Poznań, dnia 08.09.2014r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 plutonu

chor. Marcin KAŁEK

PLAN PRACY

INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE : Ocena i pomiar odległości do celów (przedmiotów terenowych)

II. CEL:

Uczyć : oceniać oraz mierzyć odległość do przedmiotów terenowych różnymi sposobami

III. CZAS: 30 min.

IV. MIEJSCE: Las Okrągły

V. LITERATURA:

1. „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” -Szkol. 814/2009;

2. „Instrukcja o działalności szkoleniowo - metodycznej” - . Szkol. 816/2009;

3. „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych” -DWLąd. 26/2000,

4. „Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego pododdziałów zmechanizowanych” -Szkol. 715/88,

5. „Topografia wojskowa” -Szt. Gen. 1124/83.

6. „Regulamin działań Wojsk Lądowych” -DWLąd 115/2008,

7. „Regulamin działań taktycznych wojsk panc. i zmech”. -DWLąd wewn. 134/09

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:

• broń etatowa …………………………………. na stan

• chorągiewki 1kpl.

• Busola AK 5szt.

• Linijka milimetrowa na stan

• LP 7x45z 3szt.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

- nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

- każdorazowo meldować o wszelkich urazach , kontuzjach oraz uszkodzeniach broni i sprzętu.

ZABRANIAM :

• odkładania broni w czasie przerw;

• samowolnego oddalania się z miejsca ćwiczenia.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
1.	Podanie treści zagadnienia - Ocena i pomiar odległości do celów (przedmiotów terenowych)	Stoją na zbiórce i słuchają
2.	Określenie celu zagadnienia - uczyć oceniać i mierzyć odległość do celi	Stoją na zbiórce i słuchają
3.	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - nie dotyczy
4.	Podanie komendy na jaką wykonuje się tę czynność - nie dotyczy	Stoją na zbiórce, obserwują, słuchają
5.	Wzorowy pokaz - nie dotyczy	Stoją na zbiórce, obserwują, słuchają
6.	Pokaz z objaśnieniem - nie dotyczy	Stoją na zbiórce, obserwują, słuchają
7.	Ćwiczenie na tempa- nie dotyczy
8.	Ćwiczenie etapami- nie dotyczy
9.	Ćwiczenie do pełnego opanowania - nie dotyczy	Wykonują komendy instruktora
10.	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie
11.	Omówienie zrealizowanego zagadnienia ze wskazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania

OPRACOWAŁ:

dowódca drużyny

………………………..

Jest to najszybszy i najprostszy sposób określania odległości. Sposób ten, aby mógł być stosowany wymaga systematycznych ćwiczeń w terenie i sprawdzania wyników tej oceny innymi sposobami (np. pomiar odległości na mapie, dalmierzem).

Odległość ocenia się „na oko” biorąc pod uwagę:

• stopień widoczności przedmiotów terenowych (tabela patrz załącznik);

• utrwalonych w pamięci wzrokowej typowych odległości w terenie (np. 100, 200, 500 m, itp.).

Należy jednak pamiętać, że na dokładność oceny odległości znaczny wpływ wywierają takie cechy jak wielkość i wyrazistość przedmiotów, kolor w stosunku do otaczającego tła, oświetlenie i przejrzystość atmosfery. I tak:

a)Drobne przedmioty wydają się dalsze niż przedmioty duże, położone w tej samej odległości. Przy sztucznym oświetleniu, np. w nocy przedmioty terenowe wydają się mniejsze, a tym samym bardziej oddalone.

b)Przedmioty o wyraźnych konturach wydają się bardziej zbliżone, dlatego też:

• przedmioty w kolorze jasnym wydają się bliższymi niż przedmioty w kolorze ciemnym. Tło jednokolorowe, monotonne (łąka, śnieg) skraca odległość,

• przedmioty jasno oświetlone stwarzają wrażenie bliżej położonych w porównaniu ze słabo oświetlonymi,

• w dzień pochmurny, podczas mgły, deszczu lub zmroku przedmioty wydają się dalsze;

c) teren równinny skraca pozornie odległość, szczególnie bliższe wydają się przedmioty za szeroką, otwartą przeszkodą wodną. Z tego względu brzeg przeciwległy zawsze wydaje się bliższy niż jest w rzeczywistości. Doliny, wąwozy i jary występujące na linii określania odległości pozornie ją zmniejszają. Przy ocenie odległości w pozycji leżącej przedmioty sprawiają wrażenie bliżej położonych niż w pozycji stojącej.

d)Przedmioty terenowe obserwowane od podnóża wzniesienia do wierzchołka wydają się bliższe niż obserwowane z góry.

