranie
Musi być jakiekolwiek wyraźne zaznaczenie ubrania. Jeśli postać jest bardzo prymitywna (tułów o kształcie elipsy, prostokąta, trójkąta czy trapezu) zalicza się wtedy, jeśli narysowano jakiś szczegół ubrania np. guziczki, kieszenie, kołnierzyk, zakończenie rękawów. Jedna kropka lub jedno kółko umieszczone w środku tułowia nie jest wystarczająca, żeby przyznać punkt.
Ubranie kobiece
Zalicza się każde ubranie, które można uznać za kobiece. W bardzo prymitywnych rysunkach ubranie powinno składać się z dwóch części. (rys)
Ubranie: proporcje
Ocenia się, jeśli jest jakkolwiek zaznaczona talia (poprzeczną linią lub wcięciem). Powierzchnia ubrania poniżej talii powinna być równa lub większa od powierzchni klatki piersiowej (bez rąk), ale nie więcej niż dwa razy (lub trzy razy przy długiej sukni). Dla postaci w spodniach uwzględnia się powierzchnię całych spodni, z wyłączeniem stóp.
Wykończenie przy szyi I
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 60.
Musi być zaznaczona jakakolwiek linia ubrania pod szyją lub jakakolwiek linia kończąca sukienkę u góry (inna niż linia brody lub szczęki).
Wykończenie przy szyi II
Ocenia się, gdy zaliczono punkt 63.
Musi być wyraźne wykończenie ubrania przy szyi, np. kołnierzyk, szpic itp. (z wyjątkiem prymitywnej linii). Zalicza się nawet wówczas, gdy nie ma szyi.
Rękawy I
Ocenia się jeśli zaliczono punkt 60.
Musi być jakikolwiek sposób zaznaczenia rękawów. Jeśli ręka jest bez dłoni lub palców zalicza się wtedy, gdy połączenie z resztą ubrania jest wyraźne lub gdy ręka jest zakończona linią poprzeczną. W wypadku peleryny traktować jako rękaw - miejsce rozcięcia dla rąk. Suknię bez ramiączek lub na ramiączkach zalicza się.
Rękawy II
Zakończenie rękawów musi być zaznaczone lepiej niż za pomocą prostej poprzecznej linii, a więc musi posiadać mankiet lub guzik, itp., albo musi być szersze niż ręka. Suknię bez ramiączek lub na ramiączkach oraz krótki rękaw (wyraźnie szerszy od ręki) również zalicza się.
Wykończenie przy talii
Talia podwyższona jak i obniżona musi być zaznaczona znacznie lepiej niż za pomocą linii prostej, a więc zalicza się pasek (dwie lub jedna poszerzona linia), szarfę, lamówkę (wyraźne wykończenie) swetra lub bluzki.
Spódnica: szczegóły
Muszą być zaznaczone linie, cieniowania, szkicowania lub inne szczegóły charakteryzujące spódnicę lub dół sukni, np.: zaszewki, falbanka, kieszenie z guzikiem itp. Pofalowana dolna linia spódnicy nie jest wystarczająca. Nie zalicza się linii oznaczających wzór materiału. (rys.)
Ubranie nieprzezroczyste
Ubranie musi być całkowicie nieprzejrzyste. Wymaga jest linia ubrania przy szyi, oba rękawy wyraźnie odróżnione od rąk i dolna linia spódnicy lub nogawki spodni odróżnione od nóg.
Korale, klipsy
Muszą być jakkolwiek zaznaczone takie ozdoby jak: korale, naszyjniki, klipsy lub kolczyki.
Obuwie
Zalicza się każdą próbę narysowania obuwia. But musi być jednak oddzielony od nogi przez zaznaczenie linią albo przez odpowiednie ukształtowanie nogi z profilu. (rys.)
Obuwie: szczegóły
Obuwie musi posiadać jakieś wykończenie (ornamentację) np. sprzączkę, wiązanie, pasek czy zelówkę zaznaczoną podwójną albo poszerzoną linią. Obcasa nie zalicza się.
Obuwie: zaznaczony styl
Buty muszą mieć wyraźny fason i posiadać, chociaż jeden szczegół np.: buty balowe, półbuty, buty z odkrytymi palcami, na koturnach, sandałki, pantofle domowe itp.
