Chorał gregoriański jest to jednogłosowy śpiew liturgiczny w Kościele rzymskokatolickim. Nazwa pochodzi od imienia papieża Grzegorza Wielkiego, który według tradycji zebrał i usystematyzował melodie chorału. Dokonał tego w latach 590-604. Wszystkie melodie zebrane przez Grzegorza Wielkiego zyskały nazwę Antiphonarius (Antyfonarz). Oryginał antyfonarza zaginął już w średniowieczu - w X wieku. Zachowały się jego ręczne odpisy; najstarsza kopia pochodzi z klasztoru benedyktyńskiego w St. Gallen.

Cantus firmus (głos prowadzący) wielogłosowej muzyki średniowiecza i renesansu często był oparty na melodiach chorału

Cechy chorału gregoriańskiego

• jednogłosowość - śpiew chóru męskiego na jeden głos

• ametryczność - brak określonego metrum i związanych z nimi taktów w utworze

• melizmatyczność - wykonywanie kilku dzwięków na jednej sylabie

• a cappella

• teksty w języku łacińskim

• tonalność oparta na 8 skalach modalnych, kościelnych; ścisła diatonika

---