Laboratorium Podstaw Fizyki
Nr ćwiczenia 52 (Część 1)
Temat ćwiczenia: Wyznaczanie ładunku właściwego elektronu metodą Thomsona (poprzecznego pola magnetycznego)
Wykonawca |
|
Imię i Nazwisko nr indeksu, wydział |
Paweł Klima 179250, Informatyka i Zarządzanie |
Termin zajęć: dzień tygodnia, godzina |
Czwartek , 15:15 - 16:45 |
Data oddania sprawozdania |
17.12.2009 |
Ocena końcowa |
|
Zatwierdzam wyniki pomiarów.
Data i podpis prowadzącego kurs………………………………………………
Adnotacje dotyczące wymaganych poprawek oraz daty otrzymania poprawionego
Opis teoretyczny
Ładunkiem właściwym elektronu nazywamy stosunek wartości bezwzględnej ładunku elektrycznego elektronu do jego masy spoczynkowej i oznaczamy go e/m. Ładunek właściwy elektronu po raz pierwszy został zmierzony w 1897 przez Thomsona.
Pole magnetyczne wytwarzane jest przez dwie cewki Helmholtza ustawione symetrycznie po obu stronach lampy oscyloskopowej. Po włączeniu zasilania lampy i wstępnej regulacji jasności , ostrości i położenia zerowego plamki świetlnej na ekranie , włączono prąd do obwodu cewek i regulując jego natężenie przesunięto plamkę o wartość y. Następnie przesunięcie to skompensowano przez doprowadzenie do płytek odchylających odpowiednio dobranej wartości napięcia U , przy którym plamka powróci w położenie zerowe.
Przebieg ćwiczenia.
Zmontować układ według schematu.
Ustawić pokrętła regulatorów stabilizatorów napięć na położenie zerowe.
Wyregulować jasność i ostrość plamki oraz ustawić plamkę na środku ekranu lampy oscyloskopowej.
Ustawić plamkę na pozycji y=5, y=10, y=15. Przesunięcie sokompensowac. Dla każdego wychylenia odczytać wartość z mierników.
Powtórzyć pomiar dla y=-5, y=-10, y=-15.
Uśrednić poszczególne wyniki I oraz U dla każdego wychylenia plamki. Obliczyć
oraz
.
Wyznaczyć B oraz e/m dla wszystkich wychyleń y.
Tabele pomiarowe.
Tabela 1a.
y |
∆y |
I |
|
|
U |
|
|
B |
∆B |
|
|
[m] |
[A] |
[V] |
[T] |
[C/kg] |
|||||||
-0,015 |
0,005 |
0,0352 |
0,035467 |
0,000133 |
32,9 |
33,266667 |
0,233333 |
0,0002922524 |
0,0000001184 |
-147533050602,386 |
-7834214777,590 |
|
|
0,0356 |
|
|
33,7 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,0356 |
|
|
33,2 |
|
|
|
|
|
|
-0,01 |
|
0,0251 |
0,025467 |
0,000203 |
23,6 |
23,733333 |
0,066667 |
0,0002098504 |
0,0000001801 |
-136095590617,229 |
-6774462201,863 |
|
|
0,0255 |
|
|
23,8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,0258 |
|
|
23,8 |
|
|
|
|
|
|
-0,005 |
|
0,0135 |
0,013600 |
0,000100 |
12,2 |
12,366667 |
0,218581 |
0,0001120667 |
0,0000000888 |
-124329551196,611 |
-8017646275,199 |
|
|
0,0135 |
|
|
12,8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,0138 |
|
|
12,1 |
|
|
|
|
|
|
0 |
|
0,00103 |
0,001037 |
0,000003 |
0,5 |
0,566667 |
0,033333 |
0,0000085423 |
0,0000000030 |
0,000 |
0,000 |
|
|
0,00104 |
|
|
0,6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,00104 |
|
|
0,6 |
|
|
|
|
|
|
0,005 |
|
0,01111 |
0,011620 |
0,000267 |
10,3 |
10,466667 |
0,218581 |
0,0000957511 |
0,0000002368 |
144143699778,781 |
10235219708,161 |
|
|
0,01201 |
|
|
10,9 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,01174 |
|
|
10,2 |
|
|
|
|
|
|
0,01 |
|
0,0235 |
0,023833 |
0,000167 |
23,7 |
23,700000 |
0,173205 |
0,0001963914 |
0,0000001480 |
155170191210,443 |
8374172111,894 |
|
|
0,024 |
|
|
23,4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,024 |
|
|
24 |
|
|
|
|
|
|
0,015 |
|
0,0366 |
0,036533 |
0,000233 |
35,8 |
35,766667 |
0,033333 |
0,0003010419 |
0,0000002072 |
149492928942,189 |
7091306920,688 |
|
|
0,0361 |
|
|
35,8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
0,0369 |
|
|
35,7 |
|
|
|
|
|
|
Tabela 1b.
|
|
|
[C/kg] |
[%] |
|
5835518216,455 |
439196498,013 |
7,526% |
Wzory i obliczenia
Obliczenia dla y=-0,015 m
μ0= 4π*10-7 N/A2
n- 650 ± 2
R- (50 ± 1)mm =(0,05 ± 0,001)m
a-(38 ± 1)mm = (0,038 ± 0,001)m
Obliczenia dla wszystkich y
d=(4 ±0,1)mm = (0,004 ± 0,0001)m
D=(110 ± 1)mm = (0,11 ± 0,001)m
L=(90 ± 1)mm = (0,09 ± 0,001)m
Spis przyrządów.
Urządzenie do pomiaru e/m typu LO-01.
Zasilacz sieciowy typu ZJ-201.
Zasilacz lampy oscyloskopowej typu ZO-501.
Stabilizator napięcia typ 103.
Stabilizator napięcia typ 111.
Miliamperomierz.
Woltomierz.
Lampa oscyloskopowa.
Uwagi i wnioski.
Pomiary oscyloskopowe nie pozwalają na uzyskanie wielkiej dokładności. Przyczyna tego są zbyt duże rozmiary plamki świetlnej w stosunku do mierzonych wychyleń oraz nieostrość jej brzegów.
Pomijając jednak ten problem można zmierzyć za pomocą oscyloskopu zmienne napięcie pomiędzy poszczególnymi zaciskami dzielnika napięcia, a uzyskany wynik określić jako dość dokładne.
1