ROPA NAFTOWA

44. Uzasadnij stwierdzenie: „Ropa naftowa jest surowcem energetycznym i chemicznym”

Surowiec energetyczny:

Paliwa: gaz płynny C₃-C₄,benzyny,paliwa do silników turboodrzutowych, oleje napędowe, oleje opałowe, benzyna do lamp górniczych, nafta oświetleniowa.

Surowiec chemiczny:

oleje smarowe; asfalty ( składniki lakierów i farb, drogowe, przemysłowe, izolacyjne, lepiki asfaltowe, masy asfaltowe); smary plastyczne (do łożysk tocznych, przekładni zębatych, ogólnego przeznaczenia itd.); produkty różnego przeznaczenia ( parafiny, wazeliny, woski i mikrowoski); produkty farmaceutyczne (eter naftowy, benzyna apteczna, parafina ciekła, wazelina kosmetyczna, nafta kosmetyczna); rozpuszczalniki (eter naftowy, pentan techniczny, benzyny do ekstrakcji i inne)

45. Wymień główne skłądniki ropy naftowej.

Węglowodory

- łańcuchowe (parafinowe) rozgałęzione i nierozgałęzione ( gazowe: metan do butanu; ciekłe: pentan do pentadekanu; stałe: od heksadekanu);

- pierścieniowe(naftenowe cykloparafinowe ) - cyklopentan, cykloheksan, nafteny dwu- trój- czteropierścieniowe;

- aromatyczne (szeregu benzenu naftalenu antracenu oraz ich pochodne)

Związki heteroorganiczne łańcuchowe i pierścieniowe:

- związki siarki: merkaptany, siarczki, tiofen i jego pochodne, dwu- i polisiarczki, benzotiofen i jego pochodne;

- związki azotu: pochodne pirydyny, chinoliny, pirolu, indolu, karbazolu;

- związki tlenu: kwasy naftenowe, kwasy tłuszczowe, fenol, krezole, ksylenole, naftowe;

- żywice i asfalteny: wielopierścieniowe związki zawierające tlen azot i siarkę

Związki nieorganiczne: siarkowodór, woda oraz szereg innych, które stanowią źródło popiołu

46. Krótko opisz rozdział ropy naftowej.

47. W jakim celu prowadzi się klasyfikację rop naftowych?

Klasyfikacja ropy pozwala na wstepną ocenę ropy określającą jej możliwość komponowania jej z innymi ropami czy też przeróbki w istniejących schematach rafinerii. Mówi też jaką technologie wykorzystac i co można z takiej ropy otrzymywać - ważny aspekt ekonomiczny.

48. Wymień procesy stosowane do poprawy jakości produktów rozdziału ropy naftowej.

Procesy wtórnej przeróbki ropy naftowej:

-- termiczne:

-visbreaking- lekki kraking termiczny surowców pozostałościowych, w wyniku którego następuje znaczne zmniejszenie lepkości oleju opałowego. Powstają przy tym niewielkie ilości benzyny i oleju napędowego.

-koksowanie- proces otrz. wysokojakościowego koksu naftowego do celów specjalnych (masy anodowe, elektrody)z pozostałości próżniowej.

-piroliza- w celu otrzymywania nienasyconych węglowodorów alifatycznych- etylenu, propylenu, butenu i butadienu. Wykorzystać można do tego różne produkty naftowe, jednak przechodząc od etanu do coraz cięższych zmniejszeniu ulega wydajność podstawowych gazów kosztem wzrostu produktów ciekłych.

--- katalityczne:

-kraking katalityczny - surowcem winny być frakcje nie zawierające zbyt dużych ilości aromatów oraz składników trwale zatruwających katalizator (metale).Optymalnymi surowcami są destylaty (300-500⁰C) z przeróbki zachowawczej. Inne(np. mazut) mogą być stosowane, ale po uprzednim uszlachetnieniu. W wyniku krakingu otrzymujemy produkty lżejsze od surowca i pozostałość o granicach wrzenia surowca. Podstawowym produktem jest benzyna o wysokiej liczbie oktanowej (dzięki alkenom aromatycznym i węglowodorom izoparafinowym). Wyst. także olej napędowy(jednak nie nadaje się jako produkt finalny) i gaz izo- (izobutan, izobuten)- do celów paliwowych i petrochemii.

