Dzień Nauczyciela - scenariusz
PROWADZĄCY:
Szkoła, baczność!
PROWADZĄCY:
Poczet flagowy wprowadzić!
PROWADZĄCY:
Do hymnu szkoły!
PROWADZĄCY:
Spocznij!
PROWADZĄCY:
Rok kalendarzowy, jak obliczono, liczy 365 dni. Rok szkolny jest z cała pewnością krótszy, ale jeszcze nigdzie na świecie nie obliczono dokładnie, ile dni powinien w sobie mieścić. W tej sprawie są dwa stanowiska…
PROWADZĄCY:
…nauczyciele twierdzą, że rok szkolny jest stanowczo za krótki, bo nie mieści się w nim program nauczania…
PROWADZĄCY:
….a uczniowie twierdzą, że rok szkolny jest za długi, ponieważ program nauczania nie mieści się w ich głowach.
PROWADZĄCY:
Mimo niezgodności poglądów w sprawie roku szkolnego, wszyscy są zgodni co do jednego- ze muszą się w nim zmieścić obchody ważnych świąt. Jednym z takich dni jest Dzień Edukacji Narodowej….czyli Dzień Nauczyciela.
PROWADZĄCY:
Z tejże to okazji zebraliśmy się tutaj.
PROWADZĄCY:
W imieniu uczniów naszej szkoły mamy więc zaszczyt powitać wszystkich pracowników naszej szkoły, którzy przybyli na dzisiejszą uroczystość.
PROWADZĄCY:
Ponieważ jest to dzień szczególny, pragniemy rozpocząć uroczystość od podziękowań i życzeń.
UCZEŃ:
Nauczycielkom, Nauczycielom
dziękuje szczerze dziś dzieciarnia!
Za ich cierpliwość nieprzebraną,
za poprawianie naszych błędów,
za to, że dzwonek jest co rano,
że z nas też kiedyś ludzie będą.
UCZEŃ:
Obok tych szczerych podziękowań
składamy również dziś życzenia:
niech Wam nie zabraknie nigdy zdrowia,
niech szkoła w dom się wspólny zmienia.
PROWADZĄCY:
Szkoła, baczność!
PROWADZĄCY:
Poczet flagowy wyprowadzić!
PROWADZĄCY:
Spocznij.
PROWADZĄCY:
Zapraszamy na część artystyczną.
UCZEŃ:
Nauczyciel…..jakże wiele to słowo znaczy. O losy jego na przestrzeni wieków upominało się wielu. Już w XVI wieku Andrzej Frycz Modrzewski z całej siły podkreślał, jak ważne jest dla Rzeczypospolitej, aby broniła stanu nauczycielskiego wszelkimi sposobami i ochraniała go. A Józef Ignacy Kraszewski, ogarniając swym sercem życie całego narodu nie zapominał i o nauczycielach. Akcentował konieczność wypełniania przez nich celów narodowych, takich jak rozwijanie polskości w warunkach wynaradawiania.
UCZEŃ:
Ale nauczyciel nie miałby racji bytu bez swego ucznia. I w ten oto sposób od niepamiętnych czasów tworzą jedno: uczeń i nauczyciel. Uczeń Sokrates miał swego Platona, Aleksander Wielki był uczniem Arystotelesa, Jasiu Potocki umilał życie profesor Osękowskiej. Upływają lata, zmieniają się nazwiska, ale relacje pozostają bez zmian. Jedni chcą jak najwięcej nauczyć, drudzy wytężają całą swą inteligencję, żeby nic z tego nie wyszło.
PROWADZĄCY:
Praca nauczycieli, trzeba przyznać, jest niezwykle trudna. Niejednokrotnie spędza im sen z powiek i przyprawia o zawał serca, do czego także przyczyniają się nasze niezbyt chwalebne uczynki oraz brak chęci do nauki. Skruszeni prosimy o wyrozumiałość, bo i uczniem nie jest łatwo być!
PROWADZĄCY:
Być nauczycielem trudno- trudno.
PROWADZĄCY:
Ale uczniom tez nielekko.
PROWADZĄCY:
Te dwa obozy ciągle się ścierają.
PROWADZĄCY:
Ciągle ze sobą walczą.
PROWADZĄCY:
Pierwsi chcą nauczyć, przygotować do dalszego życia, chcą przełamać w nas wrodzoną niechęć do wysiłku umysłowego. Ciągle tłumaczą, tłumaczą i tłumaczą..
