INTERDYSCYPLINARNA CHAREKTERYSTYKA PROBLEMU PRACY SOCJALNEJ

• PROGRAM ZAJĘĆ:

1. Aspekty pedagogiczne i socjalistyczne. Praca socjalna.

2. Cechy charakterystyczne, cele zadania pracy socjalnej: Funkcjonalizm, strukturalizm , teoria kulturyzmu, marksizm

3. Rola wiedzy w praktyce pracy socjalnej ( Jaka istnieje zależność pomiędzy różnymi typami wiedzy)

4. Pedagogiczne aspekty pracy socjalnej

5. Problem roli sił społecznych

• Problemy pracy socjalnej - istota i sens

• Na początku występowały odruchy serca takie jak : opieka , pomoc wynikające z natury człowieka. W mózgu istnieje potrzeba pomocy innym ludziom. (ISTOTA FILANTROPIJNA)

• „Od pomocy społecznej do pracy socjalnej” - literatura pokazuje przekształcanie się pracy socjalnej. Jedna koncepcja pomocy pochodzi z etyki chrześcijańskiej. Kształtowanie się etyki. W starożytności i średniowieczu kształtuje się etyka i filantropia. Rozwinęła się w USA.

• Wyodrębnienie się pomocy społecznej przeszło długą drogę ( od pomocy do pomocy doraźnej) Na przełomie XIX i XX w. pojawiła się praca socjalna. 3 czynniki:

1. Dynamiczny rozwój nauk o człowieku ( nauki biologiczne, medyczne , rozwinięcie badań empirycznych wprowadzono do obiegu diagnozę badań społecznych. Rozwój teorii i metodyki afektywnej pomocy społecznej. Wraz z rozwojem nauki o człowieku rozwijało się też SZKOLNICTWO

USA - ojczyzna pracy socjalnej.

• 1898 pierwsza szkoła

• 1904 została przekształcona w szkołę filantropii w latach 20 powołano do życia kierunek pracy socjalnej.

DO ZAWODU PRZYCZYNIŁ SIĘ:

• JAMES ADAMS - twórczyni seplementów „ ośrodków zdrowia” skupiająca różnych fachowców od pomocy. W 1923 - otrzymała pokojową Nagrodę Nobla za działalność na rzecz pomocy innym.

W latach XX zaczęto tworzyć pracę socjalną w Polsce. Pod nazwą studium pracy społeczno-oświatowej w Wolnej Wrzechnicy Polskiej - RADLIŃSKA rozwinęła metodę środowiskową

ROZWÓJ TEORII PRACY SOCJALNEJ NIE BYŁBY MOŻLIWY BEZ :

• ZNANIECKIEGO

• KRZYWICKIEGO

• KORCZAKA

• RYCHLIŃSKIEGO

• PRACA SOCJALNA-

• KRYTERIA DEFINIOWANIA:

• kraj ( aspekt narodowy

• od możliwości finansowych

• reprezentowanej teorii dyscypliny ( psychologicznej, pedagogicznej)

• UJĘCIA DEFINICJI PRACY SOCJALNEJ RÓŻNIĄ SIĘ OD KRYTERII, PRÓBY DEFINIOWANIA

• WILLIAM SCHWARTZ PEDAGOGIKĘ SOCJALNĄ ROZUMIE JAKO:

• Proces swoistej mediacji pomiędzy uwikłaną w jednostkę a społeczeństwo. Dzięki czemu mogą zaspokoić swoje interesy, które są podobne a korzyści.

• Systemy społeczne powinny zaspokajać potrzeby indywidualne i grupowe. Wg. Schwartza pedagogika socjalna powinna polegać na organizowaniu …… Pracownik jest liderem w organizowaniu , jest liderem społecznościowym.

• Wg. SCHWARTZA mediacyjną i integrującą funkcją pracy socjalnej można dotrzeć do rodzinnych form.

• PRACA SOCJALNA JAKO ZAANGAŻOWANIE W PROCES ROZWIĄZYWANIA PROBLEMU.

