PRAWO ADMINISTRACYJNE

Temat: Określenie administracji i prawa administracyjnego

1. Pojęcie administracji publicznej i jej cechy

2. Zakres działania administracji publicznej

3. Pojęcie prawa administracyjnego

4. Podział norm prawa administracyjnego

5. Prawo administracyjne a inne gałęzie prawa

Ad.1

Administracja publiczna - bliska łac. Źródłosłowowi, pochodzi od określeń minister, ministrare (pomoc, sługa), administrare (ku pomocy)

3 znaczenia:

• Wydzielone w państwie struktury organizacyjne powołane do realizacji zadań publicznych (ujęcie podmiotowe administracji)

• Specyficzna i określona działalność (ujęcie przedmiotowe)

• Ogół ludzi zatrudnionych w strukturach administracji

Pojęcie administracji publicznej w teorii Jiellinka (koncepcja wielkiej reszty)

Teoria ta wywodziła się od trójpodziału władzy i wskazywała na to czyum administracja nie jest. Administracja w tym znaczeniu to taka działalność państwa, która nie jest działalnością ustawodawczą bądź sądowniczą. Jest to definicja negatywno-przedmiotowa administracji publicznej.

Poglądy pozytywne doszukują się cech charakterystycznych administracji publicznej oraz próbują dokonać opisu tego zjawiska. W polskim prawie administracyjnym nie występuje legalna definicja administracji publicznej. Pojęcie administracji publicznej jest wytworem doktryny, a określenia administracji zazwyczaj dają odpowiedź na pytanie odnoszące się do podmiotu działania, przedmiotu i celu działania lub adresata działania.

Elementy składowe współczesnych definicji występują w zmiennej kolejności i różnych akcentowaniach.

Część teoretyków prawa administracyjnego wskazuje na to, że administracja publiczna jest tak złożonym zjawiskiem, że nie sposób jest go opisać.

Przykładowe definicje administracji publicznej

• (wg prof. Starościaka) działalność różnych organów polegająca na organizowaniu bezpośredniej, praktycznej realizacji zadań państwa w swoistych formach. Swoiste formy to inaczej cechy administracji publicznej.

• (wg prof. Ochendowskiego) wszelka zorganizowana działalność o charakterze trwałym, celowym i planowym. W ujęciu organizacyjnym oznacza ona ogół podmiotów wykonujących określone funkcje z zakresu administracji publicznej. W ujęciu materialnym jest to taka działalność państwa której przedmiotem są sprawy administracji. W ujęciu formalnym jest to cała działalność wykonywana przez podmioty administracji bez wzglądu na jej charakter

• (wg Bocia) przyjęte przez państwo i realizowane przez jego zawisłe organy, a także przez organy samorządu terytorialnego, zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb wynikających ze współżycia w społecznościach.

Cechy administracji publicznej:

• (wg. prof. Starościaka)

• Inicjatorski charakter działania administracji - odróżnia administrację publiczną od działalności wymiaru sprawiedliwości. Administracja publiczna ma obowiązek działania z urzędu w sytuacjach związanych z zaspokajaniem podstawowych potrzeb ludności.

• Względna konkretność sytuacji rozwiązanych przez administrację - odróżnia administrację publiczną od działań ustawodawczych. Celem działania administracji jest stosowanie prawa, co oznacza, że przekształca ona normy generalne
  i abstrakcyjne w normy indywidualne konkretne

• Prowadzenie działalności organizatorskiej - oznacza możliwość działania administracji publicznej za pomocą środków niewładczych (niezabezpieczone przymusem państwowym)

• (wg prof. Ochendowskiego)

• Administracja publiczna jest zjawiskiem społecznym - przedmiotem działań administracji publicznej jest społeczeństwo, jako takie. Administracja publiczna ukierunkowana jest na zaspokajanie potrzeb społeczeństwa zarówno w interesie publicznym i jednostek.

• Administracja cechuje aktywność, inicjatywa i działania ukierunkowane na przyszłość

• Administracja podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych

• (wg Ury)

• Administracja działa w imieniu i na rachunek państwa lub innego od państwa podmiotu władz publicznych

• Administracja działa na podstawie prawa i w granicach prawa

• Administracja ma charakter monopolistyczny

• W ramach struktur administracji działają instytucje i organy, a nie osoby fizyczne.

• Administracja ma charakter władczy

• Administracja działa na zasadzie kierownictwa i podporządkowania

• Administracja opiera się na personelu urzędniczym

• Działa w sposób ciągły i stabilny

• Działa z własnej inicjatywy jak i na wniosek obywatela

• Dodatkowe:

• Działanie w interesie publicznym

• Polityczny charakter administracji

• Brak nastawienia na zysk

• Klientelizm

Ad.2 Zakres działania administracji publicznej

Można określić:

• Poprzez rodzaj zadań jakie administracja wykonuje

Administracja publiczna wykonuje 3 rodzaje zadań:

• Zadania reglamentacyjno-porządkowe, tj. działania związane ze sferą zakazów lub nakazów określonego zachowania albo też wydzielaniem określonych dóbr publicznych

• Zadania w sferze gospodarczej - działania administracji publicznej sprowadzają się do funkcjonowania ewidencji albo wydawania pozwoleń lub koncesji na dany rodzaj działalności gospodarczej.

• Zadania wobec ludności

• Pomoc społeczna

• Ochrona zdrowia

• Infrastruktura

• Kultura, kultura fizyczna

• Ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego

• Przez sfery aktywności administracji

• Zarządzanie gospodarką narodową

• Działalność opiekuńcza państwa

• Działalność usługowa administracji -infrastruktura

• Działalność reglamentacyjna

• Organizowanie społeczeństwa do wspólnego zarządzania (referendum, wybory samorządowe, możliwość wstępu na posiedzenia, dostęp do informacji publicznej)

• Przez funkcje administracji

• Administracja władcza - tj. taka administracja, której działania są zabezpieczone przymusem państwowym

• Administracja świadcząca - działa w sposób usługowy, nie jest zabezpieczona przymusem państwowym, jest związana z systemem ulg, zwolnień, dotacji itp.

• Przez zakres przedmiotowy

• Administracja budownictwa

• Administracja ochrony zdrowia

• Administracja spraw socjalnych

• Administracja bezpieczeństwa porządku publicznego

• Administracja ochrony środowiska

• Administracja rolnictwa

• Administracja oświaty

• Przez zakres podmiotowy

• Administracja rządowa

• Administracja samorządowa

• Administracja prywatna

Ad.3

Prawo administracyjne

• sensu largo - wszelkie normy odnoszące się do ustroju organizacji lub administracji bez względu na to czy mają one charakter normatywny prawa publicznego czy prywatnego

• Sensu stricte - normy publiczno-prywatne dostosowane specjalnie do potrzeb i wymagań administracji czy administrowania.

Prawo administracyjne - to gałąź prawa regulująca proces administrowania

Prawo administracyjne to gałąź prawa odnosząca się do administracji publicznej jak również zachowań osób fizycznych i innych podmiotów wobec tej administracji.

Ad.4

Podział norm prawa administracyjnego

Ze względu na charakter norm tego prawa, prawo administracyjne dzieli się na:

• Prawo ustrojowe - reguluje ono organizację, zasady działania administracji, zadania administracji, obsadę stanowisk w administracji, budowę wewnętrznej struktury administracji.

• Normy proceduralne - regulują one tryb działania organów administracji publicznej w zakresie stosowanych przez te organy prawnych form działania. Podstawowym aktem związanym z normami proceduralnymi jest kodeks postępowania administracyjnego czy egzekucja administracyjna.

• Normy materialne - regulują one treść działań administracji publicznej w sferze praw
  i obowiązków, podmiotów wobec administracji publicznej.

Temat: Stosunek administracyjno prawny, a sytuacja administracyjna 7.12.2010r.

Tezy:

1. Pojęcie i elementy stosunku administracyjno-prawnego.

2. Nawiązanie stosunku administracyjno-prawnego.

3. Rodzaje stosunków administracyjno-prawnych.

4. Pojęcie i rodzaje sytuacji administracjo-prawnych.

5. Sposoby powstania sytuacji administracyjno-prawnych.

Gdy podmiot administracji występuje wobec innego podmiotu (np. obywatela), gdy żąda od niego jakiejś czynności (świadczenia) lub nakłada na niego obowiązek lub na coś mu zezwala to wówczas nawiązuje z tym podmiotem stosunek prawny.

Stosunki między państwem i działającymi w jego imieniu podmiotami administracji publicznej a obywatelami i innymi podmiotami oparte są na normach prawa administracyjnego. Dlatego też stosunki te nazywamy stosunkami administracyjno-prawnymi.

Cechy stosunku administracyjno-prawnego:

• Charakter władczy - jedna ze stron (organ administracyjny) może, w razie konfliktu z pozostałymi uczestnikami stosunku, zastosować środki przymusu.

• Powstaje na podstawie wyraźnie dopuszczających takie rozwiązanie przepisów prawa administracyjnego

• Charakter obowiązkowy - ograniczona swoboda lub całkowity jej brak przy określaniu współuczestników stosunku jak również przy formułowaniu jego treści.

• Rozstrzyganie konfliktów powstałych na tle jego treści następuje w trybie procedury administracyjnej.

Elementy stosunku administracyjno-prawnego

• Przedmiot:

• Leży w sferze prawem określonych zadań administracji publicznej.

• Jest on objęty kompetencją jednego z podmiotów administracji.

• Drugi podmiot, którym mogą być np. osoby fizyczne, czy inne organy administracji musi mieć, co najmniej zdolność organizacyjno prawną, musi być wyodrębniony organizacyjnie i mieć własne interesy chronione przez prawo (posiadać osobowość prawną)

• Podmiot:

• Z jednej strony jest zawsze organ lub inna jednostka wykonująca funkcje administracji (np. zakład) upoważniony do jego nawiązania, z drugiej strony strona, do której kierowany jest nakaz (lub zakaz) albo, która żąda określonego zachowania się organu.

• Obowiązki i uprawnienia (treść stosunku)

• Polegają na działaniu, znoszenie lub zaniechaniu,

• Wynikają bezpośrednio z norm prawa administracyjnego lub są określone w treści indywidualnych rozstrzygnięć administracyjnych i nie mogą być dowolnie interpretowane,

• Wynikają ze stosunków administracyjno-prawnych,

• Mają charakter osobisty,

• Nie mogą być przenoszone na inne osoby,

• Wygasają z chwilą śmierci osoby obowiązanej lub uprawnionej.

Sposoby nawiązania stosunku administracyjnego:

1. Z mocy prawa

• W sytuacji faktycznej, z którą norma prawa wiąże wyraźne skutki prawne, np. obowiązek zgłoszenia się do rejestracji wojskowej.

2. Z mocy indywidualnego aktu administracyjnego, skierowanego do konkretnego podmiotu

• Np. decyzja o przydziale mieszkania

3. Przez zgłoszenie się strony z roszczeniem o określone zachowanie się organu administracyjnego

• Np. zgłoszenie się o odszkodowanie za szkody powstałe przy budowie drogi

4. Przez określone prawem zachowanie się obywatela lub organu administracyjnego

• Np. organ administracji występuje do obywatela o zezwolenie na przejazd przez działkę w związku z inwestycją publiczną.

Rodzaje stosunków administracyjno-prawnych:

1. Stosunki materialne - oparte na przepisach prawa materialnego;

• mogą regulować sferę praw i obowiązków obywatela lub jednostek zrównanych z nim w obrocie prawnym;

• mogą wprost ustalać prawa i obowiązki na podstawie ogólnych przepisów prawa, ale mogą być też określone w aktach administracyjnych.

• Mogą mieć charakter trwały (np. obowiązek szkolny - do ukończenia 18 lat) lub jednorazowego działania (np. kontrola paszportu na granicy)

2. Stosunki procesowe - powstają na tle stosunków materialnych,

• Trwają przez okres postępowania administracyjnego.

• Nawiązywane są z chwilą wszczęcia postępowania i kończą z momentem wydania decyzji ostatecznej.

• Oparte na przepisach procesowych.

3. Stosunki egzekucyjne

• Są następstwem zastosowania środku przymusu zmuszających do podporządkowania się aktom organu administracyjnego,

• Nawiązywane między organem egzekucyjnym a zobowiązanym i wierzycielem,

4. Stosunki nadzoru

• Powstają w związku ze sprawowaniem nadzoru nad organami

• Występują pomiędzy organem sprawującym nadzór a organem nadzorowanym

Sytuacja administracyjno-prawna

Każda sytuacja społeczna, której elementy składowe zostały ukształtowane w sposób pośredni lub bezpośredni prawem ze względu na konkretne zdarzenie faktyczne.

Występuje tylko 1 podmiot, może, choć nie musi być determinowany prawem, jest to sytuacja społeczna

Rodzaje sytuacji administracyjno-prawnej

• ze względu na sposób ukształtowania praw i obowiązków

• realne

• potencjalne

• ze względu na ilośc stos.

• proste,

• złożone

• ze względu na wywołanie skutków prawnych

• otwarte,

• zamknięte

• ze względu na czas trwania syt.

• jednorazowe,

• okresowe,

• trwałe

• ze względu na charakter normy

• syt. Organizacyjno-prawne,

• syt. Materialno-prawne,

• syt. Procesowe

Sposoby powstawania sytuacji admin-praw. :

• z mocy prawa

• gdy w danym stanie faktycznym zaczyna obowiązywać norma prawna, która z tym stanem wiąże określone skutki prawne

• gdy w danym stanie prawa zmienia się sytuacja faktyczna lub prawna albo podejmowana jest dana czynność z którą, norma prawna łączy skutki prawne

• w drodze decyzji administracyjnej

Temat: Źródła prawa administracyjnego

Tezy:

1. Pojęcie i cechy źródeł prawa administracyjnego

2. Rodzaje źródeł prawa administracyjnego

3. Promulgacja źródeł prawa administracyjnego

4. Źródła niezorganizowane

Ad.1

Źródła prawa administracyjnego możemy rozpatrywać, jako:

• źródło poznania, tj. publikatory, w których są publikowane akty prawne

• ogół stosunków politycznych, gospodarczych, społecznych, ustrojowych, które powodują konieczność sformułowania regulacji prawnej lub jej zmianę - źródła w sensie materialnym

• sposób, w który tworzy się, utrzymuje i zmienia prawo

• akt, w którym zawarte są normy prawne - źródła prawa w sensie formalnym

Korzenie źródeł w konstytucji RP - nie definiuje prawa powszechnie obowiązującego ani samego pojęcia prawa

Źródła prawa powszechnie obowiązującego

• Konstytucja

• Ustawy

• Ratyfikowane umowy międzynarodowe

• Rozporządzenia

• Akty prawa miejscowego

Cechy źródeł prawa administracyjnego:

• Wielość i różnorodność form aktów prawnych, którymi posługuje się administracja

• Brak kodyfikacji prawa administracyjnego (nie odnosi się do procedury)

• Pochodzą w znacznej mierze od samej administracji, są to zarazem źródła prawa i przejawy działalności administracji

• Prawo administracyjne nie jest jednolite w sensie wyróżnienia go jako działu prawa. W samym prawie administracyjnym wyodrębnione są gałęzie kompleksowe charakteryzujące się udziałem norm innych norm prawa, np. prawo budowlane, wodne, ochrony środowiska.

• W prawie administracyjnym istnieje prawo miejscowe ustanowione z potrzeby środowiska lokalnego

W systemie źródeł prawa można przyjąć inne prawa przyjmując, jako kryterium sferę działania:

• Źródła prawa powszechnie obowiązującego,

• Akty zawierające normy generalne i abstrakcyjne, które tworzą, zmieniają lub uchylają określone stosunki prawne.

• Źródła prawa wewnętrznego

• Regulują stosunki wewnątrz aparatu administracyjnego i skierowane są do adresatów tworzących ogniwa tego aparatu (członkowie danego organu)

Źródła prawa powszechnie obowiązującego z uwagi na pozycję organu, który stanowi akt prawny możemy podzielić na:

• Akty stanowione przez organy centralne

• Akty prawa miejscowego

KONSTYTUCJA

Akt normatywny najwyższej rangi, ustala ona podstawowe zasady ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego państwa, strukturę i kompetencję naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji oraz zasady i treść stosunków między obywatelami a państwem.

W zakresie administracji konstytucja określa:

• Ustrój organu administracji publicznej oraz innych podmiotów wykonujących zadania
  z zakresu administracji publicznej,

• Podstawowe zasady i formy działania organów administracji publicznej, jej zadania
  i kompetencje,

• Kreuje zasady kontroli administracji publicznej, generalnie określa kompetencje prezydenta RP, Rady Ministrów, prezesa RM, ministrów i wojewodów,

• Przesądza o istnieniu samorządu terytorialnego oraz innych form samorządu,

• Określa status jednostki w państwie jak również określa granice dozwolonej ingerencji
  w sferę wolności i praw człowieka (obywatela)

Postanowienia konstytucji obowiązują bezpośrednio, chyba, że konstytucja stanowi inaczej.

Konstytucja jest najwyższym prawem RP i jej postanowienia mają pierwszeństwo przed innymi postanowieniami aktów prawnych niższej rangi.

USTAWA

Akt normatywny uchwalany przez Sejm i Senat. W hierarchii źródeł prawa zajmuje miejsce bezpośrednio po konstytucji. NIE MOŻE BYĆ SPRZECZNA Z KONSTYTUCJĄ.

W zakresie przedmiotowym ustawa reguluje materie konstytucyjne, rozwija je i konkretyzuje.

Określone zagadnienia z zakresu administracji publicznej mogą być regulowane w oparciu o ustawę, dotyczy to m.in.:

• ograniczeń w korzystaniu z przyznanych praw i wolności,

• zasad organizacji i trybu pracy Rady Ministrów,

• zakresu działania oraz trybu powołania i odwołania wojewodów,

• zakresu działania ministra kierującego działem administracji rządowej,

• nałożenia na gminę obowiązku wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej,

• zasad i trybu przeprowadzania referendum lokalnego,

• zasad zrzeszania się jednostek samorządu terytorialnego do międzynarodowych zrzeszeń społeczności lokalnych,

• zasad i trybu ogłaszania aktów normatywnych,

Ustawy mają zasadnicze znaczenie dla administracji publicznej, gdyż tworzą podstawę działania jak również granice działania tej administracji.

UMOWA

Zawarcie umowy międzynarodowej oznacza ustalenie przez państwa wzajemnych praw
i obowiązków. Umowa międzynarodowa staje się źródłem prawa po jej ratyfikacji i ogłoszeniu. Ratyfikacja oznacza obowiązek przestrzegania przez państwa umowy międzynarodowej, dokonywana jest przez prezydenta RP za zgodą Sejmu wyrażoną w ustawie. Zgoda Sejmu na ratyfikacje umowy wymagana jest w stosunku do umów, które dotyczą:

• pokoju, sojuszy, układów politycznych, wojskowych,

• wolności praw lub obowiązków obywatelskich określonych w konstytucji,

• członkostwa RP w organizacjach międzynarodowych,

• znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym.

• Spraw uregulowanych w konstytucji lub w których konstytucja wymaga ustawy.

Ratyfikowana umowa międzynarodowa stanowy część porządku prawnego i jest stosowana bezpośrednio chyba że jej stosowanie uzależnione jest od ustawy. W sytuacjach szczególnych, gdy zachodzi kolizja normy umowy z ustawą pierwszeństwo ma ratyfikowana umowa międzynarodowa. Podstawowa i szczególna rola w zakresie zasad i trybu zawierania umów międzynarodowych przypada administracji rządowej:

• Ministrowi kierującemu działem administracji rządowej, którego umowa dotyczy,

• Ministrowi spraw zagranicznych

• Radzie Ministrów.

W zatwierdzeniu w formie uchwały RM podlegają umowy, które nie wymagają ratyfikacji.

ROZPORZĄDZENIE Z MOCĄ USTAWY

Instytucja rozporządzenia z mocą ustawy może pojawić się tylko w stanie nadzwyczajnym, jakim jest stan wojenny. Jeżeli w stanie wojennym Sejm nie może się zebrać na posiedzenie prezydent na wniosek Rady Ministrów wydaje rozporządzenie z mocą ustawy. Rozporządzenia te mogą dotyczyć zasad działania organów władzy publicznej, ograniczenia praw i wolności człowieka i obywatela. Rozporządzenie podlega zatwierdzeniu przez Sejm na najbliższym posiedzeniu. Odmowa zatwierdzenia lub jej nieprzedstawienie do zatwierdzenia na najbliższym posiedzeniu powoduje utratę mocy obowiązującej tego aktu.

ROZPORZĄDZENIE

Rozporządzenie jest źródłem prawa i jednocześnie formą działania administracji. Rozporządzenia służą wykonaniu przepisów ustawy. Wydawane są przez organy administracji rządowej. Rolą rozporządzenia jest uzupełnienie regulacji ustawowej. Rozporządzenie wydawane jest na podstawie upoważnienia wyrażonego w ustawie.

Upoważnienie wyrażone w ustawie powinno określać:

• organ właściwy do wydania rozporządzenia,

• zakres spraw przekazanych do uregulowania w rozporządzeniu

• wytyczne dotyczące treści aktów

Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji innemu organowi.

Rozporządzenie musi regulować jedynie materię zawartą w upoważnieniu, nie może wykraczać poza ramy ustawowe.

Organami wydającymi rozporządzenia, jako źródła prawa są:

• Prezydent RP

• Rada Ministrów

• Prezes RM

• Ministrowie

• Przewodniczący określonych w ustawie komitetów

• Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.

AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO

Są źródłem prawa powszechnie obowiązującego na obszarze działania organów, które je ustanowiły. Akty prawa miejscowego stanowią organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej (wojewoda) na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie.

Akty prawa miejscowego zaliczane są do lokalnych źródeł prawa, obowiązują na terenie działania organu, który taki akt wydał.

