Koszty pracy sprzętu oraz środków transportu technologicznego „S”

Koszty bezpośrednie pracy sprzętu i transportu technologicznego stanowią w robotach ogólnobudowlanych ok. 10-12% całości kosztów. Jednak w przypadku takich robót, jak roboty ziemne, montażowe i niektóre inne, ich udział w kosztach jest znacznie większy.

Ta pozycja kosztów bezpośrednich obejmujących nakłady związane z praca maszyn i sprzętu jest przewidziana nakładami rzeczowymi w katalogach na wykonanie robót budowlano-montażowych. W kosztorysach uwzględnia się prace maszyn i sprzętu budowlanego zgodnie z nakładami w maszynogodzinach przyjętymi w katalogu.

Nakłady na pracę sprzętu i transportu technologicznego nie zawsze są uwzględniane w kosztorysie w pozycji „Koszty pracy sprzętu oraz środków transportu technologicznego”. Zatem, na przykład, nakłady na pracę maszyn i sprzętu, za pomocą których dokonuje się rozkładu materiałów i prefabrykatów przywożonych na skład przyobiektowy (np. żurawie samochodowe przy rozładunku materiałów i elementów prefabrykowanych), nie są uwzględniane w kosztorysach w pozycji „Koszty pracy sprzętu oraz środków transportu technologicznego”. Są bowiem liczone w pozycji „Koszty zakupu materiałów”, tak jak nakłady dotyczące transportu zewnętrznego z rozładunkiem materiałów na składowisku przyobiektowym.

Wartość kosztorysową pracy sprzętu i transportu technologicznego w złotych wylicza się, mnożąc liczbę maszynogodzin pracy danego rodzaju sprzętu (czy transportu technologicznego), koniecznych do wykonania danej roboty lub elementu konstrukcyjnego, przez cenę jednej maszynogodziny pracy tego sprzętu.

Nakłady rzeczowe pracy sprzętu i transportu technologicznego są określone w odpowiednich tablicach katalogów.

W przypadku kosztorysowania robót budowlanych, dla których brak jest potrzebnego nakładu normatywnego w odpowiednim katalogu ustala się nakłady na podstawie analizy indywidualnej.

Przy kalkulacji nakładów pracy maszyn i sprzętu budowlanego należy pamiętać o tym, że nakłady podane w katalogach określają efektywny czas pracy nazywany czasem zatrudnienia, niezbędny do wykonania danych robót. Tymczasem do kalkulacji nakładów rzeczowych nie wystarczą godziny pracy efektywnej, bowiem koszty powstają również wtedy, kiedy sprzęt z wielu przyczyn nie wykonuje pracy użytecznej. Dlatego w nakładach pracy sprzętu trzeba też uwzględniać przestoje sprzętu, które powstają również przy założeniu prawidłowej organizacji robót budowlanych.

Kosztorysowe nakłady pracy sprzętu uwzględniają czas zatrudnienia, a więc godziny pobytu sprzętu na budowie w czasie wykonywania pracy lub w stanie gotowości do pracy.

Czas zatrudnienia sprzętu obejmuje:

1. czas efektywnej pracy sprzętu,

2. przestoje wynikające z konieczności utrzymania zdolności produkcyjnej sprzętu (czas konserwacji, zaopatrzenia w paliwo i smary, drobne remonty itp.),

3. czas przygotowania i zmiany stanowiska roboczego,

4. przestoje wynikające z wykonywanego procesu technologicznego (oczekiwanie na sprzęt współpracujący, przestoje wynikające z rytmu współdziałających maszyn, oczekiwanie na zakończenie procesów chemicznych przed wykonaniem kolejnych operacji roboczych itp.),

5. przestoje w ciągu zmiany roboczej spowodowane warunkami atmosferycznymi lub innymi czynnikami niezależnymi od budowy (przerwy w dostawach prądu itp.).

Do ustalenia nakładów pracy sprzętu w maszynogodzinach niezbędny jest wskaźnik wykorzystania sprzętu, określający w odniesieniu do danych robót stosunek liczby maszynogodzin pracy efektywnej do maszynogodzin zatrudnienia.

Wskaźnik wykorzystania sprzętu jest określany wzorem:

gdzie:

W - wskaźnik wykorzystania sprzętu,

T_e - czas pracy efektywnej,

T_z - czas zatrudnienia.

Przy wyliczaniu czasu pracy sprzętu ilość maszynogodzin jego efektywnej pracy dzielimy przez wskaźnik wykorzystania sprzętu „W”.

Odnośnie do podstawowych maszyn i sprzętu budowlanego, wskaźnik wykorzystania jest podawany w katalogach pracy maszyn w sprzętu budowlanego - w przypadku jego braku należy go ustalić we własnym zakresie.

W nakładach pracy sprzętu powinien być uwzględniony sprzęt, maszyny budowlane lub środki transportu technologicznego, będące środkami trwałymi. Jednak w wydanych katalogach trafiają się przypadki, kiedy zasada ta nie jest dotrzymana. Mimo to przy wyliczeniu składnika kosztów pracy sprzętu i transportu technologicznego należy uwzględniać wszystkie jednostki sprzętowe wymienione imiennie w katalogach.

Do ustalenia wartości kosztorysowej pracy sprzętu i transportu technologicznego w odniesieniu do danej pozycji kosztorysu (poza liczbą jednostek miary danego elementu konstrukcyjnego, którą określa przedmiar robót, oraz liczby maszynogodzin pracy danego sprzętu lub transportu technologicznego, którą określa norma rzeczowa pracy sprzętu i transportu technologicznego podana w odpowiedniej tablicy katalogu) potrzebny jest koszt maszynogodziny pracy sprzętu i transportu technologicznego.

Koszty pracy sprzętu, w układzie kalkulacyjnym, obejmują:

1. koszt amortyzacji,

2. koszty napraw i obsługi technicznej,

3. koszty osobowe obsługi etatowej, koszty paliw, energii i materiałów smarnych,

4. koszty ogólne bazy sprzętowej,

5. zysk.

Do tego dochodzą koszty usług jednorazowych, tj. dostarczenia sprzętu na budowę, transport po zakończeniu robót na budowie, montaż i demontaż, załadowanie i wyładowanie sprzętu na środki transportu (jeżeli jest to sprzęt niesamojezdny).

Cena pracy sprzętu, którą przyjmuje się w kosztorysie, jest sumą ceny najmu oraz kosztów jednorazowych .

patrz - „Kalkulacja pracy i najmu sprzętu budowlanego” - odrębna publikacja POLCEN

Str. 2 Koszty bezpośrednie RMS

(amw) Kosztorysowanie str. 1

Data utworzenia 2006-03-04 02:47 Data ostatniego wydruku 2005-12-17 03:51

---