PROWADZĄCY:
Drudzy jak mogą bronią się przed tym wysiłkiem, stosują różnorakie przed nim uniki, a szkołę traktują jak wspaniałe miejsce spotkań… kolegów.
PIOSENKA
UCZEŃ:
Humor z zeszytów:
Zginął pies bokser z krótko obciętym ogonem, do którego były mocno przywiązane małe dzieci.
Pies różni się od człowieka tym, że ma o 2 ręce za dużo.
Myszy zagryzły Popiela, jego żonę Popielnicę oraz córkę Popielniczkę.
Na święta kupiliśmy półtora żywego karpia.
Kwiat składa się z łodygi, liści i zapasu pudru dla motyli.
Nasz pies Agata ma nos z czarnego mięsa.
W tym czasie przygotowywana jest SCENKA W KLASIE (ławki, krzesełka, krzesło dla nauczycielki, dzieci, nauczycielka, higienistka)
Nauczycielka zwraca się do dzieci
UCZEŃ:
Już miesiąc minął i wiecie sporo o częściach mowy i zdania.
Więc wyciągnijcie wszyscy karteczki, a ja wam rozdam zadania.
(Dzieci wyciągają kartki, długopisy. Nauczycielka rozdaje im karteczki z ćwiczeniami)
UCZEŃ:
(w trakcie trwania sprawdzianu)
Upływa szybko lekcja,
Jak potok płynie czas.
Za jedną małą chwilkę
„Pała” dopadnie was.
UCZEŃ:
(oddając kartkę mówi)
Polały się łzy czyste, rzęsiste
Na ten papieru świstek,
Który czyściutki oddałem,
O…. nic nie napisałem.
UCZEŃ:
(oddając kartkę i łapiąc się za głowę)
O wiedzo! Podaj mi skrzydła!
(Jego słowa słyszy wchodząca do klasy pielęgniarka)
UCZEŃ: HIGIENISTKA
Może lepiej wody i mydła! (Zwracając się do klasy)
Kontrola czystości proszę drogich gości.
Jak wam zdrowie dopisuje?
Jak się który z was dziś czuje? (Sprawdzając uczniów mówi)
Już dziąsła przeżarte szkorbutem
Już nogi spuchnięte i martwe. (Jakiś uczeń głośno kaszle)
Już koniec, już płuca wyplute.
Przyjdź do kontroli we czwartek.
(pielęgniarka wychodzi; refleksja narratora)
UCZEŃ:
Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie,
Jako smakujesz, aż się popsujesz.
UCZEŃ:
Jak będzie cicho, to może dam radę i przeczytam wam dziś Mickiewicza balladę. (Bierze książkę i czyta)
„Zbrodnia jest niesłychana, Pani zabija Pana”
(Z klasy dobiega komentarz)
UCZEŃ:
Znamy to dobrze znamy,
Bo 997 co tydzień oglądamy
(Zdenerwowana nauczycielka zwraca się do niej)
UCZEŃ:
Słuchaj dzieweczko...!
(Głos z klasy)
UCZEŃ:
Ona nie słucha
UCZEŃ:
Ona nie słucha, bo jest głucha.
(Jeden z uczniów , wykorzystując małe zamieszanie, jakie zrobił w klasie, uderzył kolegę - książką) (Nauczycielka zwraca się do niego)
UCZEŃ:
Precz z moich oczu!
(Komentarze dobiegają z klasy)
UCZEŃ:
Posłucha …od razu…..?
UCZEŃ:
Precz z mojej klasy!
UCZEŃ:
I tego posłucha.?
UCZEŃ:
Precz do Dyrekcji!!
UCZEŃ:
Nie, tego rozkazu nasz Karol kochany nigdy nie posłucha.
UCZEŃ:
Proszę pani, niestety muszę wyjść do toalety.
UCZEŃ:
Niechaj mnie Zośka już o to nie prosi
I siedzi grzecznie jak inne dzieci.
Za chwilę woźny już przerwę ogłosi
A wtedy Zośka jak chce, to poleci.
UCZEŃ:
Humor z zeszytów:
Kiedy Arab chciał uderzyć Stasia- Nel zasłoniła go piersiami.
Kochanowski pisał swoje wiersze pod dębem zwanym lipą.
W czasie burzy człowiek musi być niższy od poziomu ziemi.
Do narządów mowy należą: usta, język, ręce.