-Hydrokraking - rozwinięcie krakingu katalitycznego przez wprowadzenie drugiej funkcji katalizatora- uwodornienia. Pierwsza z tych reakcji jest endotermiczna, druga egzotermiczna; sumarycznie HK jest procesem egzotermicznym. Reakcje uwodornienia, odwodornienia oraz usuwanie heteroatomów wymagają katalizatora uwodorniającego, natomiast dla zajścia reakcji krakingu niezbędny jest katalizator posiadający właściwości kwasowe. Dlatego w procesie HK stosuje się katalizatory dwufunkcyjne NiMo-S, NiW-S. zachodzi rozerwanie wiązania C-C i uwodornienie powstających (lżejszych) cząsteczek. Nasycony charakter produktów HK zapobiega wtórnym reakcjom polimeryzacji i kondensacji a tym samym powstawaniu koksu. Jednak realizacja takiego procesu wymaga stosowania wysokich ciśnień wodoru i dlatego procesy przemysłowe są kompromisem pomiędzy koniecznością stosowania wysokich ciśnień (i wynikającymi z tego kosztami) a kosztami wynikającymi z konieczności wymiany zakoksowanego katalizatora. ). Dlatego w procesach HK zawsze mamy do czynienie z powstawaniem (w różnym zakresie) koksu, choć w ograniczonym zakresie.

-procesy katalizy selektywnej. A wśród nich:

reformowanie- Celem tego procesu jest zwiększenie liczby oktanowej substratów. Jest to reakcja katalityczna (platyna, pallad na nośniku). Ten typ katalizatora posiada zarówno centra kwaśne jak i metaliczne. Zachodzą więc dwa typy reakcji: odwodornienie i izomeryzacja. Reforming jest procesem endotermicznym (400-500[^oC]). Stosowany jest ogólnie do produkcji związków aromatycznych na dużą skalę (szczególnie benzyn aromatycznych). Instalacja do reformingu pracuje pod niewielkim ciśnieniem. Frakcje benzyny podgrzewa się i kieruje na kaskadę reaktorów, a następnie na rozdzielacz w celu oddzielenia wodoru. Część tego wodoru zawraca się.

hydrodealkilacja- szczególny przypadek hydrokrakowania. Sposób otrzymywania węglowodorów aromatycznych- benzenu i naftalenu- z frakcji o odpowiednim stężeniu ich pochodnych metylowych i etylowych.

izomeryzacja- prowadzona dla najlżejszej części benzyny (wrzącej do 80⁰C) w celu podwyższenia liczby oktanowej. Opiera się na przemianie n-pentanu i n-heksanu do odpowiednich izomerów.

Polimeryzacja- proces otrz. wysokooktanowych składników benzyn w oparciu o polimeryzację gazowych węglowodorów nienasyconych zawartych w gazach z różnych procesów rafineryjnych.

Alkilacja- wykorz. gazy rafineryjne C₂- C₄, szczególnie o dużym udziale składników o strukturze rozgałęzionej. Ma ona przewagę nad polimeryzacją dzięki lepszemu wykorzystaniu alkenów i otrzymaniu wysokojakościowego, stabilnego produktu.

49. Określić zasadnicze różnice między procesem tzw. „płytkiej” i „głębokiej” przeróbki ropy.

Przeróbka zachowawcza (płytka) - uzyskanie z ropy produktów w proporcjach ilościowych i o składzie weglowodorowym, w jakim występują w ropie w zasadzie bez zmian chemicznych. Brak zmiany pierwotnego składu i ilość odpowiadająca jej składowi pierwotnemu. Podstawowym procesem przeróbki ropy jest destylacja (pierwotna). Celem destylacji ropy jest rozdzielenie tej mieszaniny węglowodorów na frakcje w węższych zakresach temperatur wrzenia

Przeróbka destrukcyjna (głęboka) - poprzez wpływ temperatury i katalizatorów prowadzi do zmian w składzie węglowodorowym (powstawanie olefin, zwiększanie ilości izoparafin, aromatów) oraz zmian w składzie frakcyjnym (powstawanie składników o niższej temperaturze wrzenia). Zmiana pierwotnego składu i zmiana proporcji ilościowych frakcji.

