1. Podział sportu gimnastycznego- Gimnastyka sportowa, artystyczna, akrobatyka sportowa.
2. Wymienić konkurencje gimnastyki sportowej kobiet i mężczyzn.
Mężczyźni: sześciobój: ćw wolne, na drążku, na poręczach symetrycznych, na kółkach, na koniu z łękami, skoki przez konia;
kobiety: czworobój, ćw. wolne, na równoważni, poręczach asymetrycznych, skoki przez konia.
3. Rodzaje ochrony i ich charakterystyka *Pomoc - polega na bezpośrednim działaniu nauczyciela z uczniami, pomoc stosuje się przy wprowadzeniu nowych, trudnych elementów, tak aby umożliwić ćwiczącemu łatwiejsze poznanie właściwej techniki wykonania. *Podtrzymanie - jest to forma asekuracji, w których uczeń wykonuje elementy lub układy z pewną obawą lub niepewnością, asekurujący posiada kontakt z ćwiczącym lecz nie pomaga mu czynnie, integruje w razie konieczności, pomoc i podtrzymanie stosuje się w początkowym etapie opanowania techniki ruchu. *Ochrona właściwa - jest to ciągła obserwacja ćwiczącego i stała gotowość do udzielania natychmiastowej pomocy w razie nieudanego ćwiczenia, ochronę właściwą stosuje się przy doskonaleniu układów jak i trudnych połączeń elementów gimnastycznych. *Samoochrona - jest to forma asekuracji pozwalająca na samodzielne ratowanie się z sytuacji niebezpiecznych w trakcie wykonywania ćwiczeń, nauczyciele powinni wskazywać sposoby samoochrony.
4.Zasady zapisywania ćwiczeń kształtujących - podaj przykład.
5.Pozycje wyjściowe do ćwiczeń kształtujących - wymień w siadach- Siad na ławeczce, siad okroczny, s skrzyżny, s klęczny, s ugięty, s prosty, s prosty w rozkroku.
6.Opisz lub narysuj: *RR w bok przodem ugięte -układ ramion ugiętych, z położenia ramion w bok, przedramiona skierowane w przód, dłońmi w dół *Leżenie przewrotne - leżenie tyłem o niesionej miednicy wraz z nogami ugiętymi w stawach biodrowym, ramiona oparte wewnętrzną powierzchnią o podłoże stwarzają przedłużoną podstawę, oparcia głowy i górnej części T *Zwis ugięty -zwis o pionowym położeniu ciała, T wyprostowany, ramiona ugięte do kąta prostego w stawach łokciowych *Podpór zwieszony- p.w. w których miejsca podparcia dłońmi przy prostych ramionach znajdują się poniżej miejsca podparcia nogami. Układ ciała poziomy lub skośny, a ciężar ciała przeniesiony na RR *Podpór klęczny. (klęk podparty) T wraz z głową znajdują się w położeniu poziomym. Ciężar ciała spoczywa na wyprostowanych RR, kolanach i grzbietach stóp, NN ugięte pod kątem prostym.
7. Podaj komendy do ustawienia kolumny ćwiczebnej czwórkowej z czwórek przez zwrot i marsz- Kom.I: do kolumny ćwiczebnej pierwszy i drugi rząd w prawo, trzeci i czwarty w lewo-zwrot; Kom II: szeregi zew trzy kroki wew. jeden krok na wprost - marsz; Kom III: pierwszy i drugi rząd w lewo ,trzeci i czwarty w prawo-zwrot.
8.Rodzaje błędów w sędziowaniu i ich wartość- Błędy wykonania od 0,1 do 0,3 trzymanie ciała od 0,2 do 0,5 dotknięcie powierzchni przyrządu w momencie gdy ćw tego nie wymaga 0,5 do 0,7;Błędy techniczne: a)ogólne od 0,1 do 0,5,w zakresie wytrzymań potrąca się od 0,2 do 0,4.
