JanPawełII, scenariusze

Uczeń I
Modlitwa
Chroń, Panie, wątłą mojej duszy zieleń
Od podeptania i martwych spopieleń,
Abym wśród życia Ostatniej Wieczerzy
Czuł jej aromat balsamiczny, świeży.

I niech rozpięty na krzyżu konania,
Nie widzę słońca, co w pomrok się skłania,
Lecz niech mi wiara, Matka Boleściwa,
Wskaże dal, gdzie się świt nowy okrywa.

Uczeń II
16 października 1978 roku o godzinie 18:18 nad kaplicą Sykstyńską w Watykanie ukazał się biały dym.111- osobowe konklawe wybrało na papieża 264 z kolei zwierzchnika Kościoła katolickiego- arcybiskupa i metropolitę Krakowa, 58 -letniego kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II. Ten pontyfikat odmienił świat.

Uczeń III
Pośród niesnasek- Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze;
Świat mu - to proch.
Twarz jego, słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło - gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud-
Jeśli rozkaże - to słońce stanie,
Bo moc - to cud.
On się już zbliża- rozdawca nowy
Globowych sił,
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc- to duch.
A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat...
Więc oto idzie - Papież Słowiański,
Ludowy brat...
Oto już leje balsamy świata
Hufiec aniołów - kwiatem umiata
Dla niego tron.
On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń.
Gołąb mu słowa- słowem wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką, że Duch już świeci
I ma swą cześć;
Niebo się nad nim - piękne otworzy
Z obojgu stron,
Bo on na tronie stanął i tworzy
I świat - i tron.
On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Ze duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos.
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Że praca duchów- będzie widzialna
Przed trumną tu.
Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo - gad,
Zdrowie przyniesie- rozpali miłość
I zbawi świat.
Wnętrza kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata, jasno jak dzień.

Uczeń IV
Oto papież misjonarz, zdecydowany,
Nie chowający prawdy pod żadnym korcem,
Akcentujący związek chrześcijaństwa
Z historią narodu,
A także szczególną rolę polskiego świadectwa
Ale otwarty,
Wolny od triumfalizmu i nacjonalizmu.

Piosenka ,,ABBA OJCZE''

Uczeń V

,,Oda na 80-te urodziny Jana Pawła II''

Przychodzimy do Ciebie, ludzie słabej wiary,
Abyś nas umocnił przykładem swojego życia
I oswobodził od niepokoju
O dzień i rok następny. Twój to wiek dwudziesty
Zasłynął nazwiskami potężnych tyranów
I obróceniem w nicość ich drapieżnych państw.
Że tak będzie, wiedziałeś. Uczyłeś nadziei:
Bo tylko Chrystus jest panem historii.
Cudzoziemcy nie zgadli, skąd ukryta siła
U kleryka z Wadowic. Modlitwa, proroctwo
Poetów nie uznanych przez postęp i pieniądz,
Choć królom byli równi, czekały na Ciebie,
Abyś za nich oznajmił urbi et orbi,
Że dzieje nie są zamęt, ale ład szeroki.
Pasterzu nam, dany, kiedy odchodzą bogowie!
I we mgle nad miastami błyszczy Złoty Cielec.
Bezbronne tłumy biegną składają ofiarę
Z własnych dzieci skrwawionym ekranom Molocha.
I lęk w powietrzu, niewymówiony lament:
Bo nie dosyć chcieć wierzyć, żeby móc uwierzyć.
I nagle jakby czysty dźwięk dzwonu na jutrznię,
Twój znak sprzeciwu podobny do cudu,
Żeby zapytywano: jakże to możliwe,
Że wielbią Ciebie młodzi z niewierzących krajów,
Gromadzą się na placach głowa przy głowie,
Czekając na nowinę sprzed lat dwóch tysięcy,
I przypadają do stóp Namiestnika,
Który miłością objął ludzkie plemię.
Jesteś z nami, i odtąd zawsze będziesz z nami.
Kiedy odezwą się moce chaosu,
A posiadacze prawdy zamkną się w kościołach,
I jedynie wątpiący pozostaną wierni,
Twój portret w naszym domu co dzień nam przypomni,
Co może człowiek, i jak działa świętość.

Uczeń II
Jan Paweł II przez wszystkie lata pontyfikatu podejmował najtrudniejsze wyzwanie współczesności. Jako pierwszy poszedł modlić się do synagogi, najpierw jako arcybiskup Krakowa, potem jako biskup Rzymu. Odważył się przeprowadzić milenijny „ rachunek sumienia” Kościoła, czego nie uczynił przed nim żaden współczesny papież.
W przededniu Drugiego Tysiąclecia Chrześcijaństwa, którego obchody zorganizowane z inicjatywy papieża przeszły do historii Kościoła, prosił o przebaczenie za akty przemocy popełniane w imieniu Krzyża, z winy sług Kościoła i wiernych w wyprawach krzyżowych, podczas konkwisty; popełnione przez Świętą Inkwizycję, podczas kontrreformacji, wobec braci prawosławnych. Gest papieża przy jerozolimskiej Ścianie Płaczu, w której szparę włożył kartkę ze słowami żalu za przewinienia chrześcijan wobec Żydów, nie ma precedensu.