Akty prawa miejscowego stanowione przez organy administracji rządowej.

Na podstawie ustawy i w granicach upoważnień zawartych w ustawie wojewoda i organy administracji niezespolonej stanowią akty prawa miejscowego na obszarze województwa lub jego części.

Ustawodawca dokonał podziału aktu prawa miejscowego na:

• Akty wykonawcze

• Kompetencje do stanowienia tych aktów w stosunku do ustawy mają: wojewoda
  i organy administracji niezespolonej.

• Akty porządkowe

• Przy wydawaniu tych przepisów muszą być spełnione 2 warunki:

1. Dana materia nie jest uregulowana w ustawach lub przepisach powszechnie obowiązujących (niepowielanie przepisów),

2. Przyczyną ich wydania jest stan potencjalnie zagrażający określonym
   w ustawie dobrom chronionym prawem.

• Mogą przewidywać za naruszenie ich przepisów kary grzywny wymierzane w trybie
  i na zasadach określonych w prawie wykroczeń.

Samorządy terytorialne

GMINA

• Wydaje akty prawa miejscowego na terenie lub części gminy

• Na podstawie ustawy o samorządzie gminy, organy gminy mogą wydać akt prawa miejscowego w zakresie:

• Wewnętrznych ustroju gminy i jednostek pomocniczych

• Organizacji urzędu i instytucji gminnych

• Zasad zarządzania mieniem gminnym

• Zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użytku publicznego

Ponadto ustawy szczególne mogą upoważnić organy gminy do wykonania delegacji ustawowych, np. ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi.

Przepisy wykonawcze

-stanowi Rada Gminy w formie uchwały. Rada Gminy nie może swoich kompetencji delegować. Stanowienie aktów prawa miejscowego jest obowiązkowe/upraw. RG

Przepisy porządkowe:

-akty prawa miejscowego wydawane w drodze uchwały przez RG luz ZG w formie zarządzenia

Zarząd Gminy może wydać rozporządzenie w sytuacji, gdy Rada Gminy nie obraduje lub nie może się zebrać na obrady. Podjęte przez ZG zarządzenie obowiązuje do najbliższej sesji Rady Gminy.

POWIAT

• Może wydawać przepisy wykonawcze i porządkowe.

• Na podstawie i granicach upoważnień ustawowych Rada Powiatu stanowi akty prawa miejscowego, stanowione są one w szczególności w sprawach:

• Wymagających uregulowania w statusie powiatu

• W sprawach powiatu

• Szczególnego trybu zarządzania mieniem powiatu

• Zasad i trybu korzystania z powiatowych obiektów i urządzeń użytku publicznego.

Akty prawa miejscowego stanowi Rada Powiatu w formie uchwały jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Wewnętrzne źródła prawa

Zarządzenie

- akt niebędący źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

• Obowiązuje w obrębie jednostki organizacyjnej podległej organowi, który wydał zarządzenie.

• Zarządzenia wydawane są na podstawie ustawy

• Ustawa określa formy aktu prawnego, organ upoważniony do wydania oraz treść regulacji

• Nie mogą regulować materii ustawowej lub rozporządzenia. W szczególności nie mogą dotyczyć:

• Praw i wolności

• Obowiązków obywateli

Zarządzenia nie mogą wpływać na sytuację prawną osób fizycznych i prawnych niepowiązanych
z podmiotem wydającym zarządzenie stosunkiem podporządkowania. Zarządzenie nie może stanowić podstawy decyzji wobec obywateli i innych podmiotów.

Organami, które mogą wydawać zarządzenia są:

• Prezydent RP

• Prezes RM

• Minister

• Przewodniczący określonych w ustawach komitetów.

Kompetencje do wydawania zarządzeń wynikają z Konstytucji. Poza konstytucyjnymi uregulowaniami prawo do wydawania zarządzeń jako aktów kierownictwa wewnętrznego mają centralne organy administracji państwowej, terenowe organizacje administracji rządowej i zakłady administracyjne.

Uchwały

Są aktami organów kolegialnych, wydawane przez RM, KRRiT. Przedmiotem uchwał mogą być
w szczególności sprawy kierownictwa wewnętrznego, czy też polityki administracyjnej.

Regulaminy i statuty

Organy administracji mogą wydawać regulaminy i statuty, które regulują wewnętrzny ustrój
i funkcjonowanie jednostek organów administracji. Przedmiotem regulacji są w szczególności podziały pracy, zakres czynności, układ zależności organizacji kwestii kontroli wewnętrznej. Szczególną grupę tworzą regulaminy i statuty zakładów administracyjnych. Regulują one ustrój zakładu, a także prawa i obowiązki użytkownika zakładu. Regulacja regulaminowa stanowi konkretyzację konstytucyjnych prawa i wolności i podlega kontroli prawnej z punktu widzenia zgodności z konstytucją i ustawami.

Promulgacja źródeł prawa

Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa z dn. 20 lipca 2000r. Ogłoszenie aktu normatywnego w dzienniku urzędowym jest obowiązkowe! Odrębną ustawą można jednak wyłączyć obowiązek ogłaszania aktów normatywnych i niezawierającego przepisu powszechnie obowiązującego. Akt normatywny ogłasza się niezwłocznie. Akty normatywne zawierające przepisy powszechnie obowiązujące wchodzą w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia, chyba, że akt określił dłuższy termin.

W uzasadnionych przypadkach mogą wejść w życie w terminie krótszym, jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie, a zasady demokratycznego państwa nie stoją temu na przeszkodzie - może wejść wówczas z dniem ogłoszenia.

Przepisy porządkowe wchodzą w życie po upływanie 3 dni od ogłoszenia.

W uzasadnionych przypadkach, jeżeli zwłoka mogłaby spowodować nieodwracalne szkody lub poważne zagrożenie dla życia, zdrowia lub mienia, można zarządzić wejście w życie z dniem ogłoszenia.

Przepisy porządkowe ogłasza się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie lub w środkach masowego przekazu.

Za dzień ogłoszenia przepisów porządkowych uważa się dzień wskazany w obwieszczeniu. Ogłoszenie przepisów porządkowych nie zwalnia z obowiązku ich ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W Dziennikach Urzędowych ogłasza się przede wszystkim:

• Konstytucję

• Ustawę

• Rozporządzenie z mocą ustawy

• Rozporządzenie wydane przez premiera, RM, prezydenta RP, ministrów kierujących działem administracji rządowej, przewodniczący określonych w ustawach komitetów będących członkami RM oraz KRRiT

• Teksty jednolite

• Orzeczenie trybunału konstytucyjnego dotyczące aktu podlegającego ogłoszeniu w Dz.U.

• Uchwały RM uchylające rozporządzenie ministra

Monitor Polski ogłasza:

• Zarządzenie prezydenta RP

• Uchwały RM i zarządzenia prezesa RM wydane na podstawie uchwały

• Teksty jednolite w/w aktów

• Orzeczenia trybunału konstytucyjnego dotyczące aktów normatywnych ogłoszonych
  w Monitorze lub aktów, które nie zostały ogłoszone

Wojewódzki Dz.U. ogłasza:

• Akty prawa miejscowego stanowione przez wojewodę i organy administracji niezespolonej

• Akty prawa miejscowego stanowione przez sejmik wojewódzki, organ powiatu/gminy w tym statuty województwa/powiatu/gminy.

• Statuty związków międzygminnych i związków powiatu

• Akty prezesa RM uchylające akty prawa miejscowego stanowionego przez wojewodę i organy administracji niezespolonej

• Wyniki sądów administracyjnych w sprawach skarg na akty prawa miejscowego

• Porozumienia w sprawie wykonania zadań publicznych

• Uchwały budżetu wojewódzkiego i sprawozdanie z wykonania budżetu

• Obwieszczenia o rozwiązaniach organu samorządu terytorialnego

• Statut wyd. wojewódzkiej

Temat: Prawne formy działania administracji publicznej 24.11.2010r.

Tezy:

1) Pojęcie prawnych form i metod działania administracji publicznej.

2) Klasyfikacja prawnych form działania administracji publicznej.

3) Wybrane metody działania administracji publicznej.

Pojęcie prawnej formy działania administracji publicznej

- określony typ konkretnej czynności wykorzystywany przez organ administracji publicznej do załatwienia sprawy z zakresu administracji publicznej.

Prawne formy działania są:

1) wprost określone przepisami prawa

2) określone są celami jakie ma osiągnąć organ administracji publicznej.

Wybór prawnej formy działania może nastąpić w 3 sytuacjach:

1) prawo wprost wskazuje konkretną formę i nie pozostawia organowi możliwości wyboru innej formy,

2) prawo wprost wskazuje prawne formy działania , ale organ administracji publicznej dokonuje alternatywnego wyboru prawnej formy działania (np. „rygory stanu klęski żywiołowej wprowadza: 1) wojewoda z rozporządzenia lub decyzji administracji publicznej” - od administracji zależy jaką formę weźmie)

3) prawo ogólnie określa zadania organu i pozostawia organowi wybór prawnej formy działania spośród form niezakazanych prawem.

Metoda działania to styl rozwiązywania spraw albo inaczej polityka stosowania form.

Klasyfikacja prawnych form działania

a) kryteria klasyfikacji prawnych form działania:

1) ze względu na usytuowanie adresata prawnej formy działania i organu wyróżniamy:

• Formy zewnętrzne - stosowane w stosunku do adresata niepodporządkowanego organowi administracji publicznej.

• Formy wewnętrzne - stosowane w odniesieniu do pracowników podległych organów administracji publicznej albo jednostek organizacyjnych i jemu podległych.

2) ze względu na możliwość stosowania środków przymusu państwowego prawne formy działania dzielą się na:

• Formy władcze - to takie formy, gdzie organ administracji publicznej jednostronnie rozstrzyga o pozycji prawnej drugiego podmiotu, który musi podporządkować się woli organu mającego uprawnienia do stosowania środków przymusu państwowego w postaci:

• Odpowiedzialności karnej,

• Dyscyplinarnej,

• Administracyjnej.

• Formy niewładcze - to takie formy, w których pozycja administracji publicznej i drugiego podmiotu są równe lub organ nie posiada pozycji zdecydowanie nadrzędnej. Podmiot nie ponosi tu odpowiedzialności, a jednocześnie organ nie zawsze ma możliwość jednostronnego ukształtowania sytuacji prawnej.

3) ze względu na skutki prawne formy działania dzielą się na:

• Czynności prawne - bezpośrednio zmierzają do wywołania określonych skutków prawnych.

• Inne działania - mogą, choć nie muszą wywołać skutek prawny.

Typy prawnych form działania

wg Ury i Duniewskiej:

1. Wydawanie aktów normatywnych

2. Wydawanie administracyjnych

3. Zawieranie porozumień administracyjnych

4. Zawieranie umów cywilno-prawnych

5. Wykonywanie czynności materialno-technicznych

6. Prowadzenie działalności społeczno-organizatorskiej.

Charakterystyka prawnych form działania

1) AKT NORMATYWNY

Władcze oświadczenie woli organu administracji publicznej wydawany w oparciu o różne podstawy prawne i zawierające w swej treści normy prawne o charakterze generalnym i abstrakcyjnym.

Cechy aktu normatywnego:

• Jest formą władczą, gdyż rozstrzygnięcie o sytuacji prawnej należy do organu administracji publicznej

• Wydawany jest w oparciu o przepisy prawa powszechnie obowiązującego albo w oparciu
  o ogólne normy kompetencyjne

• Tryb wydawania aktów normatywnych określają zasady techniki legislacyjnej

• Akt normatywny skierowany jest do generalnie oznaczonego adresata i dotyczy wielu adresatów (co najmniej 2 osoby związane normą prawną)

• Akt normatywny abstrakcyjnie określa sytuacje prawną adresata poprzez:

• nałożenie na niego określonych obowiązków,

• zobowiązanie go do określonego zachowania, zaniechania lub znoszenia

• Akty normatywne normują sytuacje powtarzalne i nie konsumują się w wyniku określonych czynności.

• Akt normatywny podlega kontroli dokonywanej przez Trybunał Konstytucyjny bądź sądy administracyjne.

2) AKT ADMINISTRACYJNY

• Władcze jednostronne oświadczenie woli organu administracji publicznej oparte na przepisach prawa administracyjnego i podjęte w wyniku stosowania procedury administracyjnej, określające konkretnie sytuacje prawną indywidualnie oznaczonego adresata.

• Sformalizowany objaw woli organu administracji publicznej podjęty na podstawie przepisów prawa i w granicach przyznanych organowi kompetencji, skierowany do zindywidualizowanego adresata w konkretniej sprawie i wywołujący skutki prawne.

Cechy aktu administracyjnego:

• Wydawany jedynie przez organy administracji publicznej,

• Jest władczym oświadczeniem woli, co oznacza, że wyraża zamiar ustanowienia zmiany, stwierdzenia lub zniesienia określonego stanu prawnego,

• Jest aktem jednostronnym, gdyż organ administracji publicznej kształtuje sytuacje prawną adresata aktu.

• Jest oparty na przepisach materialnego prawa administracyjnego i podejmowany w oparciu o procedurę administracyjną,

• Jest podwójnie konkretny, tj. konkretny jest zarówno adresat aktu jak i jego sytuacja prawna.

• Adresatem aktu administracyjnego może być:

• Osoba fizyczna (np. Jan Kowalski)

• Osoba prawna (spółka cywilna XXX z siedzibą w XXXX)

• Jednostki nieposiadające osobowości prawnej (organizacja społeczną z siedzibą
  w XXXX)

• Konkretna sytuacja prawna to ustanowienie dla adresata:

• uprawnień bądź obowiązków,

• odmowa przyznania obowiązków lub uprawnień,

• cofnięcie uprawnień bądź obowiązków,

• stwierdzenie uprawnień bądź obowiązków

• akt administracyjny jest zabezpieczony przymusem państwowym w postaci:

• kary administracyjnej

• egzekucji (18 środków egzekucyjnych)

np. wycięcie drzew bez zezwolenia

• akt administracyjny podlega kontroli sądów administracyjnych

Rodzaje aktów administracyjnych

Ze względu na sposób ukształtowania stosunków prawnych wyróżniamy:

• Akty konstytutywne (z łac. Kontytutio - tworzenie) - samodzielnie tworzą, zmieniają lub uchylają stosunki prawne, przy czym zmiana sytuacji prawnej następuje z mocy aktu administracyjnego. Akty te obowiązują z chwilą ich doręczenia lub ustnego ogłoszenia (np. w policji: rozkaz personalny o zwiększeniu dodatku służbowego, na studiach: decyzja o przyznaniu stypendium)

• Akty deklaratoryjne (z łac. Declaratio - potwierdzenie) - potwierdzają istnienie uprawnień i obowiązków wynikających z mocy prawa. Adresat aktu może powoływać się na jego treść z chwilą wydania tego aktu, ale skutek prawny następuje od momentu, w którym dany stan zaistniał. (Działają wstecz?) (np. zaliczenie wysługi lat, zwrot poniesionych kosztów)

Ze względu na stosunek organu do adresata wyróżniamy:

• Akty wewnętrzne

• Akty zewnętrzne

Ze względu na sposób wyrażenia woli adresata aktu wyróżniamy:

• Akty wydawane za zgodą adresata lub zgodnie z jego wolą (np. wniosek o przyznanie stypendium)

• Akty wydawane bez zgody adresata (np. akt wydalenia z uczelni)

Z uwagi na sferę wywoływania skutków prawnych wyróżniamy:

• Akty wywołujące skutki w sferze prawa administracyjnego (np. decyzja w sprawie zmiany nazwiska)

• Akty wywołujące skutki prawne w sferze prawa cywilnego (decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości; decyzja o przydziale lokalu służbowego)

Ze względu na zakres regulacji prawnej warunków podjęcia aktu wyróżniamy:

• Akty związane - organ nie ma swobody w kształtowaniu treści (np. policjant: decyzja o obligatoryjnym…..)

• Akty podjęte w granicach swobodnego uznania administracyjnego - podejmowane w granicach samodzielności prawnej: „organ może…”, - ale nie musi ( np. fakultatywne zwolnienie funkcjonariusza z powodu skazania za popełnienie przestępstwa w trybie prywatno-skargowym)

Ze względu na przedmiot rozstrzygnięcia wyróżniamy:

• Akty dotyczące osób

• Akty dotyczące rzeczy (uznanie nieruchomości za zabytek)

3) POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE

Niewładcza forma działania administracji. Jest ono innym działaniem o charakterze zewnętrznym i wielostronnym. Porozumienia administracyjne mogą dotyczyć:

• współdziałania między organami

• współdziałania z innymi podmiotami

• zlecania wykonywania zadań z zakresu administracji publicznej (porozumienia komunalne)

Porozumienia administracyjne dotyczą wyłącznie zadań z zakresu administracji publicznej. Podmiotami uczestniczącymi w zawarciu porozumienia jest zawsze:

• organ administracji publicznej

• inny podmiot, którym może być również organ administracji, (ale nie zawsze musi być).

Warunkiem zawarcia porozumienia administracyjnego jest zdolność administracyjna do nawiązywania i kształtowania stosunków prawnych. Porozumienie administracyjne zawierane jest między podmiotami wzajemnie niepodporządkowanymi.

Porozumienie administracyjne zawierane jest w oparciu o podstawy prawne albo w oparciu o ogólne normy kompetencyjne.

Cechą charakterystyczną porozumień jest krzyżowanie i nakładanie się kompetencji, interesów oraz celów. (Jeżeli nie znajdę wspólnej domeny dla dwóch podmiotów to nie dojdzie do porozumienia)

Porozumienie administracyjne dochodzi do skutku poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli stron porozumienia. Traci ono swoją moc w przypadku osiągnięcia celu przewidzianego w sposób określony w samym porozumieniu lub na skutek rozstrzygnięć nadzorczych (dot. tylko porozumień komunalnych).

4) UMOWY CYWILNO - PRAWNE

Forma umowy stanowiona jest w administracji z reguły do wykonywania kompetencji związanych z dysponowaniem mieniem.

• Umowa cywilno-prawna występuje w sferze zewnętrznej administracji.

• Podobnie jak akty administracyjne umowa musi legitymować się odpowiednią podstawą prawną, mieścić się w granicach kompetencji organu i regulować sprawy z zakresu administracji publicznej.

• Konkretyzacja normy ustawowej dopuszczającej zawarcie umowy dokonywana jest z pominięciem lub znacznym ograniczeniem jednostronności działania.

• Ponadto podmiot zawierający umowę działa w ramach znacznie szerszej samodzielności prawnej.

• Zawieranie umów związane jest niejednokrotnie z działaniem w formie aktu administracyjnego. Dopuszczalność zawarcia umowy może być uwarunkowana istnieniem aktu administracyjnego, którego postępowanie rozwija umowa.

• Kontrahentami umowy są osoby fizyczne, prawne lub inne podmioty administracji.

• Umowa, jako prawna forma działania występuje tam, gdzie administracja zbywa lub nabywa określone składniki majątkowe.

• Umowa należy generalnie do władczych form działania administracji, gdyż zabezpieczona jest przymusem państwowym.

• Spory związane z takimi umowami podlegają rozpatrzeniu przez sądy powszechne.

5) CZYNNOŚCI MATERIALNO-TECHNICZNE (faktyczne)

Są to takie działania, które oparte są na wyraźnej podstawie prawnej i wywołują określone skutki prawne. Czynności te wywołują skutki prawne poprzez fakty dokonywane przez organy administracji lub uprawnionych przedstawicieli tych organów.

Technika wykonania tych czynności nie musi być normowana przepisami prawa, ale prawo musi wyraźnie upoważniać do ich wykonania. Gdy dokonanie takich czynności wiąże się z przymusowym wykonaniem obowiązków przez obywateli lub kontrolą wykonania tych obowiązków przepisy prawa muszą być zawarte w aktach rangi ustawowej. Podmioty w stosunku, do których wykonywane są czynności materialno-techniczne muszą się im podporządkować.

• Czynności materialno-techniczne występują zarówno w sferze zewnętrznej jak i wewnętrznej administracji.

• Podlegają kontroli sądów administracyjnych, które badają czy organ administracji właściwie ustalił stan faktyczny, czy powołał właściwą podstawę prawną oraz czy dokonał prawidłowego rozstrzygnięcia.

Działania faktyczne nie są bezpośrednio nastawione na wywołanie skutków prawnych, mogą jednak pośrednio wpływać na sytuację prawną podmiotu. Przykładem tych czynności jest:

• Odebranie rzeczy ruchomej,

• Używanie przyrządów kontrolno-pomiarowych

• Spisanie protokołu

• Zatrzymanie osoby itp.

6) DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNO-GOSPODARCZA

• Niewładcza forma działania.

• Organizacja tych działań nie stanowi obowiązku.

• Działanie te podejmowane jest przede wszystkim przez organy administracji lub organy społeczne wykonujące działania z zakresu administracji publicznej. Polega ona na spotkaniach z wyborcami, prelekcjami, odczytach. Działalności społeczno-gospodarcze występują, jako formy działania obok innych form w celu pogłębienia oddziaływania administracyjnego lub jako forma samoistna.

• Przykładem działalności społeczno-gospodarczych występujących obok innych form jest sytuacja, gdy występują problemy z niekorzystnym zjawiskiem społecznym, którego zapobieganie i zwalczanie należy do organów administracji, a działania te są wspierane przez organizację społeczną, np. spotkania AA.

• Samoistne działanie nastąpi wówczas, gdy przepisy nakładają na organ określone obowiązki nie przyznając mu środków działania.

METODY DZIAŁALNOŚCI ADMINISTRACJI

1. metoda przekonywania

Niewładcza, polega na stosowaniu wszelkiego rodzaju środków oddziaływania, przy czym niepodporządkowanie się nie jest zabezpieczone przymusem państwowym, są to:

• Akcje propagandowe

• Apele do społeczności

• Prelekcje

2. metoda przymusu

Jest stosowana, gdy uprzednio stosowane środki okazały się nieskuteczne.