9.Scharakteryzuj system gimnastyki szwedzkiej- Z początkiem XIX w. w Szwecji zrodził się nowy kierunek zwany szwedzką gimnastyką. Twórcami jej byli Piotr Henryk Lin i jego syn. W swojej działalności kierowali się ideą odrodzenia narodowego, który starał się osiągnąć przez ożywianie wspomnień historycznych narodów skandynawskich, jak też przez wdrażanie do uprawiania systematycznie gimnastyki. Ling twierdził, że konieczne jest zapewnienie ogólnego rozwoju fizycznego człowieka, jako podstawę do przyswajania dowolnych nawyków (gimnastyka powinna przyspieszyć powrót do zdrowia ludzi chorych, wzmacniać zdrowie zdrowych). P.H. Ling i jego syn opracowali metodę stosowania ćwiczeń gimnastycznych opierającą się na autonomicznych zadaniach. Każde ćwiczenie w systemie Lingów występuje jako środek określonego działania na oddzielne części ciała. Ling podzielił Gim. na: wojskową, pedagogiczną, leczniczą i estetyczną. L. Uważali ze celem Gim. pedagogicznej jest ochrona zdrowia ciała ludzkiego drogą harmonijnego rozwoju jak też poprawianie defektów cielesnych wrodzonych i nabytych. System szwedzki wymaga, aby każde ćwiczenie oddziaływało na określone gr. mięśniowe, dawało efekt fizjologiczny, miało określoną formę i stopień natężenia. Przykład ćw. gim. 1.wstępne ruchy nóg 2.Skłony napięte 3.Zwisy 4.Ćw. równoważne 5.ćw karku, grzbietu, barku 6.ćw. brzucha 7.Skoki 8.ćw końcowo-oddechowe. Gimnastyka szwedzka odbywała się o określonych kierunkach, ławeczki, drabinka, dużo elementów statycznych. Szwecja P.Ling H.Ling.
10.Wymień kierunki gimnastyki- Gimnastyka podstawowa, sport gimnastyczny, gim pomocniczno - specjalna, gim lecznicza.
11.W której części lekcji realizowane są ćwiczenia porządkowe - dyscyplinujące, podaj przykłady- W cz.wstępnej: musztra, kolumny, ustawienie grup ćwiczących przy przyrządach oraz zmiany grup do ćwiczeń, noszenie, ustawianie przyrządów i sprzętu gimnastycznego.
12.Podaj komendy do utworzenia kolumny czwórkowej szachowej z dwurzędu- Kom Ido dwóch odlicz, Kom II kolumna ćwiczebna-lewy rząd dwa kroki dostawne w lewo, prawy dwa kroki w prawo - marsz, Kom III jedynki krok w lewo, dwójki krok w prawo-marsz.
13.Wymień podstawowe pozycje wyjściowe do ćwiczeń kształtujących- Pw. W staniu, klęku, siadzie, w leżeniu, podporze.
14. Podział skoków złożonych- a)skoki podstawowe: kuczny, ugięty, klęczny, rozkroczny, lotny b)skoki różne: zawrotne, odwrotne, c)skoki obrotowe: skok z przewrotem w przód, s przerzutem na karku, na głowie, s przerzutem w przód, d)skoki łączne: naskok do stania na rr i zeskok kuczny, naskok do stania na rr i zeskok ugięty.
.
15. Co zawiera regulamin zawodów? Cel zawodów, miejsce i termin zawodów ,organizator zawodów, program zawodów, zasady uczestnictwa klasa wiek płeć, sposób i termin zgłoszenia zawodników, sposób przeprowadzenia zawodów, sposób wyłonienia zwycięzców, sposób i formy nagradzania, zasady finansowania, sprawy różne.
16. Wymień tytuły i autorów przynajmniej czterech podręczników, z których przygotowywałeś się do egzaminu z gimnastyki. L.Mazurek Gimnastyka podstawowa słownictwo, systematyka, metodyka; Fazanowicz J gimnastyka na przyrządach; K.Barański, Janowski, A.Mazur, B.Morzycki Technika i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń gimnastycznych; T.Mieczkowski: Akrobatyka;; J.Lechowski Sport w szkole.
