Szkoła Megarejska.
Niedoskonałości tej szkoły polegają na tym, że dużo rzeczy można obrócić w żart.
Sofizmat jest to pojęcie na określenie fałszywego rozumowania. Szkoła Megarejska powstała przed 399r.p.n.e.
Czym jest dobro?
Najpierw był duży nacisk na dobro.
Szkoły postsokratejskie dzielą się na 2 grupy:
Wczesna szkoła postsokratejska - istniejąca ok. 100 lat.
Dojrzała szkoła postsokratejska - istniejąca kilkaset lat.
Nie są to jedyne szkoły. Działała Akademia Platońska, Uczniowie Arystotelesa, pod koniec jednak pojawiła się koncepcja filozofii agomistycznej.
Szkoła okresu klasycznego: Platonizm jest najdłużej działający. Szkoła ta działała kilka pokoleń. Szkoła Arystotelesa wypuściła kilka pokoleń świetnych filozofów, ale pod koniec Starożytności szkoła przestała funkcjonować.
Wczesna szkoła Postsokratejska;
Megarejska ( Eupides)
Szkoła Cyników - założył ja Antystenes z Aten, najwybitniejszy jej filozof - Diogenes z Synody, oraz Hiparchia.
Jednym z ideałów tej szkoły to asceza. Uważali, że człowiek powinien dbać o cnotę, a reszta nie powinna go obchodzić. Cynicy mówili, że myśli sa najważniejsze.
Szkołą Cyreników - Arystep z Cyreny - założyciel, najwybitniejszy filozof - Teodor Ateński.
Liczą się imprezy masowe, jedynym dobrem jest przyjemność.
Arystep to jeden z bardziej odrażających filozofów. Nie posiadał godności osobistej. Arystep zarabiał na życie kłamliwymi pochlebstwami i komplementami. Stworzył nową koncepcję etyczną:
hedonizm - koncepcja etyczna utożsamiająca szczęście i dobro z przyjemnością.
hedonizm pozytywny - Arystem był zwolennikiem tego hedonizmu.
hedonizm negatywny - to znaczy, że coś lub ktoś jest uzależniony od władzy i potrzeb cielesnych.
Wczesne szkoły postsokratejskie nie realizowały filozofii przyrody. Były programowo bliskie Sofistom Młodszym.
Szkoły dojrzałe chętnie wracały do filozofii przyrody:
epikurejska i stoicka wracały do tej filozofii, sceptycka już nie.
Podobieństwa między tymi szkołami:
Wczesne szkoły postsokratejskie zostały wchłonięte przez dojrzałe.
Istotną rolę grała tam filozofia przyrody, jest to jednak rola służebna względem ich teorii etycznych. Ma służyć jako zespół argumentów. Filozofia przyrody tworzy argument pomocniczy, etyka jest główna.
Szkoła epikurejska wchłonęła poglądy cyrenaików. Chodzi o część etyczną, hedonizm pozytywny w hedonizmie negatywnym. Ból i cierpienie uznali za najdoskonalszą przyjemność. W fizyce poglądy Demokryta o atomizmie brali dużo dzięki epikurejczykom. Lukrecjusz największy znany europejski atomista, przyczynił się do komplikacji łaciny.
Szkoła Stoicka - Zenon z Kipior, założyciel. Do przedstawicieli tej szkoły należeli ludzie z różnych kręgów kulturowych. Stoicyzm był jedną z najbardziej liczących się koncepcji filozoficznych późnego antyku. Stoicyzm rozpowszechnił się także wśród warstw najniższych. Stoicy to ludzie od najwybitniejszych, aż po niewolników. O wpływie stoicyzmu na Rzym świadczą zapożyczenia do Biblii Nowego Testamentu.
Szkoła Sceptycka - Pirron - założyciel.
