Co wchodzi w skład Państwowego Systemu Odniesień Przestrzennych Państwowy System Odniesień Przestrzennych tworzą: 1)Geodezyjny układ odniesienia (EUREF-89 = ETRF-89) 2)Układ wysokości Kronsztad 3)Układ współrzędnych płaskich prostokątnych „2000” (mapa zasadnicza) 4)Układ współrzędnych płaskich prostokątnych „1992” (mapy w skali 1:10 000 i w skalach mniejszych). Ad. 1 Elipsoidę GRS'80 stosuje się formalnie w Polsce w odwzorowaniach kartograficznych, nowych państwowych układów współrzędnych "1992", "2000". W Polsce, obowiązuje redukcja pomiarów poziomych do epoki 1989,0 (ETRF'89). Państwowe osnowy geodezyjne, poziome i trójwymiarowe (EUREF-POL + POLREF) są dowiązane do punktów sieci europejskiej w układzie ETRF'89. Ad. 2 Układ wysokości tworzą wartości geopotencjale podzielone przez przeciętne wartości przyspieszenia normalnego siły ciężkości, zwane dalej „wysokościami normalnymi”, odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce Fińskiej, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga. Ad. 3 Układ współrzędnych płaskich prostokątnych „2000”, wg teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera. Obszar kraju dzieli się na cztery pasy południkowe o szerokości 3̊ długości geograficznej każdy i o południkach osiowych 15̊, 18̊, 21̊ i 24̊ długości geograficznej wschodniej, ponumerowane odpowiednio 5, 6, 7 i 8. Współczynnik zmiany skali w południku osiowym każdego pasa południkowego równa się 0,999923. Punkt przecięcia się obszaru równika z obszarem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = 0, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500 000m. Aby jednoznacznie określić położenie punktu przed współrzędną y podaje się numer pasa południkowego. Ad. 4 Układ współrzędnych płaskich prostokątnych „1992”, wg teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera. Pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju, o południku osiowym 19̊ długości geograficznej wschodniej. Współczynnik zmiany skali 0,9993 w południku osiowym. Punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = - 5 300 000m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500 000.
|
Do czego służy i co zawiera standard RTCM? (Radio Technical Commission for Maritime Services) nazwa organizacji oraz standard transmisji poprawek różnicowych systemu GPS dla pomiarów DGPS/RTK. Poprawki RTCM wysyłane ze stacji referencyjnej do odbiornika RTCM są przekazywane w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem kodu C/A. RTCM w wersjach: 1)2.0 - poprawki DGPS 2)2.1 - GPS 3)2.2 - GLONASS 4)2.3 - depesze dotyczące anteny 5)3.0 - szybkość transmisji, dane o FKP i VRS 6)3.1 - parametry do transmisji do określonego układu współrzędnych Zawartość standardu: dane przesyłane w kolejnych depeszach przesyłanych z różną prędkością; depesze mogą być transmitowane drogą radiową lub internetową; każda depesza składa się z : header - nagłówek (typ depeszy, czas, długość depeszy), body - depesza binarna (dane dla każdego typu danych). Format RTCM SC-104 zawiera 63 typy wiadomości: Typ 1 - poprawki różnicowe GPS Typ 2 - poprawki delta-różnicowe Typ 3 - parametry stacji referencyjnej Typ 4 - parametry geodezyjne Typ 5 - status konstelacji satelitów Typ 10 - poprawki różnicowe dla kodu P Typ 11 - poprawki różnicowe dla kodu C/A L2 Typ 13 - parametry przekaźnika naziemnego Typ 15 - wiadomość jonosferyczna (troposferyczna) Typ 18-21 - wiadomości RTK Typ 23 - typ anteny Typ 24 - punkt odniesienia anteny (ARP) Typ 31-36 - wiadomości o GLONASS
|