17. Omówić założenia systemu i metody Fryderyka Jahna. Był twórcą systemu niemieckiego w którym ćwiczenia na przyrządach zajmowały centralne miejsce w przygotowaniu militarnym niemieckiego społeczeństwa. John kładł nacisk na wyrobienie wśród ćwiczących solidarności, poczucia własnej wartości i sprawności ruchowej. Poświęcał wiele uwagi na przygotowanie instruktorów gimnastyki. System uwzględnia wycieczki, gry ruchowe, musztrę.
18. Wymienić przedstawicieli gimnastyki w Polsce w okresie międzywojennym. Walery Sikorski; prof. W Piasecki; J. Fazanowicz. H.Kuczalska, M.Gabertner; J.Maj; H.Jordan
19. Podać konkurencje występujące w sportach gimn. Gimn sportowa: Kobiety: ćw wolne, ćw na równoważni ,na poręczach, skok. Mężczyźni: ćw wolne, drążek, poręcze symetryczne, kółka, koń z łękami, skok. Akrobatyka: skoki akrobatyczne: k i m ;ćw dwójkowe: k i m mieszane; ćw zespołowe: k-trójkowe; m-czwórkowe; skoki na trampolinie - k i m; skoki synchroniczne k i m. Gimn artystyczna: ćw ze skakanką, orręczą, piłką, wstążką, maczugami, układy zbiorowe 6 zawodniczek.
20. Podział i rodzaje ochrony oraz przykład samoochrony.
Ochrona bierna-zabezpieczenie miejsca ćwiczeń (materac, maty). Ochrona czynna - pomoc, podtrzymanie. Ochrona właściwa, samoochrona (stanie na rękach w momencie padania zwrot na PR lub LR, powrót do stania na NN
21. Podać komendy do utworzenia kolumny czwórkowej z dwuszeregu oraz powrót z kolumny czwórkowej w dwuszereg.
KomI: do dwóch odlicz. Kom II kolumna ćwiczebna -marsz .a) pierwszy szereg maszeruje dwa kroki: raz dwa b) dwójki pierwszego i drugiego szeregu występują krok w przód: trzy
22. Wymienić przykłady ćwiczeń tułowia w znanych płaszczyznach.Płaszczyzna czołowa-skłony w p i l, podpór bokiem, opady T; Płaszczyzna strzałkowa skłony T w przód w tył ,opady w przód i tył, ćw na mm brzucha.
23. Omówić różnice między wznosem a wymachem.Wznos to ruch RR z położenia niższego do wyższego, a wymach to płynny ruch z położenia wyjściowego do określonego położenia.
24. Wymienić podstawowe pozycje wyjściowe do ćw. kształtujących.Pozycja wyjściowa w staniu (zasadnicza, zasadnicza o stopach zwartych, pozycja równoważna, w rozkroku ,pozycja kroczna),klęku, siadzie (na ławeczce okroczny, skrzyżny, klęczny, ugięty ,prosty, s prosty w rozkroku) leżeniu ,podporze.
25. Opisać ustawienie ćwiczącego: pobok oraz poprzek. Pobok - ustawienie w którym linia barków ćwiczącego jest równoległa do drugiej osi przyrządów. Poprzek - ustawienie w którym linia barków ćwiczącego jest prostopadła do drugiej osi przyrządu.
26. Rodzaje chwytów przyrządu. Nachwyt; podchwyt; dwuchwyt; chwyt zewnętrzny, wewnętrzny
27. Omówić różnice między: półzwisem a podstawą zwieszoną. Postawa zwieszona - ćwiczący w pozycji stojąc jest w opadzie w przód, tył lub bok trzyma się rr przyrządu a jego stopy są w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez punkty chwytu; Półzwis - jest to położenie w którym ciężar ciała jest utrzymywany przez RR, przy czym nogi są oparte o podłoże lub przyrząd albo przez współćwiczącego.
28. Podać różnice między wymykiem i wspieraniem. Wymyk- to wejście ze zwisu do podporu dążąc nogami w przód z przeniesieniem środka ciężkości ponad osią chwytu dłoni. Wspieranie- przejście ze zwisu do podporu dążąc głową w przód.
29. Podać różnice między skokami prostymi i złożonymi.
skoki proste występuje: odbicie. lot, lądowanie np. S wzwyż, w dal. skoki złożone występują odbicie dwie fazy lotu i lądowanie.
