POCZATEK I KONIEC JEDNOŚCI BRYTANII, Celtowie


POCZATEK I KONIEC JEDNOŚCI BRYTANII

Saksonowie zaatakowali wiosną. Opór im stawili zarówno król Melwas na południowych rubieżach jak i książę Gereint. Artur dopomógł Gereintowi, który walczył z pospolitym ruszeniem wielkiego króla saskiego Aelle'a. Wysłał mu na pomoc Sagramora - czarnoskórego Numidyjczyka, którego Saksonowie uważali za potwora z królestwa Nocy, którego nie można pokonać ani mieczem ani czarami. Pomoc Sagramora okazał się bardzo skuteczna, że nawet przesunął granicę z Sasami o dzień drogi od poprzedniej a oznaczył ja stosami głów ściętych saskich włóczników, dotarł nawet aż po Londyn. Artur tym czasem przygotowywał się do misji iście pokojowej, gdyż zamierzał zawrzeć pokój i sojusz z Powys. Wyruszył z 12 włócznikami do Powys zabierając ze sobą Gundleusa, króla Sylurii i kuzyna Gorfyddyda. Do orszaku dołączył również Tewdrik z Gwentu. Orszak maszerował pod 4 sztandarami - smokiem Mordreda, niedźwiedziem Artura, bykiem Tewdrika i lisem Gundleusa. Na granicy z Powys orszak został przywitany przez straż Gorfyddyda oraz władcę zajętego przez Irlandczyków Henis Wyren - Leodegana. Był to osobnik iście nietaktowny i beznadziejnym głupcem. Wśród witających był bard, który śpiewał iście pięknie zwycięstwo Artura w Dolinie Białego Konia nad Saksonami. Do orszaku dołączyły też dwie chorągwie - Gorfyddyda = orzeł oraz Leodegana = jeleń. Wygnany król Leodegan prowadził orszak do Caer Sws. Leodegan ujawnił wiele nietaktu i głupoty podczas prowadzenia orszaku wskazując Arturowi miejsca, gdzie Artur w zeszłym roku pustoszył tereny Powys czyniąc tym samym z siebie najmniej  lubianą osoba w orszaku. Usilnie nalegał też w jakiś sposób wydać za jakąś dobrą „partię” swe dwie córki- Ginewrę i Gwenhwyvach. Ginewra miała być wydana Valerina. 
Orszak dotarł w końcu do Caer Sws, miasta, które okazało się małym, grzęznącym w błocie miasteczkiem, położone w pobliżu starego rzymskiego fortu w rozległej dolinie obok głębokiego brodu rzeki Severn, którą w Powys nazywano Hafren.
Przywitanie było iście skromne, może dlatego, że Gorfyddyd miał żal zarówno do Artura jak i Tewdrika. Artur z racji tego, że nie był królem ani zgodnie z żądaniem Uthera synem króla ukląkł przed Gorfyddydem. W samym Powys rządy faktyczne sprawował Cuneglas - syn Gorfyddyda, który był skory do zawarcia pokoju na warunkach już ustalonych, a rządził ponieważ Gorfyddyd rozpił się poważnie  po utracie ręki. Cuneglas był bardzo rozważny, na przykład gdy zauważył, ze w orszaku są chrześcijanie pośpiesznie przygotował im prowizoryczna kaplicę w jednym ze spichrzy i zaprosił księży, aby tam się modlili. Był to zarazem gest w stronę Tewdrika, ba, nawet Cuneglas raz był na kazaniu, lecz potem uznał, że woli dawnych bogów. Gorfyddyd uznał religię chrześcijańską za niedorzeczną, ale nie zakazał gestu syna, zadbał jedynie o to, aby druid zabezpieczył czarami ten prowizoryczny kościół.
Czwartego dnia po naradach, zabawach zdecydowano podpisać pokój i sojusz zarazem przeciw Saksonom. Cuneglas miał ożenić się z Helled , córką króla Elmet, Artur miał ożenić się z córką Gorfyddyda - Ceinwyn, Dumnonia, Gwent i Powys miały zawrzeć przymierze krwi, czyli atak na którekolwiek z nich jest atakiem na wszystkie pozostałe, Gorfyddyd zażądał jedynie, aby na tron w Sylurii powrócił Gundleus - jego kuzyn, gdzie mimo sprzeciwu, Artur wyraził zgodę. Ceremonia zaręczyn Artura z Ceinwyn została przeniesiona z Caer Sws do Caer Dolformyn - stolicy królestwa Powys. W wielkiej sali biesiadnej dworu Gorfyddyda wydano ucztę, podczas której mieli zotsać (i zostali później) formalnie zaręczeni Artur z Ceinwyn. Bardowie śpiewali pieśni o Hafren, dziewczynie, która nadała nazwę łące Dolforwyn, i która stała się boginią, gdy macocha próbowała utopić ją w rzece u stóp wzgórza.
Zaręczyny odbyły się nocą, aby bogini księżyca pobłogosławiła młodej parze. Pierwszy na salę wkroczył Artur. Wkroczył krokiem zdobywcy, ubrany w swą zbroję łuskową, hełm. Wniósł nawet Excalibura, chociaż na salę biesiadną nie wolno było wnosić broni, ale z racji tego, że to broń dana przez Merlina każdy ten zwyczaj w tym przypadku zapomniał. Potem wkroczyła Ceinwyn. Była to osoba pięknej urody, niespełna 17-letnia. Była ona ukochaną córką Gorfyddyda. Podeszła nieśmiało do Artura i wręczyła mu kantar - symboliczny dar dla męża, że jest już jemu posłuszna, a nie ojcu. Potem druid Powys - Iorweth - dokonał faktycznych zaręczyn który polecił ich Aranrhod - złotej bogini świtu. Po zaręczynach wiwatowano i Artur przystąpił do zwyczajowego rozdawania darów (złota). Na osobności, po uzyskaniu zgody rady Dumnonii Artur oddał Gorfyddydowi jego pozłacaną zbroję, którą Artur zabrał w zeszłym roku, i oddał ją w imię pokoju i z wyrazami przeprosin. Prawdopodobnie to podczas tej uczty, późno w nocy Artur zauważył w tłumie jedną z córek Leodegana - Ginewrę. I jak się potem okazało, tym samym zniszczył to, co chciał osiągnąć. Ginewra rzuciła mu wyzwanie, a on je przyjął. Mimo pozorów Artur się zakochał w Ginewrze. Pozornie był w związku z Ceinwyn, ale oszalał na punkcie Ginewry. Przez parę dni targały nim przeciwności.....
 