• MARTTIN REIN ( REJN) PEDAGOGIKĘ SOCJALNĄ ROZUMIE JAKO:

• Uważa , że działania polegające na realizacji określonych wartości w sporzytkowaniu różnorodnej wiedzy oraz zastosowaniu różnych metod i technik działania.

• Pracę socjalną rozumie jako poszukiwanie ich tożsamości.

• Rozwiązywanie i minimalizowanie konfliktów międzyludzkich . Nazywa to cel leczniczy.

• Reiner mówi o celu profilaktycznym polegającym ma identyfikowaniu podstawowych zagrożeń i źródeł napięć. W celu nie dopuszczania się problemu.

• Cel edukacyjny ( identyfikowanie oraz wzmacnianie maksymalnie sił oraz pokazywanie jednostkom świadomości społeczno edukacyjnej.

• Reiner realizuje cele profilaktyczno- relizacyjne. Mniejszy nacisk leczniczo0 interwencyjnie. TO co można rozwijać niż leczyć trudną chorobę.

• WILLIAM BOEHEM PEDAGOGIKĘ SOCJALNĄ ROZUMIE JAKO:

• Działania polegające na rozwijaniu społecznego funkcjonowania osób poprzez wzmacnianie ich społecznej pozycji oraz więzi ze środowiska.

• Działanie te powinny być podporządkowane 3 funkcjom:

1. Przywracanie osłabionych możliwości ( kredyt, konflikt rodzice- dzieci)

2. Zabezpieczanie indywidualnych i społecznych zasobów ( fizyczne)

3. Zapobieganie społecznym dysfunkcjom

• Praktyka pracy socjalnej polegałaby na budowaniu utraconych więzi, pozycji, osób w różnych środowiskach zabezpieczenie interesów próby włączenie w system powiązań.

WYKŁAD 2

• PRACA SOCJALNA MA CHARAKTER INTERDYSCYPLINARNY

• Możliwości finansowe i ekonomiczne

• Otwartość umysłu

• Mentalność

Polska - jedna zcentralizowana. Definicja bo zdecentralizowany urząd opiekun nie kształtuje praktyki. Interdyscyplinarny charakter pomocy. Organizacyjny charakter pomocy zachód.

• PEDAGOGIKA SPECJALNA- integracja podopiecznego ze społecznością lokalną cel.

Dziś ludzie na wsi są bardziej zdezintegrowani.

KTO MA BYĆ PODMIOTEM ZMIAN W PRACY SOCJALNEJ

• Pracownicy socjalni

• Sami klienci

• Nie punkt widzenia ministra lub opiekuna

• PROMIENIOWANIE EFEKTYWNE ( rekonstruowanie ) humanitarnie funkcjonujących instytucji

• Kojarzenie i adoptowanie ludzi do systemów sprzyjających idei rozwojowi ( mobing lub niedostosowanie stanowiska)

• Zaadaptowanie ludzie do systemu do miejsc ( również od strony psycho-emocjonalnej)

• PRACA SOCJALNA- to swoiście rozumiana interwencja pośrednictwa w zabudowy systemu pomiędzy jednostką a społeczeństwem. Promocyjno marketingowa w stosunku do instytucji , które realizują humanitarne cele i wartości np. wolontariat. Kojarzenie ludzi z systemami , które te relacje optymalizują rozwój.

1. Pincus określił rodzaj interakcji między ludźmi a otoczeniem społecznym, który wpływa na :

• Realizację własnych wartości i aspiracji życiowych

• Spełnienie zadań

• Minimalizacja przykrości

• PRACA SOCJALNA- to umacnianie zdolności do rozwiązywania własnych problemów oraz poszukiwania pomocników, którzy mogli stanowić punkt oparcia do samorealizacji.

• H. Bartlet - wspomaganie aktywnego radzenia sobie w życiu wobec barier i wymagań , które tworzy środowisko

Praca socjalna ma interweniować w dynamicznie zmieniające się sekwencje np. relacje małżeńskie

• W. Gordon- celem praktycznego działania w pracy socjalnej jest utrzymanie względnej równowagi między podopiecznymi a otoczeniem społecznym ( instytucje, grupy +ingerencje w osobowości podopiecznego) Uwzględnienie 2-3 metod pracy w pracy socjalnej.

