Zjednoczenie Niemiec, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne


3. Zjednoczenie Niemiec.

Wersja numer 1.

Termin zjednoczenie Niemiec oznacza przyłączenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz Berlina Zachodniego do Republiki Federalnej Niemiec. Zjednoczenie Niemiec stało się faktem 3 października1990 roku na mocy porozumienia zawartego 12 września podczas moskiewskiej konferencji dwa plus cztery. Układ ten podpisały obok NRD i RFN cztery dawne mocarstwa okupacyjne: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i Związek Radziecki.

Niemcy w wyniku II wojny światowej podzielone zostały na 4 strefy okupacyjne. Zachodnie Niemcy znajdowały się w tym czasie w strefie wpływów mocarstw zachodnioeuropejskich - Wielkiej Brytanii i Francji oraz Stanów Zjednoczonych. Z kolei kontrolę nad częścią wschodnią sprawował Związek Radziecki. Z początkiem lat pięćdziesiątych powstały dwa suwerenne państwa niemieckie: Republika Federalna Niemiec (RFN) i Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) o odmiennych systemach politycznych, należących do przeciwstawnych bloków polityczno-militarnych.)))

Ponowna jedność Niemiec w podzielonej na dwa systemy polityczno-ideowe Europie, w atmosferze zimnej wojny była niemożliwa. Dopiero polityka M. Gorbaczowa, pieriestrojka, dialog polityczny i rozbrojeniowy, a następnie zakończenie konfliktu Wschód-Zachód spowodowały, iż zmiana sytuacji państw niemieckich zaczęła przybierać realne kształty. Demokratyzacja krajów Europy Środkowo-Wschodniej, a szczególnie przemiany w ZSRR wpłynęły na nasilenie tendencji zjednoczeniowych obu państw niemieckich. W NRD władze partyjne niechętnie odnosiły się do reform, wymusił je z końcem 1989 kryzys polityczny, gospodarczy i masowe ucieczki ludności do ambasad RFN. Symboliczny przełom nastąpił w 1989, gdy władze NRD zezwoliły na swobodę podróży do RFN i Berlina Zachodniego. W listopadzie 1989 zlikwidowano mur berliński zbudowany w 1961. Traktat moskiewski, podpisany 12 września 1990 przez ZSRR, Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, RFN i NRD, był wstępem do formalnego zjednoczenia Niemiec

Proces jednoczenia Niemiec:

- odzyskanie przez zjednoczone Niemcy suwerenności w granicach RFN i NRD,

- przyłączenie nowego RFN do NATO,

- wyrzeczenie się przez zjednoczone Niemcy broni jądrowej,

- zmniejszenie armii niemieckiej (<370 tys.),

- obowiązek prowadzenia pokojowej polityki zagranicznej,

Sytuacja wewnętrzna Niemiec.

Utrzymywanie trzech (NRD, RFN, Berlin Zachodni) odrębnych jednostek w środku Europy, na dłuższą metę nie byłby możliwy.

Proces zjednoczenia Niemiec zbiega się z problemem dalszej integracji europejskiej.

Wersja numer 2.

Po pokonaniu hitlerowskich Niemiec w 1945 roku, alianci dokonali podziału Niemiec na cztery strefy okupacyjne: brytyjską, amerykańską, francuską i radziecką. Podobnie stolicę Niemiec - Berlin, podzielono na cztery sektory. Aż do 1949 roku to alianci wspólnie administrowali Niemcami i Berlinem. Jednakże wybuch zimnej wojny pomiędzy Związkiem Radzieckim i pozostałymi aliantami spowodowały, że podział Niemiec na strefy i Berlina na sektory okaże się trwały. Z inspiracji Związku Radzieckiego w 1949 roku powstała komunistyczna Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) ze stolicą w Berlinie Wschodnim (dawny sektor radziecki), na obszarze pozostałych sektorów powstała Republika Federalna Niemiec (RFN) ze stolicą w Bonn. Aby zapobiec ucieczkom z komunistycznych Niemiec na zachód przez Berlin Zachodni (posiadający status "obszaru specjalnego administrowanego przez aliantów") w 1961 wybudowano mur berliński, jeden z symboli podzielonej Europy.

Gwarantem podziału Niemiec na dwa państwa był przede wszystkim Związek Radziecki. Dlatego też nadzieja na zjednoczenie Niemiec mogła pojawić się wraz z podjęciem w ZSRR przez Michaiła Gorbaczowa prób reform, znanych jako pierestrojka. Wraz ze zmianami w Związku Radzieckim powróciły ruchy wolnościowe w innych krajach bloku wschodniego: w 1989 roku w Polsce komunistyczna władza i opozycja wywodząca się z Solidarności zasiadły do rokowań Okrągłego Stołu, ruchy demokratyczne ożywiły się też w Czechosłowacji, na Węgrzech i w samym NRD.