Ustalono,  ze względu na udział Tewdrika w traktacie pokojowym ślub Artura i Ceinwyn powinien odbyć się w Glevum. Artur chciał wyruszyć przodem i przygotować wszystko, jak mówił.
 
Jeżeli Gorfyddyd podejrzewał sytuację jaka wyszła, że Artur się zakochał w innej osobie niż jego córka to miał pewną nadzieję, że jednak Ceinwyn stanie się jego żoną, a Ginewra choćby kochanką, to był gotów przyjąć. Ale chyba nie miał pojęcia o prawdziwej sytuacji, podobnie jak większość......
Po kilku dniach Artur nakazał swej straży się zbierać, gdyż wyjeżdżają do Glevum. Ceinwyn ofiarowała mu gałązkę kwitnącego głogu, aby bezpiecznie dotarł do celu. Kilka godzin później orszak napotkał Leodegana, który czekał ze swymi córkami i księdzem. Tu wszelki nadziej pękły. Artur zdecydował ożenić się z Ginewrą tym samym zrywając z Ceinwyn. Po ceremonii ślubnej w obrządku chrześcijańskim, Ginewra zażądała od Artura daru ślubnego w postaci odzyskania królestwa jej ojca od irlandzkiego najeźdźcy, lecz Artur odmówił na obecny czas.
    Wiadomość o ślubie Ginewry i Artura była wielkim szokiem dla Brytanii. Takich reperkusji Artur nie przewidział bądź miał nadzieje , że one nie staną się faktem, choć znał przyczyny wojny trojańskiej... z Powys przybyły poselstwa. Najpierw od Valerina, z którym Ginewra była zaręczona. Valerin chciał pojedynku z Arturem, lecz Artur odmówił. Drugim poselstwem był druid Iorweth. Był człek bardzo rozsądny i poważny, przekonywał, że ślub można uznać za nieważny, gdyż odbył się w obrządku chrześcijańskim, ale oboje małżonkowie są z dawnej wiary. Proponował, ze ostatecznie Gorfyddyd zgodzi się na to, aby Ginewra była kochanką Artura, a Ceinwyn żoną. W przypadku odmowy, musiał się liczyć ze stanem wojny pomiędzy Powys a Dumnonią, bo taką zniewagę należy zmyć tylko krwią. Iorweth miał nawet poparcie w osobie Bedwin, ale Artur odmówił zmiany stanu rzeczy. Iorweth odjechał z niczym. Potem przybyło poselstwo z Gwentu, które składało się biskupa Conrada. Oznajmiał on tą samą propozycję co Powys, ale Artur jej nie przyjął. Informował, że Gwent może zawrzeć osobny pakt z Powys i będzie neutralne w ich możliwym konflikcie. Artur zignorował tą opcję.
Mijały dni, Artur nakazał rozbudowę swego pałacu w Lindinis, dawnego zimowego pałacu Uthera. Rozbudowywał go dla Ginewry. Z czasem dotarły nieciekawe wieści z Gwentu. Tewdrik zawarł pokój z Powys i zezwolił wojskom Powys na korzystanie z ich dróg rzymskich, czyli faktycznie rzecz ujmując wyraziły zgodę na przemarsz wojsk do Dumnonii, choć były w tym konflikcie neutralne. Lecz tego lata atak Powys nie nastąpił. Sagramor trzymał Sasów Aelle'a w ryzach. Zbiory tego lata były słabe, bo zniszczyły je deszcze, a na podstawie pogłosek, że Sasi mieli lepsze Artur wyruszył na pierwsze bitwy, odkąd opuścił Powys z Ginewrą. Wyruszył ze zbrojnymi na Durocobrivis. Artur przywiózł dużo zboża i niewolników oraz złota. Artur nakazał Leodeganowi, który został włączony