30. Rodzaje zwisów. Zwis skulony, z przewrotny ,z w oparciu na RR, z przerzutny, z zaczepieniem na podudziach.
31. Podział akrobatyki sportowej i krótka charakterystyka.1. Skoki akrobatyczne na ścieżce kobiet i mężczyzn.
2. Skoki na batucie K i M 3. Skoki synchroniczne K i M. 4. Ćw. Dwójkowe K i M, mieszane 5. Ćw. Grupowe (piramidy) 6. Trójkowe K i M, 7.Czwórkowe M
32. Wymienić błędy w sędziowaniu. błąd mały-0,1-0,2pkt;średni-0,3-0,5pkt;duży-0,6-0,8-10pk
33. Opisać ochronne stania na barkach na poręczach symetrycznych.Ochraniający stoi obok poręczy. Przy wznosie nóg w górę obserwuje ćwiczącego i w razie wytrącenia równowagi łagodzi upadek na lub między żerdzi podtrzymaniem oburącz pod plecy lub pod klatkę piersiową.
34. Opisać ochronę przerzutu w przód. Ochraniający podtrzymuje za nogi zabezpieczając przed upadkiem na plecy.
35. Rozwój gimnastyki w Polsce w okresie międzywojennym.
Czynne były 3 wyższe uczelnie Wych. Fiz. W Poznaniu-studium w-f przy uniwersytecie poznańskim, w Krakowie przy UJ, w Wa-wie C.J.W.F. który powstał w 1929 z połączenia P.J.W.F. i Centralnej Szkoły Gimnastycznej i Sportu w Poznaniu i następnie przekształcił się w AWF
36. Wymienić konkurencje sportów gimnastycznych występujących w I.0.
Mężczyźni: gim sportowa :wielobój indywid, drużynowy, ćw wolne, poręcze, drążek, koń z łękami, skok przez konia, kółka; batut. Kobiety: wielobój indywidualny, drużynowy, ćw na poręczach ,równoważnia, skok; batut; gim artystyczna: indywidualnie, drużynowo.
37. Zachowując zasady opisu ćwiczeń kształtujących ułożyć cztery ćwiczenia.
38. Podaj definicję: - Kołowrotu, - Wymyku, - Wspierania. Wymyk - wejście z półzwisu do podporu dążąc nogami w przód z przeniesieniem środka ciężkości ciała ponad osią chwytu dłońmi. Wspieranie - przejście ze zwisu do podporu dążąc głową w przód. Kołowrót - obrót ciała wokół osi łączącej miejsca chwytu.
39. Podaj nazwiska 3 - ech znanych Ci mistrzów świata l.O. w gimnastyce sportowej. Andriew Nikołaj, Caslavska Vera, Aleksiej Nemow, Witalij Szczerbo, Lu Li, Helena Rakoczy, Ł.Łodynina, Leszek Blanik - srebro 2000, skok przez konia
40. Co to jest skok złożony. Skok złożony - skoki w których występuje: odbicie, dwie fazy lotu i lądowanie.
41. Różnica między skokiem zawrotnym, a odwrotnym.
Skok zawrotny w podporze zeskok, przy którym ćwicz jest zwrócony przodem do przyrządu, a odwrotny jest zwrócony tyłem do przyrządu.
42. Podaj różnicę między siadem krocznym, a „szpagatem" Szpagat - siad kroczny, w którym ćw. wykonuje prostymi NN max siad wykr-zakr, aż do podporu o podłoże tylną pow. nogi wykrocznej i przednią pow. nogi zakrocznej. Siad wykroczno-zakroczny - to siad prosty jednonóż w którym duga noga w max rozkroku zgięta w kolanie opiera się wew. powierzchnią o podłoże
43. Różnica między wznosem, a wymachem. Wznos- ruch RR z położenia niższego do wyższego. Wymach- ruch RR z położenia wyjściowego do określonego położenia z bezpośrednim powrotem po tej samej drodze do położenia wyjściowego.
