Obliczenia

Wyniki jednominutowych pomiarów na przemian na 0⁰ (x₁) i 90⁰ (x₂) zanotowano i obliczono ich wartość średnią oraz średni błąd, korzystając ze średniej arytmetycznej oraz wzoru:

Δx_i=(x_i/n)^-1/2, gdzie x_i ­- średnia wartość dla danego ustawienia,

n ­- ilość pomiarów

Pomiar dla 0^o	Pomiar dla 90^o
10	19
14	18
12	23
7	21
11	19

Wyniosły one kolejno:

x₁ = 10,80

Δx₁ = 1,47

x₂ = 20,00

Δx₂ = 2,00

Po podstawieniu wartości do wzoru (tzw. test Studenta):

| x₁- x₂|

[ (Δx₁)² + (Δx₂)² ]^1/2

otrzymano wartość ≅ 3,7, z czego wynika, że zaistniała znacząca różnica między wartościami średnimi x₁ oraz x₂.

Następnie po dokonaniu pomiarów 5­-minutowych, otrzymano następujące wyniki:

Kąt [^o]	Ilość zliczonych Impulsów
0	52 ±7,21
30	68 ± 8,24
60	95 ± 9,74
90	105 ±10,24
120	95 ± 9,74
150	72 ± 8,48
180	57 ± 7,54

Podane błędy pomiarów są równe pierwiastkowi z liczby zliczeń.

Otrzymane wartości przedstawiono na wykresie w układzie zarówno biegunowym, jak i kartezjańskim. Ręcznie naniesiono również błędy pomiarowe.

Wnioski

Na podstawie otrzymanych wyników pomiarów można stwierdzić, iż ilość zarejestrowanych zliczeń impulsów składowej przenikliwej promieniowania kosmicznego nie jest stała i zależy od kąta ustawienia liczników względem siebie. Zależność ta jest wyraźnie widoczna na wykresie w układzie biegunowym, gdzie w zależności od kąta zauważa się początkowo rosnącą (do 90^o) a następnie malejącą liczbę zliczeń. Można również zwrócić uwagę na fakt, że wartości te są symetryczne względem położenia prostopadłego:

 0^o - 52 180^o - 57

30^o - 68 150^o - 72

60^o - 95 120^o - 95

---