na życzenie Ginewry do rady Dumnonii, aby rozdzielił sprawiedliwie zboże po kraju, lecz chodziły słuchy że on sprzedaje część zboża a złoto uzyskane w ten sposób lokuje w swój nowy dom naprzeciw pałacu Artura. Leodegan podobno traktował skarbiec Mordreda jak własny biorąc pieniędzy ile chciał i kiedy chciał, ale Artur za bardzo był zakochany w tym czasie  w Ginewrze aby zwracać na to uwagę. Pod koniec lata, po zbiorach i gdy jesień przywitała poważnie, Artur jakby ochłonął i przejrzał na oczy. Zauważył, że to, co uczynił to nie był pokój lecz kruchy i nietrwały rozejm. Posłał do Powys posłańca z wyrazami bólu i przeprosin i ofiarował Ceinwyn złoty naszyjnik z perłami. Lecz Gorfyddyd odesłał ten naszyjnik... owinięty w głowę posłańca. Gorfyddyd przestał pić, odebrał synowi ster rządów. Wieśniaków, którzy skończyli ścinać zboże uczono jak walczyć włócznią. W ogóle zewsząd były złe wieści. Przybywały nowe posiłki do irlandzkich najeźdźców, Frankowie szykowali się do wojny z Bretanią, Cuneglas poślubił Helled z Elmet i teraz szeregi Powys zasilały wojska Elmet, Gundleus również przystąpił do paktu z Powys a kolejne łodzie Saksonów przybijały do wybrzeży na wschodzie. Artur zrozumiał, że pokój nie będzie utrzymany. Założył zbroję i wyruszył w objazd po Dumnonii oznajmiając swą siłę. Już jesienią zaatakowali Sasi. W Vencie panowała zaraz i Cerdik, jeden z nowych królów saskich zajął duże połacie ziemi, ale Artur nie wysłał posiłków Melwasowi uznając, że Cerdik potrzebuje czasu na opanowanie całkowite nowo zajętych ziem. Późną jesienią, w czasie, gdy dotychczas wojownicy oliwili broń na zimę, aby nie rdzewiała, Powys zaatakowało Dumnonię. Z czasem wojny do buntu przystąpił książę Cadwy z Iski. Tewdrik pozostał neutralnym, ponieważ obarczał wina Artura za wybuch wojny, ale gdy Sasi zaatakowali go ze wschodu, mógł wezwać na pomoc tylko Dumnonię. Walki trwały ponad dwa lata, ale Gundleus i Gorfyddyd zostali wyparci z pozycji wokół Glevum i Dumnonii.

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Świadomość hara - poczatek i koniec zycia, zachomikowane(1)
Początek i koniec męczeństwa
Świadomość hara - poczatek i koniec zycia, zachomikowane(1)
Początek i koniec świata w nauce Św Tomasza
Jacek Salij OP Początek i koniec świata 2
activities gimnazjum postgim(na deszcowe dni, początek i koniec r szk lub na zastępstwo
Wielka Brytania- koniec wiecznej wojny, konferencje naukowe, AFB Lojaliści Ulsterscy
Koniec do początku
To nie koniec świata, lecz początek triumfu Bożego
Koniec i początek świata
Easter czyli Wielkanoc w Wielkiej Brytanii sięga swym początkiem czasów przed nastaniem chrześcijańs
Koniec do początku
Na dobry poczatek i jeszcze lepszy koniec
Początek?roku przypada na koniec wieku XVI
Poetka humanistka o przemijaniu wartości na podst Koniec i początek Szymborskiej
Nora Robarts Koniec i początek
Początek końca polskiej oświaty na Litwie Koniec początku

więcej podobnych podstron