5. RÓWNOWAGI W ROZTWORACH WODNYCH
5.1. HYDROLIZA SOLI
Hydrolizą nazywa się wzajemne oddziaływanie jonów soli z wodą, w której ta sól jest rozpuszczona. Hydrolizie ulegają sole słabych kwasów i mocnych zasad, dając odczyn alkaliczny, sole mocnych kwasów i słabych zasad, dając odczyn kwaśny oraz sole słabych kwasów i słabych zasad dając odczyn obojętny, słabo kwaśny lub słabo zasadowy. Nie ulegają hydrolizie sole mocnych kwasów i mocnych zasad np. KC1, NaCl, NaNO3, Na2SO4.
Hydroliza soli słabego kwasu i mocnej zasady np. octanu sodu CH3COONa.
Octan sodu ulega w wodzie całkowitej dysocjacji:
CH3COONa CH3OO− + Na+
i powstające jony octanowe reagują z jonami wodorowymi, pochodzącymi z dysocjacji wody w minimalnych ilościach. Tworzy się słaby kwas octowy oraz mocna zasada, powodująca odczyn alkaliczny. Hydrolizę octanu sodu można przedstawić równaniem:
CH3COO− + Na+ + H2O CH3COOH + Na+ + OH-
lub w postaci uproszczonej (pomijając jony Na+)
CH3COO− + H2O CH3COOH + OH-
Hydroliza tego typu związków nosi nazwę hydrolizy anionowej lub zasadowej.
Hydroliza soli mocnego kwasu i słabej zasady np. chlorku amonu NH4Cl.
Chlorek amonu ulega w wodzie całkowitej dysocjacji:
NH4Cl NH4+ + Cl−
i powstające jony amonowe reagują z jonami wodorotlenowymi pochodzącymi z dysocjacji wody. Tworzy się słaba zasada i mocny kwas, powodujący odczyn kwaśny. Hydrolizę chlorku amonu można przedstawić równaniem:
NH4+ + Cl− + H2O NH4OH + H+ + Cl−
lub w postaci uproszczonej (pomijając jony Cl−)
NH4+ + H2O NH4OH + H+
Hydroliza tego typu związków nosi nazwę hydrolizy kationowej lub kwasowej.
Hydroliza soli słabego kwasu i słabej zasady np. octanu amonu CH3COONH4
Octan amonu ulega w wodzie całkowitej dysocjacji:
CH3COONH4 CH3COO− + NH4+
i powstające jony octanowe reagują z jonami wodorowymi, pochodzącymi z dysocjacji wody, tworząc słaby kwas octowy, zaś jony amonowe reagują z jonami wodorotlenowymi tworząc słabą zasadę. Hydrolizę octanu amonu można przedstawić równaniem
CH3COO−- + NH4+ + H2O CH3COOH + NH4OH
Odczyn roztworu jest obojętny, gdyż moc kwasu CH3COOH i zasady NH4OH jest jednakowa. W tego typu solach odczyn roztworu będzie zależał od mocy powstających elektrolitów. Jeżeli kwas jest mocniejszy od zasady, to odczyn roztworu będzie słabo kwaśny, natomiast w przypadku odwrotnym - odczyn słabo zasadowy.
Sole kwasów wieloprotonowych lub zasad wielowodorotlenowych hydrolizują wielostopniowo, np. Na2CO3:
CO32− + H2O HCO3− + OH− I stopień hydrolizy
HCO3− + H2O H2CO3 + OH− II stopień hydrolizy
Miarą procesu hydrolizy jest stopień hydrolizy β, który jest stosunkiem liczby cząsteczek zhydrolizowanych (nh) do liczby cząsteczek soli wprowadzonych do roztworu (n):
oraz stała równowagi reakcji hydrolizy zwana stałą hydrolizy:
Kh= β2c
gdzie: c oznacza stężenie soli ulegającej hydrolizie. Wartość stałej hydrolizy Kh jest stała w stałej temperaturze (analogicznie jak dla procesu dysocjacji).
5.2 WSKAŹNIKI KWASOWO-ZASADOWE
W celu określenia wartości pH badanego roztworu stosuje się metody wizualne i instrumentalne. W metodach wizualnych wykorzystuje się zmianę barwy odpowiedniego wskaźnika, którego zabarwienie jest zależne od odczynu roztworu a w instrumentalnych pomiary metodą potencjometryczną-pehametryczną.
Wskaźniki kwasowo-zasadowe (nazywane także wskaźnikami pH czy indykatorami) są to substancje, które wraz ze zmianą środowiska (z kwasowego na zasadowe lub odwrotnie) zmieniają swoją barwę. Wśród nich dominują substancje organiczne, które są słabymi kwasami lub zasadami organicznymi, a ich jony mają inne zabarwienie niż cząsteczki nie zdysocjowane.