• K. Miller - praca socjalna obejmuje działania profesjonalne mające na celu:

• Poprawę warunków egzystencji

• Łagodzenie ludzkiego cierpienia

• Rozwijanie ludzkich zdolności , wrażliwości i możliwości

• Rozwijanie aktywności i działania

Wpływanie na politykę społeczną ( lokalną , globalną) aby rozwijać struktury społeczne, które umożliwiają aktywności.

- szeroki zakres zadań pracy socjalnej

-pomoc materialna o charakterze terapeutycznym, rewalidacyjnym , edukacyjnym. PRACA WYCHOWAWCZA wobec osób i rodzin, które mają lub mogą mieć trudności z rozwojem możliwości oraz sposobem jakością życia.

• DEFINICJA KOMISJI EUROPEJSKIEJ : PEDAGOGIKA SPECJALNA- jest specyficzną działalnością której zadaniem jest ułatwianie wzajemnego przystosowania rodzin, grup społecznych w których żyją oraz rozwijanie poczucie własnej wartości , godności poprzez spożywanie sił i możliwości oraz zasobów własnych i społecznych

• PODSUMOWANIE : PRACA SOCJALNA-

1. Zapobieganie zagrożeniom

2. Wzmacnianie zasobów i potencjału

3. Promowanie odpowiedzialnych komunikatywnych i efektywnych działań

4. Włączanie ludzi w systemy

Stabilizowanie statusu społecznego człowieka wykluczonego. Większość ujęć poprawia interakcje ze środowiskiem oraz optymalizacja rozwoju : to czym zdolny jest klient wzbogacić swoje środowisko.

WYKŁAD 3

EGZAMIN: Teoria analizy wybranego problemu społecznego . Wybór teorii określonego problemu społecznego np. Behawioryzm, funkcjonalizm a bezrobocie , bieda.

Np. Behawioryzm a bezrobocie albo funkcjonalizm a bieda

• 4 CELE NADRZĘDNE : GŁÓWNY CEL W POLSCE:

1. Wspomaganie osób i rodzin wzmocnianiu lub odzyskiwaniu możliwie pełnych zdolności życiowych i uczestnictwa w życiu społecznym. Bardziej szczegółowe.

• Cel kompensacyjny - zaspokojenie i rozwijanie określonych potrzeb, których podopieczni nie są w stanie zaspokoić we właściwym zakresie. Dodatkowe wzmacnianie i rozwijanie zdolności i potrzeb w relacji do tych potrzeb i zdolności, które rozwijane być nie mogą.

• Cel prokreacyjny - minimalizowanie negatywnego wpływu czynników, które nie można zmienić lub usunąć.

• Promocyjny- rozwiązywanie problemów pokonywanie trudności w celu osiągnięcia określeń poziomu i jakości życia ( podniesienie norm jakości życia.

2 GŁÓWNE CELE : wzmacnianie zdolności grup i społeczności lokalnych do samodzielnego rozwiązywania własnych problemów (raczej socjologiczne) Wzmacnianie sił społecznych i grup. Rola pracownik socjalnego : konsolidacja , integracja zarażanie ideą pomocy.

3 GŁÓWNE CELE : organizowanie różnorodnych form pomocy a także zarządzaniem nimi oraz udziału w rozwijaniu właściwej infrastruktury instytucjonalnej organizacyjnej ( placówki, instytucje), które w sposób pośredni lub bezpośredni mogłyby realizować cele pomocowe.

4 cele: Uczestnictwo pracowników socjalnych w kształtowaniu odpowiedniej polityki społecznej na poziomie powiatu , gminy w planowaniu pomocy określonych środowisku, we wprowadzaniu w życiu określone programów np. unijnych niezbędnych. Realizacja wymienionych celów wiąże się z wypełnianiem określonych zadań. np. dokonywanie analizy problemów i potrzeb związanych z zaspokajaniem potrzeb.

• Kwalifikowanie kategorii klientów , którym określona pomoc się należy

• udzielanie informacji kompetentnych, wskazówek

• wspieranie informacyjne, emocjonalne

• prowadzenie poradnictwa dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej , co do możliwości i czasu udzielania pomocy.

