DIATERMIA KRÓTKOFALOWA - zabieg ten polega na przegrzaniu tkanek pod wpływem pola elektrycznego lub magnetycznego wielkiej częstotliwości. Wyróżnia się dwa rodzaje diatermii:
1.Metoda kondensatorowa - polega na umieszczeniu obiektu przegrzewanego między okładkami kondensatora. Okładki te stanowią 2 elektrody połączone z aparatem do diatermii. Wyst następujące elektrody:
a)elektrody kondensatorowe sztywne - skł się z 2 części: metalowej płyty elektrodowej (okładka) i obudowy elektrody.
b)elektroda kondensatorowa miękka - stanowi ją prostokątna elastyczna płyta. Wew. płyty znajduje się folia lub metalowa siatka pokryta warstwą materiału izolującego (filc lub guma). Elektrod miękkich używa się w okolicach o nierównej powierzchni ciała lub do rozległych przegrzewań.
c)elektrody kondensatorowe specjalnego kształtu. Są sztywne. Służą do wykonania diatermii w okolicach dołu pachowego, do usuwania czyraków, w zaburzeniach ginekologicznych.
We wszystkich 3 rodzajach elektrod istnieje możliwość regulacji odległości okładki kondensatora od obudowy (wydłużać lub skracać).
2.Metoda indukcyjna. Diatermię tą uzyskuje się poprzez oddziaływanie na obiekt przegrzewany w dwojaki sposób:
a)poprzez umieszczenie obiektu wew. zwojnicy
b)przez oddziaływanie na obiekt rozproszonego pola magnetycznego.
W metodzie indukcyjnej stosuje się nast. elektrody:
-elektrodę kablową, którą można nawijać na obiekt przegrzewany (np. kończyna)
-elektroda indukcyjna: monoda lub minoda. Elektroda ta skł się ze zwojnicy i rurki. Zwojnica umieszczona jest w obudowie z bakalitu i umocowana jest na wysięgniku do aparatu diatermii.
Działanie biologiczne diatermii. Polega na przegrzaniu tkanek, ciepło wytwarza się wew tkanek.
-rozszerzają się naczynia krwionośne,
-przyspieszenie przemiany materii
-obniżenie napięcia mięśni
-działanie przeciwbólowe.
Wskazania: zapalenie ucha, zap. stawów, nerwobóle, dychawica oskrzelowa, gościec, odmrożenia, zap. pęcherza, zap. gruczołów mlecznych, zap. przydatków, zap. gruczołu krokowego.
Przeciwwskazania: nowotwory, gruźlica, ciąża, miesiączka, zakrzepowe zapalenie żył, wiek dziecięcy, implanty metalowe, rozrusznik serca, skłonności do krwawień.
POLE MAGNETYCZNE. P. m. nazywa się postać materii charakteryzującą się tym, ze na poruszającą się cząstkę działa ona z siłą zależną od iloczynu ładunku cząstki i jej prędkości.
Działanie biologiczne. Cechą charakt pola magn jest to, ze przenika przez cały ustrój. Pole magn działa na błony komórkowe, przyspiesza procesy biochemiczne, poprawia krążenie krwi, prowadzi do lepszego zaopatrzenia w tlen.
Leczenie polem magn.
Wyróżniamy 2 spos:
-statyczne - polega na wykorzystaniu magnesów
-dynamiczne - polega na wykorzystaniu prądu elektrycznego w przewodniku.
W lecznictwie najczęściej mają zast pola magn o częstotl do 50 Hz. Czas zabiegu - nieograniczony, ale nie powinien być krótszy niż 5 minut, indywidualnie dobieramy czas nawet do 60 minut. Serie- 5-15 zabiegów. Pierwsze wyk codziennie, kolejne mogą być co 2 dzień. W stanach ostrych stos częstotl od 1 do 5Hz, podostrych od 5 do 20Hz, a w przewlekłych od 20 do 50Hz.
Przeciwwskazania: ciąża, ch nowotworowe, zaburzenia ukrwienia kkd (miażdżyca), angiopatia cukrzycowa, cukrzyca młodzieńcza, gruźlica płuc, ostra niewydolność wieńcowa, dusznica bolesna, ciężkie infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze, zespolenia metalowe.
Wskazania: wpływ przeciwbólowy, przyspiesza zrastanie złamanych kości, przyspiesza gojenie się ran, owrzodzeń; niektóre schorzenia narządu ruchu, stany zapalne, niektóre choroby skóry.
PRĄDY ŚR CZĘSTOTL stosowane w lecznictwie to prądy w granicach od 4000 do 5000Hz.
Prądy interf Nemeca. Powstają w wyniku interferencji w tkankach dwóch prądów interf zmiennych śr częstotl. W lecznictwie wykorzystuje się:
*prądy ok4000, 3900Hz
*pr 4000Hz, 4100Hz.
Zasady stos prądów interf.
*Pr interf nie stosujemy w okolicy serca, klatki piersiowej, kkg, u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca.
*Elektrody zabiegowe muszą być tak umieszczone na skórze chorego aby linie łączące środki każdej z dwóch par elektrod krzyżowały się w okolicy miejsca chorobowego.
*Przy dawkowaniu natężenia pr interf bierzemy pod uwagę osobniczą wrażliwość pacjenta (pacjent musi odczuwać prąd).
*Częstotliwość i rodzaj zastosowanego prądu zależy od rodzaju choroby i metodyki zabiegu. Czas trwania zabiegu 6-10 minut, max15min. Wyjątkowo może być pół godziny. Zabiegi wyk codziennie.
Prądy stereointerf. Powstają one w wyniku interferencji w tkankach prądów śr częstotl ok. 5kHz stosowanych w 3 niezależnych obwodach zabiegowych. Elektr umieszcza się w taki sposób, aby ich linie krzyżowały się w miejscu choroby. Wprowadzenie 3 prądu będzie powodowało dodatkowe działanie biologiczne.
Pr stereointerf mają zast w leczeniu schorzeń narządu ruchu (urazy, zwyrodnienia). Prądy te wykorzystuje się również w postępowaniu leczniczym mającym na celu usprawnienie procesów odżywczych i przemiany materii.