Urynoterapia to rodzaj terapii opierający się używaniu ludzkiego moczu w charakterze leku. Nie jest to zbyt często stosowany sposób leczenia, niemniej ma swoich zwolenników. Mocz można stosować zewnętrznie, w przypadku np. ran, oparzeń, chorób skóry, oczu lub uszu, jamy ustnej lub gardła. Czasem pacjentom zalecana jest również urynoterapia polegająca na piciu moczu oraz jednoczesnym przestrzeganiu odpowiednio dobranej diety wegetariańskiej. Idea stosowania urynoterapii polega na wierzeniu, że stan zdrowia człowieka zależny jest od jego energii życiowej, zwanej prana. W czasie choroby organizm traci tą energię, a jednocześnie wydala z moczem substancje, które czasem są istotne do prawidłowego funkcjonowania. Do takich substancji należą zarówno związki organiczne jak i nieorganiczne, m.in. sole mineralne, hormony, enzymy, witaminy, aminokwasy i pierwiastki. Powtórne spożycie moczu pozwala na zwiększenie ilości substancji przyswajanych przez organizm, prowadzi do regeneracji organizmu, zachowania energii życiowej i ustąpienia choroby. Własny moczu stosuje się jako naturalne lekarstwo w chorobach takich jak AIDS, nowotwory, białaczki, przerost prostaty, cukrzyca, otyłość, łuszczyca, opryszczka, egzema, astma, bronchit, schorzenia serca, kręgosłupa, reumatyzm i artretyzm. Urynoterapia zalecana jest także czasem w stwardnieniu rozsianym, gruźlicy, wrzodach żołądka i dwunastnicy, chorobie popromiennej, a także migrenie, nerwicy, menopauzie i przeziębieniu. Terapia tym cudownym lekiem uzupełniającym niedobory w organizmie praktycznie pozbawiona jest skutków ubocznych. Stosuje się ją (w zależności od rodzaju choroby) od kilku dni do kilu miesięcy. Urynę mogą też profilaktycznie codziennie spożywać zdrowi ludzie, aby zwiększyć swoją odporność na choroby zakaźne takie jak np. malaria, cholera i grypa, zwłaszcza w czasie trwania epidemii. Ze względu na zakres i sposób użycia moczu rozróżnia się dwa rodzaje urynoterapii. Tak zwana urynoterapia zachodnia polega zarówno na długotrwałym nacieraniu całego ciała moczem, jak też na jego spożywaniu stosując równocześnie głodówkę i nie zażywając żadnych leków. Mniej restrykcyjna jest urynoterapia jogi, w której dawka moczu zależna jest od choroby. Tylko w niektórych przypadkach stosuje się mocz zewnętrznie. Odpowiednie odżywianie (dieta wegetariańska) jest bardzo istotne dla powodzenia terapii, gdyż umożliwia regenerację organizmu. Dzięki spożywaniu własnego moczu możliwe jest pełne przyswojenie składników odżywczych z pożywienia. W urynoterapii jogi można równolegle przyjmować leki i stosować inne rodzaje leczenia, a dzięki niej zmniejsza się skutki uboczne zabiegów medycznych.