Jak rozumiesz pojęcie zintegrowanej sieci geodezyjnej opartej o ASG EUPOS? Krajową zintegrowana sieć geodezyjną stanowią: sieć zerowego rzędu (polski fragment sieci EUREF), zwany EUREF-POL, składająca się z 11 punktów o odległościach między punktami rzędu 250-300 km. Krajowa sieć zintegrowana pierwszego rzędu POLREF, o odległościach między punktami od 20 do 25 km. Ogółem sieć ta składa się z 348 punktów, które zostały nawiązane do sieci EUREF-POL. System ASG-EUPOS jest wielofunkcyjnym systemem pozycjonowania satelitarnego, opartego na powierzchniowej sieci stacji referencyjnych GNSS. Stacja ASG-EUPOS jest to naziemna stacja referencyjna systemu ASG-EUPOS, stanowiąca punkt podstawowej osnowy geodezyjnej I klasy pod względem dokładności równoważną punktom sieci POLREF: rozmieszczenie stacji co około 70 km, do sieci stacji referencyjnych włączone zostały istniejące stacje EPN i IGS, współrzędne stacji w systemie ETRS89 oraz układach państwowych, grupy stacji referencyjnych: 81 stacje krajowe z modułem GPS, 18 stacji krajowych z modułem GPS/GLONASS, 22 stacje zagraniczne, 2 centra zarządzania (Wa-wa i Katowice). Poprzez sieć stacji referencyjnych systemu ASG-Eupos, punktów podstawowej osnowy geodezyjnej EUREF-POL i POLREF przenoszony jest za pośrednictwem pomiaru GNSS na obszar Polski geodezyjny system odniesienia ETRS89, którego realizacja jest układ ETRF'89 (EUREF) W skład systemu Eupos wchodzą 16 państw centralnej i wschodniej Europy. Zapewnia on zachowanie jednolitego standardu technicznego i wymiane danych ze stacji przygranicznych.
|
Jak widzisz dalszy rozwój systemów GNSS? 1)w chwili obecnej niedogodnością systemów GNSS jest ograniczona dostępność sygnału, w związku z czym w przyszłości nastąpi zwiększenie liczby satelitów, aby sygnał mógł być odbierany z każdego miejsca na Ziemi 2)w celu poprawienia dokładności pomiarów nastąpi wzrost ilości dostarczanych informacji poprzez zwiększenie liczby częstotliwości L1, L2, L5 i inne; poprzez pomiary na kilku częstotliwościach eliminujemy błędy, (np. błąd jonosfery przy pomiarach L1/L2) jednak są błędy których nie da się wyeliminować w ten sposób 3)rozwój systemów GNSS następuje poprzez odchodzenie od rozwiązań sieciowych w kierunku PPP (przestrzenne wcięcie wstecz), które wykorzystują obserwacje kodowe i fazowe; w PPP występują błędy zegara satelity oraz zegara odbiornika, których wyeliminowanie jest możliwe poprzez użycie droższych zegarów o większej dokładności lub poprzez dystrybuowanie czasu za pomocą internetu; dokładniejsze określenie pozycji satelity za pomocą systemu DORIS 4)rozwój w niwelacji satelitarnej polega na podniesieniu dokładności pomiarów wysokościowych. Nastąpi to poprzez wykorzystanie systemu GBAS w celu wyznaczenia poprawki troposferycznej w pomiarach RTK 5)dla geodetów w najbliższym czasie nic się nie zmieni 6)system GALILEO ma szanse na funkcjonowanie dopiero w roku 2019-2020 7)w ASG-EUPOS zostanie powszechnie wprowadzony system GLONASS, co może wpłynąć na zwiększenie dostępności satelitów
|
Omów koncepcje i warunki prawne działania systemu ASG EUPOS w Polsce? Warunki prawne to: 1)Projekt nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz. U. Nr 70, poz. 821) 2)WYTYCZNE TECHNICZNE G-1.12 Pomiary satelitarne oparte na systemie precyzyjnego pozycjonowania ASGEUPOS 3)Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. „Prawo geodezyjne i kartograficzne”, Dz. U. z 2000 r. nr 100, poz. 1086, z późniejszymi zmianami) 4)Wytyczne Techniczne G-4.1: 2007 "Pomiary sytuacyjne i wysokościowe metodami bezpośrednimi", Główny Geodeta Kraju, GUGiK, Warszawa, 2007 5)Instrukcja Techniczna O-3/O-4 „Prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz kompletowanie dokumentacji prac geodezyjnych i kartograficznych”, 6)Główny Geodeta Kraju, GUGiK, Warszawa 2001. Rola i miejsce systemu ASG-EUPOS - Wielofunkcyjny system precyzyjnego pozycjonowania i nawigacji to system wielofunkcyjnych stacji, służących do wyznaczania pozycji punktów geodezyjnych i nawigacji obiektów ruchomych, poruszających się na lądzie, morzu i w powietrzu. W Polsce jest nawiązaniem do aktywnych punktów osnowy I klasy. Punkty odniesienia stacji referencyjnych systemu ASG-EUPOS stanowią osnowę geodezyjną. Jest to sieć naziemnych stacji referencyjnych ASG-EUPOS wraz z punktami sieci EUREF-POL i POLREF, jako osnowa podstawowa. Realizuje stabilny i jednolity układ odniesienia na obszarze Polski system ASG-EUPOS stanowi część środkowo-europejskiego systemu precyzyjnego pozycjonowania EUPOS i jest w pełni zgodny z jego standardem.
