JUDAIZM
Kontakty między osobami różnej płci są ograniczone:
zakazuje mężczyznom zwracać uwagę na urodę kobiet, wąchać ich perfum, słuchać ich śpiewu. Zakazane jest przebywanie dwóch osób różnej płci w zamkniętm pokoju, z wyjątkiem męża z żoną, rodzica z własnym dzieckiem, osoby dorosłej z dziewczynką do 3 roku życia lub chłopcem do 9 roku życia. Zakazana jest także masturbacja i stosunki homoseksualne.
Obowiązkiem każdego Żyda jest ożenić się i mieć dzieci (możliwie większą ich liczbę). By móc wstąpić w związek zgodnie z prawem żydowskim chłopiec nie może mieć mniej niż 13 lat a dziewczynka 12.
Tora zabrania poślubienia kobiety spokrewnionej z mężczyzną w linii prostej, byłej żony najbliższego krewnego, kobiety, która nie rozwiodła się z mężem, córki lub wnuczki swojej byłej żony, ani siostry byłej żony za życia ostatniej.
Żonę zdobyć można na trzy sposoby: po przez pieniądze, zawarcie kontraktu małżeńskiego i zbliżenie fizyczne. Zwykle spełnione są wszystkie trzy warunki, ale nawet jeden z nich wystarcza by małżeństwo stało się wiążące.
Nakaz "zapłacenia: za żonę jest zwykle wypełniany przez podarowanie jej pierścionka zaręczynowego. Należy podkreślić, że mimo, iż nazywa się to "kupowaniem" żony nie jest ona, w dosłownym tego słowa znaczeniu, nabywana jak rodzaj własności lub niewolnik. Jest to oczywiste, w obliczu faktu, że wymagana suma jest symboliczna. Poprzez akceptację określonej sumy pieniędzy kobieta manifestuje zgodę na małżeństwo, tak jak godząc się na warunki kontraktu, czy wreszcie zbliżenie cielesne.
ZARĘCZYNY
W tradycji żydowskiej dwoje ludzi zawiera wstępną umowę zaręczynową, czemu towarzyszy zazwyczaj przyjęcie połączone z ceremonią religijną. Podczas przyjęcia zaręczynowego odczytuje się zebranym gościom, rodzinie i krewnym narzeczonych treść dokumentu zaręczynowego. Zawiera on warunki przyszłego małżeństwa, z wyszczególnieniem co dają młodym rodzice jego i jej. Tradycja nakazuje, aby rodzice, na znak symbolicznego przypieczętowania małżeńskiego kontraktu, rozbili talerz. Towarzyszą temu radosne okrzyki: "Mazeł tow! Mazeł tow!" (szczęścia, powodzenia!). Tradycja mówi, że podobnie jak nie uda się skleić stłuczonego talerza, tak nie wolno dopuścić do złamania umowy między narzeczonymi. Narzeczona rozdaje kawałki rozbitego talerza swoim niezamężnym przyjaciółkom z życzeniami, aby w niedalekiej przyszłości znalazły odpowiedniego męża.
WESELE
Zgodnie z tradycja narzeczeni nie spotykają się w tygodniu poprzedzającym zaślubiny. W szabat tego tygodnia, narzeczony dostępuje zaszczytu odmówienia błogosławieństwa nad odczytaniem Tory. W dniu poprzedzającym ślub państwo młodzi poszczą.
Przed ceremonią panna młoda zostaje ukryta na pamiątkę tego, że Rebeka zakryła twarz gdy po raz pierwszy spotkała się z Izaakiem, jako jego żona.
Sama ceremonia trwa około 20-30 minut i składa się z kiduszin i nisuin. W trakcie kiduszin panna młoda okrąża pana młodego. Odmawiane są dwa błogosławieństwa nad winem: jedno , to zwykłe błogosławieństwo, drugie dotyczy przykazań związanych z małżeństwem.
Mężczyzna zakłada obrączkę na palec kobiety mówiąc "Zaślubiam cię ta obrączką zgodnie z prawem Mojżesza i Izraela". Po zakończeniu kiduszin odczytuje się na głos ketubah. Potem zaczyna się nisuin.
Państwo młodzi stają pod chupą baldachimem trzymanym przez czterech mężczyzn, symbolizującym ich wspólne mieszkanie i sprowadzenie przez męża żony do jego domu. Znaczenie chupy jest tak duże, że cała ceremonia ślubna jest często określana tym terminem. Państwo młodzi odmawiają siedem błogosławieństw (szewa brahot) w obecności minjanu (kworum modlitewnego składającego się z dziesięciu dorosłych mężczyzn). Istotą tych błogosławieństw są słowa:
...który stworzył wszystko na są chwałę...
...który stworzył człowieka..
...który stworzył człowieka na swoje podobieństwo..
...który napełnił Syjon jej dziećmi..
...który uradował pan młodego i pannę młodą..
...który stworzył radość i szczęście ...kto uradował pana młodego panną młodą...
i zwyczajowa modlitwa nad winem.
