Przesuwanie akcentów z problemów medycznych ludzi na samych ludzi których dotyczą te problemy oraz miejsc,gdzie żyją,pracują,bawią się.Rządzi się od podejścia „od ludzi do problemów”.Koncentacja na ludziach uwzględniła takie czynniki jak:środowiskowe-związane z siedliskiem,gdzie ludzie żyją,pracują,bawią się; osobiste-styl życia,czynniki genetyczne,motywacje. Takie ujęcie określa kierunki działań w promocji zdrowia-dotyczące siedlisk i stylu życia.
Grossman i K.Skala traktują siedlisko jako system społeczny,który zmienia się aby promować zdrowie.
Podejście siedliskowe oznacza,że obiektem interwencji są systemy społeczne,a nie jednostki.
Wg Bonca:Siedliska są organizacjami mającymi specyficzną strukturę,zasoby,funkcje,zasięg,język,kulturę.Siedliska posiadają agendy,których działania mogą być związane ze zdrowiem lub ukierunkowane na zdrowie.W tym podejściu zamiast podejścia paternalistycznego stosuje się podejście uczestniczące.Umożliwia ono ludziom identyfikację z własnym środowiskiem,zachęca do kreatywności.