|
Omów różnicę między RTK, a RTN Oba typy pomiarów to ciągłe pomiary kinematyczne. Ciągłe pomiary kinematyczne - klasyczna metoda bazująca na opracowaniu obserwacji w tzw. post-processingu. Stosowana do dzisiaj w przypadkach, gdy metody RTK nie zdają egzaminu, np. przy wyznaczaniu środków rzutów kamery w nalotach fotogrametrycznych. RTK (Real Time Kinematic) - metoda kinematyczna z wyznaczeniem pozycji w czasie rzeczywistym. Warunkiem realizacji pomiarów RTK: 1)bezpośrednia łączność między stacją bazową a odbiornikiem ruchomym. Informacje ze stacji bazowej w postaci obserwacji lub poprawek do obserwacji są przesyłane do odbiornika ruchomego, gdzie następuje proces opracowania i wyznaczenia pozycji. Opracowanie obserwacji ze stacji bazowej oraz odbiornika ruchomego następuje bezpośrednio w terenie w przenośnym komputerze. Metoda bazuje na algorytmie OTF. 2)Wymaga widoczności minimum 5 satelitów powyżej 150. 3)konieczność zapewnienia ciągłej łączności między stacją bazową i odbiornikiem ruchomym oraz ograniczeniem zasięgu metody wynikającym z możliwości uproszczonych algorytmów stosowanych w komputerze przenośnym. 4)Typowe warunki pomiarów RTK to: Inicjalizacja około 1 minuty, Pomiar pikiety 3-5 sekundy, Zasięg pomiarów 10 do 30km, Dokładność ±1-2cm+2ppm-S dla składowych horyzontalnych i około ±3cm+2ppm-S dla składowej wysokościowej. RTN - w pomiarach tych rolę stacji bazowej przejmuje sieć stacji permanentnych przesyłających dane obserwacyjne w czasie rzeczywistym do Centrum Zarządzania. Oprogramowanie sterujące w Centrum Zarządzania przetwarza dane ze stacji tworząc albo poprawki powierzchniowe wysyłane do użytkownika, albo obserwacje z Wirtualnej Stacji Referencyjnej (VRS). Zaletą systemu powierzchniowego RTK jest możliwość pracy z jednym odbiornikiem ruchomym. Rolę stacji bazowej przejmuję na siebie system. Odległości między stacjami według obecnych warunków oprogramowania Centrum Zarządzania mogą wynosić 70-80 km, a otrzymywane dokładność i niezawodność wyznaczenia pozycji jest wyższa niż dla typowych pomiarów RTK
|
Omów różnicę pomiędzy pomiarami DGNSS a RTK. DGNSS - różnicowe pomiary satelitarne GNSS oparte na pomiarach kodowych pseudoodległości do satelitów, przy których wyznaczane współrzędna są korygowane za pomocą poprawek DGNSS (serwis KODGIS 0,25m przy L1/L2, 1,5m przy L1; serwis NAWGIS 3m przy L1) RTK - różnicowe pomiary satelitarne polegające na pomiarach fazowych pseudoodległości do satelitów, przy których wyznaczane współrzędne są na bieżąco korygowane za pomocą poprawek RTK (serwis NAWGEO 0,03m (poziomo) i 0,05(pion) przy L1/L2) Różnice: 1)sposób pomiaru pseudoodległości do satelity (kodowe-DGNSS, fazowe-RTK) 2) różne poprawki- dla RTK mamy poprawki RTK z serwisu NAWGEO, dla DGNSS mamy poprawki DGNSS z serwisu KODGIS lub NAWGIS 3) różne dokładności poprawek, dlatego metody metody RTK i DGNSS są wykorzystywane w różnych pomiarach, w zależności jakie dokładności chcemy uzyskać. Dokładności: DGNSS: serwis KODGIS 0,25m przy L1/L2, 1,5m przy L1; serwis NAWGIS 3m przy L1. RTK: serwis NAWGEO 0,03m (poziomo) i 0,05(pion) przy