Tabela 1
Najważniejsze wskaźniki kwasowo-zasadowe
Wskaźnik |
Zakres pH zmiany barwy |
Barwa w środowisku |
|
|
|
kwasowym |
zasadowym |
Błękit bromofenolowy |
3,0 - 4,6 |
żółta |
niebieska |
Oranż metylowy |
3,1 - 4,4 |
czerwona |
żółta |
Czerwień metylowa |
4,2 - 6,2 |
czerwona |
żółta |
Błękit brmotymolowy |
6,0 - 7,6 |
żółta |
niebieska |
Fenoloftaleina |
8,1 - 10, 0 |
bezbarwna |
malinowa |
WYKONANIE ĆWICZENIA
1. Hydroliza soli
Za pomocą pehametru zmierzyć wartość wykładnika stężenia jonów wodorowych (pH) roztworów wodnych podanych poniżej soli, a następnie podać dla soli ulegających hydrolizie jonowe równanie reakcji hydrolizy uwzględniając pierwszy etap tego procesu
Roztwór soli |
Stężenie |
pH |
Równanie reakcji hydrolizy |
NaCl |
1,0 mol/dm3 |
|
|
NaHCO3 |
0,1 mol/dm3 |
|
|
CH3COONa |
1,0 mol/dm3 |
|
|
Fe(NO3)3 |
0,001 mol/dm3 |
|
|
Zn(NO3)2 |
0,5 mol/dm3 |
|
|
Na2S |
0,01 mol/dm3 |
|
|
Al2(SO4)3 |
0,001 mol/dm3 |
|
|
Na2CO3 |
0,01 mol/dm3 |
|
|
Na2SO4 |
1,0 mol/dm3 |
|
|
Na2HPO4 |
0,1 mol/dm3 |
|
|
Na2HPO4 |
0,01 mol/dm3 |
|
|
NH4NO3 |
0,1 mol/dm3 |
|
|
2. Stopień i stała hydrolizy
Zmierzyć pH roztworów CH3COONa, Zn(NO3)2, NH4NO3, NaHCO3 o podanych w pkt.1 stężeniach, a następnie w oparciu o uzyskane wartości obliczyć stopień i stałą hydrolizy każdej z badanych soli.
Roztwór soli |
Stężenie |
pH |
Stopień hydrolizy (β) |
Stała hydrolizy (Kh) |
CH3COONa |
1,0 mol/dm3 |
|
|
|
Zn(NO3)2 |
0,5 mol/dm3 |
|
|
|
NH4NO3 |
0,1 mol/dm3 |
|
|
|
NaHCO3 |
0,1 mol/dm3 |
|
|
|
3. Wpływ stężenia soli na stopień hydrolizy
Z roztworu octanu sodu o stężeniu 1,0 mol/dm3 przygotować roztwory o stężeniach: 0,1 mol/dm3 i 0,01 mol/dm3. W tym celu odmierzyć pipetą 10 cm3 roztworu octanu sodu o stężeniu 1,0 , przenieść roztwór do kolby miarowej o objętości 100 cm3 i dopełnić wodą destylowaną do kreski. Zawartość kolby dobrze wymieszać, a następnie z t6ak sporządzonego roztworu pobrać pipetą 10 cm3 i rozcieńczyć dziesięciokrotnie w kolbie miarowej na 100 cm3. Za pomocą pehametru zmierzyć wartość wykładnika jonów wodorowych (pH) dla trzech roztworów. Na podstawie odczytanych wartości pH obliczyć wartość stężenia jonów OH- oraz wartość stopnia hydrolizy (β). Wyniki zestawić w tabeli:
Stężenie roztworu CH3COONa |
pH |
[OH-] |
Stopień hydrolizy |
1.0 mol/dm3 |
|
|
|
0,1 mol/dm3 |
|
|
|
0,01 mol/dm3 |
|
|
|
4. Wskaźniki kwasowo-zasadowe
Za pomocą pehametru dokonać pomiaru pH pięciu wskazanych roztworów, a następnie obliczyć stężenie jonów wodorowych i wodorotlenowych w tych roztworach. Ponadto określić barwę jaką w tych roztworach przyjmują wybrane wskaźniki (indykatory). Wyniki zestawić w tabeli:
Badany roztwór |
pH |
Wskaźnik |
[H+] |
[OH-] |
|||
|
|
Oranż metylowy |
Czerwień metylowa |
Błękit bromoty-molowy |
Fenolof-taleina |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
10