W klasie byli wszyscy obecni z wyjątkiem kilku nieobecnych.
Gdyby nie było mięśni to kości by skrzypiały i piszczały.
Mądry uczeń chroni swoje oczy przed literami.
Wchodzi dziewczyna - UCZEŃ - w kusej spódniczce, siada na krzesełku, maluje usta balsamem, odpowiednia poza)
W lustereczko patrzy jak anioł dzieweczka,
Ćwiczy w nim grymasy, maluje usteczka.
Ucz się, ucz dziewczyno, póki na to czas,
Uroda przeminie, będziesz krowy paść.
Pudrowane liczka i mini spódniczka.
Najważniejsza sprawa - to szkolna zabawa
UCZEŃ pokazując na klasę
W tych ławeczkach siedzą znudzeni uczniowie.
Plączą ciągle plączą, pusto mają w głowie.
Tego kłębowiska nie rozsupła nikt
W kwietniu na sprawdzianie
Będzie wielki wstyd.
UCZEŃ:
Wiele z wami nie zdziałałam,
Choć najlepsze chęci miałam,
Wszystko jutro powtórzymy
I do lekcji tej wrócimy.
Dzwonek - (Uczniowie wstają)
UCZEŃ:
O nauczycielu drogi,
Nigdy nie wiesz, co cię spotka.
Nie bądź zatem nazbyt srogi,
Bo twa praca i tak słodka.
Ciesz się chwilą, raduj słońcem
A za 9 miesięcy - roku końcem.
Wszyscy:
A my wszyscy przyrzekamy,
Że się bardzo postaramy:
Uczyć pilnie, nie przeszkadzać
I do szkoły chętnie chadzać!
scenka do sprzątnięcia …
UCZEŃ:
Humor z zeszytów:
Kury wydzielają białko, żółtko i skorupy.
Cezary wszedł do okrągłego pokoju i usiadł w rogu.
Robinson z Piętaszkiem wkrótce zaludnili bezludną wyspę.
Serce jest to narząd do bicia.
Trójkąt Pitagorasa to trójkąt kwadratowy.
Król Waza, jak sama nazwa wskazuje lubił zupę.
Człowiek jest ssakiem, bo pije mleko od krowy.
Analfabeta to człowiek, który może czytać gazetę nawet do góry nogami.
PIOSENKA
PROWADZĄCY:
Każdego roku 14 października w kwiaciarniach rosną ceny kwiatów a młodzież bez stresu idzie do szkoły, w tym dniu dzwonki przestają straszyć, dzienniki czują się bezpieczne w szafach. To piękny dzień, tylko jeden taki w roku szkolnym, kiedy możemy powiedzieć sobie o czym dobrze wiemy, a o czym wstydliwie milczymy. Teraz przyszła pora na życzenia dla naszych kochanych nauczycieli. Przepraszamy za wszelkie kłopoty, łamanie regulaminu, głupie żarty. Dziękujemy za opiekę, życzliwy uśmiech i wszelkie starania, aby w naszej szkole żyło się bezpiecznie, komfortowo i ciekawie. Wiele z tego, czego nas uczycie odejdzie w zapomnienie; ale wasz entuzjazm, zachęta i życzliwość pozostaną.
PROWADZĄCY:
Życzymy by ziarno rzucane do duszy naszej nie szło na marne i powołanie w tej pracy potrzebne było cierpliwe i zawsze ofiarne.
UCZEŃ:
Dziękujemy Wam jak każdego roku,
Ale teraz bardziej i goręcej,
Bo to dzięki Wam nauczyciele
Wiemy, rozumiemy coraz więcej.
Dziękujemy, dziękujemy
Wciąż zbyt mało i nigdy zbyt wiele,
Za to światło, co mroki rozjaśnia
Po prostu - Dziękujemy!
PROWADZĄCY:
Kończymy nasz program. Dziękujemy Wam nauczyciele za to, że wychowujecie nas mądrością, uczycie szlachetnej postawy, niesienia pomocy potrzebującym, walki ze złem. W imieniu całej społeczności szkolnej składamy jeszcze raz wszystkim nauczycielom najserdeczniejsze życzenia wytrwałości w dalszej pracy i jak największej satysfakcji z kształtowania osobowości wychowanków, a poza tym dużo drobnych, codziennych radości.
(Na zakończenie wszyscy śpiewają dla nauczycieli STO LAT, kwiaty dla nauczycieli)
1