• Każde zadania wiążą się z etyką relacji pracy socjalnej z klientem

• Wspieranie w uzyskiwaniu pomocy z innych organizacji , instytucji , zakładów pracy, stowarzyszeń itd.

• pobudzanie społecznej aktywności i inspirowanie do działań samopomocowych

• inicjowanie nowych form udzielania pomocy oraz inspirowanie powołania nowych instytucji organizacji , stowarzyszeń

• współuczestnictwo , współdziałanie w opracowywaniu wdrażaniu i rozwijaniu problemów pomocowych na podnoszenie świadomości ludzkiej ( społ.) i jakości życia , inicjatywa wspólnych działań z innymi ( instytucjami) w rozwiązywaniu problemów społecznych

• rzetelna diagnoza problemów społeczna ( praca badawcza) , zadanie dot. pracy badawczej.

• Inicjowanie rożnego rodzaju postulatów, programów i działań ze strony różnych innych instytucji , hospitowanie oraz ewaluacja planów i programów ze strony instytucji pomocowych.

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE I ZASADY PRACY SOCJALNEJ

• FUNKCJE PODSTAWOWE:

1. przywracanie możliwie pełnych sił i zdolności życiowych:

2 aspekty:

• podejście kuracyjne- wyeliminowanie czynników , źródeł , które powodują stan dysfunkcjonalności.

• podejście rehabilitacyjne- odbudowa zaburzonych funkcji , czynników

1. Zapewnienie , zwiększenie skuteczności funkcjonowania społecznego.

• Aspekty rozwojowe- lepsze spożytkowanie istniejących zasobów oraz możliwości klienta, podopiecznego Funkcja przyznawania zasiłków.

• Aspekty edukacyjne- poszerzanie upowszechnianie świadomości społecznej, uwrażliwianie ludzi na istniejące problemy społeczne. ( jeśli chodzi o pomoc)

1. Wczesne wykrywanie, hamowanie, eliminowanie warunków i sytuacji , które mogą stanowić zagrożenie dla normalnego funkcjonowania środowiska

- reagowanie na 1 objawy problemów. Prewencja w zagrożeniach patologią.

OGÓLNE CECHY CHARAKTERYSTYCZNE PRACY SOCJALNEJ:

1. Postrzega osobę w sposób holistyczny, całościowy , obejmując jej zachowania w szerokim kontekście społecznym.

2. Podkreśla znaczenie rodziny ( własnej i pochodzenia) jako źródło powstawania zaburzeń

3. umiejętność wykorzystywania zasobów indywidualnych, instytucjonalnych , grupowych i jednostkowych

4. 3 główne metody rozwiązywania problemów :

• metoda indywidualnego przypadku

• praca grupowa

• aktywizowanie społeczności lokalnej

1. rozwiązywanie właściwej relacji z podopiecznymi , empatia, umiejętność subiektywizacji syt. Podopiecznego i odpowiednie zaangażowanie i motywacja.

2. Podkreślenie roli socjalnej jako społecznej oraz roli otoczenia społecznego dla efektywnych działań pomocowych

3. Praca socjalna uznaje , że problemy społeczne powstają w dużym stopniu z ułomnie funkcjonujących grup społecznych barier występujących w relacji klient - instytucja . Trzeba , aby te bariery wpływały i docierały do źródeł patologii , nieprawidłowości.

4. Taki sposób pomagania ludziom, grupom by oni sami przekonali się do samopomocy, rozumienia swoich sytuacji.

5. Pracownik socjalny zwiększa skuteczność swoich działań, gdy korzysta z podejścia interdyscyplinarnego - działania zespołowe, grupowe z różnymi fachowcami.

WYKŁAD 4

1. 2010 ROLA WIEDZY INTERDYSCYPLINARNEJ W PRKTYCE PRCY SOCJALNEJ ( W ROZWIĄZYWANIU PROBLEMÓW PRACY SOCJALNEJ

• Jakiego typu wiedzę wykorzystują? Jakie określone rodzaje nauk ( ekonomię, psychologię , pedagogikę... można wykorzystać w praktyce pracownika socjalnego)- esej, referat.