W 1989 roku gospodarka wschodnioniemiecka była w katastrofalnym stanie i potrzebowała głębokich reform. Niemcy świadomi różnicy w poziomie życia pomiędzy NRD i RFN starali się uciec na zachód - początkowo tranzytem przez inne państwa komunistyczne.. W sierpniu 1989 roku Węgry otworzyły granicę z Austrią - wielu Niemców z NRD właśnie przez Węgry i Austrię przedostawało się do RFN. Wschodnioniemiecki przywódca Erich Honecker zmuszony został do ustąpienia pod naciskiem masowych demonstracji, inspirowanych innymi antykomunistycznymi wydarzeniami, między innymi w Polsce i Czechosłowacji. Wszystkie te wystąpienia przeszły do historii jako Jesień Ludów.

Nowy rząd komunistycznej Niemieckiej Republiki Demokratycznej 9 listopada 1989 roku postanowił usunąć prawne ograniczenia w podróży między NRD i RFN. Masowe zgłaszanie się wschodnich Niemców na granice sprawiło, że wszelka kontrola graniczna była niemożliwa i po prostu zrezygnowano z niej. Na terenie Berlina spontaniczny napór tłumu przyczynił się do powstania wyrw w murze berlińskim, którędy to przechodzili ludzie. Wbrew potocznym opiniom niemożliwie było jednorazowe zburzenie całego muru berlińskiego, ponieważ linia muru była zaminowana i chroniona wieloma niebezpiecznymi urządzeniami wojskowymi. Niemniej, burzenie muru berlińskiego od nocy 9 listopada 1989 roku stanowi symboliczny moment przełomowy upadku komunizmu w Europie.

Mając na uwadze te wydarzenia, pod koniec 1989 roku zachodnioniemiecki kanclerz Helmut Kohl ogłosił dziesięciopunktowy plan zjednoczenia Niemiec. Proces zjednoczenia Niemiec wymagał zgody także pozostałych dawnych aliantów - Wielkiej Brytanii i Francji. Brytyjska premier Margaret Thatcher i francuski prezydent Francois Mitterrand początkowo sprzeciwiali się zjednoczeniu państw niemieckich, obawiając się między innymi wzrostu znaczenia Niemiec w Europie i konsekwencji wejścia dawnej NRD do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (poprzedniczki Unii Europejskiej). Helmut Kohl do idei zjednoczenia musiał przekonywać także cześć społeczeństwa zachodnioniemieckiego i innych sąsiadów, w tym Polskę. Ostatecznie o zjednoczeniu przesądziła masowa migracja Niemców z terenów NRD do Berlina Zachodniego i RFN oraz katastrofalny stan gospodarki i nastroje polityczne w NRD.

Decyzję w sprawie zjednoczenia Niemiec podjęto na cyklu konferencji 2+4 (NRD, RFN + Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Wielka Brytania, Francja) w Moskwie i Paryżu. Odbyły się też wspólne posiedzenia rządów obydwu państw niemieckich, sam traktat zjednoczeniowy został ratyfikowany przez parlamenty NRD i RFN 20 września 1990 roku. Traktat przewidywał unię gospodarczą, walutową, socjalną i państwową. Na jego mocy doszło do rozwiązania Niemieckiej Republiki Demokratycznej, ponownego powołania landów (państw składowych federalnych Niemiec), które tworzyły dawną NRD (Meklemburgia - Pomorze Przednie, Berlin, Brandenburgia, Saksonia, Saksonia - Anhalt, Turyngia) i wchłonięcia tych landów przez RFN. Zjednoczenie Niemiec stało się faktem 3 października 1990 roku.

Wersja numer 3

Niemcy od zakończenia II Wojny Światowej były przez 45 lat faktycznie podzielone: najpierw na strefy okupacyjne, następnie na dwa państwa: Republikę Federalną Niemiec należąca do bloku zachodniego i komunistyczną Niemiecką Republikę Demokratyczną, należącą do bloku wschodniego i zależną od Związku Radzieckiego.

W 1989 roku gospodarka wschodnioniemiecka była w katastrofalnym stanie i potrzebowała głębokich reform. Niemcy świadomi różnicy w poziomie życia pomiędzy NRD i RFN starali się uciec na zachód.

