Dzienniki powojenne - opracowanie

„(...) kończą się czasy prozy - fikcji, początek prozy - faktu”. W ten nurt wpisują się dzienniki. Pierwsze wydanie w latach 80 - tych, cenzura polityczna: 500 stron wycięto. Drugie wydanie poszerzono już o cenzurę polityczną. Dąbrowska - osoba publiczna, która filmuje odnowę Polski. Daleka od poczciwości, bardzo samodzielnie myśląca, chłodna ocena bez patosu i zawirowań. Ma zero złudzeń na temat przyszłości Polski. W 1945 roku wyzwolenie, wojska radzieckie wkraczają do Polski: „kończy się okupacja - zaczynają się zabory”. Społeczeństwo polskie nie popiera zaistniałej sytuacji politycznej, podoba się to tylko inteligencji. Dąbrowska jest ciężko obrażona na Polskę; zbyt wysoka cena niepodległości. Mówi się tylko 10,20 - tą część tego, co się myśli. Ciągle trzeba uważać, by nie powiedzieć czegoś zbyt prawdziwego. Człowiek nie nosi już własnej twarzy. W 1956 nadchodzi koniec stalinizmu. Głośna krytyka tego okresu W końcu mówi się o tym głośno. „Polska Rzeczpospolita obrządku sowieckiego” - określenie Dąbrowskiej

---