50. Określić zasadnicze produkty w procesie zachowawczej przeróbki ropy naftowej.

gaz C₁ - C₄, benzyna lekka, średnia, ciężka, nafta, olej napędowy, destylat olejowy lekki, średni, ciężki, gudron

51. Scharakteryzuj skład chemiczny ropy naftowej. [klasyfikacja].

- Skład Analiza elementarna:

węgiel 80-88%

wodór 10-14%

siarka 0,01-7,4%

azot 0,02-1,1%

tlen 0,04-1,8%

Węglowodory- podstawowy składnik

węglowodory szeregu parafinowego o łańcuchach nierozgałęzionych (gazowe: metan do butanu, ciekłe: pentan do pentadekanu, stałe: od heksadekanu w zwyż) oraz rozgałęzionych,

węglowodory szeregu naftenowego - cyklopentan, cykloheksan i ich pochodne alkilowe, nafteny i ich pochodne,

węglowodory aromatyczne- szeregu benzenu, naftalenu i antracenu oraz ich pochodne alkilowe i cykloalkilowe.

Związki organiczne zawierające heteroatomy- S, N, O:

a) Związki siarki- merkeptany, siarczki, tiofen itd.

Związki azotu- pochodne pirydyny, chinoliny, pirolu itd.

Związki tlenu- kwasy naftenowe, kw. tłuszczowe, fenol, krezole itd.

Żywice i asfalteny- wielopierścieniowe związki zaw. tlen, azot i siarkę. Żywice tworzą się w procesach polikondensacji i polimeryzacji węgl. aromatycznych i wyst. w stanie rozpuszczonym. Ich dalsza kondensacja prowadzi do asfaltenów, a następnie karbenów.

Związki nieorganiczne- siarkowodór, woda

- Klasyfikacja

Klasyfikacja w oparciu o gęstość:

-lekkie o gęstości mniejszej od 828

-średnia o gęstości 828-884

-ciężka o gęstości większej od 884

Chemiczna- oparta na udziale węgla w strukturach

parafinowe

parafinowo- naftenowe

parafinowo- naftenowo- aromatyczne

naftenowo- aromatyczne

Amerykańskiego Biura Górniczego- w oparciu o gęstość dwu frakcji kluczowych

9 klas, zawierające parafinę, bezparafinowe

Technologiczna- dzieli na typy, grupy, podgrupy i rodzaje w oparciu o zawartość siarki w ropie i destylatach paliwowych, wydajność frakcji paliwowych i olejowych, właściwości frakcji olejowych i zawartość parafiny.

52. Wymien procesy stosowane w produkcji paliw ciekłych z ropy naftowej.

53. Opisz schemat frakcjonowanej destylacji ropy naftowej na podstawowe produkty.

Nowoczesne instalacje pracują w sposób ciągły i zazwyczaj są dwustopniowe. Pierwszy stopien - destylacja pod ciśnieniem atmosferyczny ; Drugi stopien - pod ciśnienem zmniejszonym (8 - 9 kPa).

Destylacja rurowo-wieżowa - DRW

Odsolona i odwodniona ropa jest tłoczona przez wymienniki ciepła, w których jest ona ogrzewana ciepłem frekcji odprowadzanych z kolumny atmosferycznej i próżniowej i z temp. ok. 200^oC wprowadzana jest do kolumny wstepnej. Odbywa się w niej tzw. Stabilizacja ropy (oddzielenie gazów i najlżejszej benzyny oraz składników korodujących jak : H₂S , HCl ). Pozostałośc z kolumny wstepnej podgrzewana jest w piecu rurowym pod cisnieniem 2MPa do temp. ok. 350^oC i wprowadzana do kolumny atmoferycznej, gdzie w wyniku odparowania jednokrotnego nastepuje rozdział na fazę parową, której rektyfikacja przebiega w górnej części kolumny i faze ciekłą, z której w dolnej części zostają odpędzone za pomoca pary wodnej lżejsze składniki. Frakcje boczne (benzyna ciężka, nafta, olej napędowy) kierowanesą do odpowiednich przeparowników, uformowanych w jedną kolumnę, w których za pomocą pary wodnej odpędza się z frakcji jej najlżejsze częśc kierując odpowiednio do wyższej sekcji kolumny rektyfikcyjnej. Pozostałość z kolumny atmosferycznej (mazut) ogrzewa się w piecu rurowym do 420^oC i wprowadza do kolumny próżniowej, w której wprowadzając również parę wodną rozdestylowuje się ją na frakcje olejowe (lekką, średnią, ciężką) i pozostałość zwana gudronem. Próżnię w kolumnie i odbieralnikach wytwarza się za pomocą układu: skraplacz barometryczny - iniektory parowe. Kolumna atmosferyczna ma wieksza sprawność niż próżniowa gdyż frakcje olejowe nie wymagają tak dokładnego rozdziału jak frakcje paliwowe.

