PODSTAWY OPIEKI POŁOŻNICZEJ LEKI PRRZECIWKRWOTOCZNE

Metody techniki oceny wybranych parametrów:

• wzroku

• słuchu

• masy ciała

• długości ciała

OCENA NARZĄDU WZROKU

• badanie ostrości wzroku

• badanie widzenia barwnego

• badanie położenia i ustawienia gałek ocznych

BADANIE OSTROŚCI WZROKU

• Odczytywanie różnej wielkości liter z określonej odległości

• Do badania ostrości wzroku służą tabice Snelllena do dali i do bliży

• Są one tak skonstruowane, że na białym matowym tle znajdują się czarne, matowe znaki )(opyotypy) - litery, cyfry, pierścienie , obrazki, które stopniowo zmniejszają się ku dołowi. Znaki te mają określona grubości i oddzielone są jednakowej wielkości odstępami. Przy każdym szeregu znaków jednakowej wielkości zaznaczone jest odległość w metrach z jakiej zdrowe oko powinno widzieć cały znak. Jeśli badany odczyta najniższy rząd z odległości 5m to ostrość wzroku wyniesie 5/5 (pełna ostrość wzroku)

• Prawidłową ostrość wzroku zapisuje się:

• ostrość wzroku oka prawego: 1,0

• ostrość wzroku oka lewego: 1,0

BADANIE WIDZENIA BARWNEGO

• Zaburzenia widzenia barwnego stwierdza się za pomocą tablic pseudoizochromatycznych, w których liczba, litera lub znak utworzone są z elementów barwnych. Nieodczytanie tej tablicy potwierdza przez badanego istnienia daltonizmu (upośledzenie jednej barwy lub wielu barw)

BADANIE POŁOŻENIA I USTAWIENIA GAŁEK OCZNYCH

• Położenie i ustawienie gałek ocznych sprawdza się oglądaniem w czasie patrzenia w dal oraz badaniem ruchomości i koordynacji ruchu gałek.

OCENA NARZĄDU SŁUCHU

• Dzięki słuchowi odbieramy 20% informacji z otaczającego nas świata

• Badania podstawowe słuchu wykonuje się za pomocą mowy i szeptu podawanych z różnej odległości do każdego ucha oddzielnie, oraz przy użyciu

• Jeżeli badania podstawowe wypadają nieprawidłowo na zalecenie lekarza wykonuje się badanie specjalistyczne np. badanie audiometryczny

OCENA MASY CIAŁA

• Masę ciała ustala się u pacjenta:

• lekkie ubranie

• opróżniony pęcherz moczowy

• każdy pacjent hospitalizowany

• na zlecenie lekarza

PRAWIDŁOWĄ MASĘ CIAŁA MOŻNA OKREŚLIĆ:

Stosuje regułę:

• Wzrost w cm - 100 = prawidłowa masa ciała w kg

• 10% ku górze nadwaga

• 20% w dół niedowaga

• BMI = waga(kg)/ wzrost2 (m)

20-25: optymalna masa ciała

25-30: nadwaga

30-40: otyłość

20 i niżej niedowaga

Dotyczy następujących chorób:

• choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa)

• choroba wieńcowa

• cukrzyca typu II

• nadciśnienie tętnicze

• otyłość brzuszna

• hiperlipidemia

• niewydolność serca

• niewydolność prawej komory serca

• udar mózgowy

• nowotwory

• zaburzenia oddychania

• kamica pęcherzyka żółciowego

• zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

• żylaki kończyn dolnych

• powikłania ciąży - zwiększone ryzyko wad cewy nerwowej, umieralność okołoporodowa, nadciśnienie, toksemii cukrzycy, przedwczesnego porodu i ciecia cesarskiego

• nietolerancja stresu

WHR

• stosunek obwodu talii do obwodu biodra, metoda mierzenia otyłości pomocna przy określaniu miejsca przechowywania zapasów tłuszczowych organizmu

• w zależności od rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie, na który wpływa wiele czynników hormonalnych oraz genetycznych rozróżniamy dwa podstawowe rodzaje otyłości

