Temat: Cel ochrony i rodzaje zagrożeń oraz formy wykonywania zadań ochronnych.

Pojecie ochrona w języku polskim posiada wiele znaczeń. Rozumiane jest jako: zabezpieczenie, opieka, osłona przed zniszczeniem, szkodą skrzywdzeniem, niebezpieczeństwem; to, co ochrania, osłania, daje schronienie, ale również może oznaczać: straż mająca na celu utrzymanie porządku, czuwanie nad czyimś bezpieczeństwem. Z kolei zabezpieczenie to jest to, co zabezpiecza, osłania, ochrania. Można więc stwierdzić, że słowa „ochrona" i „zabezpieczenie" są synonimami.

Głównym celem ochrony jest zapewnienie bezpieczeństwa osób i mienia, uwzględ­niając przepisy zawarte w ustawie o ochronie osób i mienia. Ustawa ta sta­nowi, że ochrona osób i mienia realizowana jest w dwóch głównych formach:

1 ) Bezpośredniej ochrony fizycznej:

1. stałej lub doraźnej,

2. polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,

3. polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przed­miotów wartościowych lub niebezpiecznych,

2) Zabezpieczenia technicznego, polegającego na:

1. montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia oraz eksploatacji, konserwa­cji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,

2. montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.

Prawidłowe i skuteczne wykonywanie zadań ochrony osób i mienia wymaga skore­lowania tych dwóch form i wzajemnego ich uzupełniania.

Zadania bezpośredniej ochrony fizycznej w większości przypadków będą realizowane poprzez posterunki i patrole.

Liczba planowanych posterunków i patroli jest w dużej mierze uzależniona od następujących czynników:

• rodzaju i nasilenia występujących zagrożeń,

• obszaru ochranianego,

• znaczenia ochranianego obiektu,

• ilości pracowników ochrony,

• życzeń zleceniodawcy,

• innych mogących się wyłonić czynników.

Ponadto, w niektórych ściśle określonych sytuacjach, zadania związane z ochroną obiektu mogą być realizowane poprzez:

• kontrole osób i pojazdów wjeżdżających do i wyjeżdżających z obiektu,

• zasadzki,

• zakryte punkty obserwacyjne.

Istotną nowością jest to, że rygorom ustawy poddano czynności związane z zabezpieczeniami technicznymi, w szczególności w zakresie elektronicznych i me­chanicznych zabezpieczeń.

Warto zwrócić uwagę, że wykonywanie działalności polegającej na dozorze sygnałów alarmu przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach alarmowych, potocznie określanej mianem monitoringu, w dotych­czasowej praktyce traktowane było jako usługa zabezpieczenia technicznego. W wie­lu przypadkach działalność ta była realizowana bez odpowiedniej koncesji, na za­sadach świadczenia tzw. usługi telekomunikacyjnej. Ustawa traktuje tę działalność jako usługę ochrony fizycznej ze wszystkimi konsekwencjami dla świadczących ją przedsiębiorców (obowiązek uzyskania koncesji) oraz pracowników wykonujących czynności w jej ramach (obowiązek posiadania licencji).

Określenia użyte przy wymienianiu form zabezpieczenia technicznego są wieloznaczne. Ich treści nie wyjaśniono w słowniczku wyrażeń ustawowych. Brak jest odpowiednich przepisów prawa materialnego, które mogłyby służyć pomocą w tej sprawie. Nie są zdefiniowane pojęcia: elektroniczne urządzenia i systemy alar­mowe oraz urządzenia i środki mechanicznego zabezpieczenia. Jeżeli przyjmiemy znaczenia, jakie urządzeniom i systemom alarmowym na­daje Polska Norma „Systemy alarmowe", to rygory ustawy dotyczyć będą nie tylko urządzeń i systemów alarmowych tzw. włamania i napadu. Należałoby je rozciągnąć na: telewizyjne systemy nadzoru, systemy sterownia dostępem, systemy trans­misji alarmu, samochodowe systemy alarmowe, systemy alarmowe mieszane oraz systemy alarmowe zintegrowane.

W dziedzinie zabezpieczeń mechanicznych istnieje jeszcze trudniejsza sy­tuacja. Brak jest odpowiednich Polskich Norm. W praktyce spotkać można różne próby ich klasyfikacji oraz mozaikę terminologiczną.

Podziału zagrożeń, przed którymi należy chronić osoby i obiekty, można dokonać uwzględniając:

1 ) Przyczyny powstania zagrożenia, którymi mogą być następujące trzy grupy zjawisk możliwych do zaistnienia zarówno na terenie obiektu, jak i poza jego granicami:

1. zjawiska związane z przestępczą działalnością osób,

2. zjawiska wywołane siłami przyrody,

3. zjawiska będące następstwem nieprawidłowego funkcjonowania urządzeń w obiek­tach podlegających ochronie;

2) Miejsce powstawania zagrożeń:

1. zagrożenia zewnętrzne,

2. zagrożenia wewnętrzne.

Najczęściej występują zagrożenia związane z przestępczą działalnością osób, które mogą mieć charakter zarówno zagrożenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Wewnętrzne zagrożenia mają najczęściej postać kradzieży produktów, surowców, podzespołów, części itp. Ta działalność przestępcza może mieć charakter indywidualny lub zorganizowany. O ile indywidualna działalność przestępcza jest stosunkowo łatwa do wykrycia, to działalność zorganizowanych grup przestępczych działających na terenie obiektu wymaga szerokich działań o charakterze profilaktycznym, wykrywczym, a przede wszystkim działań ochronnych o charakterze wysoce zorganizowanym, wyspecjalizowanym i prowadzonych przez dłuższy czas z zachowaniem w tajemnicy podejmowanych działań. Musi to być również działalność planowana, dobrze zorganizowana i skutecznie kierowana­. Zagrożenia przestępczą działalnością osób pochodzącą z zewnątrz ochranianego obiektu, to przede wszystkim: kradzieże, kradzieże z włamaniem, rozboje, kradzieże rozbójnicze, niszczenie mienia, akty sabotażowe lub terrorystyczne itp. Działalność ta może przejawiać się w aktach indywidualnych i zorganizowanych.

Należy podkreślić, że w niektórych przypadkach działalność przestępcza wewnątrz obiektu i ta występująca z zewnątrz obiektu będą ze sobą powiązane. Na przykład grupa przestępcza działająca z zewnątrz obiektu posiada informatora lub wspólników wewnątrz obiektu, przestępcy działający wewnątrz obiektów, są wspierani w swej działalności przez osoby działające na zewnątrz.

Do obiektów chronionych oprócz zakładów przemysłowych, banków, rezydencji należą często: supermarkety, ciągi handlowe, targowiska, miejsca odbywania się imprez masowych, dyskoteki, restauracje itp. Należy podkreślić, że zakres zadań i obowiązków pracowników ochrony w tym zakresie nie odbiega od ogólnych kanonów sztuki ochroniarskiej, jednakże każdy ochraniany obiekt posiada swoistą specyfikę, a niektóre działania określone są ściśle przepisami np. ochrona imprez masowych. Każdy obiekt chroniony powinien posiadać plan ochrony, który stanowi kanon zachowań, obowiązków i odpowiedzialności pracownika ochrony zatrudnionego w danym obiekcie.

1

1

---