• Streszczenie wykładów ! Struktura : wstęp , synteza wykładów,

• Dlaczego praca socjalna musi posiadać wiedzę, żeby pomóc klientowi? - do 5 str.

Zasady pracy socjalnej - ogólne założenia powszechnie przyjęte obowiązują formy postępowania .

B. Komomicka? Za nią Kawula wyróżnia 5 zasad.

1. Zasada miłosierdzia ( filantropii) - wynika z tradycji, dogmatów chrześcijańskich- pomoc, troska, służenie bliźnim. Realizowana przez działania filantropijne, dobroczynne np. świetlicowe, placówki i różne formy opieki.

2. zasada sprawiedliwości społecznej - zastąpiła zasadę miłosierdzia w czasach pojawiania się pracy socjalnej. Realizacja idei równości , sprawiedliwości, wolności- domagania się oświecenia. Do dziś wśród teoretyków pedagogiki interwencyjnej , humanistycznej , metodyki badań jakościowych , pedagogika a zwłaszcza praca socjalna ma mieć charakter interwencyjny, polegający na tym , żeby podnosić świadomość społeczną w kierunku domagania się bardziej sprawiedliwego podziału majątkowego oraz bardziej sprawiedliwego poziomu życia- poszerzanie poczucia sprawiedliwości ma polegać na rozwijaniu , upowszechnianiu grupowej solidarności nakierowanej na samorządność , autonomię , niezależność ( mówi się , że nie jest to realne)

3. zasada pomocniczości i wsparcia społecznego- wyraża się realizowaniu pomocy - „ nie pełna pomoc” , pomoc w realizowaniu się wydobywaniu sił społecznych , indywidualnych i środowiskowych. Ze względu na podmiot udzielający pomocy lub wsparcia w sytuacjach , gdy niewystarczające dą działania osób lub wspólnot z którymi ma do czynienia Zasada ta ujawnia się przez 2 główne: W UJĘCIU NEGATYWNYM - by praca socjalna i instytucje nie utrudniały działań , których celem jest samopomoc.- praca socjalna jako bariera. UJĘCIE POZYTYWNE-

4. zasada komplementarności- postawa współdziałania, dopełniania się rożnych podmiotów w realizacji idei pomocy. Pomoc niesystemowa nieukierunkowana jest nieefektywna trafia niektórych osób. Należy koordynować współpracę instytucji osób , grup. Itp.

5. zasada interwencjonizmu( ratownictwa, pomocy doraźnej)- konieczność przymusu, stosowania pomocy o charakterze ratowniczym doraźnym w sytuacjach krytycznych. Pomoc udzielana szybko i prawie z pominięciem pewnych procesów. Chodzi o ratowanie życia i zdrowia. Efektywne realizowanie.


ZASADA POMOCNICZOŚCI I SPRAWIEDLIWOŚCI PRACA SOCJALNA JEST UWIKŁANA W DZIAŁALNOŚĆ POLITYCZNĄ CEL:

1 napiętnowanie krzywd społecznych

PODSUMOWANIE:

W pomocy społecznej mamy do czynienia z ewolucją świadomości od pracy socjalnej - odruch serca do : zorganizowanej działalności.

Praca socjalna wymaga zaangażowania.

W praktyce pracy socjalnej w Polsce główny nacisk kładzie się na użytkowanie odpowiednich technik kształcenia umiejętności. . Poprzez percepcyjne określanie celu i obszaru dojść tego co się nazywa tożsamością zawodową.

Rozwijanie umiejętności szczegółowych powinno być wtórne w stosunku do celu istoty przedmiotu . Postawa praktyczna powinna być zgodna z pojmowaniem określonej koncepcji teorii. Wszelkie umiejętności interwencyjne , metody psychologiczne i socjologiczne będą wzrastały.

Szeroka wiedza uprawomocnia określony zawód.

Odróżnia wiedzy od wartości: wiedza znajomość teorii faktów + umiejętności indywidualno- percepcyjnej rzeczywistości.

---