POMIAR WZROSTU

• Mierzenie pacjentów powinno odbywać się w czasie przyjęcia do szpitala, pomiaru dokonujemy rano ponieważ w ciągu dnia człowiek staje się niższy o 1 cm

POBIERANIE I BADANIE KRWI ŻYLNEJ

• Pamiętaj o stosowaniu środków ostrożności aby zapobiec zakażeniu HIV, HBV, HCV

• Do pobrania krwi żylnej starają się używać bezpiecznych, zamkniętych próżniowo

Podczas pobierania krwi żylnej należy przestrzegać następujących zasad, aby unikać błędów przed laboratoryjnych, które obniżają wiarygodność diagnostyczną:

• miejsce nakłucia żyły powinno być prawidłowo zdezynfekowane

• opaska uciskowa powinna być założona 7-10 cm powyżej miejsca wkłucia nie dłużej jak 1-5 minut

• długi czas ucisku powoduje przemieszczanie się wody i substancji małocząsteczkowych co prowadzi do zagęszczania krwi może fałszywie podwyższać stężenie białka całkowitego albumin hemoglobiny wapnia

• może powodować miejscową hipoksję

• pacjent do większości badań powinien zostać na czczo najlepiej 12-15h po ostatnim posiłku najlepiej przed leczeniem lub po okresowym odstawieniu leków

• pobranie krwi po posiłku podwyższa stężenie krwinek białych glukozy trójglicerydów

• zalecana do pobierania krwi jest pozycja półleżąca lub siedząca pionizacja zwiększa stężenie białek osocza albumin wapnia cholesterolu hematokrytu liczby krwinek czerwonych i białych co jest spowodowane przemieszczeniem się wody z łożyska naczyniowego do przestrzeni śródtkankowej po 1h leżenia stężenie Hb zmniejsza się 7-8% w stosunku do wartości wyjściowej przyjętej za 100%

POBIERANIE KRWI ZA POMOCĄ VENFLONU:

• Dopuszczalne pobranie krwi jest w przypadku kruchych, pękających naczyń u osób starszych, w stanie nagłego hipowolemii uniemożliwiającej wprowadzenie igły do zapadniętego naczynia pod warunkiem dokładnego oczyszczenia venflonu przed pobraniem krwi o badań

• przepłukać venflon 0,9% NaCl a następnie pobrać próbkę krwi w ilości co najmniej 5ml którą należy odrzucić dopiero następna porcja krwi nadaje się do badań

• krwi pobranej z venflonu nie wolno jedynie używać do badania układu krzepnięcia, badania bakteriologicznego (na posiew)

Nie należy pobiera krwi do badań laboratoryjnych z żyły, do której w tym czasie podaje się w leki we wlewie kroplowym

• Krew do większej ilości badań można pobierać po upływie co najmniej 5-10 minut, a najlepiej 30 minut po zakończeniu wlewu dożylnego jest to czas potrzebny na ustalenie się równowagi wodno-elektrolitowej organizmu

• czas ten wydłuża się do kilku najlepiej kilkunastu godziny w przypadku pobierania krwi na poziom cholesterolu, trójglicerydów i pacjentów żywieniowych parenteralnie przy użyciu preparatów tłuszczowych np. Intralipidów

Należy unikać szybkiej aspiracji krwi, nadmiernego podciśnienia przy pobraniu krwi do strzykawki lub nadciśnienie przy wstrzykiwaniu krwi do probówki, gdyż może to powodować hemolizę erytrocytów, wpływać na stężenie elektrolitów, zwłaszcza potasu.

Podczas stosowania wstrzyknięć podskórnych heparyny niskocząsteczkowej zaleca się pobieranie krwi bezpośrednio porze kolejnym podaniem tego leku i ewentualnie po raz drugi po upływu 4-5 godziny od wstrzyknięcia

Krew pobrana powinna być dostarczona do laboratorium w ciągu 30 minut od chwili pobrania

BADANIE I SAMOBADANIE PIERSI

• badanie gruczołu piersiowego

• badanie dołu pachowego

• punkcja cienkoigłowa

• biopsja gruczołu piersiowego

Rak sutka może być wcześnie wykryty nowoczesnymi metodami (mammografia, USG, BAC, wycięcie chirurgiczne)