Stosowana jest przede wszystkim do zabezpieczenia wykonywania określonych obowiązków w postaci kary nakładanej przez organy administracji, np. kara pieniężna za wycięcie drzewa bez zezwolenia.

Działanie tą metodą musi być wyraźnie dozwolone przepisami prawa. Ustawa musi określać kategorie środków, tryb i sposób postępowania.

3. metoda oddziaływania ekonomicznego

Polega na wykorzystaniu praw ekonomii i gospodarki poprzez tworzenie dogodnych lub niedogodnyuch warunków ekonomicznych związanych z funkcjonowaniem administracji w celu doprowadzenia do określonego zachowania się.

Przykłady oddziaływań:




• Podatki

• Ulgi podatkowe

• Cła




4. metoda działalności pośredniej

Polega na stosowaniu działalności ludzi poprzez odpowiednie usytuowanie pozycji prawnej rzeczy.

Sprowadza się do:

Wykorzystania urządzeń w celu wpływania na zachowania obywateli i przez to kształtowanie stosunków społecznych

Równość w dostępie do urządzeń, takich jak działalność:

• Bibliotek

• Szpitali

• Domów pomocy społecznej

5. metoda prewencji administracyjnej

Przeciwstawianie się niekorzystnym zmianom w kierowaniu rozwojem społecznym i likwidacji skutków powstałych w wyniku działań niepożądanych

Można wyróżnić dwie kategorie działań prewencyjnych:

• Wprowadzenie ustawowego warunku uprzedniego, np. uzyskanie zgody na podjęcie działalności gospodarczej

• Administrowanie świadczące, związane z opieką społeczną, np. zapewnienie warunków do podejmowania określonych działalności.

6. metoda administracyjna

Najbardziej rozpowszechniona metoda administracyjna. Jest to działalność za pomocą aktu administracji poprzez jednostronne kształtowanie stosunków prawnych w drodze nakazu, zakazu, poleceń lub aktu normatywnego zawierającego normy nakazujące lub zakazujące.

Temat: Podmioty realizujące zadania administracji publicznej 7.12.2010r.

Tezy

1. Pojecie podmiotów administrujących aparatu administracyjnego i systemu administracji publicznej.

2. Cele, zadania, właściwość i kompetencje.

3. Pojęcie, cechy i rodzaje organów administracji publicznej.

4. Zakład administracyjny.

5. Fundacja, jako podmiot administrujący.

6. Przedsiębiorstwa.

7. Agencje.

8. Organizacje społeczne.

Aparat administracyjny tworzą podmioty publiczne realizujące zadania administracji publicznej.

W skład tego aparatu wchodzą:

• Organy administracji publicznej

• Państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne

• Instytucje publiczne

Podmioty publiczne wchodzące w skład aparatu administracyjnego oraz podmioty niepubliczne wykonujące funkcje administracji publicznej określa się podmiotami administrującymi.

System administracji publicznej

• Pojęcie szersze od aparatu administracyjnego

• W skład tego systemu wchodzą oprócz podmiotów zaliczanych do aparatu administracyjnego podmioty niepubliczne w zakresie, w jakim wykonują funkcję administracji publicznej. Są to:

• Organy administracji publicznej

• Zakłady publiczne

• Przedsiębiorstwa

• Fundacje

• Organizacje społeczne

• I inne podmioty niepubliczne w zakresie, w jakim wykonują funkcje administracji publicznej

Cel - skonkretyzowana czasowo ocena projektowanego stanu, faktu, zdarzenia odnoszona do systemu wartości ustawodawcy.

Zadanie - skonkretyzowana czasowo ocena realizowanego stanu, faktu, zdarzenia odnoszona do systemu wartości ustawodawcy.

Właściwość - odnosi się do miejsca (właściwość miejscowa) oraz do przedmiotu działania (właściwość rzeczowa) danego organu administracyjnego.

Organ zobowiązany jest wykonywać zadania jemu przydzielone i z urzędu przestrzegać swojej właściwości.

Kompetencje - zespół praw i obowiązków organu administracji publicznej z jednoczesnym wskazaniem prawnych form działania organu. Przepisy określające zakres działania nie mogą stanowić podstawy do podejmowania działań władczych przez organ administracji publicznej. Określają one tylko sprawy, których organ powinien wykorzystywać swoje kompetencje. Natomiast do podjęcia konkretnych działań władczych oprócz przepisu określającego zakres działania musi istnieć przepis upoważniający do takiego działania, czyli przepis kompetencyjny.

Temat: Naczelne i centralne organy administracji rządowej.

Tezy:

1. Administracja centralna

2. Prezydent RP i jego kompetencje.

3. Rada Ministrów, skład, tryb powoływania oraz kompetencje.

4. Charakterystyka centralnych organów administracji rządowej.

5. Wybrane centralne organy administracji rządowej i ich kompetencje.

Ad.1

Administracje centralną tworzą 2 typy organów administracji rządowej. Są to naczelne organy administracji rządowej oraz centralne organy administracji rządowej w ścisłym tego słowa znaczeniu. Pojęcie organów naczelnych wywodzi się z Konstytucji z 1952r. Obecna Konstytucja nie posługuje się sformułowaniem „naczelne organy administracji rządowej” natomiast wyróżnienie tych organów jest istotne z punktu widzenia ich cech. Naczelne organy administracji rządowej są te spośród organów administracji, które są powoływane przez Prezydenta bezpośrednio lub po uprzednim wyborze przez Sejm (definicja ta nie uwzględnia pozycji ustrojowej Prezydent RP, który jest wyłaniany w wyborach powszechnych). Naczelne organy administracji rządowej są organami zwierzchnimi wobec pozostałych organów administracji rządowej. Właściwość naczelnych organów administracji rządowej obejmuje obszar całego państwa. Z reguły organy te mają charakter kadencyjny.

Do naczelnych organów administracji rządowej w doktrynie prawa administracyjnego zaliczana się:

• RM

• Prezes RM

• Ministrowie

• KRRiT

• Prezydent RP

Pozycja Prezydenta RP w strukturze administracji rządowej jest pozycją niepewną z uwagi na sformułowane konstytucyjne, iż Prezydent RP jest centralnym, konstytucyjnym organem państwa. Jednakże zgodnie z art. 10 Konstytucji oraz wskazanych w niej kompetencjami Prezydenta RP jest organem władzy wykonawczej. Konstytucja RP przyjęła zasadę dualistycznej egzekutywy, czyli wyodrębnienia władzy wykonawczej należącej do RM oraz Prezydenta RP.

Ad.2 Prezydent RP jako naczelny organ administracji rządowej.

Kompetencje Prezydenta RP można ująć w następujące grupy uprawnień:

1. W sferze stosunków zagranicznych

Zadaniami Prezydenta RP w zakresie tych kompetencji jest:

• Reprezentowanie państwa w stosunkach zewnętrznych

• Ratyfikowanie i wypowiadanie umów międzynarodowych

• Mianowanie i odwoływanie przedstawicieli RP (ambasadorzy, konsul) w innych państwach i przy organizacjach międzynarodowych

• Przyjmowanie listów uwierzytelniających i odwołujących akredytowanych przedstawicieli innych państw i organizacji międzynarodowych.

• Prawo zwrócenia się z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności umowy międzynarodowej z Konstytucją przed jej ratyfikacją

• Współdziałanie z Prezesem RM oraz właściwym ministrem ds. zagranicznych.

2. W sferze ochrony bezpieczeństwa państwa

Bezpieczeństwo zewnętrzne

• Funkcja najwyższego zwierzchnika SZ RP

• Mianowanie i zwalnianie Szefa Sztabu Centralnego i Dowodów Rodzajów SZ

• Mianowanie naczelnego dowódcy SZ na wypadek wojny na wniosek Prezesa RM

• W razie bezpośredniego, zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa zarządzenie powszechnej lub częściowej mobilizacji na wniosek Prezesa RM

• Wprowadzenie stanu wojny

Bezpieczeństwo wewnętrzne

• Wprowadzenie stanu wojennego i wyjątkowego

• Wprowadzenie rygorów (ograniczeń praw i wolności człowieka i obywatela w czasie trwania stanu wojennego i wyjątkowego)

• Działania Biura Bezpieczeństwa Narodowego jako organu opiniodawczo-doradczego Prezydenta RP

3. W sferze prawodawstwa

• Prawo inicjatywy ustawodawczej

• Prawo weta ustawodawczego

• Prawo zwracania się do TK o zbadanie zgodności przepisów prawa z Konstytucją

• Ratyfikacja umów międzynarodowych

• Wydawanie prawa wewnętrznego w formie zarządzeń oraz postanowień w ramach realizacji własnych kompterencji

• Prawo do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (kompetencji prawodawcze Prezydenta RP w niektórych sytuacjach wymagają kontrasygnaty Prezesa RM)

4. Związanie ze współdziałaniem z RM

• Desygnowanie Prezesa RM

• Powołanie RM

• Dokonywanie na wniosek Prezesa RM zmian w składzie RM

• Zwoływanie rady gabinetowej tj. posiedzenia RM pod przewodnictwem Prezydenta RP

5. Kompetencje osobowe (chodzi o obsadę stanowisk)

• Powoływanie sędziów

• Powoływanie I Prezesa Sądu Najwyższego i Prezesów SN, Prezesa NSA oraz wiceprezesów Naczelnego Sądu Administracyjnego

• Powoływanie Prezesa i wiceprezesa TK

• Powoływanie członków KRRiT

• Powoływanie członków Rady Polityki Pieniężnej

• Występowanie o powołanie Prezesa NBP do Sejmu

6. Inne kompetencje Prezydenta o charakterze administracyjnym

• Nadawanie orderów i odznaczeń

• Nadawanie obywatelstwa polskiego i wydawanie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego

• Stosowanie prawa łaski

• Nadawanie tytułów profesorskich

• Zwoływanie referendum ogólnokrajowego

• Zwracanie się z orędziem

• Wracanie się z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli do NIKu

• Amnestia i abolicja

Ad.3

Skład i powoływanie RM

RM jest organem kolegialnych a w jej skład wchodzą:

• Prezes RM

• Wiceprezesi RM

• Ministrowie

• Przewodniczący określonych w ustawach komitetów

Ministrowie wchodzący w skład RM dzielą się na 2 kategorie:

• Minister resortowy - kierujący działem administracji rządowej

• Minister wypełniający zadania zlecane przez Prezesa RM (tzw. bez teki)

Powołanie RM

Wymaga ono współdziałania Prezydenta RP i Sejmu. Prezydent RM desygnuje Prezesa RM i na jego wniosek powołuje RM w składzie zaproponowanym przez Prezesa w ciągu 14 dni od pierwszego posiedzenia Sejmu lub przyjęcia dymisji RM. Prezes RM w ciągu 14 dni od powołania RM przedstawia sejmowi program działania, (czyli eskpoze) oraz wniosek o udzielenie wotum zaufania. Sejm uchwala wotum zaufania bezwzględną większością głosów w obecności, co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. W razie niepowołania RM lub nieudzielenia jej wotum zaufania, Sejm wciągu 14 dni wybiera Prezesa RM oraz proponowany przez niego skład rządu. Wybraną RM powołuje Prezydent. Prezydent powołuje premiera a na jego wniosek pozostałych członków RM, a Sejm udziela wotum zaufania zwykła większość głosów w obecności połowy ustawowej liczby posłów. Nieudzielenie wotum zaufania skutkuje skróceniem kadencji Sejmu i zarządzeniem wyborów parlamentarnych.

Dymisja RM

Prezes RM składa dymisję w następujących przypadkach:

1. Ukonstytuowanie się nowowybranego Sejmu

2. Nieudzielenie wotum zaufania przez Sejm

3. Uchodzenie wotum nieufności wobec RM

4. Rezygnacja przez Prezesa RM z dalszego pełnienia funkcji

Kompetencje RM

Określone są one w Konstytucji, ustawie o RM oraz w ustawach szczególnych. RM prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną RP przy czym Konstytucja ustanawia na rzecz RM zasadę domniemania kompetencji (jeżeli nie wiadomo kto ma wykonać dane zadanie, to wg tej zasady kompetencji te przechodzą na RM).

Konstytucyjne kompetencje RM

• Kierowanie administracją rządową oraz koordynowanie i kontrola działalności organów tej administracji

• Zapewnienie wykonywania ustaw

• Działalność prawotwórcza w postaci rozporządzeń oraz inicjatywa ustawodawcza, wprowadzenie pilnych projektów ustaw pod obrady Sejmu

• Kierowanie wykonaniem budżetu państwa tj. uchwalanie projektu budżetu, zamknięcia rachunków państwowych, sprawozdanie z wykonania budżetu (absolutorium)

• Ochrona interesu skarbu państwa

• Zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego państwa

• Ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami

• Zawieranie umów międzynarodowych niewymagających ratyfikacji

Organy wewnętrzne RM

Organy mają charakter organów opiniodawczo-doradczych i są nimi:

• Stały komitet RM oraz Komitety RM

• Rady i Zespoły opiniodawczo-doradcze

• Komisje do opracowania projektów kodyfikacji

• Komisje Wspólne

Ad. 4

Prezes RM jako organ jednoosobowy

Posiada dualistyczną pozycję jako:

• Przewodniczący RM

• Jednoosobowy konstytucyjny organ

Kompetencje Prezesa RM

1. Konstytucyjne kompetencje Prezesa RM

• Reprezentowanie RM

• Kierowanie pracami RM

• Koordynacja i kontrola pracy ministrów

• Zapewnienie wykonania praktyki RM i określenie sposobów jej wykonania

• Wyznaczenie zadań dla ministrów oraz zakresu spraw, w których działają oni z upoważnienia RM

• Działalność prawotwórcza w postaci rozporządzeń oraz zarządzeń, a także wydawanie DzUstaw i MPolski.

2. Kompetencje nadzorcze wobec jednostek samorządu terytorialnego

• Możliwość uchylania uchwał samorządu oraz wprowadzenie zarządu komisarycznego

3. Kompetencje kierownicze i kontrolne wobec wojewodów, wicewojewodów, sekretarzy i wice sekretarzy, nadzoru nad określonymi organami centralnymi

4. Kompetencje osobowe Prezesa RM

• Powołuje i odwołuje członków RM, sekretarzy i podsekretarzy stanu, wojewodów i wicewojewodów, centralnych organów administracji rządowej oraz ich zastępców, członków niektórych organów doradczych.

Temat: Terenowa administracja rządowa

1. Pozycja ustrojowa wojewody.

2. Wojewódzka administracja zespolona.

3. Terenowe organy administracji niezespolonej.

Ad.1.

Organami wykonującymi zadania z zakresu administracji:

• Wojewoda

• Organy rządowej administracji zespolonej, a wśród nich kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży

• Organy niezespolonej administracji rządowej

• Jednostki samorządu terytorialnego i ich związki, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw lub z zawartego porozumienia.

• Starosta, jeżeli wykonywanie przez niego zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw.

• Inne podmioty na podstawie odrębnych ustaw.

WOJEWODA

Powołuje i odwołuje go Prezes RM na wniosek ministra właściwego ds. administracji. On również sprawuje nad nim nadzór (dokonuje on okresowej oceny prany).

Warunki, jakie musi spełnić kandydat na wojewodę:

• Posiada obywatelstwo polskie

• Posiada tytuł naukowy magistra

• Posiada staż w zarządzaniu zasobami ludzkimi (doświadczenie zawodowe)

• Nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne

• W pełni korzysta z praw publicznych

• Cieszy się nieposzlakowaną opinią publiczną.

Funkcje wojewody:

• Jest przedstawicielem RM w województwie,

• Jest zwierzchnikiem rządowej administracji zespolonej w województwie,

• Jest organem rządowej administracji zespolonej w województwie,

• Jest organem nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego i ich związków pod względem legalności,

• Jest organem administracji rządowej w województwie, do którego właściwości należą wszystkie sprawy z zakresu administracji rządowej w województwie niezastrzeżone
  w odrębnych ustawach do właściwości innych organów tej administracji,

• Jest reprezentantem skarbu państwa w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach,

• Jest organem wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego.

Wojewoda wykonuje swoje zadania przy pomocy:

• Wicewojewody

• 1go i 2go wicewojewody

Zakres działania wicewojewodów określa wojewoda w drodze zarządzenia.

Aparatem pomocniczym wojewody jest Urząd Wojewódzki, którego prawidłowe funkcjonowanie zapewnia dyrektor generalny. Urząd działa na podstawie statutu oraz regulaminu nadanego przez wojewodę. Statut podlega zatwierdzeniu przez Prezesa RM.

W skład Urzędu Wojewódzkiego wchodzą:

• Wydziały (powołane do realizowania zadań merytorycznych)

• Biura (powołane do realizowania zadań z zakresu obsługi)

• Oddziały (wewnętrzne komórki organizacyjne wydziałów i biur)

Wojewoda może tworzyć delegatury Urzędu Wojewódzkiego. (bliższy dostęp dla obywateli do urzędu)

Wojewoda może upoważnić na piśmie pracowników Urzędu Wojewódzkiego do załatwiania określonych spraw w jego umieniu i na jego odpowiedzialność.

Wojewoda może powierzyć prowadzenie w jego umieniu niektórych spraw z zakresu swoich właściwości działającym na obszarze województwa jednostkom samorządu terytorialnego lub organom innych samorządów, a także kierownikom państwowych i samorządowych osób prawnych oraz innych państwowych jednostek organizacyjnych. Takie powierzenie następuje w formie porozumienia.

Ad.2.

Organami rządowej administracji zespolonej w województwie są:

• Wojewoda oraz inne organy w tym kierownicy wojewódzkich zespolonych służb inspekcji
  i straży, do których zalicza się:

• Policję

• Państwową Straż Pożarną

• Państwową Straż Rybacką

• Inspekcję Handlową

• Służbę Ochrony Zabytków

• Kuratorium Oświaty

• Inspekcję Geodezyjną i Kartograficzną

• Inspekcję Nadzoru Budowlanego

• Inspekcję Weterynaryjną

• Inspekcję Ochrony Środowiska

• Inspekcję Farmaceutyczną

• Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa

• Inspekcję Transportu Drogowego

• Inspekcję Sanitarną

Wojewoda jest zwierzchnikiem rządowej administracji zespolonej w województwie, kieruje ją, koordynuje i kontroluje jej działalność, zapewnia warunki do skutecznego działania i ponosi odpowiedzialność za rezultaty tego działania.

Funkcje wojewody związane z rządową administracją zespoloną w województwie:

• Pełni funkcję organu rządowej administracji zespolonej,

• Pełni funkcję organu administracji rządowej na rzecz, którego ustanowiono domniemanie właściwości we wszystkich sprawach z zakresu administracji rządowej w województwie niezastrzeżone do właściwości innych organów,

Kompetencje wojewody

• Stanowi akty prawa miejscowego w formie rozporządzeń wykonawczych i rozporządzeń porządkowych. Akty wykonawcze stanowione są na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawach szczególnych. Rozporządzenia porządkowe wydawane są na podstawie ogólnego upoważnienia zawartego w art.60 Ustawy o Wojewodzie i dotyczą spraw nieuregulowanych w odrębnych przepisach, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia, zdrowia lub mienia oraz do zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.

• Wydaje wojewódzki dziennik urzędowy,

• Prowadzi i udostępnia zbiór wydanych przez siebie dzienników.

Ad.3

Organami niezespolonej administracji rządowej są

• organy terenowe podporządkowane właściwemu ministrowi lub centralnemu organowi administracji rządowej

• kierownicy państwowych osób prawnych

• kierownicy innych państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania z zakresu administracji rządowej w województwie

Katalog

1)

• Dowódca okrętów wojskowych,

• Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych,

• Wojskowi komendanci od uzupełnień.

2)

• Dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych.

3)

• Dyrektorzy izb skarbowych

• Naczelnicy urzędów skarbowych

• Dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej.

4)

• Dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych

• Dyrektorzy specjalistycznych urzędów górniczych

5)

• Dyrektorzy okręgowych urzędów miar

• Naczelnicy obwodowych urzędów miar.

6)

• Dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych

• Naczelnicy obwodowych urzędów probierczych

7)

• Dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej

• Dyrektorzy urzędów morskich

8)

• Dyrektorzy urzędów statystycznych

• Dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej

9)

• Graniczni i powiatowi lekarze weterynarii

10)

• Komendanci Oddziałów Straży Granicznej

• Komendanci Placówek i Dywizjonów Straży Granicznej

11)

• Okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego

12)

• Państwowi graniczni inspektorzy sanitarni

13)

• Regionalni dyrektorzy ochrony środowiska

Organy te nie są podporządkowane wojewodzie, mają natomiast obowiązek składania wojewodzie rocznych informacji o swojej działalności w województwie. Są również obowiązane do uzgadniania
z wojewodą projektów stanowionych przez siebie aktów prawa miejscowego.

Temat: Część szczególna prawa administracyjnego (materialne)

Specyfika prawa materialnego wiąże się z brakiem kodeksu prawa materialnego na wzór prawa cywilnego/karnego. Taki kodeks dotyczy w sferze prawa administracyjnego jedynie procedury (kodeks postępowania administracyjnego). Normy prawa administracyjnego materialnego zawarte są w różnorodnych ustawach szczególnych. O charakterze norm nie decyduje natomiast miejsce ich zamieszczenia, lecz treść.

Charakter działania

1. Działania niewładcze - tam gdzie organ administracji jest organizatorem działania na rzecz dobra powszechnego (np. budowa dróg).

2. Świadczenie usług - zaspokajanie potrzeb w dziedzinie socjalnej, bytowej, kulturalno-oświatowej, sportowej.