44. Różnica między unikiem, a wypadem.
Wypad - pozycja wykroczna lewą, prawą nogą w której ciężar ciała spoczywa na nodze ugiętej w wykroku z częściowym obciążeniem prostej nogi zakrocznej, wspartej całą stopą o podłoże. tułów ćwiczącego ustawiony jest skośnie przodem do podłoża stanowi przedłużenie nogi zakrocznej. Stopy i RR jak w postawie zasadniczej. Unik - przeniesienie nogi prostej w kolanie w tył z oparciem palcami o podłoże, z równoczesnym ugięciem nogi postawnej. Tułów w przedłużeniu nogi zakrocznej przodem do podłoża
45. Główne założenia - przedstawiciele systemu gimnastyki niemieckiej. Przedstawiciele :J.Christoph, Fredrich Guts-Muths; Vieth, F.Johna. Adolf Spiess ,Ernst Eiselen. Wg Gerarda Vieth celem było nauczyć człowieka wypełnić każdy ruch i pobudzić w organizmie człowieka siły służące dla jego własnego ciała. Guts był zwolennikiem ćwiczeń naturalnych, nie zaś wyrozumowanych. Marsze, biegi, skoki, rzuty, wspinanie się, pływanie, dźwiganie. Używał do ćw. najprostszych przyrządów pomocniczych jak liny, tyczki, żerdzie, ciężary. Oprócz tego Guts stosował taniec, ćw. w utrzymaniu równowagi ciała, a także ćw. wojskowe, o charakterze utylitarnym, straży pożarnej i ćw. dla wyrobienia u ucznia siły woli i opanowania ruchowego.
46. Podział półzwisów. Podział półzwisów: I. postawa zwieszona, przodem, tyłem ,bokiem; II pozycja zwieszona, stanie zwieszone, przysiad półprzysiad, klęk, siad zwieszony; III rodzaje półzwisów: półzwis postawny, przodem, tyłem, bokiem, łukiem, przodem ugięty; półzwis leżąc, przodem, tyłem, bokiem, przodem łukiem, półzwis leżąc przodem tyłem bokiem łukiem skośnie; półzwis leżąc na podudziu wew,zewn.
47. Definicja i podział podporów.
Podpór - pozycje i ćwiczenia gimnastyczne w których ciężar ciała jest w całości podtrzymywany siłą prostowników ramion i mm obręczy kończyny górnej, przy czym górna część klatki piersiowej znajduje się powyżej punktów podparcia dłońmi. Podział: podpory postawne: podpór postawny przodem, przodem łukiem, bokiem, bokiem łukiem, tyłem o nogach ugiętych, tyłem; podpory leżąc: na czworakach, klęk podparty, podpór leżąc przodem, przodem łukiem, bokiem łukiem, bokiem, tyłem, tyłem o nogach ugiętych; podpory zwieszone: podpór zwieszony przodem, przodem łukiem, bokiem, bokiem łukiem, tyłem o nogach ugiętych, tyłem.
48. Wymień przyczyny wypadków w gimnastyce. a) z winy ćw., nieuwaga, opóźniona spostrzegawczość, brak opanowania, niesłuchanie zaleceń trenera, b) z winy trenera - brak znajomości cwiczeń, brak nauczania metodycznego, niedostosowanie ćw. do możliwości, złe objaśnienie, zła organizacja zajęć, brak ochrony c) z powodów technicznych - wadliwa konstrukcja i wytrzymałość przyrządów, złe ich ustawienie, zły stan urządzeń
49. W którym roku odbyły się mistrzostwa Polski - 1935 w Warszawie
50. Podstawowe błędy przy nauczaniu wymyku -prostowanie RR, w momencie wymyku, odchodzenie nogami od drążka, opuszczanie głowy, zbyt szybki skłon głowy w tył, uginanie nóg w stawach kolanowych, przedwczesny wyprost T, wadliwy podpór
51. Błędy przy skoku przerzutem- naskok na RR, poniżej 450, po naskoku do stania ugięte RR, podczas naskoku na ręce wychylenie barków w przód, naskok do stania na rękach o ugiętym T
52. Błędy przy przerzucie bokiem-oparcie RR na linii NN, brak pełnego zamachu, załamanie w stawach biodrowych, ugięcie RR, ugięcie NN w stawach kolanowych, łączenie NN w staniu na RR, Brak kolejnego postawienia RR i NN.
