Bariera łożyskowa jest właściwością łożyska umożliwiającą zatrzymywanie lub ograniczanie przechodzenia niektórych substancji między krwią matki i płodu. Utworzona jest z sąsiadujących ze sobą splotów naczyniowych płodowych i matczynych stanowiących barierę mechaniczną oraz powiązanych z nimi mechanizmów transportu enzymatycznego.
Podczas ciąży w łożysku odbywa się wymiana substancji odżywczych, tlenu i produktów metabolizmu między krwią matki i płodu, nie dochodzi natomiast do mieszania się krwi, przez barierę łożyskową przechodzą zaś wszystkie niezbędne do życia płodu substancje. Uniemożliwia ona także przedostanie się do organizmu matki obcych dla niego antygenów płodu, co mogłoby spowodować rozpoznanie jego komórek jako obcych, a następnie ich zniszczenie (jak każdej obcej tkanki). Bariera łożyskowa chroni ponadto płód przed niektórymi toksycznymi substancjami z krwi matki.
Dopiero przed 40 laty udowodniono, że niezbyt groźna dla dorosłego różyczka jest w dużym stopniu odpowiedzialna za powstanie wad wrodzonych u płodów.
Większość bakterii jest za duża, aby przekroczyć barierę łożyskową, ale znacznie mniejsze wirusy (ospy, ospy wietrznej, odry, różyczki, grypy) przenikają przez nią bez trudności. Szczególnie groźne dla płodu ^ są zakażenia wirusowe w okresie wczesnej ciąży. Wirusy przedostając się do płodu uszkadzają poważnie jego formujące się w tym czasie tkanki i narządy, co doprowadza do powstawania wad wrodzonych. .
Dane dotyczące obserwacji dużych grup ciężarnych wskazują, że przebycie niepowikłanej grypy zwiększa częstość poronień i porodów przedwczesnych. Wirus grypy jest także odpowiedzialny ża powstanie rozmaitych wad wrodzonych.