3. Działania władcze - wydawanie decyzji administracyjnych.

Prawo administracyjne materialne

1. Normy zawarte w przepisach prawa administracyjnego powszechnie obowiązującego, które określają treść praw i obowiązków (zachowanie się) ich adresatów. (wg Leońskiego)

2. Prawo zawierające normy ustanawiające wzajemne uprawnienia i obowiązki organów administracji publicznej i podmiotów znajdujących się na zewnątrz tej administracji (wg Langa).

3. Przepisy ustalające przede wszystkim kompetencje organów administracji i sposób zachowania się podmiotów niepodporządkowanych tym organom (wg Żukowskiego).

Cechy charakterystyczne prawa administracyjnego materialnego

• Charakter powszechnie obowiązujący - nawiązanie do systemu źródeł prawa ujętego w Konstytucji RP. Dotyczy ono podmiotów niepodporządkowanych organizacyjnie organowi wydającego akt administracyjny.

• Brak ściśle określonego zakresu przedmiotowego - co wiąże się z brakiem spójnej kodyfikacji prawa administracyjnego. Istotnym zadaniem ustawodawcy jest, więc dbanie o spójność całego systemu prawa.

• Powstanie stosunku administracyjno-prawnego - wyodrębnienie przepisów, które stanowią z jakimi stanami faktycznymi lub sytuacjami prawnymi łączy się określone obowiązki lub uprawnienia administracyjno-prawne.

Typy norm prawa administracyjnego materialnego

1. Normy konkretyzowane przez akty administracyjne

• Organ administracji w drodze aktu administracyjnego nakłada na indywidualnie określonego adresata obowiązki (wyznacza zachowanie) lub przyznaje określone uprawnienia. Konkretyzacja następuje przez wydanie aktu administracyjnego (np. w trybie kpa). Prawo materialne określa więc przesłanki na jakich może nastąpić odebranie, nadanie lub ograniczenie praw jednostki.

• Akty administracyjne konkretyzujące materialne prawo administracyjne można klasyfikować wg rozmaitych kryteriów w tym można wyodrębnić m.in.:

• Decyzje przyznające określone uprawnienia (np. koncesja, licencja)

• Decyzje typu policyjnego wprowadzające pewne ograniczenia (np. decyzja o rozwiązaniu zgromadzenia)

• Decyzje nakładające obowiązki natury rzeczowej (np. świadczenia rzeczowe)

• Decyzje nakładające obowiązki natury finansowej (np. podatki)

• Decyzje nakładające obowiązki natury osobistej (np. nakaz zgłaszania się do rejestracji wojskowej)

• Decyzje nakazujące zaniechanie czynności

• Licencje nadające uprawnienia do wykonywania danego zawodu.

• Normy stosowane bezpośrednio (kontrolna rola organów administracyjnych)

• Dotyczy to sytuacji, gdy nie ma potrzeby wydawania aktu administracyjnego. Dotyczy to norm, które muszą być bezpośrednio stosowane przez adresatów (np. w prawie o ruchu drogowym czy prawie ochrony środowiska).

3. Normy konkretyzowane przez czynności materialno-techniczne.

• Normy prawa administracyjnego ustalają prawa lub obowiązki adresata bez wydawania aktu administracyjnego, lecz jednocześnie nakładają na organ administracji obowiązek podjęcia określonej czynności materialno-technicznej (np. wprowadzanie do rejestru pojazdów mechanicznych, wprowadzanie do ewidencji działalności gospodarczej, stwierdzanie faktu zameldowania). Powoduje to wydanie różnego rodzaju dokumentów, dowodów, zaświadczeń (dowód osobistych, paszport itp.). W sytuacji gdy organ odmawia podjęcia w/w czynności najczęściej następuje wydanie decyzji administracyjnej, która może być zaskarżone w trybie kpa.

Opracować: działy prawa administracyjnego materialnego, granice regulacji prawa administracyjnego materialnego

Temat: Zgromadzenia i imprezy masowe

Tezy:

1. Pojęcie i rodzaje zgromadzeń.

2. Postępowanie w sprawie zgromadzeń.

3. Właściwość organów w sprawach zgromadzeń.

4. Pojęcie i rodzaje imprez masowych.

5. Obowiązki organizatora imprezy masowej.

6. Postępowanie w sprawach imprez masowych.

7. Właściwość organów w sprawach imprez masowych.

Ad.1

Zgromadzenie - zgrupowanie się co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub wspólnego wyrażania stanowiska o pokojowym charakterze. -> legalne

Zbiegowisko - nielegalne

Cechy zgromadzenia:

1. Substrat osobowy - min 15 osób

2. Organizator zgromadzenia

3. Wspólne wyrażanie stanowiska lub obrad - cel określony prawem

4. Pokojowy charakter - zgromadzenie nie może zakładać żadnych aktów przemocy i agresji

5. Miejsce publiczne

Zgromadzenia








Wyłączone spod ustawy

• Bezwzględnie:

• Zgromadzenia organizowane przez organy państwoe lub samorządu terytorialnego

• Zgromadzenia w ramach działalności katolickiego i innych związków wyznaniowych

• Względne:

• Zgromadzenia odbywane na uczelniach wyższych

• Zgromadzenia organizowane w pobliży byłych hitlerowskich obozów zagłady.

Podlegające ustawie o zgromadzeniach (publiczne)

• Wymagające zawiadomienia właściwego organu gminy

• Niewymagające zawiadomienia

Rada Gminy w drodze uchwały może określić obszar, w którym odbycie się zgromadzenia nie wymaga zawiadomienia organu gminy. (tylko w Warszawie)




Ad. 2 Tryb postępowania w sprawach zgromadzeń

Organizator zgromadzenia zawiadamia organ gminy nie wcześniej niż na 30 dni i nie później niż na 3 dni przed planowaną datą zgromadzenia o jego odbyciu się. Organizatorem zgromadzenia może być:

1. Osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych,

2. Osoba prawna,

3. Organizacja społeczna

4. Grupa osób (mogą być ubezwłasnowolnione!)

Organem właściwym w sprawach zgromadzeń jest wójt/burmistrz/prezydent miasta, a zadania w tym zakresie realizowane są jako zadania zlecone.

W zgromadzeniu publicznym może uczestniczyć każdy oprócz osób posiadających przy sobie broń, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne narzędzia.

Organizator zgromadzenia składa zawiadomienie, które musi spełniać następujące wymogi:

• Dane organizatora, a jeżeli organizatorem jest organizacja społeczna to jej adres i nazwa

• Cel i program zgromadzenia oraz język którym będą się porozumiewali zgromadzeni

• Miejsce, data i godzina rozpoczęcia zgromadzenia

• Planowany czas trwania

• Planowana liczba uczestników

• Projektowana trasa przejścia

• Określenie środków służących zapewnieniu pokojowego zgromadzenia albo określenie środków, o które zwraca się organizator do organu gminy.

Organ gminy wyda zakaz odbycia się zgromadzenia, jeżeli:

• Cel lub odbycie się zgromadzenia sprzeciwiają się ustawie „prawo o zgromadzeniach”

• Wolność zgromadzeń podlega ograniczeniom niezbędnym do ochrony bezpieczeństwa państwowego lub porządku publicznego,

• Ochrony zdrowia, moralności publicznej, praw i wolności innych osób oraz ochronę pomników zagłady.

• Cel lub odbycie się zgromadzenia narusza przepisy ustaw karnych

• Odbycie się zgromadzenia może zagrażać życiu, zdrowiu lub mieniu w znacznych rozmiarach

W sprawie wydania zakazu organ gminy wydaje decyzję administracyjną, która doręczana jest organizatorowi zgromadzenia.

Organizatorowi przysługuje prawo odwołania do wojewody. Odwołanie wojewody będzie rozstrzygające co do istoty.

Przebieg zgromadzenia

Jeżeli został zachowany termin do złożenia zawiadomienia, zawiadomienie spełnia wymogi formalne i organ gminy nie wydał decyzji zakazującej zgromadzenie może się odbyć. Zgromadzeniem kieruje jego przewodniczący, którym może być:

• Organizator zgromadzenia, (nie zawsze musi być przewodniczącym)

• Osoba, której organizator powierzył kierowanie zgromadzeniem,

• Osoba wybrana spośród zgromadzonych.

Przewodniczący zgromadzenia

• otwiera zgromadzenie,

• zamyka zgromadzenie,

• ma prawo żądania opuszczenia zgromadzenia przez osoby, które przeszkadzają w jego przebiegu

• może zwrócić się o pomoc do Policji lub Straży Miejskiej.

Uczestnicy zgromadzenia mają obowiązek podporządkowywania się poleceniom przewodniczącego i przestrzegania programu zgromadzenia.

Rozwiązanie zgromadzenia

Następuje w dwóch przypadkach:

1. Przez przewodniczącego zgromadzenia,

1. Rozwiązuje je, jeżeli uczestnicy zgromadzenia nie podporządkowują się, albo gdy przebieg zgromadzenia narusza przepisy ustawy albo przepisy ustaw karnych. Rozwiązanie zgromadzenia przez przewodniczącego ma formę rozstrzygnięcia bezpośredniego.

2. Przez delegowanego na zgromadzenie przedstawiciela organu gminy.

1. Następuje ono, jeżeli przebieg zgromadzenia zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach, gdy zgromadzenie narusza przepisy ustawy lub przepisy ustaw karnych, a przewodniczący zgromadzenia wzbrania się je rozwiązać. Decyzja o rozwiązaniu zgromadzenia ma formę ustną, a następnie w formie pisemnej doręczana jest organizatorowi zgromadzenia.

2. Organizator i uczestnicy mogą wnieść odwołanie od decyzji do wojewody w terminie 3 dni od doręczenia decyzji o odwołaniu albo rozwiązania zgromadzenia. Na rozstrzygnięcia w sprawie rozwiązania przysługuje skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Ad. 4 Pojęcie i rodzaje imprez masowych.

Ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych

Ad.5

Obowiązki organizatora imprezy masowej:

1. Spełnienie wymogów oznaczonych przepisami prawa związanych z imprezą masową.

2. Zapewnienie udziału służb porządkowych i informacyjnych oraz kierownika do spraw bezpieczeństwa.

1. Kierownik do spraw bezpieczeństwa musi posiadać licencję 2go stopnia w zakresie Ochrony Osób i Mienia bez względu na rodzaj imprezy masowej.

2. Służba porządkowa musi posiadać licencję 1go stopnia w zakresie Ochrony Osób i Mienia, 1go stopnia w zakresie Ochrony Fizycznej a także zaświadczenia o przeszkoleniu wydane przez właściwe placówki.

3. Służba informacyjna musi posiadać jedynie zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.

3. Zapewnienie zaplecza higieniczno-sanitarnego

4. Zapewnienie dróg ewakuacyjnych i dojazdowych służbom ratowniczym i Policji.

5. Zapewnienie warunków łączności między podmiotami zabezpieczającymi imprezę.

6. Zapewnienie sprzętu ratowniczego i gaśniczego.

7. Zapewnienie pomieszczenia dla służb kierującym zabezpieczeniem imprezy masowej.

8. Obowiązek uzyskania informacji o osobach objętych zakazami stadionowymi, zagranicznymi i klubowymi, a także osób, które mają obowiązek powstrzymania się od obecności na imprezach masowych.

9. Sporządzenie i udostępnienie regulaminu imprezy.

10. Obowiązek utrwalania przebiegu imprezy masowej, jeżeli odbywa się ona na stadionach i obiektach objętych obligatoryjnym monitoringiem albo wojewoda wydał decyzję w sprawie obowiązku utrwalania przebiegu imprezy masowej.

11. W związku z meczem piłki nożnej organizator ma obowiązek zapewnienia identyfikacji osób uczestniczących w meczu.

Temat: Sytuacja prawna cudzoziemców w RP

Tezy:

1. Kategorie cudzoziemców przebywających na terytorium RP.

2. Warunki przekraczania granicy państwowej przez cudzoziemców.

3. Dokumenty uprawniające do pobytu na terytorium RP i warunki ich uzyskania.

4. Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony.

5. Zezwolenie na osiedlenie się oraz zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich.

6. Tryb kontroli legalności pobytu cudzoziemców.

7. Instytucja wydalenia i zobowiązania do opuszczenia terytorium RP.

8. Strzeżone ośrodki dla cudzoziemców i areszty w celu wydalenia.

9. Udzielanie cudzoziemcom ochrony czasowej.

• Ust. z 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach, tekst jednolity z 2006r. Dz.U. nr 234 poz. 1693 ze zm.(3 grudnia 2010)

• Ust. z 13 czerwca 2003r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony czasowej na terytorium RP, jednolity z 2006r. Dz.U. nr 234 poz. 1695 ze zm.

• Rozp. MSWiA z 22 grudnia 2008r. w sprawie środków utrzymania, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na teren RP oraz dokumentów potwierdzających możliwość uzyskania takich środków, Dz.U. nr 235 poz. 1611

• Rozp. MSWiA z 28 lipca 2010r. w sprawie wiz dla cudzoziemców, Dz.U. nr 151 poz. 1015

• Rozp. MSWiA z 19 listopada 2009r. w sprawie sposobu przeprowadzania kontroli legalności pobytu cudzoziemców na terytorium RP, Dz.U. nr 207 poz. 1600

Ad. 1 Kategorie cudzoziemców przebywających na terytorium RP.

Cudzoziemca - każda osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego. (Oznacza to, że jeżeli osoba będzie miała wiele obywatelstw, a w tych obywatelstwach będzie obywatelstwo Polskie, to zawsze potraktujemy taką osobę, jako obywatela.)

W przypadku wielości obywatelstw cudzoziemca traktuje się, jako obywatela tego państwa, którego dokument podróży stanowił podstawę wjazdu na terytorium RP.

Kategorie cudzoziemców przebywających na terytorium RP

Na terytorium RP mogą przebywać:

1. Cudzoziemcy obywatele państw obcych niebędący obywatelami UE, konfederacji szwajcarskiej albo państw członkowskich obszaru EOG. W odniesieniu do tej kategorii cudzoziemców stosuje się przepisy ustawy o cudzoziemcach;

2. Cudzoziemcy będący obywatelami państw obcych obszaru Schengen, konfederacji szwajcarskiej oraz państw obszaru EOG mają status określony ustawą o warunkach wjazdu, pobytu i wyjazdu obywateli UE i członków ich rodzin;

3. Cudzoziemcy będący bezpaństwowcami (apatrydzi) podlegają przepisom ustawy o cudzoziemcach, przepisom konwencji genewskiej i protokołu nowojorskiego;

4. Cudzoziemcy o statusie szczególnego uprzywilejowania (ambasadorowie i konsulowie państw obcych) podlegają prawu międzynarodowemu (Konwencja Haska i Konwencja Wiedeńska) oraz zwyczajom i porozumieniom międzynarodowym;

5. Cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej lub ubiegający się o ochronę czasową (np. status uchodźcy, azylanta);

6. Repatrianci, tj. osoby narodowości lub pochodzenia polskiego, którzy wjeżdżają na terytorium RP na podstawie wizy w celu repatriacji. (w chwili przekroczenia granicy z automatu dostają obywatelstwo RP).

Ad. 2 Warunki przekraczania granicy państwowej

Wymogi odnoszące się do przekraczania granicy państwowej uzależnione są od statusu cudzoziemca. Tryb przekraczania granicy państwowej określa Kodeks Graniczny Schengen, a warunki określane są w przepisach szczególnych.

Warunki przekraczania granicy państwowej przez cudzoziemców zwykłych (1) (spoza Unii, Szwajcarii i EOG)

• Posiadanie ważnego dokumentu podróży. Dokumentem podróży jest każdy dokument uznawany przez władze państwa polskiego wydany przez organy państw obcych, organy RP lub organizacji międzynarodowych uprawniający do przekraczania granic państwowych. (paszport nie zawsze równa się dokument podróży);

• Posiadanie wizy, jeżeli jest ona wymagana;

• Posiadanie zezwolenia na wjazd do państwa docelowego przy tranzycie;

• Posiadanie środków utrzymania na wjazd, pobyt i wyjazd z terytorium RP;

• Posiadanie ubezpieczenia medycznego albo posiadanie podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie 30.000€;

• Uzasadnienie celu i warunków planowanego pobytu.

Warunki przekraczania granicy państwowej przez obywateli UE i członków ich rodzin

• Obywatel UE przekracza granicę posiadając ważny dokument podróży lub inny dokument uprawniający do przekraczania granicy.

• Członek rodziny cudzoziemca niebędący obywatelem UE musi posiadać dokument podróży oraz wizę, jeżeli jest wymagana.

Odmowa wjazdu

• Nieposiadanie ważnych dokumentów lub wizy;

• Brak uiszczenia opłaty związanej z przekroczeniem granicy;

• Brak dokumentu potwierdzającego posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego;

• Wykorzystanie dopuszczalnego czasu pobytu na terytorium państw obszaru Schengen (3 miesiące w okresie 6-ciu miesięcy);

• Nieprzedstawienie dokumentów potwierdzających cel i warunki pobytu;

• Brak odpowiednich środków utrzymania;

• Posiadanie podrobionego/przerobionego dokumentu uprawniającego do wjazdu i pobytu;

• Dane cudzoziemca figurują w wykazie cudzoziemców niepożądanych;

• Dane cudzoziemca figurują SIS do celu odmowy wjazdu;

• Wjazd i pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego (wykaz 10 chorób);

• Wjazd i pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego lub stosunków międzynarodowych;

Decyzja o odmowie wjazdu wydawana jest przez Komendanta Placówki Straży Granicznej.

Ad. 3 Dokumenty uprawniające do pobytu na terytorium RP i warunki ich uzyskania.

1. DOKUMENT PODRÓŻY przy ruchu bezwizowym

2. WIZA - zezwolenie wydane cudzoziemcowi przez organ polski bądź organ, którego właściwość wynika
z postanowień umów międzynarodowych lub organ państwa obszaru Schengen wydawany w oparciu
o Wspólnotowy Kodeks Wizowy i Konwencję Wykonawczą Schengen (KWS).

Rodzaje wiz:

1. wizy Schengen - wizy jednolite ważne na całym terytorium państw członkowskich Schengen albo wizy
   o ograniczonej ważności terytorialnej (albo wiza obowiązująca w RP, albo w kilku państwach Schengen - NIE WSZYSTKICH).

Wiza Schengen jest wizą tranzytową oraz pobytową krótkoterminową albo wizą lotniczą.

A - lotniskowa

C - pobytowa (uprawnia również do tranzytu przez Schengen

• Uprawnia do pobytu na terytorium państw członkowskich Schengen przez 3 miesiące w okresie 6-cio miesięcznym. W wyjątkowych wypadkach można przedłużyć czasookres pobytu cudzoziemca.

2. wizy krajowe - wiza wydawana przez konsula uprawniająca do pobytu na terytorium RP.

D - krajowa

• Uprawnia do pobytu trwającego łącznie dłużej niż 3 miesiące i nieprzekraczającego 1 roku w okresie ważności wizy. Okres ważności wizy nie może przekroczyć 5 lat.

Wizy Schengen oraz wizy krajowe wydawane są w celach, przy czym cele te określone są symbolami: 01-26

Wizy krajowe oraz wizy Schengen wydawane są przez konsula, zaś wizy dyplomatyczne i służbowe mogą zostać wydane przez ministra właściwego ds. zagranicznych. Przedłużenia wizy dokonuje na terytorium RP wojewoda, a za granicą konsul. Wizy Schengen może dodatkowo wydawać Komendant Placówki Straży Granicznej. W przypadku wydania wiz Schengen konsul zwraca się do właściwych organów o udzielenie informacji o osobie. Organami dzielącymi informacji są:

• Komendat Główny Policji,

• Komendant Główny Straży Graniczny,

• Szef ABW i szef AW,

• Minister właściwy ds. zagranicznych.

3. PRZEPUSTKA PORTOWA - uprawnia pobytu w granicach miasta portowego. Wydawana jest cudzoziemcom będącym członkami załóg statków morskich przez Komendanta Placówki Straży Granicznej na okres 15 dni.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach można przedłużyć ważność przepustki portowej na okres nie dłuższy niż 15 dni.

4. KARTA POBYTU - wydawana cudzoziemcowi, który uzyskał:

• Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony

• Zezwolenie na osiedlenie się

• Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE

• Status uchodźcy

• Zgodę na pobyt tolerowany lub ochronę uzupełniającą.

5. ZEZWOLENIE W RAMACH MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO - wydawane cudzoziemcowi, który:

1. Posiada ważny dokument podróży lub inny dokument upoważniający do przekraczania granicy państwowej

2. Stale zamieszkuje w strefie przygranicznej państwa sąsiadującego

3. Uzasadni powody częstego przekraczania granicy państwowej

4. Nie stanowi zagrożenia dla obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz stosunków międzynarodowych, a w szczególności nie dokonano wobec niego wpisu do celów odmowy wjazdu w SIS lub bazach krajowych.

Zezwolenie w ramach małego ruchu granicznego wydawane jest przez konsula RP. Zezwolenie ważne jest przez okres 1 roku.

Ad. 4 Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony.

Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony:

• udzielane przez przesłanki z art. 53 kpa,

• organem właściwym w sprawach udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca,

• pobyt cudzoziemca na terytorium RP może wynosić nie dłużej niż 2 lata lub nie dłużej niż 3 miesiące w zależności od celu udzielonego zezwolenia.

Ad. 5. Zezwolenie na osiedlenie się oraz zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich.

Zezwolenie na osiedlenie się udzielane jest cudzoziemcowi, który przebywa legalnie i nieprzerwalnie na terytorium RP, przez co najmniej 5 lat i wykaże trwałe więzi z Rzeczpospolitą Polską. Organem właściwym w sprawie zezwolenia na osiedlenie się jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca.

Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich.

Cudzoziemiec przebywa na terytorium RP minimum 5 lat oraz posiada źródła utrzymania i ubezpieczenie zdrowotne. Nie trzeba wykazywać więzi z RP.

