Jak wyliczył brytyjski instytut Open Europe, pakiet klimatyczny przyniesie gigantyczne szkody gospodarce europejskiej. Osiągnięcie nierealnych celów może oznaczać ponoszenie przez UE kosztów w wysokości nawet 90mld euro rocznie do 2020r.To łącznie blisko bilion euro. Każda rodzina odczuje to jako dodatkowe wydatki równowartości 650 euro rocznie. Jeżeli chodzi o Polaków, będą musieli jedną pensję rocznie przeznaczać na swoisty podatek ekologiczny - najwyższą daninę państwu, jaką przyjdzie im płacić w najnowszej historii.
Pod koniec lat 80-tych tracący na znaczeniu socjaliści, będąc w cieniu reformatorskich sukcesów Margaret Thatcher i Ronalda Regana, zaczęli szukać nowego punktu odniesienia, który by ich zjednoczył. Uzgodniono, że problemem takim będzie kwestia globalnej zmiany klimatu. Zaczęto straszyć opinię publiczną apokaliptyczną wizją kataklizmu klimatycznego, który niechybnie czeka Ziemię, jeśli człowiek nie zaniecha eksploatacji środowiska naturalnego. Tym samym głównym wrogiem ekologów stał się sam człowiek oraz to, co z pomocą bożą zbudował, tj. cywilizacja przemysłowa.
Jeszcze w latach 70-tych klimatolodzy debatowali nad zagrożeniami wynikającymi z nadmiernego oziębienia się klimatu Ziemi. W ciągu niespełna dwudziestu lat doszli do wniosku, że to efekt cieplarniany grozi katastrofą. Co łączy obie grupy naukowców? Są sponsorowani przez państwo. I opłacani tak hojnie że gotowi są zapomnieć o podstawowej prawdzie naukowej: ochłodzenie i ocieplenie następują po sobie, ponieważ klimat ma charakter zmienny.
Hasłem przewodnim stał się "efekt cieplarniany", a ekologowie pozyskali sojuszników w najwyższych kręgach władzy. Synonimem zagrożenia ze strony fanatycznych obrońców środowiska, a zarazem niskiego poziomu wiedzy naukowej stał się wiceprezydent USA Al. Gore. To właśnie on w swojej książce pt."Ziemia na szali" po raz pierwszy porównał człowieka do nowotworu. Ten agresywny, fanatyczny ekolog otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
W 1992r. został opublikowany Apel Heidelberski, podpisany przez ponad 4tyś. Najwybitniejszych przedstawicieli nauki ze 106 krajów świata, w tym 72 noblistów. Ekologowie zablokowali rozpowszechnianie treści apelu, który zawierał troskę o rzetelne przedstawianie naukowych faktów.
"Na progu XXIw. Jesteśmy zaniepokojeni pojawieniem się irracjonalnej ideologii, która sprzeciwia się postępowi naukowemu i technicznemu oraz hamuje rozwój ekonomiczny i społeczny. Jesteśmy zdania, że nie istnieje stan naturalny tak idealizowany przez organizacje ekologiczne zwracające się ku przeszłości, i prawdopodobnie nie istniał od momentu pojawienia się człowieka w biosferze().
Największymi zagrożeniami ludzkością ignorancja i ucisk, a nie nauka, technologia i przemysł"- perorowali sygnatariusze Apelu Heidelberskiego.
Po odrzuceniu ustaleń Protokołu z Kyoto przez USA, w 1998r. ponad 17tyś. uczonych z całego świata podpisało Petycję Oregońską, w której stwierdzają, że nie istnieją dowody naukowe, na to że gazy uwalniane do atmosfery w wyniku działalności człowieka spowodują zmiany klimatu i doprowadzą do globalnej katastrofy. Prof. Frederic Seitz, były prezydent Amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk, nazwał raporty International Panel on Climat Change o globalnym ociepleniu "największym korupcyjnym wyborem danych złożonych do druku". Z kolei prof. Richard Lindzen, klimatolog z Massachusetts Institute of Technology, uznał dokument za manipulację badaniami naukowymi.
Przystąpienie przez Polskę, jako członka Unii Europejskiej, do porozumień z Kyoto okazuje się hamulcem dla gospodarki. Ograniczenie wzrostu gospodarczego to tylko jeden z wielu efektów ubocznych nieodpowiedzialnego ulegania ekologicznej modzie. Według raportu International Council for Capital Formation z Brukseli, koszty wprowadzenia kuriozalnych ustaleń dokumentu o ograniczeniu emisji tzw. Gazów cieplarnianych mogą być nawet piętnaście razy wyższe, niż szacowała to Komisja Europejska. Najwięcej za fanaberie ekologów mogą zapłacić nowo przyjęte kraje Unii Europejskiej w tym Polska.
Regulacje gospodarki pod pretekstem ochrony środowiska prawdopodobnie okażą się zabójcze dla rozwoju krajów tzw. Nowej Europy. Według raportu Centre for the New Europe na temat kosztów wprowadzenia nowych przepisów w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, Polska będzie wydawała nawet miliard dolarów rocznie na dostosowanie się do biurokratycznych wymogów. Dane polskiej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa mówią zaś, że 900mln zł. Każdego roku będzie kosztowało nasz kraj dopasowanie się do norm forsowanych pod szyldem ochrony środowiska. Wiele małych przedsiębiorstw zlikwidowanych - nie będąc w stanie spełnić drakońskich przepisów.
Kolejne koszty prawdopodobnie z rosnących cen energii. Zgodnie z najnowszymi danymi mogą one wzrosnąć o ponad 100%. Tezę o coraz wyższych cenach energii potwierdza raport firmy Pricewaterhouse Coopers. Przemysł nie jest przygotowany na dostosowanie się do realizowania założeń protokołu z Kioto i będzie ponosił coraz wyższe koszty związane z narzuconymi przez państwo wymogami. Według zawartych w raporcie opinii przedsiębiorców, powszechna jest obawa, że ograniczenia wdrażane pod pretekstem globalnego ocieplenia spowodują spadek rentowności i wartości zarządzanych przezeń firm. Podwyżka cen energii może podnieść koszty funkcjonowania przedsiębiorstw i zmniejszyć ich konkurencyjność na rynku.
Realizowana przez UE polityka energetyczna jest sprzeczna z interesami Polski. Rodzimi politycy ukrywają przed społeczeństwem, że integralną częścią tej polityki jest porozumienie między Brukselą a Moskwą, którego najistotniejszym elementem jest budowa Gazociągu Północnego! Europejska polityka energetyczna, zmierzając do narzucenia krajom tzw. Nowej Europy drakońskich limitów emisji dwutlenku węgla, powoduje, że dla krajów takich jak Polska, których energetyka bazuje na węglu, jest ona poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa energetycznego.