Potem para pije wino i pan młody tłucze szklankę, lub kawałek szkła prawą nogą dla upamiętnienia zburzenia Świątyni.
Zaraz potem para udaje się do odosobnionego pokoju, co symbolizuje wprowadzenie przez pan młodego żony do swego domu.
WESELE
Żydowskiemu weselu towarzyszy wielka radość i wesołość. Wszyscy starają się umilić chwile młodej parze. Mawia się o nich: "król i królowa". Śpiewa się radosne pieśni na cześć nowożeńców, rozsypuje ziarna, orzechy i ryż.
W rodzinach ortodoksyjnych Żydów kobiety i mężczyźni tradycyjnie siedzą przy oddzielnych stołach, po przeciwnych stronach sali weselnej. Jedynie dzieciom wolno nie przestrzegać podziału według płci i biegać wszędzie, co zwykle czynią chętnie i hałaśliwie. Przy tancznej muzyce klezmerów młoda para może zatańczyć razem. Jest to wyjątkowa, uroczysta chwila - jedyna, kiedy mężczyzna i kobieta mogą zatańczyć razem. Inni tańczą po właściwych stronach, tworząc duże koła i trzymając między sobą chusteczki. Uczta kończy się odmówieniem specjalnej modlitwy i wygłoszeniem nad kielichem wina siedmiu błogosławieństw małżeńskich.
KRÓLEWSKI TYDZIEŃ
Przez siedem dni po weselu młoda para jest traktowana jak para królewska. Nie wolno jej pracować, a każdego dnia wydawany jest obiad na ich cześć przez krewnych i przyjaciół.
Halacha reguluje sposób odbywania stosunku: zaleca zapewnić przyjemność żonie; zakazuje zmuszania do współżycia, stosunku w okresie żałoby, w stanie nietrzeźwym, podczas miesiączkowania, przy zapalonym świetle, w obecności innej osoby. U ortodoksyjnych Żydów szabasowa noc jest szczególna dla żydowskiej żony, gdyż ma obowiązek kochać się ze swą żoną w piątkową noc - przykazanie to opiera się bezpośrednio na 2 Mojż. 21:10. Co więcej, nie wolno mu robić tego niedbale, ponieważ prawo wymaga, żeby ją "zadowolił". Kobieta może nawet podać go do sądu, jeśli tego nie uczyni.
Bardzo dużą wagę przywiązuje się do czystości rytualnej kobiet. A tak właściwie, do ich nieczystości. Podczas miesiączki kobieta musi codziennie zmieniać bieliznę i pościel, i dopiero po siedmiu dniach wolno jej znów współżyć z mężem. Podczas tych dwóch tygodni nieczystości kobiecie nie wolno dotykać męża w żaden sposób. Nawet ich łóżka małżeńskie muszą być całkiem oddzielone. Przepisy są tak surowe, że mężowi nie wolno jeść niczego, co pozostawiła żona, chyba że zostanie położone na inny talerz. Kobieta przechodzi oczyszczenie poprzez obmycie w rytualnej łaźni.
Rytualne kąpiele odprawia się w mykwach. Prawo żydowskie wymaga, aby mykwa miała wymiary umożliwiające pełne zanurzenie ciała. Kąpielom oczyszczającym oddają się mężczyźni przed uroczystościami religijnymi, oraz kobiety po skończonej menstruacji. Kąpiel rytualna obowiązuje także narzeczonych przed ślubem, a także osoby przechodzące na judaizm. Podczas takiej kąpieli należy, po dokładnym umyciu całego ciała, zanurzyć się całkowicie w wodzie. Nie można mieć przy tym na sobie żadnej biżuterii.
Mąż ma obowiązek zapewnić żonie jedzenie, ubranie i zaspokoić jej potrzeby seksualne, oraz wypełnić pozostałe zobowiązania wynikające z kontraktu małżeńskiego. Zaspokojenie potrzeb seksualnych partnera jest obowiązkiem małżeńskim męża, nie żony. Mąż nie ma prawa zmuszać żony do współżycia, tak jak nie wolno mu nadużywać jej w żaden inny sposób .
Kobieta zamężna zachowuje prawo do własności wniesionego do małżeństwa majątku, ale mąż może czerpać z niego korzyści.
ROZWOD
Rozwodowi w judaizmie nie towarzyszą żadne uroczystości. Rozwód jest przywilejem męża i polega na wręczeniu listu rozwodowego, napisanego w języku aramejskim. List rozwodowy potwierdza, iż może ona powtórnie wyjść za mąż. Jeżeli mąż żąda rozwodu, a żona nie wyraża zgody decyduje sąd żydowski. Jeżeli zaś żona żąda rozwodu, a mąż nie wyraża zgody - członkowie Bejt Dinu mogą tylko próbować wpływać na męża. W szczególnie trudnej sytuacji jest kobieta samotna, opuszczona przez męża bez formalnego rozwodu lub której mąż zaginął i brak dowodu jego śmierci. Nie może ona powtórnie wyjść za mąż.