54. Schemat destylacji pierwotnej ropy naftowej i produkty destylacji.

Wyżej

55. Katalityczne procesy wtórnej przeróbki ropy naftowej. Wymienić i scharakteryzować jeden z nich.

- kraking katalityczny(do zw. LO)- surowcem do krakingu powinny być frakcje niezawierające zbyt dużych ilości aromatów (szybkie zakoksowanie katalizatora) oraz składników stale zatruwających katalizator (metale). Optymalnymi surowcami są destylaty z przeróbki zachowawczej. Inne surowce (mazut, destylaty z przeróbki destrukcyjnej) mogą być również wykorzystywane, jednak po uprzednim uszlachetnieniu (usunięcie metali, zmniejszenie zawartości aromatów). W wyniku krakingu otrzymujemy produkty lżejsze od surowca i pozostałość o granicach wrzenia surowca. W odróżnieniu od krakingu termicznego nie uzyskujemy frakcji 1-0,3% cięższych, ponieważ ich produktem końcowym jest koks, osiadający na katalizatorze i usuwany z niego w procesie regeneracji(wypalania). Podstawowym produktem krakingu katalitycznego jest benzyna o wysokiej liczbie oktanowej spowodowanej przez związki nienasycone( alkeny) aromatyczne i zwiększoną ilość węglowodorów izoparafinowych. Uzyskiwana równocześnie frakcja oleju napędowego może być wykorzystana tylko jako komponent oleju napędowego, a nie jako produkt finalny. Cennym produktem jest również gaz, w którym przeważają składniki C₃-C₄, zwłaszcza o budowie izo(butan, buten)stanowiący poszukiwany składnik zarówno do celów paliwowych, jak i petrochemii;

- hydrokraking - proces stanowiący rozwinięcie krak. kat. poprzez wprowadzenie drugiej funkcji katalizatora- uwodornienia. W efekcie reakcja składa się z: reakcji krakowania węglowodorów i uwodornienia powstałych produktów. Skutkiem tego jest brak reakcji wtórnych prowadzących do powiększenia cząsteczek węglowodorów(nie tworzy się koks a wszystkie produkty mają mniejszą masę cząsteczkową od surowca. Zaletą jest możliwość przeróbki dowolnych produktów pierwotnej i wtórnej przeróbki ropy na dowolne produkty lżejsze od surowca niezawierające w zasadzie węglowodorów nienasyconych(duża stabilność, niska zawartość siarki i azotu). Proces hydrokrakingu dzielimy na: hydrokraking destylatów i pozostałość. Oba procesy różnią się rodzajem katalizatorów, warunkami prowadzenia i schematami. Wynika to z zanieczyszczeń i składu.;

- procesy katalizy selektywnej, a wśród nich:

*reformowanie(do szw. LO - (reforming) - realizowane dla frakcji benzynowych (wrzących w granicach 80- 180) z destylacji pierwotnej ropy l b hydrokrakingu ma na celu, w oparciu o główne reakcje: odwodornienie cykloheksanu i jego pochodnych, dehydrocyklizacji węglowodorów parafinowych, izomeryzacji pochodnych cyklopentanu i następnie odwodornienia Uzyskanie produktu o dużym stężeniu aromatów. Produkt reformowania wykorzystywany jest jako wysokooktanowy składnik benzyn silnikowych oraz jako źródło (ekstrakcja) węglowodorów aromatycznych C₆-C₈.Dodatkową zaletą reformowania jest wodór, stanowiący produkt uboczny procesu, na bazie którego rozwinęły się procesy hydroodsiarczania i hydrorafinacji paliw silnikowych.

*hydrodealkilacja - sposób otrzymywania węglowodorów aromatycznych- benzenu i naftalenu- z frakcji o odpowiednim stężeniu ich pochodnych metylowych i etylowych.

*izomeryzacja (do zw. LO- - prowadzona dla najlżejszej części benzyny w celu podwyższenia liczby oktanowej. Opiera się na przemianie n- heptanu i n- heksanu do odpowiednich izomerów. Może być realizowana dla ich mieszaniny lub odpowiednich węższych frakcji. W przypadku zapotrzebowania na izobutan może być również prowadzona dla frakcji butanowej.