Zwykle rozwija się z końcowyc

Najczęściej wg klasyfikacji WHO, obserwuje się:

• raki nienaciekające

• raki naciekające przewodowe

• inne - rak śluzowy, rdzenisaty, brodawkowaty, kanalikowy

• choroba Pageta (rak brodawki)

Czynniki ryzyka wystąpienia raka sutka:

• dwukrotnie częściej narażone są kobiety, których matka lub siostra chorowały na raka piersi

• u kobiet, które uprzednio przebyły operację raka na jednym sutku

• zbyt wczesna miesiączka

• późna menopauza

• ciąża po 28 roku życia

• niepłodność

• nie karmiące piersią

• dieta wysokotłuszczowa

• nadwaga

• spożywanie alkoholu

• stosowanie pigułek antykoncepcyjnych

DOBOWA ZBIÓRKA MOCZU, BILANS PŁYNÓW

Dla zapotrzebowania płynowego, dorosły chory wymaga podaży 1500ml wody plus 20ml na każdy kg masy ciała powyżej 20kg. Zapotrzebowania wzrasta o około 500ml na każdy wzrost ciepłoty ciała o 1 stopień *C

Wydalanie płynów przez płuca: 400ml/24h

skóra: 600ml/24h

stolec: 100ml/24h

Człowiek zdrowy oddaje około 1,5-2 litrów moczu na dobę.

• Wielomocz jest fizjologiczny wskutek przyjęcia nadmiernej ilości płynów lub działania czynników nerwowo psychicznych (np. przeziębienie, strach) patologiczny- wywołany pewnymi lekami, stanami chorobowymi.

Wielomocz niekiedy wynosi 3-5 l/dobę

• Skąpomocz, jako objaw fizjologiczny stanowi reakcję nerek na organicznie dowozu płynów na podwyższenie temperatury otoczenia i wzmożoną utratę wody przez przewód pokarmowy, płuca i skórę

Skąpomocz patologiczny jest pochodzenia nerkowego( zapalenie nerek) oraz pozanerkowego (choroby narząd krążenia, obrzęki, biegunka, wymioty, oparzenia) gdy ilość moczu jest mniejsza niż 400 ml na dobę

• Bezmocz występuje w chwil spadku wytwarzania moczu poniżej około 20ml na godzinę. Rozróżnia się bezmocz przednerkowy (np. utrata krwi) nerkowy (uszkodzenie miąższu nerkowego) i pozanrekowe (zamknięcie odpływu moczu z nerek przez np. kamień.)

Utrzymujący się bezmocz prowadzi do mocznicy tj. samozatrucia organizmu azotowymi produktami przemiany materii. Występują wtedy zaburzenia ze stronu ośrodkowego układu nerwowego, bóle, zawroty głowy, nudności, wymioty, obrzęki, sadek temp, ciała wzmożone ciśnienie krwi w efekcie końcowym śpiączka mocznicowa

• Bateriuria towarzyszysz zapaleniom dróg moczowych, kamicy nerkowej

Znaczenie chorobotwórcze przypisuje się obecność ponad 100000 drobnoustrojów w 1ml moczu.

Może być bezobjawowa. Często przejawia się dolegliwościami bólowym w okolicach lędźwiowych

POBIERANIE PLWOCINY DO BADAŃ

Plwocinę pobiera się do badania przed padaniem pacjentowi antybiotyków lub co najmniej dwa dni po zaprzestaniu

POBIERANIE I BADANIE KAŁU

Badanie kału na krew utajoną

Przez 3 dni pacjent pozostaje na diecie bez mięsa i zielonych jarzyn, nie otrzymuje leków zawierających żelazo, brom, magnez, gdyż wszystkie te składniki dają wynik dodatni (obecność krwi) niezależnie od krwawienia w przewodzie pokarmowym

Po zastosowaniu diety pobiera się kał do badania

WYMAZY Z OCZU, GARDŁA, USZU, NOSA, RAN

3 dni bez antybiotyków

POCZYTAĆ O BADANIU CYTOLOGICZNYM

PODAWANIE LEKÓW DO WORKA SPOJÓWKOWEGO

Podawanie kroplami leku do worka spojówkowego w celu:

• zapobieganie zakażeniu

• wysychaniu

• uszkadzaniu tkanek

• przywrócenie fizjologicznych warunków w części zewnętrznej oka

Zabieg wykonujemy zawsze na zlecenie lekarza

• Poinformowanie pacjenta o istocie, celu i sposobie wykonania zabiegu

• Ułożenie pacjenta w pozycji siedzącej z głową uniesioną ku górze lub w pozycji leżącej

Potrzeby sprzęt:

• zlecony lek

• kroplomierz

• jałowe gaziki

• jałowe rękawiczki

APLIKACJA LEKU DO PRZEWODU SŁUCHOWEGO

Celem wprowadzenia kropli do kanału słuchowego jest: zmniejszenie lub zlikwidowanie procesów chorobotwórczych. Rozmiękczenie zalegającej wydzieliny (woskowiny) jako pomoc w jej wypłukaniu.

Chwytamy krawędź małżowiny i pociągamy lekko ku górze i ku tyłowi, do dołu i do tyłu, lepszy dostęp.

Lek powinien być podgrzany do temp. 37* w celu uchronienia pacjenta przed ewentualnymi zawrotami głowy spowodowanych podrażnieniu błędnika

PODAWANIE LEKÓW PRZEZ UKŁAD, POKARMOWY, ODDECHOWY I MOCZOWY

Przechowywanie leków:

• leki przechowuje się w oryginalnych opakowaniach, zamkniętych szafach, w wydzielonych pomieszczonych bez dostępu dla osób nieupoważnionych

• szczepionki, czopki, przechowujemy w temp. 2-4 *C

SPRAWDŹ 3 RAZY

Układ pokarmowy:

Doodbytniczo podajemy: czopki i roztwory

Roztwory podaje się wykonując: wlewkę, krople przyspieszony wlew, lewatywę

- *pacjent ma wlewaną lewatywę*

- pielegniarka: proszę nie mrugać…

Układ oddechowy:

Leki przez układ oddechowy podaje się drogą inhalacji czyli wziewnie, występują w formie gazu, pary wodnej, aerozolu

We wszystkich stanach w których występuje hipoksja należy podać tlen

• tlenoterapia powinna być prowadzona pod kontrolą badań gazometrycznych, stężenie tlenu w mieszaninie z powietrzem powinno wynosi 28-33%

Prowadząc tlenoterapie pod namiotem tlenowym należy zapewnić pacjentowi właściwe warunki:

• temp. otoczenia: ok .21*C

• przemywanie oczu naparami z ziół np. rumianku

• częste podawanie płynów doustnych

sposób podawania	szybkość podawnia
z butli tlenowej przez cewnik do nosa	2-4 l/min
z butli przez kaniulę donosową	4-5 l/min
z butli przez maskę	2-6 l/min
z butli przez maskę z workiem z częściowym oddechem zwrotnym lub bez oddechu zwrotnego	6-8 l/min
pod namiotem tlenowym	10-12 l/min

Do środków stosowanych najczęściej w inhalacji należą:

• roztwory chlorku sodu (solanki)

• roztwory wodorowęglanowe sodu (soda)

• napary i zawiesiny ziół i olejków (rumiane, olejek sosnowy)

• roztwory leków przeciwzapalnych

Układ moczowy:

• cewnikowanie pęcherza moczowego

• płukanie pęcherza moczowego

Rozmiar cewnika określa się obwód w mm. Stąd średnica wynosi ok 0,32 Ch. Długość dla mężczyzn wynosi 400mm, dla kobiet 180mm

Cewnikowanie jest to sztuczne odprowadzenie moczu z pęcherza za pomocą cewnika. Istnieje wiele typów cewnikowania o różnym kształcie, grubości i przeznaczeniu, Każdy z nich ma inny kształt końcówki wprowadzonej do pęcherza

Najczęściej używane to:

• cewnik Nelatona

• cewnik Tiemanna

• cewnik Melecota

• cewnik Pezzera

• cewnik Foleya'a

Cewnik nadłonowy polega na tym, że przez ścianę brzuch w okolicy nadłonowej wprowadzany jest cewnik przy pomocy zestawu Cystofix

