1. emisja

Emisja - to wprowadzanie do środowiska wytworów działalności człowieka a w szczególności:

• substancji (np. zanieczyszczeń stałych, ciekłych lub gazowych)

• energii (np. hałasu, wibracji, promieniowania)

do powietrza, wody, gleby lub ziemi.

Kwestie emisji reguluje m.in. ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo ochrony środowiska (art. 3 pkt 4 — definicja ustawowa emisji).

2. instalacja

 6)  instalacji - rozumie się przez to:

a)    stacjonarne urządzenie techniczne,

b)    zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu,

c)    budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami,

których eksploatacja może spowodować emisję;

3. BAT

najlepszych dostępnych technikach - rozumie się przez to najbardziej efektywny oraz zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej działalności, wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych, mających na celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie emisji i wpływu na środowisko jako całość, z tym że pojęcie:

  "technika" oznacza zarówno stosowaną technologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, wykonywana, eksploatowana oraz likwidowana,

  "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu rozwoju, który umożliwia ich praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów inwestycyjnych i korzyści dla środowiska, a które to techniki prowadzący daną działalność może uzyskać,

   "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywną technikę w osiąganiu wysokiego ogólnego poziomu ochrony środowiska jako całości;

4. poważne awarie + subst. Niebezpieczna

 poważnej awarii - rozumie się przez to zdarzenie, w szczególności emisję, pożar lub eksplozję, powstałe w trakcie procesu przemysłowego, magazynowania lub transportu, w których występuje jedna lub więcej niebezpiecznych substancji, prowadzące do natychmiastowego powstania zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub środowiska lub powstania takiego zagrożenia z opóźnieniem;

 substancji niebezpiecznej - rozumie się przez to jedną lub więcej substancji albo mieszaniny substancji, które ze względu na swoje właściwości chemiczne, biologiczne lub promieniotwórcze mogą, w razie nieprawidłowego obchodzenia się z nimi, spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi lub środowiska; substancją niebezpieczną może być surowiec, produkt, półprodukt, odpad, a także substancja powstała w wyniku awarii;
5. środowisko

 środowisku - rozumie się przez to ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej, a także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami

6. zrównoważony rozwój

rozumie się przez to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń.
7. warunki udostępniania informacji o środowisku
8. postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowiska- istota regulacji

Organy właściwe do przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko są obowiązane do corocznego przedkładania ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie do końca marca, informacji o prowadzonych postępowaniach w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w tym danych o dokumentacji sporządzanej w ramach tych postępowań, za rok poprzedni.

Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji, kierując się potrzebą monitorowania postępowań w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.

W rozporządzeniu zostaną ustalone:

  1)  zakres informacji o prowadzonych postępowaniach w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, który powinien być przedkładany ministrowi właściwemu do spraw środowiska;

  2)  kryteria oceny jakości dokumentacji sporządzanej w ramach postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.

9. pozwolenie zintegrowane

Pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie, ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej w niej działalności, może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.

Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.

10. instrumenty finansowo prawne(kar,opłat,podatki) istota regulacji

11. instrumenty służące zapobieganiu poważnej awarii

Art. 248. 1. Zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, zwanej dalej "awarią przemysłową", w zależności od rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznej znajdującej się w zakładzie uznaje się za zakład o zwiększonym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o zwiększonym ryzyku", albo za zakład o dużym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o dużym ryzyku".

2. Do zakładu, w którym przewiduje się możliwość wystąpienia substancji niebezpiecznej, lub do zakładu, w którym powstanie tej substancji jest możliwe w trakcie procesu przemysłowego, przepis ust. 1 stosuje się w zależności od przewidywanej ilości substancji niebezpiecznej mogącej znaleźć się w zakładzie.

2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

  1)  komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych;

  2)  transportu materiałów niebezpiecznych i ich czasowego magazynowania poza zakładami;

  3)  poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż, z wyjątkiem ich składowania i magazynowania oraz chemicznych i cieplnych procesów przetwarzania tych kopalin;

  4)  składowania i magazynowania odpadów, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych, stanowiących substancje niebezpieczne określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku lub zakładu o dużym ryzyku.

4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:

  1)  nazwy i ilości substancji niebezpiecznych, decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku;

  2)  oznaczenie numeryczne substancji, o których mowa w pkt 1, pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację;

  3)  kryteria kwalifikowania substancji niewymienionych na podstawie pkt 1, do kategorii:

a)    bardzo toksycznych,

b)    toksycznych,

c)    utleniających,

d)    wybuchowych,

e)    łatwopalnych,

f)    wysoce łatwopalnych,

g)    skrajnie łatwopalnych,

h)    niebezpiecznych w szczególności dla ludzi lub środowiska

oraz ich ilości decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku.