Zezwolenie na osiedlenie się i zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich wydawane są na czas nieoznaczony. (co nie oznacza, że nie można ich cofnąć)

Ad. 6 Tryb kontroli legalności pobytu cudzoziemców

Obligatoryjnie kontrolę legalności pobytu cudzoziemców na terytorium RP sprawują:

• Organy Policji

• Organy Straży Granicznej

Fakultatywnie kontrola ta może być wykonywana przez:

• Szefa urzędu ds. cudzoziemców

• Wojewodę

• Organy Służby Celnej

Kontrola legalności pobytu obejmuje:

• Okazanie dokumentów i zezwoleń uprawniających cudzoziemca do pobytu na terytorium RP;

• Okazanie środków utrzymania na czas planowanego pobytu bądź dokumentów potwierdzających możliwość uzyskania takich środków

Środki finansowe i ich substytuty:

• Przy pobycie do 3 dni - 300zł lub równowartość tej kwoty w walutach obcych;

• Powyżej 3 dni - 100zł na każdy dzień pobytu

Dokumentami, które mogą potwierdzić posiadanie przez cudzoziemca środków utrzymania są:

• Czek podróżny,

• Karta kredytowa z zaświadczeniem o wysokości limitu na karcie,

• Karta płatnicza wydana przez bank mający siedzibę na terytorium RP wraz z zaświadczeniem o aktualnym stanie konta lub aktualnym wyciągiem z historii rachunku.

• Zaświadczenie o posiadaniu środków płatniczych w banku lub skoku (spółdzielcza kasa oszczęd.kredyt.) mającym siedzibę na terytorium RP potwierdzone pieczęcią i podpisem i wystawione najpóźniej na miesiąc przed przekroczeniem granicy.

• oryginał zaproszenia

W przypadku cudzoziemców, którzy są uczestnikami imprez turystycznych lub zawodów sportowych przyjeżdżają do placówek leczniczych lub sanatoryjnych albo mających opłacone koszty pobytu w RP lub będącym uczestnikami programu wymiany wakacyjnej muszą posiadać na każdy dzień pobytu 20 zł. Studenci lub osoby uczestniczący w badaniach naukowych lub szkoleniach muszą posiadać 1600zł na pierwsze 2 miesiące pobytu.

Oprócz tego funkcjonariusze Straży Granicznej kontrolują dokumenty uprawniające cudzoziemca do wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej oraz powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy. W przypadku stwierdzenia nielegalnego pobytu z kontroli sporządzany jest protokół, w przypadku pobytu legalnego pracownik sporządza notatkę, a funkcjonariusz notatkę lub wpis w notatniku służbowym.

Ad. 7 Instytucja wydalenia i zobowiązania do opuszczenia terytorium RP.

INSTYTUCJA WYDALENIA

Cudzoziemcowi wydaje się decyzję o wydaleniu, jeżeli:

• Przebywa na terytorium RP bez ważnej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego do wjazdu
  i pobytu;

• Nie opuścił terytorium RP po wykorzystaniu dopuszczalnego czasu pobytu na terytorium państw Schengen;

• Wykonywał pracę lub podjął działalność gospodarczą niezgodnie z przepisami;

• Nie posiada środków utrzymania;

• Dane cudzoziemca są wpisane do wykazu cudzoziemców niepożądanych;

• Dane cudzoziemca znajdują się w SIS dla celów odmowy wjazdu;

• Pobyt cudzoziemca stanowi zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego albo narusza interesy RP;

• Cudzoziemiec niezgodnie z przepisami przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę państwową;

• Cudzoziemiec nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa;

• Cudzoziemiec zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo państwowe;

• Cudzoziemiec został skazany w RP prawomocnym orzeczeniem na karę pozbawienia wolności i istnieją podstawy do przekazania go za granicę.

• Cudzoziemiec przebywa poza strefą przygraniczną w ramach zezwolenia MRG (mały ruch graniczny)

• Cudzoziemiec przebywa po upływie okresu pobytu określonym zezwoleniem MRG

• Cudzoziemiec dobrowolnie nie opuścił terytorium RP w terminie oznaczonym w decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium RP, odmowie lub cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas określony.

Decyzję o wydaleniu wydaje z urzędu wojewoda lub na wniosek ministra Obrony Narodowej, szefa ABW i AW, Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Oddziału Straży Granicznej, Komendanta Placówki Straży Granicznej, Komendanta Wojewódzkiego Policji lub organu Służby Celnej.

ZOBOWIĄZANIE DO OPUSZCZENIA TERYTORIUM RP

Przesłanki do zobowiązania do opuszczenia terytorium RP:

• Brak ważnej wizy lub innego dokumentu;

• Przekroczenie dopuszczalnego czasookresu pobytu;

• Wykonywanie pracy lub działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami;

• Brak środków finansowych;

• Niezgodne z przepisami przekroczenie granicy;

• Przebywanie poza strefą przygraniczną lub po upływie zezwolenia MRG




Jeżeli z okoliczności sprawy wynika że cudzoziemiec dobrowolnie wykona ten obowiązek.

Temat: Reglamentacja broni i amunicji oraz materiałów wybuchowych. 18/04

Tezy:

1. Zakres stosowania ustawy o broni i amunicji

2. Pojęcie broni i amunicji oraz ich istotnych części

3. Właściwość organów w sprawach broni i amunicji

4. Tryb postępowania w sprawach broni i amunicji

5. Obowiązki podmiotów posiadających broń

Ustawa z dn. 21.05.1999r. o broni i amunicji

Rozp. MSWiA z 03.04.2000r. w sprawie przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji

Rozp. MSWiA z 07.09.2000r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń

Ad. 1 Zakres stosowania ustawy o broni i amunicji

Ustawa nie dotyczy uzbrojenia:

- Sił Zbrojnych RP, Policji, ABW, Agencji Wywiadu, Służb Kontrwywiadu Wojskowego, CBA, BOR, SG, Służby Celnej, Więziennej, innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp do broni i amunicji regulują odrębne przepisy.

- żołnierzy armii państw obcych przebywających na terytorium RP, wykonujących działania wspólnie z siłami zbrojnymi RP, a także przebywających w RP na podstawie umów i porozumień międzynarodowych.

- funkcjonariuszy SG państw Unii Europejskiej

Ad. 2 Pojęcie broni i amunicji oraz ich istotnych części

Broń została podzielona na 4 grupy:

- broń palna (w tym broń bojowa, gazowa, myśliwska, sportowa, sygnałowa, alarmowa)

- pneumatyczna -powyżej 17 dżuli

- miotacze gazu obezwładniającego (w tym Ręczny Miotacz Gazu, nasobne)

- narzędzia i urządzenia, których używanie może zagrażać życiu i zdrowiu:

• Broń biała w postaci: ostrzy ukrytych w przedmiotach niemających wyglądu broni, kastetów i nunczaków, pałki posiadające zakończenie z ciężkiego i trwałego materiału lub zawierające wkładki z takiego materiału, pałki wykonane z drewna lub innego ciężkiego i twardego materiału imitujące kij baseballowy

• Broń cięciwowa w postaci kusz

• Przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej

Amunicja - naboje przeznaczone do strzelania z broni palnej

Gotowe lub obrobione istotne elementy broni lub amunicji uważa się za broń i amunicję. Istotnymi częściami broni palnej są: szkielet broni, baskila, lufa z komorą nabojową, zamek, komora zamkowa oraz bęben nabojowy. Istotne części amunicji: pociski wypełnione materiałem wybuchowym, chemicznymi środkami obezwładniającymi zapalającymi lub innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu, spłonki inicjujące spalanie materiału miotającego, materiał miotający w postaci prochu strzelniczego.

Broń palna - każda przenośna broń lufowa, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego.

Za dający się przystosowac do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego uznaje się przedmiot, który ze względu na swoją budowę lub materiał, z którego jest wykonany może być łatwo przerobiony w celu miotania.

Ad. 3 Właściwość organów w sprawach broni i amunicji

Warunki posiadania broni:

- broń palna i amunicję do tej broni można posiadac na podstawie pozwolenia na broń, wydanego przez właściwego ze względu na miejsce pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu Komendanta Wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych komendanta oddziału żandarmerii wojskowej

- pozbawioną cech użytkowych można posiadac na podstawie karty rejestracyjnej broni pozbawionej cech użytkowych, wydanej przez Komendanta Wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych komendanta oddziału żandarmerii wojskowej

- miotacze gazu obezwładniającego i narzędzia i urządzenia, których używanie może zagrażać życiu i zdrowiu można posiadac na podstawie pozwolenia wydanego przez Komendanta Wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych komendanta oddziału żandarmerii wojskowej

Broń pneumatyczną można posiadac na podstawie karty rejestracyjnej broni pneumatycznej, wydanej przez Komendanta Powiatowego Policji

Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla siebie, bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.

Cele, w jakich może być wydane pozwolenie na broń:

- ochrona osobista

- ochrona osób i mienia

- łowiectwo

- sport

- rekonstrukcje historyczne

- kolekcjonerstwo

- pamiątki

- szkolenie

Pozwolenia nie wymaga się w przypadku:

- gromadzenia broni w zbiorach muzealnych

- używania broni na strzelnicy

- używania broni sygnałowej lub alarmowej oraz do rozpoczęcia zawodów sportowych

- dysponowania bronią przez przedsiębiorców dokonujących obrotu bronią i amunicją na podstawie koncesji lub świadczących usługi rusznikarskie

- dysponowania bronią przekazaną w celu pozbawienia lub potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych

- posiadania broni pozbawionej cech użytkowych

- posiadania broni przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości prądu w obwodzie nieprzekraczającej 10 mA

- posiadania RMG

- posiadania broni pneumatycznej

- posiadania broni palnej rozdzielnego ładowania, wytworzonej przed rokiem 1885 i repliki tej broni

- posiadania broni alarmowej o kalibrze do 6 mm

Pozwolenie na broń jest wydawane w formie decyzji administracyjnej, w której określa się cel wydania, rodzaj broni i liczbę egzemplarzy. Decyzja ta jest bezterminowa.

Na wniosek osoby posiadającej zezwolenie na broń wydaje się zaświadczenie uprawniające do zakupu broni i amunicji (ważne 3 miesiące, potem zwraca się je).

Warunki dla osoby ubiegającej się o pozwolenie na broń:

- ukończone 21 lat

- nie ma zaburzeń psychicznych oraz nie posiada znacznego ograniczenia sprawności psychofizycznej

- nie wykazuje istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego

- nie jest uzależniona od alkoholu lub substancji psychoaktywnych

- posiada stałe miejsce pobytu na terytorium RP

- nie stanowi zagrożenia dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego

- nie była skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe

- nie była skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia

Ad. 5 Obowiązki podmiotów posiadających broń

Obowiązki posiadacza broni i amunicji:

- w przypadku utraty broni poinformowanie o tym fakcie najwyższego organu Policji w ciągu 24 h

- rejestracja broni w terminie 5 dni od daty zakupu

- w przypadku zmiany stałego miejsca pobytu ma obowiązek poinformowania o tym fakcie w ciągu 14 dni odpowiedni organ

- w przypadku utraty uprawnień lub unieważnienia karty rejestracyjnej obowiązek niezwłocznego zbycia broni lub amunicji

- przechowywanie broni w sposób zgodny z przepisami prawa, tj. w kasecie z atestowanym zamkiem, trwale przymocowanej do trwałych elementów budynku lub w sejfie z zamkiem atestowanym

Temat: Prawna regulacja problemów uzależnień, obrotu napojami alkoholowymi, środkami odurzającymi i psychotropowymi oraz wyrobami tytoniowymi. 16.05.2011r.

Tezy:

1. Warunki udzielania zezwoleń na obrót i sprzedaż napojów alkoholowych i właściwość organów w tych sprawach.

2. Zakazy w zakresie spożywania i sprzedaży napojów alkoholowych.

3. Tryb postępowania z osobami nadużywającymi napojów alkoholowych i ich rodzinami.

4. Pojęcie wyrobów tytoniowych.

5. Zakazy związane z produkcją, sprzedażą i paleniem wyrobów tytoniowych.

6. Zadania organów administracji w zakresie przeciwdziałania narkomanii.

7. Obrót substancjami psychotropowymi, środkami odurzającymi i prekursorami.

8. Warunki uprawy maku i konopi.

Ad.1 Warunki udzielania zezwoleń na obrót i sprzedaż napojów alkoholowych i właściwość organów w tych sprawach.

Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są obowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

Obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego ds. gospodarki.

Obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa.

Zezwolenia wydaje się oddzielnie na obrót hurtowy następującymi rodzajami napojów alkoholowymi:

• zawartości do 4,5% alkoholu oraz na piwo,

• zawartości powyżej 4,5% do 18% alkoholu z wyjątkiem piwa,

• zawartości powyżej 18% alkoholu

Zezwolenie wydaje się na czas oznaczony:

• Napojami alkoholowymi do 18% alkoholu na czas nie dłuższy niż 2 lat

• Napojami alkoholowymi powyżej 18% alkoholi na czas nie dłuższy niż 1 rok

Rada Gminy ustala w drodze uchwały na terenie gminy liczbę punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży.

Rada Gminy ustala w drodze uchwały zasady usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych.

Sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta/burmistrza/prezydenta miasta właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży.

Zezwolenia:

• Do 4,5% + piwo

• 4,5%-18% - bez piwa

• Powyżej 18%

Ad.2 Zakazy w zakresie spożywania i sprzedaży napojów alkoholowych.

Zabrania się na obszarze kraju reklamy i promocji napojów alkoholowych z wyjątkiem piwa, którego reklama i promocja jest dozwolona pod warunkiem, że:

1. nie jest kierowana do małoletnich,

2. nie przedstawia osób małoletnich,

3. nie łączy spożywania alkoholu ze sprawnością fizyczną, bądź kierowaniem pojazdami,

4. nie zawiera stwierdzeń, że alkohol posiada właściwości lecznicze, jest środkiem stymulującym, uspokajającym lub sposobem rozwiązywania konfliktów osobistych,

5. nie zachęcają do nadmiernego spożycia alkoholu,

6. nie przedstawia abstynencji lub umiarkowanego spożycia alkoholu w negatywny sposób,

7. nie podkreśla wysokiej zawartości alkoholu w napojach alkoholowych jako cechy wpływającej pozytywnie na jakość napoju alkoholowego,

8. nie wywołuje skojarzeń z atrakcyjnością seksualną, relaksem lub wypoczynkiem, nauką lub pracą, sukcesem zawodowym lub życiowym.

Zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych:

• Na terenie szkół oraz innych zakładów i placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczych i domów studenckich,

• Na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników,

• W miejscach i czasie masowych zgromadzeń,

• W środkach i obiektach komunikacji publicznej,

• W obiektach zajmowanych przez organy wojskowe i spraw wewnętrznych, jak również w rejonie obiektów koszarowych i zakwaterowania przejściowego jednostek wojskowych.

Zabrania się spożywania napojów alkoholowych na ulicach, placach i w parkach z wyjątkiem miejsc przeznaczonych do ich spożycia na miejscu w punktach sprzedaży tych napojów.

Zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych:

• Osobom, których zachowanie wskazuje, że znajdują się w stanie nietrzeźwości,

• Osobom do lat 18,

• Na kredyt lub pod zastaw.

ad.3 Tryb postępowania z osobami nadużywającymi napojów alkoholowych i ich rodzinami.

Zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej w szczególności:

1. Tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu,

2. Działalność wychowawczą i informacyjną,

3. Ustalanie odpowiedniego poziomu i właściwej struktury produkcji napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w kraju,

4. Ograniczanie dostępności alkoholu,

5. Leczenie, rehabilitacja i reintegracja osób uzależnionych od alkoholu,

6. Zapobieganie negatywnym następstwom nadużywania alkoholu i ich usuwaniu,

7. Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie,

8. Wspieranie zatrudnienia socjalnego poprzez finansowanie centrów integracji społecznej.

Profilaktyka i rozwiązywanie problemów alkoholowych jest celem działania państwowej agencji rozwiązywania problemów alkoholowych, która podlega ministrowi właściwemu ds. zdrowia.

Postępowanie w stosunku do osób nadużywających alkoholu

• Leczenie odwykowe osób uzależnionych od alkoholu prowadzą stacjonarne i niestacjonarne zakłady lecznictwa odwykowego oraz inne zakłady opieki zdrowotnej. Poddanie się leczeniu odwykowemu jest dobrowolne a wyjątki od tej zasady określa ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

• Zarząd województwa organizuje na terenie województwa całodobowe zakłady lecznictwa odwykowego oraz wojewódzki ośrodek terapii uzależnienia i współuzależnienia.

• Starosta na obszarze powiatu organizuje inne niż ww. zakłady lecznictwa odwykowego.

• Członkowie rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, dotknięci następstwami nadużywania alkoholu przez osobę uzależnioną uzyskują w publicznych zakładach opieki zdrowotnej świadczenia zdrowotne w zakresie terapii i rehabilitacji współuzależnienia oraz profilaktyki.

• Dzieci osób uzależnionych od alkoholu dotknięte następstwami nadużywania alkoholu przez rodziców uzyskują bezpłatnie pomoc psychologiczną i socjoterapeutyczną w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i publicznych poradniach specjalistycznych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych.

Ad. 4 Pojęcie wyrobów tytoniowych

WYROBY TYTONIOWE - wszelkie wyprodukowane z tytoniu wyroby tj. papierosy, cygara, cygaretki, tytoń fajkowy, machorka i in. zawierające tytoń lub jego składniki z wyłączeniem produktów leczniczych zawierających nikotynę.

Ochrona zdrowia przed następstwami używania tytoniu realizowana jest przez kształtowanie polityki zdrowotnej, ekonomicznej i społecznej, do której należy:

1. Ochrona prawa niepalących do życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego,

2. Promocja zdrowia przez propagowanie stylu życia wolnego od nałogu papierosów i używania wyrobów tytoniowych,

3. Działalność wychowawcza, informacyjna,

4. Tworzenie warunków ekonomicznych i prawnych zachęcających do ograniczenia używania tytoniu,

5. Informowanie o szkodliwości palenia tytoniu i zawartości substancji szkodliwych na opakowaniach wyrobów tytoniowych i informacjach o wyrobach tytoniowych,

6. Obniżanie norm dopuszczalnych zawartości substancji szkodliwych w wyrobach tytoniowych,

7. Leczenie i rehabilitacja osób uzależnionych od tytoniu.

Zabrania się palenia wyrobów tytoniowych:

• Na terenie zakładów opieki zdrowotnej i w pomieszczeniach innych obiektów, w których udzielane są świadczenia zdrowotne,

• Na terenie jednostek organizacyjnych systemu oświaty oraz jednostek organizacyjnych pomocy społecznej,

• Na terenie uczelni,

• W pomieszczeniach zakładu pracy,

• W pomieszczeniach obiektów kultury i wypoczynku do użytku publicznego,

• W lokalach gastronomiczno-rozrywkowych,

• W środkach pasażerskiego transportu publicznego oraz w obiektach służących obsłudze podróżnych,

• Na przystankach komunikacji publicznej,

• W pomieszczeniach obiektów sportowych,

• W ogólnodostępnych miejscach przeznaczonych do zabaw dzieci,

• W innych pomieszczeniach dostępnych do użytku publicznego.

Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych:

• Osobom do lat 18 (musi być tabliczka) - w przypadku wątpliwości sprzedawca może wylegitymować,

• Na terenie zakładów opieki zdrowotnej, szkół i placówek oświatowo wychowawczych oraz obiektów sportowo rekreacyjnych,

• W automatach,

• Luzem - w opakowaniach mniejszych niż 20sztuk,

• W systemie samoobsługowym.

Ad. 6

Ad. 7

Ad. 8

Temat: Administracyjno-prawna problematyka stanów nadzwyczajnych. 1.06.2011r.

Tezy:

1. Warunki wprowadzania stanów nadzwyczajnych i organy uprawnione do wprowadzenia tych stanów.

2. Rygory stanów nadzwyczajnych i warunki ich wprowadzania.

Konstytucje uregulowania problematyki stanów nadzwyczajnych.

Stany nadzwyczajne są wprowadzane w oparciu o 2 przesłanki:

1. Istnienie sytuacji szczególnego zagrożenia (zagrożenie odbiega od normy, jest realne i obiektywnie sprawdzalnym)

2. Niewystarczalność zwykłych środków konstytucyjnych

Reżimy stanów nadzwyczajnych mogą się konsumować za wyjątkiem najsilniejszego reżimu, tj. stanu wojennego.

Zasady związane ze stanami nadzwyczajnymi:

1. Legalizmu - na zasadę tę składają się 2 przesłanki:

1. Sposób wprowadzenia i ogłoszenia danego stanu nadzwyczajnego,

Szukamy podstaw faktycznych i prawnych

2. Zakres regulacji ustaw o stanach nadzwyczajnych.

Oznacza on, że w czasie wprowadzenia stanów nadzwyczajnych zasady działania organów władzy publicznej oraz rygory (zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela) musi określać ustawa. Dodatkowo ustawa powinna określić zasady wyrównywania strat majątkowych związanych z wprowadzonym stanem nadzwyczajnym.

2. Proporcjonalności - oznacza ona, że działania, które zostały podjęte w wyniku wprowadzonego stanu nadzwyczajnego muszą odpowiadać stopniowi zagrożenia oraz zmierzać do jak najszybszego przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa. Gwarancją tej zasady jest:

1. Możliwość zaskarżania sposobu realizowania określonych środków prawnych,

2. Obowiązek zniesienia stanu nadzwyczajnego w momencie ustania przyczyny jego wprowadzenia.

3. Ochrony podstaw systemu prawnego - oznacza bezwzględny zakaz zmian aktów normatywnych w postaci:

1. Konstytucji RP,

2. Kodeksu wyborczego i ordynacji wyborczych (sejm, senat, samorząd terytorialny itp.),

3. Ustawy o stanach nadzwyczajnych.

4. Ochrony organów przedstawicielskich - oznacza ona, że w czasie stanu nadzwyczajnego i w okresie 90 dni od jego zakończenia istnieje bezwzględny zakaz skracania kadencji sejmu, przeprowadzania referendum ogólnokrajowego, przeprowadzania wyborów, przy czym kadencje organów ulegają automatycznemu przedłużeniu.