Cewnik założony jest przez otwór w skórze do pęcherza z pominięciem cewki moczowej. Po wygojeniu się miejsca wprowadzenie cewnika można używać cewnika Foleya o odpowiednim rozmiarze. Cewnik nadłonowy lepiej spełnia zadanie gdyż nie przeszkadza w codziennych czynnościach

Cele cewnikowania:

• w przypadku pobrania moczu do badania u chorych nieprzytomnych

• pobranie moczu do badania u kobiety w okresie krwawienia miesiączkowego lub w przypadku upławów

• wstąp do badania diagnostycznego np. cystoskopii

• sprawdzenie czy obecny jest mocz w pęcherzu

• sprawdzenie czy problemem z oddawanie moczu jest przeszkoda w obrębie cewki moczowej np. zwężenie, kamyk

• określenie diurezy godzinowej

• prowadzenie bilansu wodnego - np. po zabiegu operacyjnym

• niemożność oddania moczu przez pacjenta np. po zabiegu operacyjnym, po porodzie

• przy płukaniu pęcherza moczowego środkami leczniczymi w przypadku przewlekłego zapalenia lub krwawienia

• założenie cewnika na stałe w przypadku nietrzymania moczu

• założenia cewnika do ciągłego płukania np. po operacjach pęcherza moczowego, resekcji gruczołu krokowego

• założenie cewnika nadłonowego w celu opróżnienia pęcherza moczowego przez powłokę brzuszną (przetoka nadłonowa)

Płukanie pęcherza moczowego

Zabieg ten wykonowyna jest:

• po operacji pęcherza moczowego, gruczołu krokowego

• zapobiegawczo u pacjentów, którym założono cewnik na stałe

• w przypadku tamponady pęcherza moczowego (krwawienia w pęcherzu moczowym)

• rzadziej w przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego

Do płukania stosuje się:

• antybiotyki zgodnie z antybiogramem (miejscowe działa leku o dużym stężeniu)

• 0,1% roztwór azotanu srebra (zmniejsza obrzęk błony śluzowej pęcherza)

• 1-1,5% roztwór Rivanolum (działa odkażająco)

• 0,9% NaCl (mechanicznie oczyszcza)

• czasami wskazane jest użycie do płukania pęcherza kilkunastu litrów płynów na dobę

Opieka nad pacjentem z założonym cewnikiem na stałe lub stałe płukanie pęcherza:

• utrzymanie drożności cewnika, jako również zapobieganie zakażeniom zranieniom wywołanym przez cewnik poprzez:

• pielęgnacje okolic intymnych w zależności od potrzeby

• codzienne mycie zewnętrznych części cewnika ze szczególnym zwróceniem uwagi na miejsca wyjścia z cewki moczowej

• częste zmiany bielizny

• wymianę zmiany bielizny pościelowej

• wymianę cewnika w zależności od zlecenia lekarskiego i potrzeby (niebezpieczeństwo inkrustacji - osadzenia się kryształków soli na powierzchni cewnika)

• prawidłowe ułożenie i umocowanie cewnika - nie powinno być załamany, uciśnięty czy też zgięty

• podczas manipulacji cewnikiem założonym na stałe koniec cewnika utrzymywać w warunkach aseptycznych

• dokonywanie wnikliwej, dokładnej obserwacji pacjenta: występowanie dolegliwości bólowych, podwyższenie temperatury ciała, zgłaszane skargi, obserwacja moczu

• wykonywanie badań kontrolnych moczu

• prowadzenie bilansu wodnego

• dostarczenie pacjentowi odpowiedniej ilości płynów na dobę najlepiej ok. 2000ml

• w przypadku założenia cewnika nadłonowego należy ponadto zwrócić uwagę na:

• miejsce wkłucia,

• zmianę opatrunku 2-3 razy na dobę,

• prawidłowość umocowania

Aby unikać infekcji i komplikacji wiążących się z nimi należy:

• dbać o higienę cewnika

• pić dużo płynów co najmniej 2-3 litry dziennie, można też pić ziołowe środki moczopędne, co zapobiega inkrustacji cewnika