Nowy rząd komunistycznej Niemieckiej Republiki Demokratycznej 9 listopada 1989 roku postanowił usunąć prawne ograniczenia w podróży między NRD i RFN. Masowe zgłaszanie się wschodnich Niemców na granice sprawiło, że wszelka kontrola graniczna była niemożliwa i po prostu zrezygnowano z niej. Na terenie Berlina spontaniczny napór tłumu przyczynił się do powstania wyrw w murze berlińskim, którędy to przechodzili ludzie. Wbrew potocznym opiniom niemożliwie było jednorazowe zburzenie całego muru berlińskiego, ponieważ linia muru była zaminowana i chroniona wieloma niebezpiecznymi urządzeniami wojskowymi. Niemniej, burzenie muru berlińskiego od nocy 9 listopada 1989 roku stanowi symboliczny moment przełomowy upadku komunizmu w Europie.

Mając na uwadze te wydarzenia, pod koniec 1989 roku zachodnioniemiecki kanclerz Helmut Kohl ogłosił dziesięciopunktowy plan zjednoczenia Niemiec. Proces zjednoczenia Niemiec wymagał zgody także pozostałych dawnych aliantów - Wielkiej Brytanii i Francji. Brytyjska premier Margaret Thatcher i francuski prezydent Francois Mitterrand początkowo sprzeciwiali się zjednoczeniu państw niemieckich, obawiając się między innymi wzrostu znaczenia Niemiec w Europie i konsekwencji wejścia dawnej NRD do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (poprzedniczki Unii Europejskiej). Helmut Kohl do idei zjednoczenia musiał przekonywać także cześć społeczeństwa zachodnioniemieckiego i innych sąsiadów, w tym Polskę. Ostatecznie o zjednoczeniu przesądziła masowa migracja Niemców z terenów NRD do Berlina Zachodniego i RFN oraz katastrofalny stan gospodarki i nastroje polityczne w NRD.

Decyzję w sprawie zjednoczenia Niemiec podjęto na cyklu konferencji 2+4 (NRD, RFN + Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Wielka Brytania, Francja) w Moskwie i Paryżu. Odbyły się też wspólne posiedzenia rządów obydwu państw niemieckich, sam traktat zjednoczeniowy został ratyfikowany przez parlamenty NRD i RFN 20 września 1990 roku. Traktat przewidywał unię gospodarczą, walutową, socjalną i państwową. Na jego mocy doszło do rozwiązania Niemieckiej Republiki Demokratycznej, ponownego powołania landów (państw składowych federalnych Niemiec), które tworzyły dawną NRD (Meklemburgia - Pomorze Przednie, Berlin, Brandenburgia, Saksonia, Saksonia - Anhalt, Turyngia) i wchłonięcia tych landów przez RFN. Zjednoczenie Niemiec stało się faktem 3 października 1990 roku.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fundamentalizm islamski, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Narastanie konfliktu polnoc-poludnie w kontekście globalizacji, ★ Studia, Bezpieczeństwo Narodowe, M
Nowe centra potęgi gospodarczej i politycznej, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki poli
(Nie) bezpieczenstwo energetyczne, ★ Studia, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polity
Konflikt z Bliskim Wschodem, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Dominacja Zachodu, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Międzynarodowe Stosunki Polityczne – ćwiczenia, ★ Studia, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe st
Koniec zimnej wojny, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Międzynarodowe aspekty przemian, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Zarys współczesnych stosunków międzynarodowych - Cziomer i Zyblikiewicz (skrypt), ★ Studia, Bezpiecz
Szczególna pozycja Rosji, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Fundamentalizm islamski, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki polityczne
Narastanie konfliktu polnoc-poludnie w kontekście globalizacji, ★ Studia, Bezpieczeństwo Narodowe, M
organizacje gospodarcze, Bezpieczeństwo narodowe, międzynarodowe stosunki ekonomiczne
MSM zagadnienia egzaminacyjne II, ★ Studia, Bezpieczeństwo Narodowe, Międzynarodowe stosunki militar
MPP, Bezpieczeństwo narodowe, międzynarodowe stosunki ekonomiczne
ściąga na MSG, Bezpieczeństwo narodowe, międzynarodowe stosunki ekonomiczne
21.11 przeplyw czynnikow wytworczych, Bezpieczeństwo narodowe, międzynarodowe stosunki ekonomiczne
ZAGADNIENIA NA KOLOKWIUM Z MSE I, Bezpieczeństwo narodowe, międzynarodowe stosunki ekonomiczne

więcej podobnych podstron