Ad. 1 Warunki wprowadzania stanów nadzwyczajnych i organy uprawnione do wprowadzenia tych stanów.

STAN WOJENNY

Przesłankami wprowadzenia stanu wojennego są:

• Zewnętrzne zagrożenie państwa,

• Zarówno zagrożenia militarne jak i niemilitarne. Odnosi się to m.in. do zagrożeń integralności państwa, zagrożeń nienaruszalności granic RP, zagrożeń dla wykonywania władzy suwerennej czy też zagrożeń dla bezpieczeństwa równości.

• Zbrojna napaść na terytorium RP,

• Zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji wynikające z umowy międzynarodowej.

Zbrojna napaść i zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji definiowana jest art. 51 Karty Narodów Zjednoczonych.

Ustawa o stanie wojennym oprócz przesłanek konstytucyjnych związanych z zagrożeniem państwa wymienia również działania terrorystyczne.

Tryb wprowadzania stanu wojennego

Wniosek w sprawie wprowadzenia stanu wojennego składa Rada Ministrów, przy czym we wniosku określa ona przyczyny wprowadzonego stanu wojennego, obszar, na którym powinien być stan wprowadzony oraz rygory.

Prezydent RP ma obowiązek niezwłocznego rozpatrzenia wniosku Rady Ministrów, a następnie ma obowiązek wydania rozporządzenia o wprowadzeniu stanu wojennego lub postanowienia o odmowie wprowadzenia tego stanu. W przypadku wydania rozporządzenia rozporządzenie to przedstawiane jest Sejmowi w ciągu 48h od jego podpisania. Sejm może uchylić rozporządzenie prezydenta RP bezwzględną większością głosów w obecności minimum połowy liczby posłów. Uchylenie rozporządzenia prezydenta RP przybiera formę uchwały Sejmu. Rozporządzenia RP ogłaszane jest w Dzienniku Ustaw, stan wojenny obowiązuje od dnia ogłoszenia rozporządzenia.

Stan wojenny podlega podaniu do publicznej wiadomości w drodze obwieszczeń wojewodów, rozplakatowanie albo w sposób przyjęty na danym terenie. O wprowadzeniu stanu wojennego powiadamia się inne państwa przez notyfikację faktu i przyczyn wprowadzenia stanu wojennego sekretarzowi generalnemu ONZ oraz sekretarzowi generalnemu Rady Europy.

Ani Konstytucja RP, ani ustawa nie określają czasookresu stanu wojennego. Stan ten musi zostać zniesiony z chwilą ustania przyczyny jego wprowadzenia i przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa. (Zniesienie wygląda tak samo jak wprowadzenie).

Rygory stanu wojennego

Rygory stanu wojennego określone są rozporządzeniem prezydenta RP, natomiast wprowadzenie konkretnych ograniczeń należy do właściwych organów.

1. W czasie stanu wojennego:

1. Może zostać zawieszone prawo do:

1. Strajków, akcji protestacyjnych i innych form protestu (ustawa określa grupy, których to dot.)

2. W odniesieniu do osoby, której działalność zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa właściwe organy mogą dokonać przeszukania i zajęcia przedmiotów służących do tej działalności.

2. Organami właściwymi w tych sprawach są:

• Szef ABW

• KGP

• KWP, KPP

• KGSG

• Terenowe organy straży granicznej

• KGŻW

• Terenowe organy ŻW

3. Możliwość wprowadzenia cenzury prewencyjnej środków masowego przekazu

4. Możliwość kontroli zawartości przesyłek, listów, przekazów.

5. Możliwość kontroli treści korespondencji (wszystkie dostępne formy przekazu)

6. Emisja sygnałów uniemożliwiających nadawanie lub odbiór sygnałów radiowych, telewizyjnych lub za pomocą sieci telekomunikacyjnych, których treść może zwiększyć zagrożenia dla obronności i bezpieczeństwa państwa =zagłuszanie). Organami cenzury i kontroli są wojewodowie, którzy mogę zlecić wykonywanie czynności technicznych innym organom administracji publicznych. Organy cenzury i kontroli działają w formie decyzji mających ostateczny charakter, które mogą być jednak zaskarżane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

7. Możliwość zawieszenia prawa do:

1. Organizowania i przeprowadzania zgromadzeń, imprez masowych, imprez artystycznych lub rozrywkowych niebędących imprezami masowymi,

2. Prawa zrzeszania się (wszystkie formy ruchu społecznego, od stowarzyszeń, związki zawodowe, organizacje społeczne, partie polityczne, a nawet fundacje)

8. Ograniczenie prawa do zbiórek publicznych

9. Nałożenie obowiązku posiadania przy sobie dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość przez osoby, które ukończyły 18 lat - pozostali legitymacja szkolna.

10. Możliwość wprowadzenia nakazu/zakazu przebywania lub opuszczenia w oznaczonym czasie określonych miejsc, obiektów i obszarów. (godzina policyjna)

11. Obowiązek uzyskania zezwolenia właściwego organu gminy na zmianę miejsca pobytu stałego/czasowego.

12. Nakaz zawiadamiania policji lub organu gminy o fakcie przybycia do danej miejscowości.

13. Możliwość wprowadzenia reglamentacji towarów i żywności (całkowita/częściowa).

14. Możliwość wprowadzenia ograniczeń działalności gospodarczej przez nakaz jej prowadzenia albo uzyskania zezwolenia na jej rozpoczęcie.

15. Ograniczenia działalności edukacyjnej przez zawieszenie zajęć w szkołach i placówkach oświatowych w tym uczelni wyższych (z wyjątkiem seminariów duchownych).

16. Ograniczenia dostępu do informacji publicznej.

17. Ograniczenia prawa do posiadania broni palnej i amunicji materiałów wybuchowych, innych rodzajów broni oraz określonych przedmiotów przez złożenie do depozytu lub zakaz noszenia.

18. Ograniczenie obrotu krajowymi środkami płatniczymi, obrotu dewizowego oraz działalności kantorowych.

• Ograniczenia związane z reglamentacją żywności, działalności gospodarczej oraz dostępu do informacji publicznej wprowadzane są przez Radę Ministrów, działalność edukacyjna właściwy minister lub wojewoda.

• Ograniczenie obrotu środkami płatniczymi - Minister właściwy ds. finansów publicznych.

• Broń i inne przedmioty - MSWiA oraz MON.

• Ograniczenie funkcjonowania systemów łączności oraz działalności telekomunikacyjnej oraz pocztowej - organ właściwy, minister właściwy ds. łączności

19. Wprowadzenie całkowitego lub częściowego zakazu lub ograniczeń w transporcie drogowym, kolejowym, lotniczym, morskiej, żegludze śródlądowej.

20. Wprowadzenie całkowitego lub częściowego zakazu lub ograniczeń w ruchu wszelkich pojazdów po drogach publicznych.

21. Nałożenie na przewoźników obowiązku wykonywania przewozu osób na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa.

Powyższe ograniczenia wprowadzają:

• Minister właściwy do spraw transportu i gospodarki morskiej,

• MON przy nakazie wykonywania obowiązku dla przewoźników

22. Możliwość rekwirowania lub zajęcia środków transportu.

23. Ograniczenia w ruchu granicznym przez zamknięcie bądź ograniczenie ruchu osobowego lub towarowego, określenie szczególnych zasad wydawania dokumentów uprawniających do przekraczania granicy przez obywateli polskich

24. Szczególne zasady wydawania dokumentów dla cudzoziemców.

Organem właściwym w tych sprawach jest MSWiA

25. Wprowadzenie powszechnego obowiązku wykonywania pracy dla osób od 16 do 60 roku życia.

Organem właściwym w tych sprawach jest Rada Ministrów.

STAN WYJĄTKOWY

Przesłanki wprowadzenia stanu wyjątkowego:

1. Szczególne zagrożenie konstytucyjnego ustroju państwa.

2. Zagrożenie bezpieczeństwa obywateli. (różny charakter: ruch masowy ludzi, choroby zwierząt..)

3. Zagrożenie porządku publicznego. (z ustawy: w tym działania terrorystyczne)

Źródło zagrożeń przy stanie wyjątkowym musi mieć charakter wewnętrzny.

Przesłanki wprowadzenia stanu wyjątkowego mogą występować łącznie lub osobno. (wystarczy 1)

Tryb wprowadzania stanu wyjątkowego

• Wniosek o wprowadzenie stanu wyjątkowego składa Rada Ministrów.

• Organem właściwym do wprowadzenia stanu wyjątkowego jest Prezydent RP.

• Wniosek o wprowadzenie stanu wyjątkowego musi dodatkowo zawierać czasookres jego wprowadzenia.

• Stan wyjątkowy wprowadza się na czas oznaczony nie dłuższy niż 90 dni, jego przedłużenie może nastąpić tylko raz za zgodą Sejmu na czas nie dłuższy niż 60 dni.

• Prezydent RP przedkłada rozporządzenie Sejmowi (48h od popisania rozporządzenia).

• Rozporządzenie Prezydenta RP albo uchwała Sejmu o uchyleniu rozporządzenia publikowane są w Dzienniku Ustaw. Stan wyjątkowy obowiązuje od dnia ogłoszenia rozporządzenia, analogiczne wymogi stosowane są do przedłużenia czasookresu stanu wyjątkowego. Ogłoszenie stanu wyjątkowego wymaga podania do publicznej wiadomości oraz notyfikacji Sekretarzowi Generalnemu ONZ oraz Rady Europy.

Rygory stanu wyjątkowego:

1. Zawieszenie prawa do:

1. Zgromadzeń, imprez masowych, imprez artystycznych i rozrywkowych niebędącymi imprezami masowymi, strajków i akcji protestacyjnych,

2. Zrzeszania się przez zakaz tworzenia i rejestracji ruchów społecznych oraz nakaz zaniechania działalności w przypadku zwiększenia zagrożeń związanych z przesłankami wprowadzenia stanu wyjątkowego.

2. Ograniczenia przy zbiórkach publicznych.

3. Możliwość odosobnienia osoby powyżej 18 roku życia, i jeżeli jest to niezbędne dla zapobieżenia popełnienia czynu karalnego lub uniemożliwienia ucieczki po jego popełnieniu. Odosobniona może być również osoba, która ukończyła 17 rok życia a przeprowadzona z nią rozmowa ostrzegawcza okazała się nieskuteczna.

Organami właściwymi w sprawach odosobnienia są wojewodowie. Wniosek o odosobnienie może złożyć właściwy Komendant Wojewódzki Policji. Wykonanie odosobnienia i doprowadzenie do ośrodka odosobnienia należy do właściwości KWP. Wniosek o odosobnienie mogą złożyć również organy prokuratury, ABW, SG, ŻW, SKW. Decyzje w sprawie odosobnienia są ostateczne i podlegają zaskarżeniu do WSA.

4. Możliwość przeprowadzania rozmów ostrzegawczych. Osoby powyżej 17 roku życia mogą mieć obowiązek udziału w rozmowie ostrzegawczej. W przypadku osób, które nie ukończyły 17 roku życia rozmowa ostrzegawcza odbywa się w obecności przedstawicieli ustawowych. Organami przeprowadzającymi rozmowę są organy policji, prokuratury, ABW, PSG, ŻW, SKW.

5. Możliwość wprowadzenia cenzury prewencyjnej, kontroli zawartości przesyłek, treści korespondencji albo zagłuszania.

6. Obowiązek posiadania przy sobie dokumentu stwierdzającego tożsamość.

7. Godzina policyjna.

8. Zezwolenie na zmianę miejsca pobytu.

9. Zawiadomienie o przybyciu do danej miejscowości.

10. Możliwość wprowadzenia reglamentacji w odniesieniu do towarów lub usług, ograniczenia wolności gospodarczej (oprócz tych co występują przy stanie wojennym) + nakaz zaniechania działalności gospodarczej.

11. Działalność edukacyjna

12. Obrót środkami pieniężnymi

13. Broń

14. Dostęp do informacji


Tak samo jak w stanie wojennym!!

15. Ograniczenia transportu.

STAN KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

Przesłanki wprowadzenia:

1. Zapobieżenie skutkom katastrof naturalnym lub awarii technicznych o znamionach klęsk żywiołowych.

2. Usunięcie skutków katastrof naturalnych lub awarii technicznych.

Tryb wprowadzania klęski żywiołowej.

• Wprowadza Rada Ministrów z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego wojewody.

• Rozporządzenie Rady Ministrów ogłaszane jest w Dzienniku Ustaw i podawane do publicznej wiadomości.

• Stan klęski żywiołowej wprowadzany jest na czas oznaczony nie dłuższy niż 30 dni, przedłużenie stanu klęski żywiołowej może następować po wyrażeniu zgody przez sejm.

• Nie ma ograniczeń przedłużenia czasookresu.

Temat 17: Administracyjne problemy ochrony środowiska

 

1.    Właściwość organów w sprawach ochrony środowiska naturalnego

2.    Ochrona przyrody

3.    Ochrona zwierząt

4.    Rybactwo śródlądowe

5.    Ochrona czystości i porządku w gminach

 

Literatura:

1.    27.04.2001 Prawo ochrony środowiska

2.    16.04.2004 o ochronie przyrody

3.    21.08.1997 o ochronie zwierząt

4.    18.04.1985 o rybactwie śródlądowym

5.    13.09.1996 o utrzymaniu czystości i porządku w gminach

 

Ustawą objęte są zasady ochrony środowiska, warunki korzystania zasobów ochrony środowiska i obowiązki organów administracji w zakresie ochrony środowiska oraz odpowiedzialność i sankcje za naruszenie przepisów ustawy.

Powszechne korzystanie ze środowiska przysługuje każdemu i obejmuje ono korzystanie ze środowiska bez użycia instalacji, w celu zaspokojenia potrzeb osobistych i gospodarstwa domowego, w tym wypoczynku i uprawiania sportu. Korzystanie ze środowiska obejmuje w tym zakresie wprowadzenie do środowiska substancji lub energii, oraz powszechne korzystanie z wód.

Oprócz powszechnego korzystania ze środowiska, ustawa określa korzystanie ze środowiska w sposób inny niż powszechny. Podmiot musi wówczas uzyskać zezwolenie wydane przez właściwy organ ochrony środowiska lub kto może spowodować takie zanieczyszczenie, ponosi koszty usunięcia skutków tego zanieczyszczenia. Odpowiedzialność ta jest odpowiedzialnością karną i cywilną (osoby) podmiotów. Każdy podmiot korzystający ze środowiska ma obowiązek w związku z jego korzystaniem do stosowania metodyk referencyjnych. Państwo ma obowiązek prowadzenie polityki ekologicznej, które uchwalana jest przez Sejm na wniosek RM.

Projekt polityki ekologicznej państwa opiniowany jest przez marszałków województw, a opracowywany przez Ministra właściwego ds. środowiska.

Sejmik Wojewódzki, Rada Powiatu oraz Rada Gminy sporządzają programy ochrony środowiska w formie uchwał.

Organy właściwe ds. ochrony środowiska prowadzą państwowy monitoring środowiska, polegający na uzyskiwaniu informacji o:

1.    Jakości powietrza, wód, gleb i ziemi

2.    Poziom hałasu

3.    Promieniowania jonizującego i pól elektromagnetycznych

4.    Stanów zasobów środowiska

5.    Ilości i rodzajów substancji energii wprowadzanych do środowiska

6.    Wytwarzania i gospodarowania odpadami

 

Ochrona środowiska jest uwzględniana przy zagospodarowaniu przestrzennym oraz realizacji inwestycji.

 

Strategię rozwoju województwa i plany zagospodarowania przestrzennego województw, strategię uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego muszą uwzględniać zasadę zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

 

W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego przy przeznaczeniu terenów na poszczególne cele ustala się proporcje pozwalające na zachowanie równowagi przyrodniczej, jej przywrócenie i prawidłowe warunki życia. Plany te muszą zawierać również określenie sposobów obszarów zdegradowanych i warunki ich przywracania. Muszą one także obejmować ruchy masowe ziemi.

 

W planach zagospodarowania przestrzennego oraz decyzjach o warunkach zabudowy wskazuje się na:

1.    Ograniczenie wynikające z ustawy o ochronie przyrody

2.    Utworzone obszary ograniczonego użytkowania lub strefy przemysłowe

3.    Wyznaczone są obszary ciche w aglomeracji lub poza aglomeracją

4.    Uwzględnienie sfer ochronnych ujęć wód oraz obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych

5.    Linie komunikacyjne przeprowadza się w taki sposób, który zapewnia ich ograniczenie oddziaływania na środowisko, chroni walory krajobrazowe oraz daje możliwość przemieszczania się dziko żyjących zwierząt

 

W granicach administracyjnych miast oraz obrębach zwartej zabudowy wsi zabroniona jest budowa układów stwarzających zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi, a w szczególności poważnych awarii.

W trakcie przygotowywania i realizacji inwestycji, inwestor ma obowiązek uwzględniania ochrony gleb, zieleni, naturalnego ukształtowania terenu i stosunków wodnych.

Podmiot, który ingeruje w środowiska w zakresie inwestycji na obowiązek kompensacji przyrodniczej. Nowo budowane lub przebudowane obiekty budowlane bądź instalacje nie mogą być oddane do użytkowania jeżeli nie spełniają wymogów ochrony środowiska.

 

1.    Kierunki ochrony środowiska naturalnego:

 

A.   Ochrona powietrza - kierunek ten realizowany jest poprzez ocenę jakości powietrza, utrzymywanie poziomu substancji w powietrzu poniżej dopuszczalnych.

Ocena jakości powietrza dokonywana jest w strefach. Strefa to aglomeracje o liczbie mieszkańców poniżej 250tys. mieszkańców lub obszar jednego lub więcej powiatów o tej liczbie.

Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska dokonuje oceny jakości powietrza w strefach przynajmniej co 5 lat. Marszałek województwa przekłada do zaopiniowania właściwym starostą projekt uchwały w sprawie programu ochrony powietrza, a sejmik województwa uchwala ten program. W przypadku ryzyka występowania przekroczeń dopuszczalnych lub alarmowych poziomów substancji w powietrzu Sejmik Wojewódzki w drodze uchwały skreśla plan działań związanych ze zmniejszeniem przekroczeń.

W tym celu można:

1)   Określić listę podmiotów obowiązanych do zmniejszenia lub zaprzestania wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza.

2)   Wprowadzony zostaje odmienny sposób organizacji ruchu drogowego poprzez wprowadzenie ograniczeń lub zakresu poruszania się pojazdów i innych urządzeń napędzanych silnikiem.

 

W przypadku zaistnienia takiej sytuacji w RP Minister właściwy ds. środowiska po opinii GIOŚ prowadzi                          w celu wyeliminowania przekroczeń.

Marszałek województwa powiadamia społeczeństwo o ryzyku wystąpienia przekroczeń dopuszczalnych albo alarmowych w sposób zwyczajowo przyjętych w danym terenie.

W odniesieniu do zakładów i instytucji w związku z przekroczeniem dopuszczalnych poziomów Marszałek województwa w drodze decyzji nakłada na podmiot obowiązek monitorowania i pomiarów.

Sejmik wojewódzki w drodze uchwały może określić rodzaje lub jakość paliw dopuszczalnych do stosowania.

 

B.   Ochrona wód - realizowana jest w oparciu o prawo ochrony środowiska oraz w oparciu o prawo wodne. Wody podziemne i obszary ich wydobywania podlegają szczególnej ochronie. Na tych terenach tworzone są obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych. Organy administracji publicznej mają obowiązek realizacji swych działań z uwzględnieniem funkcjonowania obszarów                  hydrograficznych. Przedsięwzięcia i inwestycje mogą być realizowane z uwzględnieniem zmian w zakresie stosunków wodnych.

 

C.   Ochrona powierzchni ziemi - polega na:

·     Zapewnieniu jej najlepszej jakości,

·     zapobieganiu ruchom masowym ziemi i ich skutkom

 

Ocena jakości gleby i ziemi należy do zadań starosty. Starosta ma obowiązek prowadzenia obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi, a także prowadzenie rejestru zawierającego informacji o takich terenach

 

D.  Ochrona przed hałasem - polega ona a utrzymaniu najlepszego stanu akustycznego środowiska. Plan zagospodarowania przestrzennego musi wskazywać strefy związane z poziomami hałasu. W przypadku terenów przeznaczonych do terenów przeznaczonych do produkcji, składowania i magazynowania ochrona przed hałasem polega na stosowaniu rozwiązań technicznych zapewniających właściwe warunki akustyczne, jeżeli na tych terenach znajduje się taka zabudowa mieszkaniowa, szpitali, domy opieki społecznej oraz budynki związane z pobytem dzieci i młodzieży.

W przypadku przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu WIOŚ może wydać decyzję, w której określone są elementy tj. rozkład czasu pracy, obowiązek przeprowadzania pomiarów.

Rada Powiatu może w drodze uchwały ograniczyć lub zakazać używania jednostek pływających na wodach stojących lub płynących jeżeli są one przeznaczone na cele rekreacyjne lub wypoczynkowe.

Na śródlądowych wodach żeglownych ograniczenia i zakazy wprowadza w drodze rozporządzenia Minister właściwy ds. środowiska w porozumieniu z Ministrem transportu.

Starosta ma obowiązek dokonywania oceny stanu akustycznego środowiska w aglomeracjach powyżej 100tys. osób lub terenach z taką liczbą mieszkańców.