Sekstus z Empiru - najstarszy przedstawiciel sceptyków. Sceptycy rozwinęli krytykę metod poznawczych, empiryzmu, racjonalizmu, poznania opartego na doświadczeniu. Ich poglądy sprowadzały się do stwierdzenia, że wszystkie inne jest niewyjaśnione. Twierdzili, że w życiu należy kierować się potrzebą biologicznego przetrwania. Twierdzili, że skoro nie ma poznania prawdziwego, to trzeba kierować się poznaniem prawdopodobnym.
Filozofia gnostyczna - kładła nacisk na powrót świata ku jego doskonałemu źródłu, czyli ku Bogu. Bóg emanuje, czyli robi się drabiną bytu. Od Boga emanują anioły, od aniołów człowiek, a od człowieka świat materialny. Człowiek to istota 2 światów. Świata duchowego i materialistycznego. Człowiek musi zbliżyć świat do Boga.
W etyce jaką zastosowali postsokratycy, to nie ma różnicy między dobrem, a szczęściem. Dla nich dobro to dobre życie i to jest szczęściem.
Etyka filozoficzna różni się od etyki chrześcijańskiej tym, że nie jest etyką nakazów i zakazów, tylko jest etyką rad. Znała błąd, ale nie znała grzechu. Była to etyka od zbawienia świata, a nie zburzenia świata.
Szkoła dojrzała postsokratejska:
epikureizm
Młodsza szkoła postsokratejska:
cynicy : Diogenes z Synody. Stał się on jednym z najsławniejszych filozofów, z powodu anegdot jego życia. On sam nadawał swojemu życiu kształt wyrazisty. Nie nauczał pisaniem, ale własnym przykładem. Diogenes z Synody znalazł się w Atenach dlatego, że tak mu się przydarzyło. Nie od razu był filozofem. Pochodził z bogatej rodziny, jego przodkowie byli kimś z rodzaju bankierów. Jednak skoro bili monety to także je fałszowali. Przez to został wraz z ojcem wygnany z Synody. Pozbawiono ich całego majątku. Byli nikim. Nie mając obywatelstwa przestawał być człowiekiem. Bez środków przeżycia znalazł się w Atenach. Zaczął twierdzić, że państwo jest nic nie warte. Zaczął głosić ideę kosmopolityczną. Ubrany chodził byle jak, mieszkał w beczce, nie dbał o higienę. Był człowiekiem wulgarnym, aroganckim i pogardliwym, po to aby móc oznajmić swoje zapatrywania filozoficzne. Brał człowieka jako z gatunku złego, że dąży do zysków, a nie do cnót.
Diogenes chciał zawsze okazać, że człowiek, który nie ceni swojej wartości to sam jest nic nie warty. Poddawał ostrym próbom swoich kandydatów na uczniów. Wystawiał ich na próby publiczne, przed tłumem, np. kazał iść za sobą z cuchnącym kawałkiem ryby.
My ludzie jesteśmy chciwi na dobra materialne przez co Diogenes dokonał rozgraniczenia natury i kultury. Odpowiedział się za naturę przeciwko kulturze. Krytykował własność prywatną. Jest jednym z tych, którzy krytykowali religię, krytykował to, że Kaplanie biorą opłaty od wiernych. Krytykował rytualizm. Pusty rydz nie ma żadnych wartości moralnych, etycznych. Krytykował religię za brak elementu etycznego.
mamy słuchać natury, bo w naturze tkwi rozum, bo natura jest rozumem.
Dla epikurejczyków przyjemność to brak bólu i cierpienia. Uważali oni, że kobiety burzą spokój. Uważali, że wina nie powinno się pic w ogóle, a jedynie czysta wodę. Epikureizm był w XIX wieku potępiony za to, że nie wierzy w Boga, ze są to poglądy ateistyczne.
Epikur chciał nauczyć ludzi jak cieszyć się życiem. A życiem możemy się cieszyć kiedy nic nam nie dokucza. Kiedy mamy umiar w jedzeniu, seksie i piciu. Kiedy jesteśmy spokojni w duszy. Epikurejczycy przestrzegali nas ponad nami samymi. To co sądzi się na temat bogów to tylko nasze złe wyobrażenia, które sami sobie wmawiamy.