• stosować sok lub tabletki z żurawiny albo czarnej porzeczki lub witaminę C

• wymieniać cewnik co 2-3 tygodnie

• można też stosować leki odkażające drogi oddechowe

Wymiana cewnika:

• Niedostatecznie często zmieniany cewnik powoduje, że n jego powierzchni odkładają się złogi wapniowo-fosforanowe. Kiedy wymieniamy cewnik złogi odpadają od jego ścian i zostają w pęcherzu moczowym, może to doprowadzić do kamicy pęcherzowej - dość częstego powikłania u osób po urazie rdzenia kręgowego

• Częsta wymiana cewnika zapobiegania również zaczopowaniu jego światła zlepami nabłonków i cząsteczkami ropy

• jest pewna zasada dotycząca wymiana cewników, która mówi, że cewniki lateksowe należy wymieniać po upływie około 10 dni, cewniki powlekane silikonem bądź teflonem co 3 tyg. natomiast cewniki z czystego silikonu po około 4-6 tyg.

• oczywiście każdy objaw zakażenia, zapchania się cewnika czy też wycieku obok cewnika należy uznać jako wskazanie do jego wymiany

• nie zaleca się przepłukiwaniu cewnika, ponieważ wtedy czop zatorowy z cewnika najczęściej zakażony jest wpychany pod ciśnieniem z powrotem do pęcherza, co często prowadzi do powstania zapalenia dróg moczowych

PODAWANIE LEKÓW PRZEZ SKÓRĘ

• zasypek (pudru)

• mazideł

• maści, kremu, past

• roztworów

• płynnego pudru

• kąpieli leczniczych

• zabiegów przeciwzapalnych, które obejmują: stosowanie zimna suchego (worek z lodem, zimne kompresy żelowe), stosowanie zimna wilgotnego (okłady chłodzące, wysychające, okłady lodem, kąpiele chłodzące)

• stosowanie ciepła suchego (termofor, poduszka elektryczna, lampa Sollux, ciepłe kompresy żelowe)

• stosowanie ciepła wilgotnego (okład rozgrzewające pod ceratką, ciepłe kąpie kąpiele całego ciała lub jego części np. nasiadówka, zabiegi z ciepłej parafiny)

• stosowanie środków chemicznych lub drażniących (terpentyna, gorczyca)

• stawianie białek

Leki te działają najczęściej miejscowo, lecz wchłonięte do krwioobiegu mogą działać ogólnie. Przy stosowaniu leków na skórę należy uregulować temp. pokoju w którym przebywa pacjent i uzależnić ją od wilgotności powietrza

ZAPAMIĘTAJ!

Przed każdym zabiegiem należy oczyścić oraz osuszyć ognisko chorobowe i skórę zdrową w najbliższym otoczeniu

Stosowanie zasypek (pudru)

• jest jednym z najprostszych rodzajów opatrunków suchych. Zasypki mogą być obojętne , nie zawierające środków leczniczych lub je zawierające

• Osłaniają skórę przed urazami mechanicznymi, osuszają skórę, wchłaniają pot i łuj

• stosuje się je w stanach zapalnych

• puder stosuje się za pomocą pojemnika - pulwersora lub wacika, pędzelka, kwaczyka, równomiernie rozprowadzające 3-5cm poza granicę zmian chorobowych

• nie bandażuje się; przy zmianach na rękach nakłada się rękawiczki, na stopy skarpetki. Stosuje się także puder tłusty, który lepiej przylega i utrzymuje się dłużej na powierzchnię skóry. W ciągu doby stosuje się 2-3 razy. Najlepszy efekt leczniczy uzyskuje się przy pudrowaniu na noc

MAZIDŁA, MAŚCI, KREMY, PASTY

Mazidła przed użyciem należy kilkakrotnie wstrząsnąć, ażeby powstała emulsja. Są stosowane w celu złagodzenia sanu zapalnego, głównie jednak w zmywaniu i oczyszczaniu niektórych zmian chorobowych przed opatrunkiem

• Maści, kremy i pasty stosuje się przez namoszczenie, wcieranie, opatrunek płatowy i szczelny (okluzyjny).

