Konflikt w nadleśnictwie Nurzec (RDLP w Białymstoku)
Podmiot konfliktu
Pracownicy nadleśnictwa (grupa leśników)
Kierownictwo nadleśnictwa (nadleśniczy i jego zastępcy)
Przedmiot konfliktu
Brak porozumienia między pracownikami a kierownictwem nadleśnictwa Nurzec
Oskarżenie kierownictwa o stosowanie lobbingu na pracownikach
Po 10 latach milczenia pracownicy nadleśnictwa postanowili przeciwstawić się kierownictwu i skierować do prokuratury doniesienie o mobbingu.
Cała sprawa została opisana również w prasie, gdzie pracownicy przedstawili swoje argumenty z których wynika, że szeregowi pracownicy traktowani są podmiotowo przez nadleśniczego. Na porządku dziennym jest upokarzanie, zastraszanie i poniżanie lidzkiej godności. W ciągu ostatnich 10 lat zostało wyrzuconych lub odeszło 26 pracowników ze Służby Leśnej. Kto jest lepszy i szybciej się zorientuje co się dzieje w tej jednostce, to błyskawicznie odchodzi i ma sukcesy w innych nadleśnictwach. W stylu pracy zastępcy nadleśniczego dominuje przeklinanie, wyzywanie pracowników, wyrzucanie przedkładanych dokumentów do kosza. Wszelkie interwencje u nadleśniczego powodują zmianę pracy. Sam zastępca, który już na stażu nieformalnie kontrolował leśniczych, pełni jednocześnie inżyniera nadzoru niektórych leśnictw. Zasadą jest karanie leśniczych przynajmniej raz w roku po to, aby poprzednia kara nie uległa zatarciu co miało na celu szantażowanie pracowników. Leśniczy reagują w dwojaki sposób: poddają się karze (wpis do akt i obciążenia finansowe) albo próbują na piśmie ustosunkować się do zarzutów i wykazać ich nieprawdziwość. Ci, którzy wybiorą drugi wariant wprawdzie wybronią się przed karą ale muszą się liczyć z szybkim zwolnieniem z pracy.
Nadleśnictwo ingeruje w prywatną sferę życia pracowników zakazując podejmowania dodatkowej pracy, działalności społecznej a także uprawiania sportu.
Fragment pisma wystosowanego przez nadleśniczego do jednego z leśniczych „w przypadku dalszego angażowania się w pracę społeczną zmuszony będę przenieść pana na inne stanowisko pracy”. Odmawia się zgody przewodniczącemu związków na wyjazdy szkoleniowe nawet wówczas, gdy chce wykorzystać na ten cel własny urlop. Jeden z pracowników nie uzyskał urlopu, w czasie którego miał zaliczyć praktyki terenowe co wiązało się z niezdaniem przedmiotu. Innemu pracownikowi nadleśniczy nie zezwolił na podjęcie uzupełniających studiów magisterskich.
Gospodarka leśna prowadzona jest w sposób niewłaściwy i wbrew wszelkim regułom hodowli i ochrony lasu. Polecenia wydawane są przez kierownictwo drogą telefoniczną, która nie pozostawia fizycznego śladu po wydanych zadaniach. Są tez polecenia wydawane na piśmie sprzeczne z racjonalną gospodarką i sztuką leśną. Za błędy wynikające z wykonywania poleceń kierownictwa odpowiadają leśniczowie. Podczas kompleksowych kontroli zewnętrznych, gdy ujawniane są błędy, zawsze odwołuje się kilku leśniczych i wówczas ewentualnymi wypadkami obarcza się byłego leśniczego. Zdarzają się też sytuacje gdzie przed oceną upraw pięcioletnich zaoruje się w części lub w całości uprawę i odnawia ponownie. W efekcie tego uprawa uzyskuje wysoką cenę w pokryciu i jakości. Wybiegi powyższe są bezzasadne, niezgodne ze wskazaniami gospodarczymi i zarazem bardzo kosztowne. Zaoruje się również uprawy mające wysoki stopień udatności, choć w tym przypadku nikt nie jest w stanie określić przyczyn takich działań. Leśniczowie odnoszą wrażenie, że nadleśniczy postanowił udowodnić, iż wszystkie reguły i zasady jakie wypracowano przez lata w nauce i praktyce leśnej są niewłaściwe (np. na suchym terenie pod sadzonki zakłada się rabatowałki). Złą sytuację potęguje wzmożone wydzielanie posuszu. W ciągu ostatnich 4 lat ilość jego wzrosła dziesięciokrotnie.
Leśnicy przedstawili jeszcze wiele argumentów zaznaczając, że głównym motywem podjęcia takich kroków jest troska o dobro nurzeckich lasów.