Uczeń IV
Trzeba czasem odważyć się pójść także w tym kierunku, w którym dotąd jeszcze nikt nie poszedł (...)
Czasy nasze domagają się od nas, aby nie zamykać się w sztywnych granicach, gdy chodzi o dobro człowieka.
Piosenka ,,BARKA''

Uczeń III
Chrystus uczy nas, że ponad poziomem dóbr, które można i trzeba dzielić wedle miar sprawiedliwości- człowiek jest powołany do miłości, która jest większa od wszystkich dóbr przemijających. Ona jednak nie przemija. Miłość nie przemija. Ona jest miarą życia wiecznego- to znaczy życia człowieka w Bogu samym. Albowiem Bóg sam jest miłością .

Uczeń V
„ Połóż mię jak pieczęć na twoim sercu,
jak pieczęć na twoim ramieniu,
bo jak śmierć potężna jest miłość (...).
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości,
Nie zatopią jej rzeki.
Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu,
Pogardzą nim tylko.

Uczeń I
„Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
Nie szuka poklasku,
Nie unosi się pychą (...)
Wszystko znosi,
Wszystkiemu wierzy,
We wszystkim pokłada nadzieję,
Wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy
Nie ustaje”.

Piosenka ,,Ty wskazałeś drogę do miłości''

Uczeń II
Czy ktoś na świecie
Może się jeszcze dziwić,
Że papież, który tu,
Na tej ziemi
Urodził się i wychował, (...)
Pierwsza encyklikę
Swojego pontyfikatu
Zaczął od słów: Redenipfor hominis
I że poświęcił ją w całości (...)
Prawom człowieka !
Niezbywalnym prawom, które
Tak łatwo mogą być podeptane
I unicestwione... przez człowieka !

Uczeń III
... nigdy nie zapomnimy o tym, drodzy bracia i siostry, że pieniądz, bogactwo i różne wygody tego świata przemijają, a zatem nie mogą być naszym celem ostatecznym. Osoba ludzka jest ważniejsza nią rzeczy, a dusza jest ważniejsza niż ciało, toteż nigdy i nikomu nie wolno dążyć do dóbr materialnych z pogwałceniem prawa moralnego, z pogwałceniem praw drugiego człowieka.

Piosenka ,,Pewnej nocy''

Uczeń IV
... zanim stąd odejdę, proszę Was, abyście całe to duchowne dziedzictwo, któremu na imię „Polska”, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością- taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się i nie zniechęcili, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy (...). Proszę was o to.

Uczeń I

Zdumienie

Zatoka lasu zstępuje
W rytmie górskich potoków
Ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
We wszystkim, czym zewsząd przemawia
Stworzony świat...
Co razem z zatoką lasu
Zstępuje w dół każdym zboczem...
To wszystko, co z sobą unosi
Srebrzysta kaskada potoku,
Który spada z góry rytmicznie
Niesiony swym własnym prądem...
- niesiony dokąd ?

Co mi mówisz górski strumieniu ?
W którym miejscu ze mną się spotkasz ?
Ze mną, który także przemijam-
Podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty ?
(Pozwól mi się tutaj zatrzymać-
pozwól mi się zatrzymać na progu,
oto jedno z tych najprostszych zdumień.)
potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
i lasy milcząca zstępują w rytmie potoku
-lecz zdumiewa się człowiek !
Próg, który świat w nim przekracza,
Jest progiem zdumienia.
(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię „Adam”)

Był samotny z tym swoim zdumieniem
Pośród istot, które się nim zdumiewały
-wystarczyło im istnieć i przemijać.
Człowiek przemijał wraz z nimi
Na fali zdumień.
Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał
Z tej fali, która go uniosła,
Jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:
„zatrzymaj się!- masz we mnie przystań”
„we mnie jest miejsce spotkania
z Przedwiecznym Słowem”-
„zatrzymaj się, to przemijanie ma sens”
„ma sens... ma sens... ma sens!“

,,AVE MARIA'' BACHA

Uczeń III
„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.
To co było kształtne w bezkształtne.
To co było żywe- oto teraz martwe.
To co było piękne- oto tera brzydota spustoszenia.
A przecież nie cały umieram,
To co we mnie niezniszczalne trwa!

Non omnis moriar- Nie wszystek umrę.
To co we mnie niezniszczalne,
Teraz staję twarzą w twarz z Tym, który Jest!
Na granicy początku i końca,
Zachodu słońca,
Zachodu życia,
Rozpoczynającej się podróży,
Podróży ku...
Tory prowadzące w nieznane,
Tajemnica drogi,
Tajemnica celu.
Czy podążę ku górze,
Ku szczytom rysującym się w oddali,
A może czeka mnie przepaść.
Nie wiem...
Boję się- czy mogę coś zrobić ?

Uczeń V
Najważniejszą rzeczą, jaką możesz dla zmarłego uczynić, jest modlitwa za niego, pomagająca mu w osiągnięciu zbawienia.

( można zaśpiewać APEL JASNOGÓRSKI'')

Anna Banaśkiewicz
Renata Gęsiarz
Alicja Kamińska
Maria Szymanek