Ubranie bez rażących braków
Ubranie musi być narysowane bez istotnych braków. Wymagana jest sukienka z zakończeniem przy szyi i rękawach (muszą być zaznaczone ręce) oraz wyraźne buty z jakimś szczegółem. Zalicza się także, jeśli narysowano postać w spodniach czy w ubraniu sportowym, którym można przykryć buty.
Ubranie szczególnego typu
Jest to dodatkowy punkt za ubranie bardziej rozpoznawalne niż w punkcie 74. Zalicza się każde ubranie posiadające wyraźny charakter okolicznościowy, np. strój wieczorowy, sportowy, garsonkę, kostium szkolny, domowy, przebranie lub strój roboczy. Nie zalicza się ubrania składającego się ze spódnicy, bluzki, skarpet i butów.
Linie: kształty
Większość linii powinna być zdecydowana, wyraźna i kierowana. Jeśli rysunek wykonano techniką szkicową oceniać należy podstawowy charakter linii, utworzony przez krótkie pociągnięcie ołówka.
Linie połączenia
Większość linii powinna schodzić się czysto bez zachodzenia na siebie, przecinania lub przerw. Ważny jest sposób łączenia linii, a nie ich charakter.
Linie: wyższy poziom
Ocenia się wtedy, gdy zaliczono punkty 76 i 77.
W rysunku nie może być wymazywań i dorysowywań, a linie i połączenia nawet w drobnych detalach rysunku muszą być czyste i pewne, wskazujące na sprawne posługiwanie się ołówkiem.
Ujęcie en face
Wszystkie zasadnicze części ciała muszą być ujęte en face, poprawnie rozmieszczone i połączone, oczywiście z wyjątkiem tych, które są niewidoczne z racji perspektywicznego ujęcia lub ubrania (uwzględnić częściowy profil, o ile rysujący usiłował przedstawić postać perspektywiczny). Istotne części: ręce, nogi, oczy, nos, wargi, uszy, szyja, tułów, dłonie, stopy muszą być narysowane w dwóch wymiarach. Stopy muszą być narysowane w perspektywie lub odchylone na zewnątrz.
Profil I
Głowa, tułów, stopy muszą być narysowane wyraźnie i bezbłędnie z profilu. Charakterystyczna linia guzików, o ile jest zaznaczona, powinna być przesunięta ze środka postaci na bok, a także inne szczegóły, jak: pozycja rąk, kieszenie wyraźnie muszą wskazywać ujęcie z profilu.
Cały rysunek może zawierać tylko jeden z trzech wymienionych niżej błędów: 1) Jeden przypadek „przejrzystości” (np. kontur tułowia widziany przez rękę), 2) nogi nie z profilu (w prawidłowym profilu przynajmniej górna część nogi musi być zakryta przez nogę będącą na pierwszym planie), 3) ręce przyczepione do konturu pleców i wyciągnięte ku przodowi.
Profil II
Ocenia się wtedy, gdy zaliczono punkt 80.
Postać musi być narysowana w prawidłowym profilu bez żadnego błędu.
Technika szkicowa
Linie muszą być ukształtowane przez krótkie pociągnięcia dobrze prowadzonego ołówka. Kilkakrotnego rysowania tych samych długich linii nie zalicza się. Szkicowanie jest charakterystyczne dla rysunków starszych dzieci.
Technika modelowa
Musi być zaznaczony metodą szkicowania lub wyraźnego cieniowania, chociaż jeden z zaznaczonych szczegółów: załamania, marszczenia, fałdy (inne niż kant spodni) lub faktura materiału, włosów, butów itp. Prymitywne zamazanie powierzchni włosów jest niewystarczające.
Ruch ręki
Musi być przedstawiony swobodny ruch ręki, przynajmniej jednej ręki, zaznaczony zarówno w ramionach jak i w łokciu. Jeśli ręce umieszczone są na biodrach, w kieszeniach lub za plecami zalicza się, jeżeli widać oba ramiona i łokcie. Przedstawienie konkretnej czynności nie jest konieczne.
Ruch nogi
Musi być przedstawiony swobodny ruch przynajmniej jednej nogi, zaznaczony zarówno w biodrach jak i w kolanach.