Rada Powiatu może w drodze uchwały wyznaczyć obszary ciche.

 

E.  Ochrona przed polami elektromagnetycznymi i promieniowaniem jonizującym - polega ona na utrzymaniu dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych na terenach. Prowadzący instalację i użytkownik urządzeniu emitującego pole elektromagnetyczne ma obowiązek dokonywania pomiarów i przekazania ich Wojewódzkiemu Inspektorowi Środowiska oraz Wojewódzkiemu Inspektorowi Sanitarnemu.

 

F.   Ochrona kopalin - polega ona na racjonalnym gospodarowaniu kopalin oraz stosowaniu środków ograniczających szkody w środowisku. Prowadzący eksploatację ma obowiązek ochrony powierzchni ziemi, wód powierzchniowych i podziemnych sfer rekultywacji terenu.

 

 

G.  Ochrona zwierząt i roślin - realizowana jest poprzez:

a.    Obejmowanie ochroną obszarów i gatunków cennych przyrodniczo

b.   Ograniczenie możliwości pozyskiwania dziko-żyjących zwierząt i roślin

c.    Odtwarzanie populacji zwierząt i stanowisk roślinnych dla zapewnienia ich reprodukcji

d.   Zabezpieczenie lasów i zadrzewień przed zanieczyszczeniami i pożarami

e.    Ograniczenie wycinania drzew i likwidacji terenów zielonych

f.    Zalesienie i zadrzewienie

g.    Nadzorowanie GMO (genetycznie modyfikowane organizmy)

 

2.   Właściwość organów w sprawach ochrony środowiska naturalnego

Organami ochrony środowiska są:

a.    Wójt, burmistrz lub prezydent miasta

b.   Starosta

c.    Marszałek województwa

d.   Sejmik województwa

e.    Wojewoda

f.    Minister właściwy ds. środowiska

g.    Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

h.   Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska

 

Instytucje ochrony środowiska:

a)    Państwowa Rada Ochrony Środowiska

b)   Komisje ds. ocen oddziaływania na środowiska

c)    Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i Funduszy Wojewódzkich

d)   Krajowa Rada Eko-zarządzanie

 

3.   Ochrona przyrody

1)   Formy ochrony przyrody - zaliczmy do nich:

a.   Parki narodowe - obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. Utworzenie parku narodowego zmienia jego                                                                          następuje w drodze rozporządzenia RM. Likwidacja parku narodowego lub zmniejszenie obszaru mogą nastąpić jedynie wskutek nieodwracalnej utraty walorów przyrodniczych i kulturowych. Na obszarach granicznych PN wyznaczenia jest otulina, w której może zostać utworzona strefa ochronna zwierząt              . strefa ochronna ustanowiona jest przez ministra właściwego ds. środowiska.

b.   Rezerwaty przyrody - obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym - ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi. Uznanie, że rezerwat przyrody następuje w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

c.    Obszary NATURA 2000 (ochrona ptaków i ich siedlisk)

d.   Parki krajobrazowe

e.    Obszary chronionego krajobrazu

f.    Pomniki przyrody

g.    Stanowiska dokumentacyjne

h.   Użytki ekologiczne

i.     Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

j.     Ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów

 

ZAKAZY W PARKACH NARODOWYCH I REZERWATACH PRZYRODY:

a)    Zakaz budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych za wyjątkiem tych, które służą rezerwatowi lub parkowi

b)   Zakaz chwytania, zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania i niszczenia jaj postaci młodocianych form rozwojowych zwierząt, umyślnego płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenie nor, gniazd, lęgowisk, schronień i miejsc rozrodu.

c)    Zakaz polowania

d)   Zakaz pozyskiwania, niszczenia, lub umyślnego uszkadzania roślin i zwierząt

e)    Zakaz użytkowania, niszczenia, uszkadzania, zanieczyszczania i dokonywania zmian, obiektów przyrodniczych, obszarów, zasobów, tworów i składników przyrody

f)    Zakaz zmiany stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody

g)   Zakaz pozyskiwania skał, torfu, skamieniałości, minerałów i bursztynu

h)   Zakaz niszczenia gleby lub zmiany przeznaczenia i użytkowania gruntów

i)    Zakaz palenia ognisk i wyrobów tytoniowych, używania źródeł światła o otwartym ogniu za wyjątkiem miejsc wyznaczonych

j)    Zakaz prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej i rolniczej

k)   Zakaz stosowania chemicznych i biologicznych środków ochrony roślin i nawozów

l)    Zakaz zbioru dziko występujących roślin i grzybów ze wyjątkiem miejsc wyznaczonych

m)  Zakaz połowu ryb i innych organizmów wodnych

n)   Zakaz ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem za wyjątkiem miejsc, szlaków wyznaczonych

o)   Zakaz wprowadzania psów na obszary objęte ochroną ścisłą i

p)   Zakaz wspinaczki i eksploatacji jaskini lub zbiorników wodnych za wyjątkiem miejsc wyznaczonych

q)   Zakaz ruchu pojazdów

r)    Zakaz umieszczania tablic, ogłoszeń reklamowych itp. Niezwiązanych z ochroną przyrody

s)    Zakaz zakłócania ciszy

t)    Zakaz używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego, uprawianie sportów wodnych i motorowych, pływanie i żeglowanie ze wyjątkiem miejsc wyznaczonych

u)   Zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu

v)   Zakaz biwakowania ze wyjątkiem miejsc wyznaczonych

w)   Zakaz prowadzenia badań naukowych bez zgody właściwego organu

x)   Zakaz wprowadzania gatunków roślin, zwierząt lub grzybów bez zgody ministra właściwego ds. środowiska

y)    Zakaz GMO

z)    Zakaz organizacji imprez rekreacyjno-sportowych bez zgody właściwego organu

 

Zgody wydaje na obszarze PN dyrektor PN, a w RP Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

Zezwolenie na odstąpienie od zakazów może wprowadzić:

·     Na obszarze PN Minister Właściwy ds. Środowiska

·     Na terenie RP Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

 

Zakazy te nie dotyczą:

1)   wykonywania zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych

2)   likwidacji nagłych zagrożeń oraz wykonywania czynności nieujętych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych, za zgodą organu ustanawiającego plan ochrony lub zadania ochronne;

3)   prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym;

4)   wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa;

5)   obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich gospodarczego wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby prawne lub fizyczne oraz wykonywania prawa własności, zgodnie z przepisami

 

Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy i otulinę, i inne. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku krajobrazowego następuje w drodze rozporządzenia wojewody, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo radami gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz walorów krajobrazowych na obszarach projektowanych do wyłączenia spod ochrony. Projekt rozporządzenia w sprawie utworzenia, zmiany granic lub likwidacji parku krajobrazowego wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy. Grunty rolne i leśne oraz tonę nieruchomości znajdujące się w jego granicach pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu.

W parku krajobrazowym mogą być wprowadzone następujące zakazy: 

      realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, póz. 627, z późn. zm.);

      umyślnego zabijania dziko występujących zwierzał, mszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;

• Likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, otrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;

• Pozyskiwania do celów gospodarczych skał. W tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;

• Wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;

 dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;

• budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od Unii brzegów rzek, jezior l innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej tub rybackiej;

• lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego;

• likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;

• wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;

• prowadzenia chowa i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;

• utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;

• organizowania rajdów motorowych i samochodowych;

• używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych.

Zakazy, te nie dotyczą: 

• wykonywania zadań wynikających z planu ochrony;

• wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;

• prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym;

• realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, póz. 717 oraz z 2004 r. Nr 6, póz. 41), zwanej dalej "inwestycją celu publicznego".

 

Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych. Wyznaczanie obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części  wynikające z potrzeb jego ochrony, likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia wojewody, po zaopiniowaniu przez wojewódzką radę ochrony przyrody oraz właściwe miejscowo rady gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wyróżniającego się krajobrazu o zróżnicowanych ekosystemach i możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem.

Projekt rozporządzenia w sprawie wyznaczenia lub powiększenia obszaru chronionego krajobrazu wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo rada. gminy. Jeżeli wojewoda nie wyznaczył obszaru chronionego krajobrazu, obszar ten może być wyznaczony pracz radę gramy, w drodze uchwały, która określa jego nazwę itp. jak w przypadku rozporządzenia.

 

Na obszarze chronionego krajobrazu mogą być wprowadzone następujące zakazy: 

• zabijania dziko występujących zwierząt, łuszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką t łowiecką;

• realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

• likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają ono z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;

• wydobywania do celów gospodarczych skal, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kupalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałowi bursztynu;

• wykonywania   prac   ziemnych   trwale   zniekształcających   rzeźbę   terenu,   z   wyjątkiem   prac   związanych   z   zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych;

• dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli dużą innym celom niż ochrona przyrody lub zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka;

• likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych;

• lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej;

• lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od Unii brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego.

 

Zakazy te nie dotyczą: 

• wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;

• prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym;

• realizacji inwestycji celu publicznego.

 

Natura 2000 

Sieć obszarów Natura 2000 obejmuje obszary specjalnej ochrony ptaków oraz specjalne obszary ochrony siedlisk. Może obejmować część lub całość obszarów i obiektów objętych formami ochrony przyrody. Wyznaczenie obszaru Natura 2000, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi i z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw środowiska, które określa nazwę, położenie administracyjne, obszar i mapę obszaru, cel i przedmiot ochrony oraz sprawującego nadzór nad obszarem. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, kieruje cię rzeczywistym stanem siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt Minister właściwy do spraw środowiska opracowuje projekt listy obszarów Natura 2000, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej. Projekt, len, wymaga zasięgnięcia opinii właściwych miejscowo rad gmin. Niezłożenie opinii w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uznaje się za brak uwag. W Polsce taki obszar jest wyznaczony w rejonie siedlisk ptaka wodniczka w dolinie Rospudy.

 

Zabrania się podejmowania działań mogących w znaczący sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w znaczący sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000,

 

Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie. Na terenach niezabudowanych, jeżeli nie stanowi to zagrożenia dla ludzi lub mienia, drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu.

 

Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, kryteria uznawania tworów przyrody żywej l nieożywionej za pomniki przyrody, kierując się potrzebą ochrony drzew i krzewów ze względu na ich wielkość, wiek, pokrój i znaczenie historyczne, a odnośnie tworów przyrody nieożywionej - ze względu na ich znaczenie naukowe, estetyczne i krajobrazowe. Ustanowienie pomnika przyrody, następuje w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody.

 

Stanowiskami dokumentacyjnymi są nie wyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym l dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych. Mogą być mmi także miejsca występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt

Ustanowienie stanowiska dokumentacyjnego, następuje w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody.

 

 

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.

Ustanowienie użytku ekologicznego następuje w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody.

 

Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widowiskowe i estetyczne. Ustanowienie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego  następuje w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody.

W stosunku do pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego mogą być wprowadzone następujące zakazy:

- niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu lub obszaru;

- wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym lub przeciwpowodziowym albo budową, odbudową, utrzymywaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;

- uszkadzania i zanieczyszczania gleby;

- dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody albo racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;

- likwidowania, zasypywania i przekształcania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;

- wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia użytkowanych gruntów rolnych;

- zmiany sposobu użytkowania ziemi;

- wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;

- umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia nor, legowisk zwierzęcych oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką;

- zbioru, niszczenia, uszkadzania roślin i grzybów na obszarach użytków ekologicznych, utworzonych w celu ochrony stanowisk, siedlisk lub ostoi roślin i grzybów chronionych;

- umieszczania tablic reklamowych.

 

Zakazy te nie dotyczą:

·     prac wykonywanych na potrzeby ochrony przyrody po uzgodnieniu z organem ustanawiającym daną formę ochrony przyrody;

·     realizacji inwestycji celu publicznego po uzgodnieniu z organem ustanawiającym daną formę ochrony przyrody,

·     zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożona bezpieczeństwa państwa;

·     likwidowania nagłych zagrożeń bezpieczeństwa powszechnego i prowadzenia akcji ratowniczych.

 

Ochrona gatunkowa ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk, gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej.

W celu ochrony ostoi i stanowisk roślin lub grzybów objętych ochroną gatunkową lub ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być ustalane strefy ochrony.

 

Ochranie ex situ podlegają w ogrodach zoologicznych, ogrodach botanicznych lub bankach genów rośliny, zwierzęta i grzyby gatunków zagrożonych wyginięciem w środowisku przyrodniczym. Ochrona ta powinna zmierzać do przywrócenia osobników tych gatunków do środowiska przyrodniczego.

 

Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa okresu, w drodze rozporządzenia gatunki dziko żyjących zwierząt, grzybów i roślin podlegające ochronie ścisłej, częściowej itp.

 

W stosunku do dziko występujących roślin i grzybów objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy: 

*    zrywania, niszczenia i uszkadzania;                                                   ,

*    niszczenia ich siedlisk i ostoi;

*    dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych, niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach;

*    pozyskiwania, zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania i przetwarzania całych roślin oraz grzybów i ich części;

 

*    zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny roślin J grzybów żywych, martwych, przetworzonych i

spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych;

*    wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa roślin i grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych.

 

W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy: 

• zabijania, okaleczania, chwytania, transportu, pozyskiwania, przetrzymywania, a także posiadania żywych zwierząt;

• zbierania, przetrzymywania i posiadania zwierząt martwych, w tym spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych;

• niszczenia ich jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych;

• mszczenia ich siedlisk i ostoi;

• mszczenia ich gniazd, mrowisk, nor, legowisk, żeremi, tam, tarlisk, zimowisk i innych schronień;

• wybierania, posiadania i przechowywania ich jaj;

• wyrabiania, posiadania j przechowywania wydmuszek;

• preparowania martwych zwierząt lub ich części, w tym znalezionych;

• zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany l darowizny zwierząt żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych;

• Wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa zwierząt żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części j produktów pochodnych;

• umyślnego płoszenia i niepokojenia;

• fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować ich płoszenie lub niepokojenie;

• przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na mnę miejsca;

• przemieszczania urodzonych i hodowanych w niewoli do stanowisk naturalnych.

 

Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na terenie województwa, na czas określony, ochronę gatunków roślin, zwierząt lub grzybów nieobjętych ochroną określoną w przepisach.

Przewożenie przez granicę państwa roślin i zwierząt należących do gatunków, podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, a także ich rozpoznawalnych części i produktów pochodnych, wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw Środowiska. Wywóz żywych roślin należących do tych gatunków, pochodzących z uprawy jest dozwolony na podstawie świadectw fitosanitarnych. Do wniosku o wydanie zezwolenia na import tych żywych zwierząt lub jaj gatunków, dołącza się opinie lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne powiatowego lekarza weterynarii stwierdzające spełnienie przez importera warunków przetrzymywania tych gatunków, odpowiadających ich potrzebom biologicznym. Do wniosku tego dołącza się: zezwolenie na pozyskiwanie ze środowiska gatunków wymienionych we wniosku albo wypis z dokumentacji hodowlanej lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne powiatowego lekarza weterynarii potwierdzające urodzenie w hodowli okazów i ich rodziców - w przypadku zwierząt, albo oświadczenie wnioskodawcy o pochodzeniu roślin z uprawy. Zezwolenie jest wydawane na wniosek, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody ( którą wyraża ona w ciągu 15 dni X w przypadkach określonych przepisami prawa UE. Minister właściwy do spraw środowiska może odmówić wydania zezwolenia, jeżeli importer, eksporter lub reeksporter, podany we wniosku o wydanie zezwolenia, był skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przewożeniem przez granicę państwa roślin lub zwierząt gatunków, w okresie 3 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku. Minister właściwy do spraw -środowiska cofa zezwolenie, jeżeli po wydaniu zezwolenia zostaną ujawnione okoliczności, karalności , uzasadniające odmowę wydania zezwolenia; lub zezwolenie zostało użyte niezgodnie z warunkami w nim zawartymi.

Koszty transportu oraz utrzymywania roślin lub zwierząt, przewożonych przez granicę państwa bez zezwolenia i zatrzymanych przez organy celne, ponosi Skarb Państwa, a ich rozliczenia dokonuje wojewoda właściwy ze względu na położenie podmiotu, któremu zostały przekazane zatrzymane rosimy lub zwierzęta Zatrzymane żywe rośliny lub zwierzęta mogą być przekazywane do ogrodów botanicznych, ogrodów zoologicznych mb ośrodków rehabilitacji zwierzał

Posiadacz zwierząt, należących do gatunków, podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej , zaliczonych do płazów, gadów, ptaków lub ssaków, a także prowadzący ich hodowlę, jest obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru, który prowadzi starosta właściwy ze względu na miejsce przetrzymywania zwierząt lub prowadzenia ich hodowli.

 

Ochrona terenów zazieleń i zadrzewień 

Rada gminy jest obowiązana zakładać i utrzymywać w należytym stanie tereny zieleni i zadrzewienia. Mogą być one zakładane poza obszarami o zwartej zabudowie za zgodą właściciela gruntu.

Usunięcie drzew lab krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, po uzyskania zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości. Jeżeli posiadacz nieruchomości nie jest właścicielem - do wniosku dołącza się zgodę jej właściciela. Zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków wydaje wojewódzki konserwator zabytków. Wydanie zezwolenia takiego, może być uzależnione od przesadzenia drzew lub krzewów w miejsce wskazane przez wydającego zezwolenie albo zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie nie mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów. Posiadacz uiszcza za to opłatę.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za:

*    zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów spowodowano niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności;

*    usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia; 

*    zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień, drzew lub krzewów.

 

Organy ochrony przyrody

 

Organami w zakresie ochrony przyrody są:

1)   minister właściwy do spraw środowiska;

2)   wojewoda;

3)   starosta;

4)   wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

 

Organami opiniodawczo-doradczymi w zakresie ochrony przyrody są: 

1)   Państwowa Rada Ochrony Przyrody, działająca przy ministrze właściwym do spraw środowiska;

2)   wojewódzka rada ochrony przyrody, działająca przy wojewodzie;

3)   rada naukowa parku narodowego, działająca przy dyrektorze parku narodowego;

4)   rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych, działająca przy dyrektorze parku krajobrazowego lub dyrektorze zespołu parków krajobrazowych.

 

Przepisy karne                       

Ustawa o ochronie wyszczególnia następujące przepisy karne.

Art. 127. Kto umyślnie:

1.    narusza zakazy obowiązujące w:

·     parkach narodowych,

·     rezerwatach przyrody,

·     parkach krajobrazowych,

·     obszarach chronionego krajobrazu,

·     obszarach Natura 2000,

2.    narusza zakazy obowiązujące w stosunku do:

·     pomników przyrody,

·     stanowisk dokumentacyjnych,

·     użytków ekologicznych,

·     zespołów przyrodniczo-krajobrazowych,

·     roślin, zwierząt lub grzybów objętych ochroną gatunkową,

3.    nie zgłasza do rejestru, o którym mowa w art. 64 ust. 1, posiadanych lub hodowanych zwierząt

-podlega karze aresztu albo grzywny.

 

Art. 128. Kto:

1.    bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom albo bez świadectwa fitosanitarnego przewozi przez granicę państwa rośliny lub zwierzęta, o których mowa w art. 61 ust. 1, a także ich rozpoznawalne części i produkty pochodne,

2.    narusza przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony gatunków dziko żyjących zwierząt i roślin w zakresie regulacji obrotu nimi poprzez:

·     nieprzedkładanie zgłoszenia importowego,

·     używanie okazów określonych gatunków w innym celu niż wskazany w zezwoleniu importowym,

·     korzystanie w sposób nieuprawniony ze zwolnień od nakazów przy dokonywaniu obrotu sztucznie rozmnożonymi roślinami,

·     oferowanie zbycia lub nabycia, nabywanie lub pozyskiwanie, używanie lub wystawianie publicznie w celach zarobkowych, zbywanie, przetrzymywanie lub przewożenie w celu zbycia okazów określonych gatunków roślin lub zwierząt,

·     używanie zezwolenia albo świadectwa dla okazu innego niż ten, dla którego było ono wydane,

·     składanie wniosku o wydanie zezwolenia importowego, eksportowego, reeksportowego, lub świadectwa bez poinformowania o wcześniejszym odrzuceniu wniosku

- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

 

Art. 129. W razie ukarania za wykroczenie określone w art. 127 lub skazania za przestępstwo określone w art. 128, sąd może orzec:

1.    przepadek przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa oraz przedmiotów, roślin, zwierząt lub grzybów pochodzących z wykroczenia lub przestępstwa, chociażby nie stanowiły własności sprawcy;

2.    obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby wykonalny - nawiązkę do wysokości 10.000 złotych na rzecz organizacji społecznej działającej w zakresie ochrony przyrody lub właściwego, ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia lub przestępstwa, wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

 

Art. 130. 1. Sąd doręcza odpis wydanego prawomocnego orzeczenia o przepadku roślin, zwierząt lub grzybów, ich rozpoznawalnych części oraz produktów pochodnych wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia lub przestępstwa.

2. Rośliny, zwierzęta lub grzyby, ich rozpoznawalne części oraz produkty pochodne, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu podmiotom uprawnionym do ich utrzymywania, wyznaczanym przez:

1.    wojewodę - w stosunku do gatunków rodzimych;

2.    ministra właściwego do spraw środowiska - w stosunku do gatunków obcych lub objętych ochroną na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej.

3. Organy, o których mowa w ust. 2, mogą zarządzić, na koszt skazanego, odesłanie roślin lub zwierząt oraz produktów pochodnych, wobec których orzeczono przepadek, do państwa z którego dokonano ich eksportu.