53. Błędy przy salcie w tył.
-wychylenie T w przód przy zamachu RR, słabe odbicie z NN, brak szybkości obrotu,
54. Przedstawiciele systemów gimnastycznych, twórców na granicą: a) system szwedzki - P.H. Ling, H.Ling b) system niemiecki - F.L.John, A.Spiess c) system rosyjski - P.F. Leshaft
d) system czechosłowacki - M.Tyrys e) system duński - Niels-Buch, A.Bertham
55.Gim sport.: wielobój na przyrządach K i M- Kobiety- skok przez stół, poręcze asymetryczne, równoważnia, ćw wolne na planszy. Mężczyźni- ćw wolne, koń z łękami, kółka, skok przez stół, poręcze symetryczne, drążek.
56.Gimn. artystyczna, ind: wielobój z przyrządami, gr: ilość zawodniczek w gr, ilość przyborów i układów- Ind- ćw z piłką, ćw z obręczą, ćw ze skakanką, ćw z maczugami, ćw ze wstążką. Gr- 5kobiet, ćw ze wstążką, ćw z 3obręczami i 2 piłkami. 57.Konkurencja w akrobatyce- skoki akrobatyczne na ścieżce (K i M- ukł śrubowy i saltowy). Akrobatyka- 2 K, 2 M, 2 mieszane (ukł bilansowy i tempowy), 3 K, 4 M. Skoki na trampolinie- K, M, synchroniczne K, synchroniczne M (10 skoków w 20 sek).
58.Tech sport. ćw gim (definicja)- system ruchów ukierunkowanych na racjonalną organizację wzajemnego oddziaływania wew i zew sił w celu najbardziej pełnego wykorzystania ich do osiągnięcia rezultatu. Powinna być: *biomechanicznie racjonalna *energetycznie ekonomiczna *wariatywna *stabilna *widowiskowa *odpowiadać współczesnym wymaganiom dyscyplin sport. i z nią ewoluować.
59.Jak zachodzi ruch gimn? Motoryka człowieka składa się z aparatu mięśniowo- szkieletowego kości połączonych między sobą nieruchomo i za pośrednictwem stawów, mięśni spełniających rolę napędową. Same ruchy występują w rezultacie skrócenia mięśni. Skracając mięśnie działają one na ukł szkieletowy jak na dźwignię- ograniczają ruchomość w jednych jego połączeniach i prowadzi ruch w drugich kierunkach.
60. Główne osie i płaszczyzny w ruchach gimn- Osie: *podłużna- w P, w L, w tył zwrot, stanie na RR, przetoczenia, kołowroty, *strzałkowa (czołowa)- *frontalna- Płaszczyzny: *strzałkowa- skłony w tył i w przód, przewroty w tył i w przód, *czołowa- skłony w bok, opady T w bok, podpór bokiem, *poprzeczna- skręty T i łowy. Kierunki równowagi ciała gimn- *obojętna stabilność- działanie siły ciężkości nie zmieniają jego statyczności (leżenie), *Stabilna równowaga- działania siły ciężkości powracające ciało do równowagi przy dowolnym jego odchyleniu (zwis). Środek ciężkości znajduje się poniżej punktu chwytu, *Niestabilna równowaga- środek ciężkości położony powyżej miejsca chwytu (podopru) i jeżeli podłoże jest niedostateczne, to powstaje moment siły ciężkości odchylający ciało za przedziały płaszczyzn podłoża. Powoduje to większe odchylenie i powstanie równowagi bez wew sił staje się niemożliwe, *Ograniczona stabilność równowagi- przy odchyleniu ciała do potencjalnej bariery położenie ciała może być zatrzymane.