NAMASZCZANIE

• namaszczanie polega na równomiernym rozsmarowaniu maści bądź kremu na ogniska chorobowe zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów co zapobiega zapaleniu mieszków i świądowi skóry

• należy to wykonywać za pomocą gładkiej powierzchni dłoni i palców lub łopatki, pędzelka, kwaczyka, szpatułek

• do namaszczania dłużej powierzchnie skóry używa się szczeciniastego pędzla o długości szczeciny 3-4 cm, lekko uciskające skórę ruchami wirującymi

• skórę zmienioną chorobowo smaruje się jednolitą cienką warstwą, nakłada gazę i bandażuje

• zwykle namaszczenie wykonuje się dwa razy w ciągu doby

WCIERANIE MAŚCI

• wcieranie maści ma na celu lepsze przenikanie jej w głąb skóry i naskórka

• najlepiej je wykonywać w gumowej rękawiczce lub za pomocą gazy, pędzla albo miękkiej szczoteczki

• rękawiczki stosuje się w przypadku choroby zakaźnej lub gdy lek ma nieprzyjemny i trudny do usunięcia zapach

• wcieramy ruchami półkolistymi

• po wtarciu maści można zasypać pudrem

• 1-2 na dobę

PŁATOWY OPATRUNEK MAŚCIOWY

Płatowy opatrunek maściowy polega na nałożeniu na ognisko chorobowe kilku warstw gazy z nałożoną cienką warstwą równomiernie rozprowadzonej maści. Powierzchnię można pokryć dodatkową warstwą gazy lub waty i umocować bandażem albo przylepcem

OPATRUNEK SZCZELNY

Opatrunek szczelny stosuje się w celu szybszego i głębszego działania leku. Ognisko chorobowe smaruje się właściwą maścią na grubość 1-1,5 mm,

ROZTWORY - płynna postać leku mają zastosowanie w postaci okładów, przymoczek, wycierek. Najczęściej są to: 2-3% wodny roztwór ichtiolu, kwas brony, octan glinu, napar herbaty i rumianku

PŁYNNY PUDER - opatrunek suchy

STOSOWANIE ZIMNA SUCHEGO

• Stosowanie zimna suchego w miejscu przebiegu dużych tętnic np. w pachwinach, pod pachami, na szyi, na brzuchu, powoduje zwężenie powierzchniowych naczyń krwionośnych i tym samym zmniejszony przepływ krwi i tamowanie krwawienia. Obniża temperaturę, zmniejsza aktywność metaboliczną tkanek, hamuje rozwój stanu zapalnego np. narządów w jamie brzusznej, zmniejsza wrażliwość zakończeń nerwowych działając przeciwbólowo np. w bólach głowy

KOMPRESY ŻELOWE

KOMPRES CHŁODZĄCY

KOMPRES WYSYCHAJĄCY

ZAPAMIĘTAJ!

• Przy stosowaniu w leczeniu zimna należy obserwować skórę w kierunku ewentualnych zmian patologicznych, takich jak bladość, zaczerwienienie, marmurkowatość

• Jeśli zmiany te występują, to stosowanie zimna należy przerwać

CIEPŁO SUCHE

• Termofory

• Poduszki elektryczne

• Kompresy żelowe

• Okłady żelowe

• Bańki lekarskie: dzieci: 10 minut, dorośli: 15-20 minut, Chory zostaje około 3 dni w łóżku po bańkach.

BANIEK NIE WOLNO STAWIAĆ:

• na kręgosłupie

• obojczyku

• mostku

• brodawkach piersiowych

• w okolicach koniuszka serca

• żołądka

• nerek

• dużych naczyń krwionośnych

• u kobiet ciężarnych

• u osób z alergicznym

• ropnym lub grzybicznym zapaleniom skóry

• ze wzmożoną kruchością naczyń krwionośnych

• zaburzoną krzepliwością krwi

• niedokrwistością

• długotrwała wyniszczającą chorobą

• niewydolność krążeniowa

• nowotwory

• gruźlica

Ciepła nie wolno stosować w ostrym okresie zapalenia np. wyrostka robaczkowego, gdyż może wywołać jego pęknięcie. Nie można go także stosować przy krwotokach w początkowym okresie urazu, u pacjentów z chorobą nowotworową

26.02.2015

11

---