Najczęściej spotykane choroby
Odbierane w wieku 8 tyg od dobrego hodowcy szczenię będzie zaszczepione i odrobaczone. Czeka nas na początek drugie szczepienie i 2 tyg kwarantanna, w trakcie której lepiej aby nasz maluch nie spotykał się z innymi dorosłymi psami, szczególnie z bezpańskimi, ale też aby nie wąchał "obcych" odchodów. Ostatnio jednak coraz więcej się mówi o tym, że kwarantanna wcale nie jest psu do niczego potrzebna a ważniejsza dla niego jest jak najwcześniejsza socjalizacja. Uważajmy jednak, żeby nie przemęczać młodych stawów, niech szczeniak skacze ile chce, ale my go do niczego na siłę nie namawiamy. Poszukajmy w okolicy dobrego weterynarza, przede wszystkim praktyka, nie koniecznie z wielkim szyldem i wypucowaną poczekalnią. Ale takiego z podejściem do psów, który przy każdej naszej wizycie nie będzie nam wciskał tony odżywek, preparatów wapnia czy szamponu. Poniżej opisujemy choroby urazy i dolegliwości , na które powinniście zwrócić baczną uwagę:
ugryzienie przez kleszcza - jeżeli znajdziemy na naszym psie wbitego kleszcza, należy go wykręcić bądź ręką bądź pęsetą. Nie można kleszcza wyrywać ani smarować tłuszczem. Przez następne dni pilnie obserwujemy psa, czy nie ma jakichś objawów typowych dla chorób odkleszczowych (babeszjozy i boreliozy)
babeszjoza - choroba odkleszczowa kończąca się bez leczenia śmiercią. Pierwotniaka ją powodującego można wykryć w pobranej próbce krwi, ale leczenie rozpoczyna się już w przypadku podejrzenia, przed otrzymaniem wyników badań. Objawy, które powinny nas zaniepokoić i skłonić do wizyty u weterynarza, to brak apetytu czy pragnienia, bolesność w trakcie ruchu i skoków, osowiałość i dziwne zachowanie naszego psa, ciemny mocz (w późnej fazie choroby), szybkie męczenie się i brak ochoty do zabawy. Leczenie babeszjozy jest trudne i długotrwałe. Polega na podawaniu leków niszczących pierwotniaka i osłonowo kroplówek. Często potrzebna jest również transfuzja krwi.
borelioza - również choroba odkleszczowa, charakterystyczne dla tej choroby jest zapalenie wraz z obrzękiem wielu stawów, rumień wędrujący na skórze, gorączka, pies apatyczny i nie je. Nieleczona w późniejszym czasie może doprowadzić do zapalenia stawów i wsierdzia. Leczenie: antybiotykoterapia oraz podawanie środków przeciwzapalnych.
Zarówno przy babeszjozie jak i boreliozie najważniejsze jest zapobieganie - czyli zabezpieczenie psa przed kleszczami. Skutecznymi preparatami w walce z kleszczami są np. Fronline lub Preventix. Nie powodują one, że kleszcze omijają psa z daleka, ale dzięki nim kleszcz nie pije krwi i odpada w ciągu 48 godzin.
kaszel kenelowy - choroba gorączkowa, z typowym "suchym" kaszlem, krztuszeniem się, odruchem wymiotnym, powiększonymi migdałkami i gorączką. Przenoszona droga kropelkową,dlatego szczególnie narażone na tą chorobę są duże skupiska psów - hodowle, wystawy, schroniska. Choroba trwa 7-14 dni. Ma tendencje do samodzielnego ustąpienia, o ile nie dojdzie do przewlekłego zapalenia oskrzeli, objawiającego się długotrwałym kaszlem warto szczenię przeciwko niemu zaszczepić. Na kaszel kenelowy warto szczeniaka zaszczepić.
nosówka - wirusowa choroba zakaźna, dotykająca najczęściej szczenięta w wieku 3-6 miesięcy. Po kilku dniach od kontaktu z zarażonym psem, u szczeniaka zaczyna się postać oddechowa choroby, objawiająca się gorączką 40 st. C, katarem, kaszlem, zapaleniem spojówek i zmianami w gardle. Następnie po około 10 dniach przechodzi ona w postać pokarmową - wymioty, biegunka i brak apetytu. Nawet leczona nosówka po kilku tygodniach potrafi przechodzić w swoją postać neurologiczną, która charakteryzuje się drżeniem kończyn, żuchwy, czy porażeniem. Powikłaniem po nosówce może być padaczka, problemy neurologiczne, problemy z zębami itp. Leczenie jest bardzo trudne i długie z powodu niewielkiej ilości leków przeciwwirusowych. Opiera się przede wszystkim na łagodzeniu objawów choroby. Najważniejsza jest profilaktyka - szczepienie w wieku 8 i 12 tyg.