*polimeryzacja (do zw. LO) - proces otrzymywania wysokooktanowych składników benzyn w oparciu o polimeryzację gazowych węglowodorów nienasyconych C_2-C₄ zawartych w gazach z różnych procesów rafineryjnych. Realizowana może być celem uzyskania określonych węglowodorów lub mieszaniny o granicach wrzenia benzyny noszącej nazwę benzyny polimeryzacyjnej. Produkt o małej stabilności wykorzystywany jako komponent benzyny.

*alkilacja(do zw. LO)- - proces wykorzystujący węglowodorowe gazy rafineryjne C_2-C₄, szczególnie o dużym udziale składników o strukturze rozgałęzionej. Proces prowadzony nieselektywnie dla mieszaniny gazów celem otrzymania benzyny alkilatowej o wysokiej liczbie oktanowej. Ma ona przewagę nad polimeryzacją (lepsze wykorzystanie alkenów i otrzymywanie wysokojakościowego, stabilnego produktu).

56. Określ zalety ropy naftowej jako surowca energetycznego i chemicznego.

57. Wymień procesy, które wykorzystuje się w przeróbce ropy naftowej.

Tak jak pytanie 48.

58 . Wymień główne kierunki destruktywnej przeróbki ropy.

--- termiczne: visbreaking, koksowanie, piroliza

--- katalityczne: kraking katalityczny, hydrokraking, procesy katalizy selektywnej, reformowanie, hydrodealkilacja, izomeryzacja, polimeryzacja, alkilowanie

60. Przygotowanie ropy do przeróbki.

Wydobyta z odwiertów ropa zawiera wiele zanieczyszczeń, które wpływają ujemnie na transport, przeróbkę ropy oraz na jakość produktów.

Zanieczyszczenia to:

A) rozpuszczone gazowe węglowodory C₁-C₄ występujące w ilościach proporcjonalnych do ciśnienia, pod którym ropa jest wydobywana. Usuwamy je ze względów bezpieczeństwa i strat podczas transportu i przechowywania i magazynowania. Tworzą one „korki gazowe” podczas przesyłania ropy rurociągami oraz powodują zaburzenia w przepływie cieczy, zakłócenia procesu destylacji ropy (wzrost ciśnienia, podwyższenie szybkości przepływu par przez piec i kolumnę rektyfikacyjną, obniżenia efektu rektyfikacji)

B) zanieczyszczenia mechaniczne- zawieszone w ropie elementy mineralne złoża. Powodują utrudnienia w transporcie rurociągami, erozję, odkładanie się osadów w piecach i chłodnicach, przechodzenia podczas destylacji do produktów powodujące wzrost zawartości popiołu.

C) woda wraz z rozpuszczonymi w niej solami. Obecność wody powoduje straty ciepła, pogarszanie efektów rektyfikacji. Sole ulegają hydrolizie, powodują korozję, zwiększają zawartość popiołu, przez osadzanie w wymiennikach ciepła obniżają efektywność rektyfikacji

- Usuwanie zanieczyszczeń odbywa się najczęściej dwuetapowo:

A)pierwszy etap - na terenie wydobycia rop(części stałe, gaz, główna część wody).

Najprostsze jest usunięcie z ropy substancji mineralnych, które oddziela się metodą sedymentacji w odstojnikach lub przez filtrację, np. przez złożę piasku. Wodę oddziela się w dehydratorach metodą odstawania w temp 60˚ (dla zmniejszenia lepkości ropy).Po odstaniu powinna się zmniejszyć zawartość wody do 0,5-1,5% a jednocześnie zawartość soli do 50 mg/ dm³.-Oddzielanie gazu od ropy nosi nazwę stabilizacji ropy i realizowane jest bezpośrednio po wydobyciu. Ropa przechodzi kolejno przez rozdzielacze gazu od cieczy, w których stopniowo obniżane jest ciśnienie. Po oddzieleniu głównej masy gazu kierowana jest do kolumny stabilizacyjnej, gdzie w podwyższonej temperaturze usuwane są resztki gazu. Uzyskana w ten sposób ropa stabilizowana nie powinna zawierać gazów C₁-C₂, a propan w ilościach śladowych. Butany mogą pozostać ze względu na dobrą ich rozpuszczalność.

B) drugi etap - w rafinerii bezpośrednio przed destylacją ( woda, sole). Ma on za zadanie obniżenie zawartości wody do 0,1-0,3% a soli 5 mg/dm³. Do rozbijania emulsji typu: woda w ropie stosuje się metody:

Mechaniczne(filtrowanie, wirowanie)

Chemiczne (dodawanie deemulgatorów)

Termiczne (podgrzewanie, przemywanie gorącą wodą)

Elektryczne (działanie pola elektrycznego).