12. program dostosowawczy

Jest wynegocjowanym indywidualnie szczegółowym harmonogramem rzeczowo-finansowym realizacji obowiązków związanych z ochroną środowiska przez prowadzącego instalację.

Celem programu dostosowawczego jest doprowadzenie do najszybszego zrealizowania obowiązujących wymagań ochrony środowiska przez instalacje, które ze względów technologicznych lub ekonomicznych nie mogą osiągnąć tych wymagań w terminach przewidzianych przez przepisy powszechnie obowiązujące, a za utrzymaniem eksploatacji instalacji przemawia interes publiczny.

 O ustalenie programu dostosowawczego może ubiegać się prowadzący istniejącą instalację, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko,

1. park narodowy

Obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1 000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.
Tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu przyrody oraz odtworzenia siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów.
Park narodowy jest państwową jednostką budżetową

Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia, nadaje parkowi narodowemu statut określający jego strukturę organizacyjną.
Nadzór nad parkami narodowymi sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy, otulinę i nieruchomości Skarbu Państwa nieprzechodzące w trwały zarząd parku narodowego. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie, kieruje się rzeczywistym stanem wartości przyrodniczych obszaru. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku narodowego następuje wyłącznie w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych i kulturowych jego obszaru.

2. rezerwat przyrody

Obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

Przedmiotem ochrony może być całość przyrody na terenie rezerwatu lub szczególne jej składniki:

- fauna

- flora

- twory przyrody nieożywionej

Cały rezerwat albo jego części mogą podlegać ochronie ścisłej, ochronie czynnej lub ochronie krajobrazowej. Ochrona ścisła polega na nieingerencji w naturalne procesy, ochrona czynna dopuszcza wykonywanie zabiegów ochronnych (np. usunięcie drzew zacieniających stanowisko cennego gatunku rośliny), a ochrona krajobrazowa polega na prowadzeniu gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej w sposób uwzględniający potrzeby przedmiotu ochrony.

Rezerwat tworzy wojewoda w drodze rozporządzenia. Likwidacja lub zmniejszenie rezerwatu jest możliwa wyłącznie w przypadku bezpowrotnej utraty jego wartości przyrodniczych.

3. park krajobrazowy

Obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe, w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju."

W parku krajobrazowym można kontynuować działalność gospodarczą z pewnymi ograniczeniami, np. nie przewiduje się wznoszenia nowych obiektów budowlanych (z wyjątkiem potrzebnych miejscowej ludności). Park taki ma służyć rekreacji krajoznawczej, to znaczy turystyce niepobytowej, wypoczynkowi, a także edukacji.

Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, szczególne cele ochrony oraz zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego lub jego części wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 17 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku krajobrazowego następuje w drodze rozporządzenia wojewody, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo radami gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz walorów krajobrazowych na obszarach projektowanych do wyłączenia spod ochrony.
4. pomnik przyrody

Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, kryteria uznawania tworów przyrody żywej i nieożywionej za pomniki przyrody

5. stanowisko dokumentacyjne

Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych.
Stanowiskami dokumentacyjnymi mogą być także miejsca występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt.

6. użytek ekologiczny

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.

7. program natura 2000

Programu ochrony przyrody mającego na celu zoptymalizowanie działań na rzecz zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy, poprzez wydzielenie sieci obszarów ochrony na terenie Europy, a przede wszystkim UE. Celem wyznaczania tych obszarów jest ochrona cennych, pod względem przyrodniczym i zagrożonych składników różnorodności biologicznej Europy. Obszary wchodzące w skład sieci są bardzo zróżnicowane. Idea sieci opiera sie na tradycyjnych metodach ochrony (ochrona obszarowa i gatunkowa) i ujednoliceniu działań administracyjno prawnych. Do tej pory w Polsce wydzielone zostały 72 obszary. W myśl Ustawy o ochronie przyrody z 2004 r. są to obszary obejmujące:

- obszary specjalnej ochrony ptaków

- specjalne obszary ochrony siedlisk

Celem powstania było ujednolicenie współdziałania wielu instytucji wspierających ochronę danych obszarów, pokonanie niedostatku wiedzy o krajowych zasobach różnorodności przyrodniczej, mobilizacja znacznych środków finansowych oraz uzyskanie powszechnej społecznej akceptacji obszarów proponowanych do ochrony. Poszczególne kraje członkowskie są odpowiedzialne za zachowanie na obszarach wchodzących w skład sieci NATURA 2000 chronionych walorów w stanie nie pogorszonym, co nie wyklucza jednak ich gospodarczego wykorzystania.

z ustawy o ochronie zwierząt:

1. idea humanitarnego traktowania zwierząt

rozumie się przez to traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę,

Art. 5.

Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania.

2. jakie zwierzęta podlegają ustawie o ochronie zwierząt - a jakie są wyłączone

z ustawy o stanie klęski żywiołowej:

1. klęska żywiołowa - definicja

rozumie się przez to katastrofę naturalną lub awarię

techniczną, których skutki zagrażają życiu lub zdrowiu dużej liczby osób,

mieniu w wielkich rozmiarach albo środowisku na znacznych obszarach, a

pomoc i ochrona mogą być skutecznie podjęte tylko przy zastosowaniu

nadzwyczajnych środków, we współdziałaniu różnych organów i instytucji

oraz specjalistycznych służb i formacji działających pod jednolitym

kierownictwem,

2. kto i w jakim trybie wprowadza stan klęski żywiołowej

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić stan klęski

żywiołowej z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego wojewody.

[Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony na obszarze, na którym wystąpiła

klęska żywiołowa, a także na obszarze, na którym wystąpiły lub mogą wystąpić

skutki tej klęski.

Stan klęski żywiołowej wprowadza się na czas oznaczony, niezbędny dla

zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia, nie dłuższy niż 30

dni].

3. ograniczenia praw człowieka i świadczenia osobiste w stanie kl. Żywiołowej

Ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej stosuje się do osób fizycznych zamieszkałych lub czasowo przebywających na obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej, oraz odpowiednio do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, mających siedzibę lub prowadzących działalność na obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej.

Ograniczenia, o których mowa mogą polegać np. na:

1) zawieszeniu działalności określonych przedsiębiorców,

2) nakazie lub zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju,

3) całkowitej lub częściowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły,

4) obowiązku poddania się badaniom lekarskim, leczeniu, szczepieniom ochronnym

5) obowiązku poddania się kwarantannie,

4. obowiązki redaktorów naczelnych( gazet, radia, telewizji) - w stanie kl. Ż.

Dla zapewnienia łączności na potrzeby działań ratowniczych mogą być wprowadzone ograniczenia w wykonywaniu pocztowych usług o charakterze powszechnym lub usług kurierskich.

Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić ograniczenia, o których mowa w ust. 1, oraz określić zakres tych ograniczeń z uwzględnieniem konieczności zapewnienia warunków pozwalających na sprawne zapobieganie lub zwalczanie skutków klęski żywiołowej przy jednoczesnym zminimalizowaniu uciążliwości wynikłych dla osób i podmiotów korzystających z pocztowych usług o charakterze powszechnym lub usług kurierskich.

Redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i telewizyjnych są obowiązani, na żądanie ministra, wojewodów,

starostów, wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) albo pełnomocników do nieodpłatnego, niezwłocznego publikowania lub zamieszczania komunikatów tych organów związanych z działaniami w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunię

Z ustawy prawo wodne:

1.scharakteryzuj podział kraju na dorzecza i rejony wodne

Ustala się następujące obszary dorzeczy:

•obszar dorzecza Wisły obejmujący, oprócz dorzecza Wisły znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także znajdujące się na tym terytorium dorzecza Dniestru, Dunaju poprzez rzekę Wag, dorzecze Niemna, Słupi, Łupawy, Łeby, Redy oraz rzek wpadających bezpośrednio do Zalewu Wiślanego, a także znajdujące się na tym terytorium dorzecza Świeżej i Pregoły,

•obszar dorzecza Odry obejmujący, oprócz dorzecza Odry znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także znajdujące się na tym terytorium dorzecza Łaby oraz Dunaju przez rzekę Morawę, a także dorzecza Regi, Parsęty, Wieprzy, Ücker i rzek wpadających do Zalewu Szczecińskiego.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przebieg granic obszarów dorzeczy oraz przyporządkuje zbiorniki wód podziemnych do właściwych obszarów dorzeczy.

2. jakie organy są właściwe w sprawach gospodarowania zasobami wód ( administracja niezespolona)

Organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:

1. minister właściwy do spraw gospodarki wodnej,

2. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej - jako centralny organ administracji rządowej, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej,

3. dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej - jako organ administracji rządowej niezespolonej, podlegający Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej,

4. wojewoda,

5. organy jednostek samorządu terytorialnego.

3.scharakteryzuj 3 rodzaje korzystania z wód(powszechne, zwykłe, szczególne)

Powszechne korzystanie z wód służy do zaspokajania potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, bez stosowania specjalnych urządzeń technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania turystyki, sportów wodnych oraz, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, amatorskiego połowu ryb.

