środowisko lokalne
pojęcie:
należy do „składników struktury otaczającej osobnika, które działają jako system bodźców i wywołują określone reakcje psychiczne” (Wroczyński);
nieodłączny i nieuchronny element otoczenia życia jednostki;
najbardziej uniwersalny i trwały element otoczenia jednostki, od urodzin po kres życia;
kontrowersje wśród pedagogów:
- pojęcie wieloznaczne - możliwe do zrozumienia tylko przez enumeratywne wyliczenie jego składników, z których każdy ma samoistne znaczenie - więc jest niepotrzebne;
- kategoria historyczna - opisuje byt idealny, który dziś w zasadzie nie ma desygnatów realnych - więc niepraktyczne;
- nazwa określająca pewien typ ładu społecznego i pożądanego stanu zbiorowości ludzkiej - więc jest wzorcem działania praktycznego, a nie jest pojęciem naukowym;
ma sens terytorialny, demograficzny, instytucjonalny, kulturowy, regulacyjny;
Tonnies - dwa typy zbiorowości wchodzące w skład środowiska lokalnego:
cechy |
stowarzyszenie |
wspólnota |
1. przynależność: |
dobrowolna; |
zdeterminowana urodzeniem; |
2. reguły organizacji: |
formalne; |
aprobata społeczne - nieformalne; |
3. cele: |
określone; |
nieartykułowane, nie mają postaci pisanej; |
4. struktura, organizacja, członkowie: |
posiada; |
określani są zasadami tradycji i poczuciem przynależności; |
5. wzory zachowań: |
ustalone; |
uznane za właściwe, grupowy konformizm; |
6. sankcje: |
ustalone wobec członków; |
system kontroli społecznej; |
ujęcie socjologiczne - mała grupa ludzi, żyjąca na ograniczonym terytorium;
ujęcie pedagogiczne - gromada ludzi zamieszkujących ograniczone i względnie izolowane terytorium, posiadających i ceniących wspólną tradycję wartości i symbole, instytucje usługowe i kulturowe, świadomych jedności, odrębności i gotowość do wspólnego działania, żyjących w poczuciu przynależności i wewnętrznego bezpieczeństwa;
struktura
cechy
tożsamość etniczna, religijna, kulturowa;
zasada odrębności, izolacji, kontroli grupy nad jednostką i powszechnej identyfikacji członków;
jednolitość ekonomiczna i zawodowa;
zasady organizacji i aktywizacji środowiska lokalnego:
metody pracy socjalno-wychowawczej:
indywidualnych przypadków - casework:
Mary Richmond - What is Social Case Work? - 1992r.:
- metoda indywidualnych przypadków - proces, który rozwija osobowość poprzez świadomie przeprowadzone dostosowanie kolejno każdej z jednostek, zachodzące w relacjach pomiędzy ludźmi i ich otoczeniem społecznym;
- elementy:
wgląd w cechy osobowościowe jednostki;
rozpoznanie zasobów, zagrożeń, wpływów otoczenia społecznego na jednostkę;
bezpośrednie oddziaływanie osoby na osobę;
bezpośrednie oddziaływanie poprzez otoczenie społeczne;
szkoła funkcjonalna - Univerity of Pensylwania:
- założenia:
rozumienie natury ludzkiej jak w psychologii rozwojowej, polegające na podkreśleniu własnej roli jednostek w rozwoju u dokonywaniu wyborów; relacje z otoczeniem służą nieustającemu kreowaniu siebie;
ujmowanie metody indywidualnego przypadku nie jako formy psychospołecznej terapii jednostek i rodzin ale jako administrowania usługami społecznymi (by zostały użyte dla dobra jednostki i społeczeństwa);
casework rozumiany jako proces w trakcie którego zasoby i świadczenia społeczne są udostępnianie jednostce;
- cel pracy socjalnej: ulepszenie i ułatwienie funkcjonowania jednostki w społeczeństwie;
- wartości podejścia funkcjonalnego:
respektowanie godności i wartości każdej jednostki;
dbałość, by każdy miał możliwość samorealizacji jako osobowość pełna i wnosząca swój wkład w społeczeństwo;
dbałość, by społeczeństwo jako całość poprzez instytucje i politykę sprzyjało i popierało takie możliwości;
podejście psychospołeczne - Gordon Hamilton (Szkoła Pracy Socjalnej w NY):
- uwzględnienie struktury psychologicznej i człowieka i kontekstu społecznego, w którym żyje (rodzina, sąsiedzi, przyjaciele, pracodawcy, instytucje o wymiarze lokalnym i globalnym - organizacje społeczne, placówki służby zdrowia, pomocy społecznej, instytucje państwowe);
- formy działania - psychoterapia i terapia społeczna - mobilizacja sił jednostki i otoczenia społecznego dla stworzenia możliwości rozwoju osobowości jednostki i jej realizacji z otoczeniem;
w Polsce:
- Aleksander Kamiński:
prowadzenie przypadku jest sztuką - pracownik winien posiadać zdolności twórczego interpretowania i komponowania elementów wiedzy, intuicję w odczuwaniu
grupowa
organizowania środowiska
2
http://members.lycos.co.uk/nonameuwb