W celu zwiększenia efektywności odwadniania i odsalania ropy stosuje się łącznie wszystkie metody rozbijania poddając działaniu wysokiego napięcia ropę uprzednio podgrzaną i zmieszaną z deemulgatorem. Przebieg procesu: ropę miesza się z deemulgatorem podgrzewa do temperatury 120 i dodaje do ropy podgrzaną zmiękczoną wodę dla ułatwienia wymywania soli. Taką mieszaninę wprowadza się od dołu do przestrzeni międzyelektrodowej elektrodehydratora. Między elektrodami utrzymywane jest napięcie zmienne 30 kV. W wytworzonym polu elektrycznym następuje rozbicie emulsji i oddzielenie odsolonej ropy i wodnego roztworu soli. W przypadku niedostatecznego odsolenia powtarza się operację

Uszlachetnianie produktów naftowych.

Produkty uzyskane z rozdziału ropy zawierają niepożądane substancje obniżające ich jakość. Składniki te usuwa się poprzez procesy rafinacyjne metodami chemicznymi i fizycznymi.

Zanieczyszczenia:

związki kwaśne - kwasy naftenowe, siarkowodór, merkaptany

związki siarki obojętne - siarczki tiofeny (niekorzystny wpływ na środowisko w przypadku ich spalania)

węglowodory aromatyczne o dużym udziale węgla w strukturach aromatycznych

węglowodory n- parafinowe

żywice-obniżają stabilność produktów

asfalteny-podwyższające zdolność produktów do koksowania

węglowodory nienasycone - dieny.

Metody chemiczne:

rafinacja ługiem - usunięcie frakcji paliwowych związków o właściwościach kwaśnych. Stosując ług (5-10-cio %) można łatwo usunąć siarkowodór w postaci siarczku sodu oraz tlenowe związki w postaci odpowiednich soli sodowych. Merkaptany (słabo rozpuszczalne w ługu)usuwamy poprzez dwa stadia: rafinacja ze wzmacniaczami (solutizery) i „słodzenie”. Stosujemy tu ług 30 % z dodatkiem wzmacniacza( metanol, sole sodowe kw. tłuszczowych, fenolany i inne) usunięcie 95-cio %; pozostałą część poddajemy procesowi „słodzenia”- merkaptany przechodzą w obojętne dwusiarczki.

Rafinacja kwasem siarkowym - do otrzymywania produktów dla przemysłu farmaceutycznego i spożywczego( wazeliny, parafiny ciekłe).Pod działaniem kwasu usuwane są związki siarki, tlenu, azotu, węglowodory aromatyczne i nienasycone, żywice i asfalteny. Substancje częściowo rozpuszczają się w kwasie, a częściowo ulegają reakcjom utleniania, sulfonowania, oligomeryzacji, estryfikacji, kondensacji, których produkty są również usuwane kwasem.

Metody fizyczne:

Rafinacja rozpuszczalnikami selektywnymi- do usuwania z produktów węglowodorów aromatycznych celem poprawy liczby cetanowej w olejach napędowych i poprawy wskaźnika lepkości w olejach smarowych. Wydzielone aromaty nie stanowią odpadu i mogą być stosowane jako składnik surowca do produkcji sadzy, oleju opalowego czy do regulacji właściwości asfaltów.

Odparafinowanie - wydzielenie z surowców węglowodorów n- parafinowych, metodami: adsorpcji przy użyciu sit cząsteczkowych, krystalizacja z mocznikiem, krystalizacja przez obniżenie temperatury.

Rafinacja adsorpcyjna - zwana rafinacją wykańczającą lub odbarwiającą. Ma na celu poprawę barwy produktu przez usunięcie resztek substancji barwnych nieusuniętych w innych procesach.

Eliminacja zanieczyszczeń.

Hydrorafinacja- obejmuje grupę procesów, w których pod wpływem katalizatorów i wodoru następują procesy przemiany:

- związków S, N i O w H₂S, NH_3, H₂O i odpowiednie węglowodory nasycone,

- węglowodorów aromatycznych w nafteny,

- węglowodorów nienasyconych w nasycone,

- węglowodorów n- parafinowych w ich izomery

Proces hydrorafinacji mogą być realizowane jako:

Hydroodsiarczanie (dla dowolnych surowców);

Hydrorafinacja głęboka,;

Hydrorafinacja wykańczająca,

Hydroizomeryzacja