STAN NATURY, STAN SPOŁECZNY I PRAWO NATURALNE W UJĘCIU TOMASZA HOBBES'A I JOHNA LOCKE'A.
Stan natury
Hobbes - uznawał stan naturalny za stan bez jakichkolwiek więzi między jednostkami. Ujęcie człowieka jak istotę aspołeczną, których interesy pozostają w sprzeczności z innymi, ponieważ każdy ma takie same uprawnienia naturalne, z czego wynika że stan naturalny jest stanem wojny, a zaradzić może mu jedynie władza zwierzchnia, która jako jedyna może zapewnić swego rodzaju spójność zbiorowości i bezpieczeństwo.
Locke - w stanie naturalnym nie wykluczał dość rozwiniętych stosunków społecznych, uważał człowieka za istotę społeczną, gdzie niektóre interesy są zbieżne, w stanie naturalnym człowiek interesuje się drugim człowiekiem ze względu na podobieństwo, możliwość nawiązania kontaktu.
Prawo naturalne
Locke - prawo naturalne odrywa się od prawa boskiego, doktryna była indywidualistyczna bądź nominalistyczna. Nowa koncepcja człowieka - wykorzystywanie metod przyrodoznawstwa w badaniu nad naturą ludzką. W ogólności doktryna prawa naturalnego wykazywała przyswajanie sobie wzorów ówczesnej nauki, doktryna miała charakter klasowy, co stanowiło usprawiedliwienia do aspiracji mieszczaństwa .
Hobbes - pojmowanie prawa naturalnego jako kodeksu moralnego.
Stan społeczny
Locke - Niektóre związki międzyludzkie mają charakter naturalny. Moment narodzin państwa jest równoznaczny z momentem narodzin społeczeństwa. Społeczeństwo nie mogło istnieć bez zgody jednostek w nim uczestniczących. Warunkiem jest uświadomienie sobie że przystępując do społeczeństwa człowiek z czegoś rezygnuje ale także coś zyskuje. Już przed ustanowieniem społeczeństwa istnieją jakieś związki pomiędzy ludźmi, umowa oznacza jednocześnie zjednoczenie jednostek i układ pomiędzy nimi jako ogółem obywateli i rządem, którego prerogatywy zostają w ten sposób ograniczone.
Hobbes - traktowanie umowy społecznej jako aktu zawiązania społeczeństwa przez izolowane do tej pory jednostki