61. Współczynnik statycznej stabilności równowagi ciała gimn- Kstab= Mstabilności/ Mwychylenia (większe równe1)- to stabilność statyczna czyli zdolność sportowca przeciwstawieniu się orzy naruszaniu jegi równowagi. Podstawowe faktory stabilności: *powierzchnia podopru *stopień odchylenia ciężkości od skrajni podłoża *wysokość położenia ogólnego środka ciężkości nad podłożem *masa ciała. *dynamiczna- zdolność do powracania równoważnego położenia ciała po zaprzestaniu działania na ciało sił, naruszających równowagę. Wskaźnikiem jest kąt zawarty linią sił ciężkości, a linią odchodzącą od granicy ogólnego środka ciężkości od granicy powierzchni oporu.
62. Tech i met. stania na RR-
63. Liniowy algorytm programowania szkolnego materiału przy nauczaniu przerzutu w bokiem- Pz- P1-P2-P3-P4-K,R (Pz-pedagogizacja zadania, P1-P4- porcja nauczania materiału)
64. Liniowo- rozgałęziony algorytm szkolnego materiału przy nauczaniu w przód- C-> Pz- P1,K1,P1.1-P2,K2,P2.2- P3,K3,P3.3- P4,K4,P4.4- R 65. Uzupełniające sygnały i punkty orientacyjne obejmujące nauczanie ćw gimn i akrobatyka- * Wzrokowa orientacja poprzez różne punkty odniesienia (ściany, przyrządy, trener), *Słuchowy sygnał orientacji odbierany przez zawodnika w postaci muzyki, głosu, klaśnięcie, *Sygnały czuciowe docierające przez różne części ciała w kontakcie z trenerem, partnerem lub przyrządem.
66. Sposoby poprawiania błędów przy nauczaniu ćw gimn i akrobatyka- *współczesna analiza ruchu trener-uczeń, *ułatwienie wykonania ćw, *wykonanie ćw na trenażerach, *ochrona i „prowadzenie” w trakcie ćw zgodnie z techniką, *formowanie wiary w swoje możliwości, *przerywanie wykonanie ćw.
67. Pomoc i ochrona przy nauczaniu ćw gimn i akrobatyka- Pomoc- to fiz działanie trenera ułatwiające wykonanie ćw, „prowadzenie” zgodnie z techniką ćw, utrzymanie pozy w trakcie ćw, podtrzymanie, podrzucenie, podkręcenie. Ochrona- to gotowość trenera, aby nie dopuścić do kontuzji, wybór przez trenera miejsca i sposobu ochrony, znajomość szczegółów ćw w trakcie, którego może dojść do kontuzji, zabezpieczenie miejsca treningu środkami bezpieczeństwa, kontrolowanie wykonania ćw.
68. Elementy dydaktycznej struktury nauczania ćw gimn i akrobatyka- *Sportowiec, poziom przygotowania, ćw które należy uczyć *cel nauczania *zadania pedagogiczne *dydaktyczne zasady nauczania *metody nauczania *środki nauczania *formy organizacji zajęć *reglamentacja i kontrola nauczania *rezultat nauczania korekcja procesu nauczania z wykorzystaniem związku zwrotnego.
.69Warunki skutecznego nauczania ćw gim- *Znajomość przez trenerów ćw i metodyki nauczania, *Wykorzystanie w trakcie nauczania środków technicznych, *Efektywne pedagogiczne działania trenera, *Przygotowanie zawodnika do wykonania danego zadania ruchowego.
70. Etapy nauczania ćw gim- I- Początkowe nauczanie ćw- ruchowe wyobrażenie wykonywanego ćw, świadomość aktywność wychowujące nauczanie dostępności teoria i praktyka, ćw nauczającego zadania podstawowe środki nauczania, zajęcia nauczające, opowiedzenia o ćw objaśnienie detali techniki pogadanka trener-zawodnik demonstracja motywacyjna i metodyczna. II- pogłębione nauczanie ćw, III- umocnienie i udoskonalenie ćw.
71. Metody nauczania ćw gim- *Problemowa- Sytuacja utrudniona, wyboru, nieodpowiadająca, prestiżu, konfliktu. *Modelowania- model werbalny, motoryczny, graficzny, matematyczny. *Programowania- programowanie liniowe, rozgałęzione, algorytmiczne, elementy programowania: informacja, operacja, kontrola. *Heurystyczne- zmysłowe poszukiwanie wariantu technicznego sposoby wykonywania ćw, motoryczne próbowanie ćw wspomagających i intuicyjnych, projektowanie i konstruowanie ćw sportowych. *Startowe- nauczanie ćw zgodnie z kanonami techniki sportowej, wykonywanie ćw w treningu zgodnie z wymogami zawodów, wykonanie ćw z koperty.