wścieklizna - szczepimy na nią zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami raz do roku. Jest chorobą wirusową przenoszoną przez dzikie zwierzęta i bezpańskie psy. Objawami jej wystąpienia jest podniecenie, brak wrażliwości na ból, problemy z koordynacja ruchową, wodowstręt, szczękościsk, problemy z unoszeniem głowy, piana na pyska i agresywne zachowania.
dysplazja stawów biodrowych i łokciowych - choroby genetyczne, dotyczące głównie psów ras dużych. Jeżeli rodzice naszego psa byli wolni od dysplazji, to szansa na wystąpienie dysplazji , jest poniżej 10%, ale ponieważ nie wiemy co "w garniturze chromosomów" posiada nasz milusiński, to nie pozwólmy mu biegać po schodach i utrzymujmy go zawsze szczupłego. Do skończenia przez niego roku nie zmuszajmy go również do skakania. Niestosowanie się do tych zasad u zdrowego psa nie spowoduje wystąpienia dysplazji, ale gdy ma on predyspozycje genetyczne to możemy mu oszczędzić bólu w przyszłości. Nawet jeżeli nie zamierzamy rozmnażać naszego psa to warto po ukończeniu 18 miesięcy zrobić badania na dysplazję. Po pierwsze jeżeli stwierdzimy dysplazję, to stosując odpowiednią dietę i styl życia możemy, zahamować jej rozwój i oszczędzić psu operacji. Wiadomość o wyniku, będzie też cenna dla hodowcy i właściciela reproduktora.
krzywica - choroba młodych psów spowodowana niedoborem wapnia, lub fosforu, albo nieprawidłowym ich stosunkiem w diecie. Jest to bardzo rzadka choroba u psów. Szczenię trzymane w domu, karmione dobrze zbilansowaną karmą nie jest zagrożone krzywicą i nie trzeba podawać mu żadnych preparatów z witaminą D3.
Diagnostyka i leczenie powinno opierać się JEDYNIE na badaniu zawartości tych pierwiastków w surowicy krwi oraz rentgena, a nie stwierdzeniu przez weterynarza , że pies ma krzywicę bo ma krzywe łapy, lub zgrubienia okołostawowe itp. W razie podejrzenia tej choroby nalegajmy na badanie krwi przed przystąpieniem do leczenia. Nadmiar wapna jest tak samo "niezdrowy" jak jego niedobór.
enostoza - młodzieńcze zapalenie kości. Dotyczy wyłącznie kości kończyn i polega na powstaniu stanu zapalnego jamy szpikowej. Najczęściej dotyczy psów w wieku 6-18 miesięcy i objawia się nagłą kulawizną nie związaną z żadnym urazem. Zwykle pojawia się na kilka dni, potem znika i po paru dniach znów się pojawia. Dodatkowymi objawami może być osowiałość, brak apetytu i gorączka. Diagnostyka opiera się na badaniu RTG, zaś leczenie, ze względu na to, że nadal nie poznaliśmy przyczyny schorzenia, opiera się na lekach niesterydowych przeciwzapalnych.
zapalenie uszu - wiel psów ma opadające i przylegające do głowy uszy, z tego powodu nie wentylują się one naturalnie i słabo samooczyszczają. Innymi przyczynami zapalenia uszu mogą być: alergia oraz kąpiele w stawach. Najczęściej występującym objawem jest świąd uszu , pies drapie się i trzepie głową, w skrajnych przypadkach może uderzać małżowinami o otaczające przedmioty, co prowadzi do powstawania dużych krwiaków. Możliwa jest silna bolesność przy próbie dotknięcia okolic uszu. Najczęściej w kanałach słuchowych stwierdza się dużą ilość wydzieliny, może to być ciemnobrązowa maź o zapachu starych skarpet lub żółta/zielonkawa, cuchnąca ropa. Czasami jedynym objawem jest świąd i nieznaczne zaczerwienienie kanału słuchowego. Sposób leczenia wybiera weterynarz uzależniając go od bezpośredniej przyczyny wystąpienia choroby. Zapaleniu uszu można zapobiegać poprzez zachowanie odpowiedniej higieny. Należy co 2-3 miesiące czyścić watą nasączoną płynem do mycia uszu, np. otosolem .
