Linie wpływu belek ciągłych mają następujące charakterystyczne cechy:

- lw momentu podporowego xk jest nad podporą k załamana a na przęsłach sąsiadujących z ta podporą ma znak - na pozostałych przęsłach znaki zmieniają się na przemian i ww jest krzywą gładką

- lw momentu Mα chcarkterystyczne jest załamanie pod przekrojem α-α pochodzące od Mα

- lw siły tnącej Tα charakterystyczny jest skok o wartość jednostkową pod przekrojem

- lw dla belek niewyznaczalnych są krzywoliniowe dla wspornika liniowe

Rusztem płaskim nazywać będziemy układ połączonych krzyżujących się belek leżących w jednej płaszczyźnie. Obciążenie skierowane jest prostopadle do płaszczyzn rusztu. Końce belek mogą być wolnopodparte lub utwierdzone zupełnie lub sprężyście. Ruszty mają budowę na ogół regularną

Ze względu na sposób połączenia prętów ruszty rozróżniamy dwa rodzaje rusztów.

- ruszty o węzłach przegubowych (wszystkie połączenia są przegubowe) a oddziaływanie między prętami sprowadza się do 1 siły pionowej - reakcja międzyprętowa
- ruszty o węzłach sztywnych (wszystkie połączenia prętów są monolityczne) i takie ruszty są to układy o wysokim stopniu statycznej niewyznaczalności.

Idea metody przemieszczeń:

- określamy geometryczną niewyznaczalność

- tworzymy układa podstawowy

- wycięcie węzła swobodnego wewnętrznego i napisanie dla niego równań równowagi

- wielkości M T N występujące w równaniach równowagi uzależniamy poprzez wzory transformacyjne od obc. Zew i od przemieszczeń końców pręta

- otrzymujemy tym systemem układ 3 równań w których niewiadomymi są przemieszczenia końców pręta

- rozwiązanie układu równań prowadzi się do wyznaczania poszukiwanych wartości przemieszczeń końców prętów

- obliczamy wielkości sił wew na podstawie wzorów transformacyjnych

K_ij - współczynnik macierzy sztywności k_ij jest to siła na kierunku współrzędnej uogólnionej i spowodowana jednostkowym przemieszczeniem na kierunku współrzędnej uogólnionej j podczas gdy przemieszczenia pozostałych współrzędnych sa równe 0

Tok postępowania (II)

1. sopień geometrycznej niewyznaczalności

2. 2. Przyjęcie układu podstawowego

3. określenie współczynnika macierzy sztywności k _ij

4. określenie współczynnika wyrazów wolnych R _ip

5. rozwiązanie układu równań kanonicznych

6. odbliczenie przywęzłowych wartości momentów na podstawie:

- wzorów transformacyjnych

- superpozycji rozwiązań w układzie podstawowym tzn. mnożymy wykresy jednostkowe przez obliczone przemieszczenie i sumujemy z siłami wew od obciążeń zew.

Tok postepowania (I)

1. stopien geometrycznej niewyznaczalności

2. układ podstawowy

3. równanie równowagi węzła

4. wielkości wyjściowe i wzory transformacyjne

5. rozwiązanie układu równań

6. wartości sił wewnętrznych i wyskresy