Dla przybliżonej oceny odległości można posługiwać się niżej podaną tabelą widoczności (załącznik). Zawiera ona średnie odległości dla normalnego wzroku i dobrych warunków obserwacyjnych w dzień.

Tabelę można sobie rozbudowywać i uściślać na podstawie własnych obserwacji.

Ćwiczą praktycznie- Podchodzę kolejno do każdego szkolonego i podaję mu 2 - 3 przedmioty terenowe do których mają określić odległość. Oceniam szkolonego i koryguję błędy

II. Pomiar odległości krokami

Pokazuję i omawiam

Mierząc odległości krokami, należy znać długość własnego kroku w metrach. Długość własnego kroku wylicza się maszerując wzdłuż uprzednio zmierzonego odcinka i odliczając ilość par kroków. Mierząc odległość krokami liczy się podwójne kroki. Należy pamiętać, że przy pomiarze odległości krokami w kierunku opadania terenu krok się wydłuża, a przy pomiarze pod górę - krok się skraca. Dokładność pomiaru odległości krokami przy zachowaniu równego i sprawnego kroku, waha się w granicach od 2 do 5% w stosunku do przebytej drogi.

Ćwiczenia praktyczne- szkoleni praktycznie ćwiczą . Obserwuję i koryguję błędy .

III. Określanie odległości według prędkości rozchodzenia się światła i dźwięku

Omawiam

W tym celu wykorzystuje się dwie powszechnie znane informacje:

1. Prędkość rozchodzenia dźwięku w powietrzu wynosi około 330 m/sek;

2. Prędkość światła wynosi około 300 000 km/sek.

Jeżeli więc policzy się liczbę sekund, które upłyną od ujrzenia błysku (np. błyskawica) do chwili usłyszenia grzmotu, to łatwo można określić odległość do miejsca uderzenia pioruna według wzoru:

D = t × 330 m

gdzie:

D - określana odległość;

t - liczba sekund, jaka upłynęła między bodźcem wzrokowym, a słuchowym.

Ćwiczenia praktyczne

Podaję szkolonym czas a szkoleni obliczają odległość z w/w wzoru. Obserwuję i koryguję błędy .

IV. Określanie odległości wg wielkości kątowych i rozmiarów przedmiotów.

Ten sposób stosuje się gdy znana jest wysokość lub szerokość przedmiotu, do którego dokonuje się pomiaru;

1. Za pomocą lornetki.

„Pokazuję i omawiam”

Lornetkę nakierowujemy tak, aby jedna kreska podziałki na płytce ogniskowej pokrywała się z jednym skrajem obserwowanego przedmiotu. Od niej należy liczyć działki (tysięczne) do drugiego skraju ( kąt α ) Odległość (przybliżoną) oblicza się ze wzoru:

D(m) = ^{1000. V (m) GDZIE V (m) jest nam znane}

α (tyś)

Ćwiczenia praktyczne- szkoleni praktycznie ćwiczą. Obserwuję i koryguję błędy .

2. Podręcznych przedmiotów - linijki milimetrowej (patrz załącznik)

Dokonując pomiaru linijkę trzymamy 50 cm od oka, mierzymy wysokość lub szerokość przedmiotu terenowego - W, następnie odczytujemy na linijce milimetry .

Określając odległość należy zmierzyć kąt obserwacji wybranego przedmiotu, po czym określić odległość wg wzoru:

W x 1000 D - szukana odległość

D = --------- W - wysokość przedmiotu

K K - kąt

Ze wzoru wynika, że powinniśmy zmierzyć kąt. Na przykład, aby określić odległość do widocznego słupa o wysokości 8 m musimy zmierzyć wielkość kątową tego słupa. Do pomiaru kątów można użyć zwykłą linijkę milimetrową. Z definicji tysięcznej wynika, że jeżeli będziemy trzymali linijkę w odległości 50 cm od oka to 1 mm na linijce będzie odpowiadać kąt 2 tysięczne. Po odczytaniu liczby milimetrów pokrywających dany przedmiot (słup - 10 mm) wynika, że wielkość kątowa słupa wynosi 20 tysięcznych. W związku, z czym odległość do słupa wynosi 400 m.

Zamiast linijki milimetrowej do pomiaru wielkości kątowych można wykorzystać podręczne przedmioty (pudełko zapałek, ołówek itp.), których wymiary w milimetrach są znane.

Ćwiczenia praktyczne- szkoleni praktycznie ćwiczą . Obserwuję i koryguję błędy

---