zapalnie gruczołów przyodbytowych - na końcu odbytu po obu jego stronach znajdują się gruczoły okołodbytnicze, które dość często ulegają zaczopowaniu przez resztki pokarmowe. Powoduje to świąd w tej okolicy i nasz pies zaczyna "saneczkować" czyli pocierać tyłkiem o ziemię, czy dywan w domu. Weterynarz łatwo udrożni gruczoły, niestety przypadłość powraca co kilka miesięcy.
biegunki - najczęściej pojawiają się gdy nasz pies zje coś na spacerze lub nieświeżego. U niektórych psów zdarza się po zjedzeniu kości (nie wolno dawać naszemu psiakowi kości drobiowych, lepiej tez nie dawać wołowych; polecamy jedynie cielęce i też z umiarem). Gdy biegunka nie przechodzi należy od razu myśleć o robaczycy i zastosować leczenie p/robacze.
pogryzienia przez inne psy - zdarza się, że nasze psy (szczególnie po okresie dorastania) wdadzą się w bójkę z innymi psami lub zostaną pogryzione przez innego psa. Ważne jest zachowanie zimnej krwi i nie "wdawanie" się w istniejący konflikt, my pogryzieni niewiele naszemu psu pomożemy. Gdy drugi pies jest z właścicielem, musimy wspólnie rozszczepić psy łapiąc je pod brzuchem za tylne kończyny. Gdy jesteśmy sami musimy (jeżeli to nie nasz pies zaatakował) próbować jakoś rozdzielić psy. Po wszystkim pamiętajmy, że pogryzienie najczęściej kończy się dwiema ranami jedna od dolnych, druga od górnych kłów i starajmy się obie wypatrzyć zanim podejmiemy decyzję, lub nie o wizycie u weterynarza. Gdy był to bezpański pies lub inne zwierzę bezwzględnie trzeba udać się do lekarza celem profilaktyki wścieklizny. W przypadku małych urazów wystarczy przemycie ran wodą utlenioną.
zapalenia spojówek - przyczynami są alergie, bakterie, wirusy, grzyby, ale też inne choroby oczu ( w tym genetyczne wady powiek takie jak entropium - wwinięcie powieki i ektropium - czyli wywinięcie powieki). Objawem jest silne zaczerwienie i wypływ z oka. Należy udać się do weterynarza celem ustalenia powodu wystąpienie schorzenia, bowiem każda z przyczyn wymaga innego, często wykluczającego się leczenia.
niedoczynność tarczycy - choroba najczęściej genetyczna, ale może też mieć podłoże nowotworowe lub idiopatyczne. Do najczęstszych objawów należy apatia, senność, wrażliwość na zimno, wyłysienia, ropne zaplenia skóry, łojotok, częste zapalenie uszu, suchość skóry, wypadanie sierści, słaby apetyt, częste biegunki i zaparcia, anemia, osłabienie mięśniowe, wolna akcja serca i niedowłady. Leczenie polega na podawaniu hormonów tarczycy.
skręt żołądka - występuje najczęściej po szybkim jedzeniu lub aktywności wykonywanej zaraz po posiłku. Nieznane są dokładnie przyczyny występowania rozszerzenia żołądka, a następnie jego skrętu. W przypadku wystąpienia pojawia się niepokój, próby wymiotów bez treści, częste oblizywanie się i ślinienie, odbijania gazów, powiększenie obrysu brzucha, dyszenie, szybka praca serca, a nawet utrata przytomności. Leczenie polega na jak najszybszym wykonaniu operacji ratującej życie. Najważniejsza jest profilaktyka - pies musi jeść w spokoju, najlepiej co najmniej 2 razy dziennie, przez 30 min po posiłku powinien odpocząć, jedzenie należy podawać na podłodze, a nie na stojakach i dobrze jest mieszać je z mokrą karmą z puszki.
ciąża urojona u suk - pojawia się ok. 60-80 dni od ostatniej cieczki i polega na wystąpieniu objawów takich jak przy końcu ciąży. Gruczoły mlekowe powiększają się, może dochodzić do produkcji mleka, suka może stać się agresywna, często przestaje jeść i pić, może dochodzić do wymiotów. Leczenie polega na zmniejszeniu ilości jedzenia i zapewnieniu suce dużej dawki ruchu. Czasami stosuje się leczenie farmakologiczne hamujące wydzielanie hormonu prolaktyny.