Stanowisko kierownictwa nadleśnictwa w sprawie rotacji kadry wygląda następująco: „podobnie jak w innych nadleśnictwach i u nas występują jednostkowe przypadki rotacji kadry. Część pracowników odchodzi na emerytury, inni różnych powodów zmieniają miejsce zamieszkania, pracę. Są też tacy, którzy nie wywiązują się z powierzonych im obowiązków służbowych. […] Dla kierownictwa nadleśnictwa nie należy do przyjemności udzielanie kar dyscyplinarnych, odwoływanie ze stanowisk pracowników, lecz nie możemy przymykać oczu na ujawniane podczas kontroli nieprawidłowości”.
Na stawiane nadleśniczemu zarzuty odnośnie złego stanu sanitarnego lasu odpowiada on w następujący sposób: „Od 2003 roku nadleśnictwo systematycznie porządkuje stan sanitarny lasu. Jest to zadanie priorytetowe dla każdego leśniczego. Do czasu jego uporządkowania w lennictwach wstrzymano wykonanie planowych cięć pielęgnacyjnych w drzewostanach. W chwili obecnej stan lasu jest dobry”. Nadleśniczy nie widzi żadnych nieprawidłowości w przeprowadzaniu zabiegów pielęgnacyjnych w młodnikach czy w przygotowaniu gleby. Uważa on także, że kierownictwo nadleśnictwa nie ma żadnego wpływu na wybór leśnictw poddawanych kontroli zewnętrznej. Decyzje o ilości skontrolowanych leśnictw i ich wyborze podaje zawsze kontrolujący. Pracownikom nadleśnictwa, którzy nie posiadają wyższego wykształcenia, umożliwia się jego uzupełnienie poprzez udzielanie urlopów wypoczynkowych, urlopów szkolnych, a także częściowej odpłatności ponoszonych przez pracowników kosztów studiowania. Nadleśnictwo popiera uprawianie sportów przez pracowników nadleśnictwa czego przykładem jest finansowanie wyjazdów pracowników na mistrzostwa w biegach przełajowych i na turniej piłki siatkowej. Kierownictwo nadleśnictwa w latach ubiegłych jak i w bieżącym roku nie stosowało i nie stosuje mobbingu w stosunku do podwładnych. Kontrolowanie i egzekwowanie realizacji przydzielonych pracownikom zadań służbowych nie można nazwać mobbingiem. Stanowisko to popiera zdecydowana większość załogi nadleśnictwa czemu dała wyraz publikując w lokalnej gazecie stanowczy protest.
Przyczyny konfliktu
Niewłaściwe traktowanie pracowników przez władze nadleśnictwa.
Etapy konfliktu
- w 1992 roku ma miejsce skarga 28 pracowników do RDLP Białystok,
- sprawa została zakończona poprzez rozwiązanie umów o pracę z pracownikami,
- skierowanie sprawy do Dyrekcji Generalnej LP
- w październiku 2002 roku prawnicy reprezentujący pracowników kierują sprawę do Prokuratury Rejonowej w Bielsku Podlaskim,
- w „Głosie Siemiatycz” ukazuje się informacja o skierowanym do prokuratury doniesieniu o lobbingu,
- w 2004 roku w „Lesie Polskim” zostaje opublikowany artykuł przedstawiający istotę konfliktu zarówno z punktu widzenia pracowników, jak i kierownictwa,
- zostaje zawarte porozumienie pomiędzy nadleśniczym a przedstawicielami ZZ „Budowlani” i ZZLP , jednym z punktów porozumienia było rozwiązanie problemów osobowych w następujący sposób:
• zastępcę nadleśniczego przeniesiono na stanowisko leśniczego,
• przywrócono do pracy jednego leśniczego a dwóm innym dyrektor RDLP w Białymstoku zobowiązał się udzielić pomocy w zatrudnieniu na takich samych stanowiskach ale w innych nadleśnictwach, do nadleśnictwa ma też trafić inny zastępca, -- do nadleśnictwa zostaje przyjęty nowy zastępca
- na przełomie 2005/2006 roku zastępca zgłasza dyrektorowi RDLP w Białymstoku o mobbingu, który jest nadal stosowany na pracownikach nadleśnictwa Nurzec
- spisanie uzgodnienia między nadleśniczym a zastępcą
mimo, że dyrektor RDLP w Białymstoku twierdzi iż łagodzi i rozstrzyga ten spór większość zainteresowanych twierdzi iż nie jest on zażegnany.
Wniosek:
Do rozwiązania konfliktu powinno się powołać niezależną komisję podległą bezpośrednio GDLP, która zbadałaby cała zaistniałą sytuację w nadleśnictwie i znalazła rozwiązanie.
Powinna powstać odrębna niezależna komisja, która zajmowałaby się badaniem i rozwiązaniem tego problemu.