Ekonomika turystyki w systemie nauk ekonomicznych.Podstawowa terminologia turystyczna

1 Ekonomia jest nauką zajmującą się badaniem zachowania podmiotów gospodarczych w dziedzinie wykorzystania ograniczonych środków zaspokajania potrzeb ludzkich, które mogą być w różnoraki sposób stosowane w sferze produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji.

2 Makroekonomia jest nauka o gospodarce jako całości.

3 Mikroekonomia jest nauką o gospodarowaniu indywidualnych podmiotów, z uwzględnieniem postulatu maksymalizacji ich jednostkowych korzyści

4 Ekonomika jest nauką szczegółową, poświęcona problemom poszczególnych dziedzin gospodarczych, np. ekonomika przemysłu, rolnictwa oraz stanowiącą przedmiot naszych zainteresowań ekonomika turystyki

5 Ekonomika turystki zajmuje się problematyka potrzeb turystycznych, dobrami i usługami turystycznymi oraz produktem turystycznym.

6 Przedmiotem ekonomiki turystyki jest badanie związków i wzajemnych współzależności, które pojawiają się w procesie produkcji i obrotu materialnymi i niematerialnymi dobrami turystycznymi i akceptacji dla turystów naturalnych wartości rekreacyjno-turystycznych.

7 Przedmioty badań obejmują

a) Popyt i podaż na usługi turystyczne, w tym prawidłowość kształtowania się cen na rynku turystycznym

b) Rola i znaczenie turystyki w gospodarce, w tym związki i zależności turystyki z wytwarzaniem oraz podziałem dochodu narodowego.

c) Rola turystyki w rozwoju regionalnym

8 Turystka to :

a)Ogół stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu
w obcych miejscowościach, o ile nie powstaje z nich trwałe osiedlenie się i o ile nie jest związane z żadną działalnością zarobkowa.” Hunziker W., Krapf K.

b) Ogół działań ludzi, którzy podróżują i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach przez nie więcej niż jeden rok bez przerwy w miejscach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem.” Światowa Organizacja Turystyki

c) Ogół stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu osób podróżujących w celach wypoczynku, w interesach i w innych celach, pozostających poza swoim normalnym środowiskiem nie dłużej niż rok, przy czym główny cel ich wizyty jest inny niż wykonywanie czynności wynagradzanych w odwiedzanym kraju (miejscowości).” Łazarek R.

9 Turysta to osoba wyjeżdżająca z miejsca stałego zamieszkania na pewien ograniczony czas, przy założeniu dobrowolności decyzji wyjazdu i swobody wyboru celu podróży, realizującą w czasie wyjazdu cele rekreacyjne, poznawcze, zdrowotne, rozrywkowe, reprezentujące popyt, którego pokrycie następuje z funduszy pochodzących z innych miejsc.

10 Ruch turystyczny to zjawisko społeczno-ekonomiczne, którego istota polega na podróżach podejmowanych dla realizacji celów rekreacyjnych, poznawczych, zdrowotnych
i rozrywkowych.

11 Odwiedzający osoba, która podróżuje po innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest tylko podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości, oraz nie korzystającą z noclegu

12 Turysta odwiedzający, którzy przebywają w odwiedzanym miejscu co najmniej 24 godziny, i których cele podróży mogą być ujęte w następujące grupy:

a) wykorzystanie czasu wolnego, rozrywka, wakacje, zdrowie, studia, religia lub sport,

b) interesy, sprawy rodzinne, misje, zjazdy itp.

13 Wycieczkowicz odwiedzający, którzy przebywają w danym miejscu krócej niż 24 godziny (łącznie z uczestnikami rejsów morskich)

14 W ekonomii potrzeby rozpatrywane są w aspekcie konsumpcji dóbr lub usług, które można nabyć (zakup, wymiana), otrzymać (świadczenie) lub wykonać samemu (samozaopatrzenie).

15 Potrzeby turystyczne związane są z potrzeba realizacji czasu wolnego. Ze względu na zróżnicowany charakter zjawiska turystyki, potrzeb turystyki nie można jednoznacznie umiejscowić w systemach hierarchii potrzeb.

16 Na potrzeby turystyczne składają się:

a) potrzeby niższego rzędu (np. potrzeby regeneracji sił fizycznych, poprawy stanu zdrowia, poprawy kondycji fizycznej),

b) potrzeby wyższego rzędu (np. potrzeby religijne, zdobywania wiedzy, samorealizacji).

17 Dobra w rozumieniu ekonomicznym maja wymiar materialny. Są to przedmioty pozyskane bezpośrednio ze środowiska naturalnego, które po przetworzeniu w procesie produkcji bądź
z pominięciem przetworzenia służą zaspokojeniu potrzeb ludzkich (dobra konsumpcyjne) lub wykorzystywane są dalej w procesie produkcji (dobra inwestycyjne).

18 Dobra w turystyce dzieli się na:

a) dobra podstawowe (antropogeniczne i naturalne), które są często nazywane walorami turystycznymi

b) dobra komplementarne (warunkujące wykorzystanie dóbr podstawowych), które nazywamy również zagospodarowaniem turystycznym.

19 Usługi w rozumieniu ekonomicznym mają wymiar niematerialny. Usługi to czynności związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb ludzkich, niezwiązane z wytwarzaniem dóbr.

20 Usługi turystyczne to wszelkie czynności, które zaspokajają potrzeby turystów związane z podróż oraz realizacja jej celu na obszarze turystycznym.

21 Usługi turystyczne podzielić można według:

a) ich funkcji na te, które związane są z dostarczaniem dóbr (np. usługi gastronomiczne),

b) oraz te, które związane są z bezpośrednim oddziaływaniem na osobę turysty i posiadane przez niego przedmioty (np. usługi informacji turystycznej,usługi ubezpieczeniowe).

22 Produkt obejmuje swym znaczeniem zarówno dobra jak i usługi zdolne do zaspokajania potrzeb ludzkich, a wiec cechy fizyczne dóbr lub usług, ale także cechy użytkowe tych dóbr lub usług oraz oczekiwania konsumentów tychże dóbr lub usług. Produkty można podzielić na: proste (składające się z jednego dobra albo usługi), bądź złożone (składające się z wielu dóbr lub usług).

23 Produkt turystyczny obejmuje całość przebytego przez turystę doświadczenia od chwili rozpoczęcia do zakończenia aktywności turystycznej. Produkt turystyczny może być:

produktem prostym (np. posiłek w restauracji, zwiedzani muzeum), ale przede wszystkim
w ofercie organizatorów turystyki odnajdujemy

produkty złożone, jako że organizatorzy turystyki zajmują się konfekcjonowaniem prostych produktów turystycznych i tworzeniem nowego, złożonego produktu turystycznego.

---