L1/L2 4)różnice zachodzące w dokładnościach między dwoma niezależnymi pomiarami punktu kontrolnego: różnica współrzędnych dwukrotnego pomiaru dla RTK: dx,dy ≤ ±0,05 m dh ≤ ±0,07 m dla DGNSS: dx,dy ≤ ±0,60 m, dh ≤ ±0,90 m ( KODGIS) 5) różne warunki pomiaru szczegółów II gr: RTK: odchylenie standardowe od składowej poziomej ≤±0,05m a dla DGNSS ≤±0,30m 6) różne warunki pomiaru szczegółów III gr: odchylenie standardowe od składowej poziomej ≤±0,10m a dla DGNSS ≤±0,50m
|
Omów warunki zakładania osnów pomiarowych technikami GNSS. Do zakładania osnowy pomiarowej techniką GNSS wykorzystuje się: 1)metodę pomiarów statycznych i szybkich statycznych, w nawiązaniu do najbliższych stacji systemu ASG-EUPOS, przy wykorzystaniu serwisu POZGEO D albo do lokalnej stacji referencyjnej spełniającej warunki punktu nawiązania geodezyjnego 2)metodę pomiarów RTK GNSS przy wykorzystaniu serwisu NAWGEO systemu ASG-EUPOS albo w nawiązaniu do lokalnej stacji referencyjnej spełniającej warunki punktu nawiązania geodezyjnego, położonej w odległości nie większej niż 5km. Przy czym w obydwu przypadkach wymagane jest wykonanie pomiarów kontrolnych na punktach osnowy geodezyjnej wyższej klasy. Punkty osnowy pomiarowej sytuacyjnej i wysokościowej należy mierzyć co najmniej odbiornikami L1/L2 przy następujących warunkach: a) odbiornik powinien wyznaczać pozycję w oparciu o minimum 6 satelitów GNSS b) odbiornik powinien uwzględniać poprawki sieciowe lub poprawki ze stacji referencyjnej oddalonej nie więcej niż 5km c) parametr PDOP powinien być mniejszy lub równy 3 d) odchylenie standardowe pozycji dla składowej poziomej powinno być mniejsze lub równe +-0,02m e) dla interwału zapisu pozycji co 1s. czas trwania pomiaru powinien wynosić co najmniej 30 sekund f) w przypadku umieszczenia anteny GNSS na tyczce zaleca się wykorzystanie podpórek do tyczki na czas wykonywania pomiaru.
|
Opisz rolę powierzchniowych systemów GNSS w realizacji układu odniesienia. Układ odniesienia w rozumieniu zbioru punktów powiązanych z Ziemią, jest obiektem dynamicznym, poddanym permanentnym obserwacjom. Stanom quasi-statycznym (epokowym) sieci stacji ITRF / ETRF przypisuje się indeks epoki obserwacyjnej. Celem ujednolicenia pomiarów geodezyjnych, obserwacje aktualne, dotyczące wyznaczeń położeń punktów, redukuje się do umownego stanu początkowego. w Polsce, obowiązuje redukcja pomiarów poziomych do epoki 1989,0 (ETRF'89). Państwowe osnowy geodezyjne, poziome i trójwymiarowe (EUREF-POL + POLREF) są dowiązane do punktów sieci europejskiej w układzie ETRF'89. Systemy powierzchniowe: 1)postprocessing Pomiary statyczne o dokładności mm-cm. Pomiar statyczny służy do przestrzennego określenia punktu w oparciu o zarejestrowane w określonym okresie czasu w pamięci odbiornika dane obserwacyjne z systemu GNSS oraz obliczenia współrzędnych i wysokości punktów w trybie post-process. 2)RTN Pomiary RTK i DGNSS o dokładności cm-dm-m. Pomiar czasu rzeczywistego również służy do przestrzennego określenia punktu z tą różnicą, że współrzędne określane są w oparciu o poprawki przesyłane w czasie rzeczywistym.
