ochrona srod, Ochrona Środowiska, Ochrona Środowiska


Atmosfera - gazowa powłoka otaczająca planetę posiadającą masę wystarczającą do utrzymywana wokół siebie warstwy gazów, w wyniku działania grawitacji.

  1. Troposfera (do około 11 km)

Strefa leżąca nad powierzchnią Ziemi, najcieńsza, ale też najgęstsza z wszystkich warstw, skupiająca ponad 50 % ogółu powietrza atmosferycznego. Jej wysokość uzależniona jest od maksymalnej wysokości do jakiej dociera konwekcja (nad zimnymi biegunami do 8 km, nad gorącym równikiem do 18 km). Ciśnienie atmosferyczne i gęstość powietrza spadają tutaj wraz z wysokością najszybciej. Na wysokości ok. 11 km panuje już temperatura -50°C, podczas gdy przy powierzchni może utrzymywać się 15°C. W troposferze zachodzą wszystkie zjawiska pogodowe oraz cały obieg wody w przyrodzie. Występuje w niej cała para wodna, która skraplając się tworzy chmury.

  1. Stratosfera (11-50 km)

Wraz ze wzrostem wysokości powietrze się wyraźnie rozrzedza a jego ciśnienie szybko maleje. Temperatura powietrza zaczyna tutaj wzrastać do 20°C, gdyż powietrze na tej wysokości intensywnie pochłania promieniowanie ultrafioletowe słońca. Związane jest z tym jonizowanie tlenu i tworzenie cząsteczek ozonu, którego najwięcej znajduje się na wysokości 15-40 km w tzw. warstwie ozonowej. Pionowe ruchy powietrza w tej strefie nie występują, natomiast wieją tutaj bardzo szybkie prądy strumieniowe - poziome wiatry o globalnym zasięgu, odpowiedzialne za przemieszczanie układów barycznych. Pary wodnej praktycznie w stratosferze już nie ma.

  1. Mezosfera (50-85 km)

Następuje tutaj wyraźny spadek temperatury od 0 do -70°C. Ciśnienie atmosferyczne i gęstość powietrza spadają do śladowych wartości. Skład chemiczny atmosfery pozostaje jednak cały czas stały. Większość cząstek gazów atmosferycznych jest w stanie zjonizowanym.

  1. Termosfera (85-800 km)

W silnie rozrzedzonym powietrzu przestają rozchodzić się fale dźwiękowe. Zaczyna zmieniać się, stały dotąd, skład chemiczny atmosfery. Wysokoenergetyczne cząstki wiatru słonecznego zaczynają zderzać się z cząstkami gazów atmosferycznych, pobudzając je do świecenia i tworząc zjawisko zorzy polarnej. Z powodu ekspozycji na promieniowanie kosmiczne następuje tutaj gwałtowny wzrost temperatury.

  1. Egzosfera (800-2000 km)

W tej strefie zaczynają zanikać ostatnie ślady obecności powietrza. Odległości pomiędzy cząsteczkami są tak duże, iż właściwie panuje tutaj bardzo wysoka próżnia.

  1. Jonosfera (85-2000 km)

Nazwa ta oznacza „strefę jonów” i jest wspólna dla termosfery i egzosfery. Nazwa ta wiąże się z obecnością praktycznie wyłącznie zjonizowanych cząstek gazów atmosferycznych, które są nieustannie wystawione na kontakt z promieniowaniem kosmicznym.

  1. Magnetosfera (do około 12500 km od strony Słońca)

Strefa oddziaływania pola magnetycznego Ziemi. Wykracza daleko poza atmosferę ziemską i odgrywa ważną rolę w kształtowaniu warunków fizycznych na naszej planecie. Teoretyczny, regularny układ linii pola magnetycznego zaburzany jest przez wiatr słoneczny, który powoduje, że część magnetosfery zwrócona w stronę Słońca jest ściśnięta, natomiast część magnetosfery po drugiej stronie jest silnie rozciągnięta w warkocz. W magnetosferze znajdują się dwa koncentryczne pierścienie o podwyższonej gęstości cząstek naładowanych elektrycznie tzw. pasy Van Allena.

Skład objętościowy powietrza atmosferycznego (suchego)

  1. Składniki główne (99,997 %):

  1. Składniki drugorzędne (~ 0,003 %)

  • Domieszki