72. Metodyka nauczania przewrotu w przód (min. 5-ęć ćwiczeń).
Pierwsze próby przewrotów można wykonywać z pozycji skłonu podpartego w małym rozkroku który zezwala na silne pochylenie głowy w przód i oparcie się karkiem o podłoże, takie położenie powoduje utratę równowagi padanie ciała w przód, przejście na zaokrąglone plecy powinno być miękkie, po kilku próbach przewrotu należy przejść do przewrotu z przysiadu. Nauczanie przewrotu ułatwia zastosowanie pochylni wykonywanie przewrotu z góry na dół.-ćwiczenia do przewrotu w przód: przetoczenia w tył i przód; przewrót w przód ze skłonu podpartego w rozkroku o nogach złączonych; przewrót w przód z wagi przodem do różnych pozycji końcowych, przewrót w przód z rozkroku do rozkroku, kilka przewrotów w przód z przysiadu
73. Metodyka nauczania przerzutu w tył.
Do nauczania należy uwzględnić trzy fazy: przygotowanie do przerzutu, skok w tył na ręce (przerzut w tył z fazą lotu); zeskok z rąk na nogi (korbet), do opanowania każdej należy stosować odpowiednie ćwiczenia pomocnicze. Najpierw należy nauczyć pierwszej i trzeciej a następnie przerobić ćwiczenia pomocnicze do drugiej fazy a w końcu wykonywać skok w całości.
74. Metodyka nauczania wymyku.
Drążek niski a następnie średni:
1. Prawidłowy podpór,
2. Z podporu odmyk w przód o nogach ugiętych a potem wyprostowanych
3. Na jednej żerdzi poręczy ustawionych równolegle do drabinek lub z pomocą laski stojąc przed drabinkami-wymyk z naprzemianstronnym chodem po szczeblach drabinek
4. Z postawy stoją wymyk za pomocą skośnie ustawionego przyrządu np. ławeczki, pokrywy od skrzyni
5. Z postawy stojąc wymyk z odbicia na przemian nóż do podporu z pomocą współćwiczącego a następnie samodzielnie.
75. Metodyka nauczania przerzutu bokiem. Pomoc i ochrona.
Metodyka: przysiad wykonany mocnym odbiciem kolejne ustawienie przed sobą w linii prostej rąk i stóp, tułów załamany; w skłonie podpartym-wysokie przeskoki z nogi na nogę; przeskoki zawrotne nad ławeczką gimnast z oparciem rak o przyrząd; te same przeskoki ponad współćwiczącym znajdującym się w klęku podpartym z oparciem rąk o podłoże;
Pomoc: stanie na rękach w rozkroku - z pomocą jednego lub dwu współćwiczących przenoszenie ciężaru ciała z ręki na rękę; przerzut bokiem przy pomocy współćwiczącego, który chwyta z tyłu skrzyżnie za biodra i pomaga przy wykonywaniu
76. Metodyka nauczania skoku rozkrocznego - ochrona.
Metodyka: naskoki do leżenia na stercie materaców lub stół gimnastyczny, dla ułatwienia pierwszych wyskoków zaleca się podniesienie dalszego końca skrzyni tak aby biegnący skoczek widział miejsce położenia rąk. Ćwiczący z rozbiegu 8,10 kroków i odbicia z odskoczni wykonuje wyskok do leżenia z rr w góre, a następnie szybko podkurcza nogi do przysiadu podpartego i zeskakuje w górę w przód do lądowania na podłożu materaca. Ochraniający ustawia się w miejscu przybliżonego lądowania przodem do przyrządu. Jeżeli skok jest prawidłowy ochraniający nogą zakroczną wykonuje krok w tył na zewnątrz. Jeżeli jest nieprawidłowy chwyta go pod barki za oba ramiona podnosząc tułów w górę.
3