|
Podaj zasady działania niwelacji satelitarnej i opisz od czego zależy jej dokładność. Niwelacja satelitarna polega na przeliczeniu wysokości geoidy(pomierzonych metodami GNSS) na wysokości w państwowym systemie odniesien przestrzennych Kronsztad 86. Realizuje się ją poprzez wyznaczenie odstępu geoidy do elispoidy, która jest niezbędna do realizacji wzoru : Hn=He-N. Gdzie He- wysokość elipsoidalna, hn wysokość normalna, N - odstęp geoidy od elipsoidy. W Polsce GEOIDA IWELACYJNA 2001, jest to model siatki kwadratów, której każdy węzeł ma wyznaczony odstęp elipsoidalny. Dzięki tym wartością metodą interpolacji można wyznaczyć odstęp elipsoidalny w dowolnym punkcie modelu. Dokładność zależy od: czasu pomiaru, dokładności pomiaru, wysokości anteny, dokładności przeniesienia wysokości, metodyki pomiaru, przyjętego modelu tropo- i atmosfery, długości wektorów (czas jest od tego zależny), zasłonięcia horyzontu, użytej efemerydy w postprocessingu, geometrii sieci, dokładności pkt nawiązania. Podstawowa zasada pomiarów GNSS (geometria) 1)Układ współrzędnych zaczepiony jest w środku ciężkości Ziemi, jest geocentryczny 2)Oś x przecina południk 0° i leży w płaszczyźnie równika 3)Oś y jest prostopadła do osi x i leży w płaszczyźnie równika 4)Oś z leży na linii biegunów. Układ ten obraca się wokół własnej osi, równocześnie cały układ obraca się wokół Słońca. Współrzędne punktu na Ziemi wyznaczany jest na podstawie przestrzennego wcięcia wstecz, mierzona jest odległość od satelitów do punktu (Ro).
|
Wymień i scharakteryzuj techniki pomiarowe GNSS W zależności od celu, jakiemu wyniki pomiarów mają służyć, i wymaganej dokładności wyników, w zależności od liczby odbiorników GPS, w zależności od liczny odbiorników GPS, którymi dysponujemy, oraz ich parametrów w zależności od cech dostępnego oprogramowania komputerowego do wyznaczenia pozycji w systemie GPS powinno się wybrać jedną z procedur pomiarowych: Pomiar statyczny - wykonując pomiary w procedurze statycznej, co najmniej dwa, a w miarę możliwości większa liczba odbiorników GPS rozmieszczonych zazwyczaj w punktach sieci geodezyjnej, gromadzi w przeciągu około jednej godziny obserwacje faz fal nośnych pewnej grupy satelitów GPS. Dla sąsiednich stacji obserwacyjnych lub stacji położonych w odległościach nieprzekraczających pojedynczych setek kilometrów są to z reguły obserwacje tych samych satelitów. Wyniki pomiarów statycznych faz fali są najczęściej formowane w związki podwójnych różnic fazowych. Pomiary RTK / DGPS Ze względu na dokładność oraz stosowaną technologię, pomiary różnicowe w czasie rzeczywistym dzielimy na pomiary RTK (ang. Real-Time Kinematic) oraz pomiary DGPS (ang. Differential GPS). Pomiary RTK - serwis NAWGEO Termin RTK odnosi się do metody fazowych pomiarów satelitarnych, w których pozycja wyznaczona przez odbiornik mobilny poprawiana jest w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem danych obserwacyjnych wysyłanych ze stacji bazowej. Obserwacje wykonywane przez odbiornik GNSS ze względu na błędy pomiarowe spowodowane głównie wpływem atmosfery ziemskiej, mają ograniczoną dokładność. Błędy te mogą być wyznaczone gdy odbiornik wykonujący pomiary zostanie ustawiony na punkcie o znanych współrzędnych. Poprzez porównanie odległości mierzonej (od satelity nawigacyjnego do odbiornika GNSS) z odległością teoretyczną, wyliczoną na podstawie parametrów orbity satelity nawigacyjnego oraz współrzędnych punktu pomiarowego odbiornik jest w stanie wyliczyć korekty do mierzonych odległości oraz zmiany współrzędnych. Odbiornik wykonujący obserwacje w celu wyliczenia korekt pomiarowych oraz mający możliwość wysłania tych informacji np. drogą radiową (UHF) lub GSM (GPRS) nazywamy odbiornikiem bazowym lub stacją referencyjna.