Powszechne korzystanie z wód nie obejmuje:

1. wydobywania kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami Zatoki Gdańskiej oraz z wód morza terytorialnego,

2. wycinania roślin z wód lub brzegu,

3. wydobywania kamienia i żwiru z potoków górskich.

Zwykłe korzystanie z wód służy zaspokojeniu potrzeb własnego gospodarstwa domowego oraz gospodarstwa rolnego, Nie stanowi zwykłego korzystania z wód:

1. nawadnianie gruntów lub upraw wodą podziemną za pomocą deszczowni,

2. korzystanie z wody podziemnej, jeżeli urządzenia do poboru wody umożliwiają pobór w ilości większej niż 5 m³ na dobę,

3. korzystanie z wód na potrzeby działalności gospodarczej,

4. wprowadzanie do wód lub do ziemi oczyszczonych ścieków, jeżeli ich ilość jest większa niż 5 m³ na dobę.

Szczególnym korzystaniem z wód jest korzystanie wykraczające poza korzystanie powszechne lub zwykłe, w szczególności:

1. pobór oraz odprowadzanie wód powierzchniowych lub podziemnych,

2. wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,

3. przerzuty wody oraz sztuczne zasilanie wód podziemnych,

4. piętrzenie oraz retencjonowanie śródlądowych wód powierzchniowych,

5. korzystanie z wód do celów energetycznych,

6. korzystanie z wód do celów żeglugi oraz spławu,

7. wydobywanie z wód kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu,

8. rybackie korzystanie ze śródlądowych wód powierzchniowych.

4.pozwolenie wodnoprawne

Pozwolenie wodnoprawne to dokument wydawany przez władze samorządowe (naj-
częściej starostę) zezwalający na szczególne korzystanie z wód i precyzyjnie okreś-
lający zasady tego korzystania. Zasady uzyskiwania i wydawania pozwoleń reguluje ustawa z dn. 18 lipca 2001 Prawo wodne. Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na (artykuł 122):

•szczególne korzystanie z wód;

•wykonanie urządzeń wodnych;

•gromadzenie ścieków.

5.kataster wodny

Kataster wodny jest systemem informacyjnym o gospodarowaniu wodami, składającym się z dwóch działów (Dział I i Dział II). W Dziale I katastru wodnego gromadzi się i aktualizuje dane dotyczące:

1. sieci hydrograficznej oraz hydrologicznych i meteorologicznych posterunków obserwacyjno-pomiarowych,

2. zasobów wód podziemnych, lokalizacji głównych zbiorników wód podziemnych oraz sieci stacjonarnych obserwacji wód,

3. ilości i jakości zasobów wód powierzchniowych oraz podziemnych,

4. wielkości poboru wody powierzchniowej i podziemnej,

5. źródeł i charakterystyki zanieczyszczeń punktowych oraz obszarowych,

6. stanu biologicznego środowiska wodnego oraz terenów zalewowych,

7. obwodów rybackich oraz rybackiej przydatności wód (bonitacji),

8. użytkowania wód wraz z charakterystyką korzystania z wód,

9. pozwoleń wodnoprawnych,

10. urządzeń wodnych,

11. stref i obszarów ochronnych oraz obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, ustanowionych na podstawie ustawy,

12. spółek wodnych.

Organy administracji publicznej, jednostki badawczo-rozwojowe, a także zakłady oraz właściciele urządzeń wodnych obowiązani są do nieodpłatnego przekazywania danych niezbędnych do prowadzenia katastru wodnego. Kataster wodny jest udostępniany do wglądu nieodpłatnie

6.spółka wodna

Spółki wodne oraz związki wałowe są formami organizacyjnymi, które nie działają w celu osiągnięcia zysku, zrzeszają osoby fizyczne lub prawne i mają na celu zaspokajanie wskazanych ustawą potrzeb w dziedzinie gospodarowania wodami.

Spółki wodne mogą być tworzone w szczególności do wykonywania, utrzymywania oraz eksploatacji urządzeń służących do:

•zapewnienia wody dla ludności,

•ochrony wód przed zanieczyszczeniem,

•ochrony przed powodzią,

•melioracji wodnych oraz prowadzenia racjonalnej gospodarki na terenach zmeliorowanych,

•wykorzystywania wody do celów przeciwpożarowych,

•utrzymywania wód.

Spółki wodne mogą korzystać z pomocy państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego, w formie dotacji. Utworzenie spółki wodnej następuje w drodze porozumienia co najmniej 3 osób fizycznych lub prawnych, zawartego w formie pisemnej. Do utworzenia spółki wodnej wymagane jest:

- uchwalenie statutu spółki przez osoby zainteresowane utworzeniem spółki,

- dokonanie wyboru organów spółki.

---