|
Wymień obowiązujący akty prawne, instrukcje i zalecenia techniczne dotyczące wykonywania pomiarów sytuacyjno-wysokościowych technikami GNSS. 1.Konstytucja RP- def. ukłąd i kompetencje instytucji państwowych na rzecz których wykonuje się prace 2.Ustawy: -z dn. 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i Kartograficzne(tekst jednolity Dz. U. z 2010r. nr 193, poz.1287) -z dn. 4.03.2010r. o iinfrastrukturze informacji przestrzennej( dz. U. z 2010r. nr 76, poz.489) 3. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych, a także ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz. 4. Instrukcja G-4 (1988). Inne dokumenty nie są prawomocne, ale Główny Geodeta Kraju oraz ośrodki zalecają korzystanie Instrukcje: G-4 (2011), O-1, O-3, G-1, G-2, G-3; Wytyczne techniczne: G-1.5, G-1.9, G-1.10, G-2.1, G-2.2, G-3.1, G-3.2; Zalecenia techniczne G-1.10- pomiary satelitarne GNSS oparte na systemie stacji referencyjnych ASG-EUPOS Wymień różnice pomiędzy standardem RTCM2 a RTCM3 Standard RTCM 2 -szybkość 5 kbit/s; -zapewnia poprawki do współrzędnych; - działa tylko na odległość 50 km; -potrzeba niewielkiej ilości danych; -korekty obserwacji;- zapis od 1; Standard RTCM 3 - szybkość 2 kbit/s; - obsługuje sygnał L2C i L5; - potrzebuje transferu danych z systemu GLONASS i GALILEO; - zapis od 1000
|
Wymień układy współrzędnych obowiązujące w Polsce realizowane technikami satelitarnymi 1)w geodezyjnym układzie odniesienia ETRF-89 jako współrzędne prostokątne kartezjańskie i geodezyjne, przy czym wysokość elipsoidalną punktu przelicza się na wysokość normalną przy wykorzystaniu aktualnie obowiązującego modelu geoidy; Przeniesienie na obszar Polski geodezyjnego systemu odniesienia ETRS89 odbywa się poprzez sieć stacji referencyjnych systemu ASG-EUPOS i punktów podstawowej osnowy geodezyjnej EUREF-POL i POLREF za pośrednictwem obserwacji satelitarnych GNSS. 2)w układach współrzędnych płaskich prostokątnych 1992 (parametry: południk osiowy L = 19° długości geograficznej wschodniej, pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju, współczynnik zmiany skali 0.9993 w południku osiowym, punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = -5.300.000m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500.000 m) i 2000 (Obszar kraju dzieli się na cztery pasy południkowe o szerokości 3° długości geograficznej każdy i o południkach osiowych: 15°, 18°, 21° i 24° długości geograficznej wschodniej, ponumerowane odpowiednio numerami: 5, 6, 7 i 8. Podział obszaru kraju na pasy odwzorowania układu "2000" przedstawia rysunek.) - w wyniku przeliczenia współrzędnych z geodezyjnego układu odniesienia, zgodnie z obowiązującymi regułami matematycznymi, 3)w układzie współrzędnych płaskich prostokątnych 1965 (z zastosowaniem siedmioparametrowej transformacji przestrzennej z dostosowaniem do punktów poziomej osnowy geodezyjnej I i II klasy, z usunięciem odchyłek na punkach łącznych metodą Hausbrandta). Układ wysokości Kronsztad `86 tworzą wartości geopotencjalne podzielone przez przeciętne wartości przyspieszenia normalnego siły ciężkości, odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce Fińskiej, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga (Federacja Rosyjska). Wysokości normalne określa się z pomiarów geodezyjnych nawiązanych do punktów podstawowej osnowy geodezyjnej kraju.
|
|
|