 

Art. 131. Kto:

1.    prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami, o których mowa w art. 61 ust. 1, nie posiada lub nie przekazuje odpowiedniej dokumentacji stwierdzającej legalność pochodzenia zwierzęcia,

2.    bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom utworzy lub prowadzi ogród botaniczny, ogród zoologiczny lub ośrodek,

3.    przeprowadzając likwidację ogrodu zoologicznego lub ośrodka nie zapewni przebywającym tam zwierzętom warunków odpowiadających ich potrzebom biologicznym,

4.    poza ogrodami zoologicznymi, placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad zwierzętami lub cyrkami utrzymuje lub prowadzi hodowlę zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i jadowitych,

5.    bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom przenosi z ogrodu botanicznego lub ogrodu zoologicznego do środowiska przyrodniczego rośliny lub zwierzęta gatunków zagrożonych wyginięciem,

6.    wykonuje prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu mechanicznego lub urządzeń technicznych w obrębie bryły korzeniowej drzew lub krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach w sposób znacząco szkodzący drzewom lub krzewom,

7.    stosuje środki chemiczne na drogach publicznych oraz ulicach i placach w sposób znacząco szkodzący terenom zieleni lub zadrzewieniem,

8.    bez decyzji wojewody lub wbrew ustalonym w niej warunkom prowadzi na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych roboty polegające na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także roboty melioracyjne, odwodnienia budowlane oraz inne roboty ziemne zmieniające stosunki wodne,

9.    wprowadza do środowiska przyrodniczego lub przemieszcza w tym środowisku rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, a także ich formy rozwojowe,

10.  bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom sprowadza do kraju rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym,

11.  nie powiadamia wojewody lub wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o odkryciu kopalnych szczątków roślin lub zwierząt,

12.  wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary,

13.  wbrew przepisom art. 125 zabija zwierzęta, niszczy rośliny lub grzyby lub niszczy siedliska roślin, zwierząt lub grzybów

- podlega karze aresztu albo grzywny.

 

Art. 132. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 127 i 131, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

 

 

 

Utrzymanie czystości w gminach

 

Utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności:

  1)   tworzą warunki do wykonywania prac związanych z utrzymaniem czystości i porządku na terenie gminy lub zapewniają wykonanie tych prac przez tworzenie odpowiednich jednostek organizacyjnych;

  2)   zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację własnych lub wspólnych z innymi gminami:

a)  stacji zlewnych, w przypadku gdy podłączenie wszystkich nieruchomości do sieci kanalizacyjnej jest niemożliwe lub powoduje nadmierne koszty,

b)  instalacji i urządzeń do zbierania, transportu i unieszkodliwiania zwłok zwierzęcych lub ich części,

c)  szaletów publicznych;

  3)   zapobiegają zanieczyszczaniu ulic, placów i terenów otwartych, w szczególności przez: zbieranie i pozbywanie się, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 4, błota, śniegu, lodu oraz innych zanieczyszczeń uprzątniętych z chodników przez właścicieli nieruchomości oraz odpadów zgromadzonych w przeznaczonych do tego celu urządzeniach ustawionych na chodniku;

  4)   określają wymagania wobec osób utrzymujących zwierzęta domowe w zakresie bezpieczeństwa i czystości w miejscach publicznych;

  5)   organizują ochronę przed bezdomnymi zwierzętami na zasadach określonych w odrębnych przepisach;

   6) udostępniają mieszkańcom na stronie internetowej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty informację o znajdujących się na terenie gminy zbierających zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym zawierającą:

a)  firmę, oznaczenie siedziby i adres albo imię, nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny,

b)  adresy punktów zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, w tym punktów sprzedaży sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

 7)   zapewniają zbieranie, transport i unieszkodliwianie zwłok bezdomnych zwierząt lub ich części oraz współdziałają z przedsiębiorcami podejmującymi działalność w tym zakresie;

  8)   znakują obszary dotknięte lub zagrożone chorobą zakaźną zwierząt.

 

Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, zwany dalej "regulaminem"; regulamin jest aktem prawa miejscowego.

Regulamin określa szczegółowe zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące:

  1)   wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości obejmujących:

a)  prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych, odpadów niebezpiecznych, odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów,

b)  uprzątanie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego,

c)  mycie i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi;

  2)   rodzaju i minimalnej pojemności urządzeń przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości oraz na drogach publicznych, warunków rozmieszczania tych urządzeń i ich utrzymania w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, przy uwzględnieniu:

a)  średniej ilości odpadów komunalnych wytwarzanych w gospodarstwach domowych bądź w innych źródłach,

b)  liczby osób korzystających z tych urządzeń;

  3)   częstotliwości i sposobu pozbywania się odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości oraz z terenów przeznaczonych do użytku publicznego;

  4)   maksymalnego poziomu odpadów komunalnych ulegających biodegradacji dopuszczonych do składowania na składowiskach odpadów;

  5)   innych wymagań wynikających z gminnego planu gospodarki odpadami;

  6)   obowiązków osób utrzymujących zwierzęta domowe, mających na celu ochronę przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi oraz przed zanieczyszczeniem terenów przeznaczonych do wspólnego użytku;

  7)   wymagań utrzymywania zwierząt gospodarskich na terenach wyłączonych z produkcji rolniczej, w tym także zakazu ich utrzymywania na określonych obszarach lub w poszczególnych nieruchomościach;

  8)   wyznaczania obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji i terminów jej przeprowadzania.

 

 

Właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez:

  1)   wyposażenie nieruchomości w urządzenia służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymywanie tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym;

  2)   przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub, w przypadku gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona, wyposażenie nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych; przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe, jeżeli nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków spełniającą wymagania określone w przepisach odrębnych;

  3)   zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;

3a)  gromadzenie nieczystości ciekłych w zbiornikach bezodpływowych;

3b)  pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi;

  4)   uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości; właściciel nieruchomości nie jest obowiązany do uprzątnięcia chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych;

  5)   realizację innych obowiązków określonych w regulaminie.

 

Wykonywanie obowiązków, o których mowa w ust. 1, na terenie budowy należy do wykonawcy robót budowlanych.

 

Uprzątnięcie i pozbycie się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z przystanków komunikacyjnych oraz z wydzielonych krawężnikiem lub oznakowaniem poziomym torowisk pojazdów szynowych należy do obowiązków przedsiębiorców użytkujących tereny służące komunikacji publicznej.

 

Obowiązki utrzymania czystości i porządku na drogach publicznych należą do zarządu drogi. Do obowiązków zarządu drogi należy także:

• zbieranie i pozbywanie się odpadów zgromadzonych w urządzeniach do tego przeznaczonych i utrzymanie tych urządzeń w odpowiednim

stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym;

• pozbycie się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń uprzątniętych z chodników przez właścicieli nieruchomości przyległych do drogi

publicznej;

• uprzątnięcie t pozbycie się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników, jeżeli zarząd drogi pobiera opłaty z tytułu postoju lub

parkowania pojazdów samochodowych na takim chodniku.

 

Do obowiązków gminy należy także uprzątnięcie i pozbycie się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników, jeżeli gmina pobiera opłaty z tytułu postoju lub parkowania pojazdów samochodowych na takim chodniku, oraz zbieranie i pozbycie się odpadów zgromadzonych w urządzeniach do tego przeznaczonych umieszczonych na tym chodniku i utrzymanie tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym.

 

Nadzór nad realizacją obowiązków sprawuje wójt, burmistrz lub prezydent miasta. W przypadku stwierdzenia niewykonania wójt (burmistrz, prezydent miasta) wydaje decyzję nakazującą wykonanie obowiązku.

Rada gminy określa, w drodze uchwały, górne stawki opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi. Stosuje niższe stawki, jeżeli odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny i może stosować zróżnicowane stawki w zależności od gęstości zaludnienia na danym obszarze gminy oraz odległości od miejsca unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Gmina jest obowiązana zorganizować odbieranie odpadów komunalnych oraz opróżnianie zbiorników bezodpływowych w przypadku właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umów.

Wójt, burmistrz, prezydent miasta wydaje z urzędu decyzję, w której ustala:

  1)   obowiązek uiszczania opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych;

  2)   wysokość opłat

  3)   terminy  ich uiszczania

  4)   sposób i terminy udostępniania urządzeń lub zbiorników w celu ich opróżnienia.

 

Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja jest wydana na okres 1 roku. Ulega ona przedłużeniu w drodze decyzji wydawanej z urzędu, na kolejny okres, jeżeli właściciel nieruchomości nie przedstawi, na co najmniej 3 miesiące przed upływem daty obowiązywania decyzji, umowy, w której termin rozpoczęcia wykonywania usługi nie jest późniejszy niż data utraty mocy obowiązującej decyzji.

Rada gminy może w drodze uchwały, na podstawie akceptacji mieszkańców wyrażonej w przeprowadzonym uprzednio referendum gminnym, przejąć od właścicieli nieruchomości wszystkie lub wskazane obowiązki (wyposażenie nieruchomości w urządzenia służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymywanie tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym; pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych; uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości). Przejmując obowiązki, rada gminy ustala opłatę ponoszoną przez właścicieli nieruchomości za wykonywanie przejętych obowiązków.

 

 

 

 

Uzyskanie zezwolenia jest wymagane na prowadzenie przez przedsiębiorców działalności w zakresie:

  1)   odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,

  2)   opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych,

  3)   ochrony przed bezdomnymi zwierzętami,

  4)   prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części

Nie mają tego obowiązku Gminne jednostki organizacyjne prowadzące działalność w tym zakresie.

 

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa i podaje do publicznej wiadomości wymagania, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia, w przypadku gdy chodzi o wywóz nieczystości i opróżnianie zbiorników uwzględniając dodatkowo :

      opis wyposażenia technicznego niezbędnego do realizacji zadań

      w przypadku zezwolenia aa odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości - również miejsca odzysku lub unieszkodliwiania odpadów komunalnych wynikające z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, do których odpady mają być przekazywane.

 

Przepisy karne

Art. 10. 1. Kto prowadzi działalność określoną w art. 7 bez wymaganego zezwolenia - podlega karze aresztu lub karze grzywny.

2. Kto nie wykonuje obowiązków wymienionych w art. 5 ust. 1 - podlega karze grzywny.

2a. Karze określonej w ust. 2 podlega także ten, kto nie wykonuje obowiązków określonych w regulaminie.

3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

 

Z ćwiczeń:

 

Rada Gminy może wprowadzić w przypadku niezachowania obowiązków wynikających z przestrzegania regulaminu utrzymania ładu i porządku:

• zakaz mycia i naprawiania samochodów poza zakładami

• nakaz częstotliwości wywozu śmieci

• nakaz deratyzacji -odszczurzania

• zastosować środki w celu usunięcia nieczystości po psach.

 

 

POŁÓW RYB:

Do chowu, hodowli lub połowu ryb:

1) uprawniony jest:

a) władający wodami w sztucznym zbiorniku wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i usytuowanym na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących,

b) właściciel albo posiadacz gruntów pod wodami stojącymi lub gruntów pod wodami, do których stosuje się odpowiednio art. 5 ust. 4 ustawy — Prawo wodne,

c) właściciel albo posiadacz gruntów pod stawami rybnymi lub innymi urządzeniami w gospodarstwie rolnym przeznaczonymi do chowu lub hodowli ryb,

2) w obwodzie rybackim uprawniony jest organ administracji publicznej wykonujący uprawnienia właściciela wody w zakresie rybactwa śródlądowego albo osoba władająca obwodem rybackim na podstawie umowy zawartej z właściwym organem administracji publicznej

— zwani dalej „uprawnionymi do rybactwa”.

Osoba dokonująca połowu ryb na rzecz uprawnionego do rybactwa jest obowiązana posiadać i okazywać na żądanie dokument stwierdzający upoważnienie uprawnionego do połowu ryb.

 

Uprawniony do rybactwa w obwodzie rybackim jest obowiązany prowadzić racjonalną gospodarkę rybacką, która polega na wykorzystywaniu produkcyjnych możliwości wód, zgodnie z operatem rybackim, w sposób nienaruszający interesów uprawnionych do rybactwa w tym samym dorzeczu, z zachowaniem zasobów ryb w równowadze biologicznej i na poziomie umożliwiającym gospodarcze korzystanie z nich przyszłym uprawnionym do rybactwa.

Właściwy marszałek województwa, co najmniej raz na trzy lata, dokonuje na podstawie operatu rybackiego i dokumentacji, o której mowa w ust. 4, oceny wypełnienia przez uprawnionego do rybactwa obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej.

Marszałek województwa w wyjątkowo uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza w razie zanieczyszczenia wód uniemożliwiającego chów lub hodowlę ryb albo masowego wystąpienia chorób ryb, może, w drodze decyzji administracyjnej wydanej po zasięgnięciu opinii właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwolnić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, lub uznać zbiornik wodny za nieprzydatny do prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej na czas określony.

 

Amatorski połów ryb

Za amatorski połów ryb uważa się pozyskiwanie ich wędką lub kuszą.

Amatorski połów ryb może uprawiać osoba posiadająca dokument uprawniający do takiego połowu, zwany dalej „kartą wędkarską” lub „kartą łowiectwa podwodnego”, a jeżeli połów ryb odbywa się w wodach uprawnionego do rybactwa — posiadająca ponadto jego zezwolenie.

Z obowiązku posiadania karty wędkarskiej są zwolnione osoby do lat 14, z tym że mogą one uprawiać amatorski połów ryb wyłącznie pod opieką osoby pełnoletniej posiadającej taką kartę.

Z obowiązku posiadania karty wędkarskiej lub karty łowiectwa podwodnego są zwolnieni cudzoziemcy czasowo przebywający w Polsce, posiadający zezwolenie od uprawnionego do rybactwa.

Z obowiązku tego zwolnione są także osoby uprawiające amatorski połów ryb w wodach uprawnionej do rybactwa osoby fizycznej, jeżeli uzyskały od niej zezwolenie na połów w tych wodach.

 

Kartę wędkarską lub kartę łowiectwa podwodnego wydaje starosta, po złożeniu przez osobę zainteresowaną egzaminu ze znajomości ochrony i połowu ryb przed komisją powołaną przez społeczną organizację amatorskiego połowu ryb; z obowiązku składania egzaminu są zwolnione osoby posiadające średnie lub wyższe wykształcenie rybackie.

 

Zabrania się połowu ryb:

1) w wypadkach określonych przepisami o ochronie przyrody;

2) o wymiarach ochronnych;

3) w okresie ochronnym;

4) w odległości mniejszej niż 50 m od budowli i urządzeń hydrotechnicznych piętrzących wodę;

5) sieciami, wędkami lub kuszami innymi niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 21;

6) 14) przez wytwarzanie w wodzie pola elektrycznego charakterystycznego dla prądu zmiennego;

7) środkami trującymi i odurzającymi;

8) narzędziami kaleczącymi, z wyjątkiem sznurów hakowych, pęczków hakowych, haczyka wędki i harpuna kuszy;

9) materiałami wybuchowymi;

10) przez ich głuszenie;

11) więcej niż dwiema wędkami jednocześnie, a w wypadku ryb łososiowatych i lipieni —więcej niż jedną wędką;

12) wędką:

a) w odległości mniejszej niż 50 m od rozstawionych w wodzie narzędzi połowowych uprawnionego do rybactwa,

b) w odległości mniejszej niż 75 m od znaku oznaczającego dokonywanie podwodnego połowu ryb kuszą,

c) przez podnoszenie i opuszczanie przynęty w sposób ciągły, z wyjątkiem łowienia ryb pod lodem;

13) kuszą:

a) 15) ryb łososiowatych i węgorzy,

b) na szlaku żeglownym,

c) od dnia 15 października do dnia 15 maja,

d) przy użyciu specjalnych aparatów do oddychania w wodzie,

e) w odległości mniejszej niż 75 m od innych osób oraz ustawionych w wodzie narzędzi połowowych.

Zabrania się również niszczenia ikry złożonej na tarliskach i krześliskach, a także połowu ryb i raków przez wyciąganie ich z nor oraz naruszania nor oraz wprowadzania do obrotu ryb pochodzących z amatorskiego połowu ryb.

 

Ryby złowione z naruszeniem przepisu art. 8 ust. 1 pkt 1-3 (w wypadkach określonych przepisami o ochronie przyrody; o wymiarach ochronnych; w okresie ochronnym), jeżeli są żywe, niezwłocznie wypuszcza się do tego samego łowiska, z zachowaniem niezbędnej staranności.

 

 

Jeżeli podczas jednego połowu masa ryb, o wymiarach ochronnych, przekroczy 10% w razie użycia narzędzia ciągnionego, a 5% w razie użycia narzędzia stawnego - niezwłocznie wypuszcza się wszystkie ryby do lego samego łowiska, z zachowaniem niezbędnej staranności.

 

Zabrania się:

przechowywania, przewożenia, przetwórstwa i wprowadzania, do obrotu ikry i ryb złowionych lub pozyskanych z naruszeniem przepisów oraz wprowadzania do obrotu ryb pochodzących l amatorskiego połowu ryb. ( Osoba fizyczna lub prawna przetwarzająca tub wprowadzająca ryby do obrotu jest obowiązana posiadać dokument stwierdzający pochodzenie ryb.)

Rybackie narzędzia i urządzenia połowowe może posiadać wyłącznie uprawniony do rybactwa oraz dyrektor parku narodowego i uprawnione przez niego osoby, w celu wykonywania ochrony ryb na wodach parku narodowego, z wyjątkiem osób prowadzących działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu tymi narzędziami i urządzeniami.

Sprzęt pływający służący do połowu ryb podlega obowiązkowi oznakowania i rejestracji. Rejestrację sprzętu, tego prowadzi starosta. Oznakowanie sprzętu pływającego służącego do połowu ryb powinno zawierać numer rejestracyjny składający się z dwuliterowego oznaczenia województwa, myślnika, trzyliterowego oznaczenia powiatu, myślnika, czterocyfrowej liczby od 0001 do 9999 odpowiadającej kolejnemu numerowi wpisu do      rejestru oraz litery "R" - oznaczającej uprawnionego do rybactwa albo "A" - oznaczającej sprzęt pływający służący do amatorskiego połowu ryb.

 

Uprawniony do rybactwa ma obowiązek trwale oznakować narzędzia rybackie i urządzenia połowowe w sposób umożliwiający ustalenie ich właściciela.

 

Publiczne śródlądowe wody powierzchniowe płynące dzieli się na obwody rybackie. Ustanawia i znosi je, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, w drodze rozporządzenia.

 

Obręby hodowlane mogą być ustanawiane w miejscach szczególnie przydatnych do prowadzenia chowu lub hodowli ryb, w ramach obwodu rybackiego lub poza nim. Ustanawia je lub znosi marszałek województwa, w drodze decyzji, na wniosek uprawnionego do rybactwa.

 

Obręby ochronne - mogą być ustanawiane w ramach obwodu rybackiego, w wodach, w których znajdują się miejsca stałego tarła oraz narybku gromadnego zimowania, bytowania i przepływu ryb. Obręby ochronne ustanawia lub znosi zarząd województwa w drodze uchwały.

Zabrania się w nich połowu oraz czynności szkodliwych dla ryb, a w szczególności naruszania urządzeń tarliskowych, dna zbiornika i roślinności  wodnej, uprawiania sportów motorowodnych i urządzania kąpielisk.

 

Zadaniem Państwowej Straty Rybackiej jest kontrola przestrzegania ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie.

W czasie wykonywania czynności służbowych strażnik Państwowej Straży Rybackiej jest uprawniony do:

1) kontroli dokumentów uprawniających do połowu ryb u osób dokonujących połowu oraz dokumentów stwierdzających pochodzenie ryb u osób przetwarzających lub wprowadzających ryby do obrotu;

2) kontroli ilości masy i gatunków odłowionych ryb, przetwarzanych lub wprowadzanych do obrotu oraz przedmiotów służących do ich połowu;

3) zabezpieczenia porzuconych ryb i przedmiotów służących do ich połowu w wypadku niemożności ustalenia ich posiadacza;

4) żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzania kontroli, a w wypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia:

a) legitymowania osób podejrzanych w celu ustalenia ich tożsamości,

b) odebrania za pokwitowaniem ryb i przedmiotów służących do ich połowu, z tym że ryby należy przekazać za pokwitowaniem uprawnionemu do rybactwa, a przedmioty zabezpieczyć,

c) zatrzymywania za pokwitowaniem dokumentów, o których mowa w pkt 1, z tym że dokumenty te wraz z wnioskiem o ukaranie przekazuje się w terminie 7 dni właściwemu kolegium do spraw wykroczeń 33) ,

d) kontroli środków transportowych w celu sprawdzenia zawartości ich ładunku w miejscach związanych z połowem ryb,

e) przeszukiwania osób i pomieszczeń na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego w celu znalezienia przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających przepadkowi,

f) doprowadzenia do najbliższego komisariatu lub posterunku Policji osób, w stosunku do których zachodzi uzasadniona potrzeba podjęcia dalszych czynności wyjaśniających;

5) dokonywania czynności sprawdzających w postępowaniu w sprawach o wykroczenia określone w przepisach ustawy, udziału w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego oraz wnoszenia środków zaskarżenia od rozstrzygnięć zapadłych w kolegium do spraw wykroczeń;

6) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w ustawie;

7) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w przepisach o Policji, określających szczegółowo zasady żądania takiej pomocy;

8) wstępu i wjazdu:

a) do pomieszczeń magazynowych i miejsc składowania ryb oraz na tereny obrębów hodowlanych,

b) na tereny pozostające w administracji urzędów morskich, na tereny lasów, zakładów przemysłowych, ośrodków turystyczno-wypoczynkowych, gospodarstw rolnych w zakresie niezbędnym do prowadzenia kontroli na wodach przyległych do tych terenów,

c) na wały przeciwpowodziowe, śluzy, tamy, na teren elektrowni, młynów i tartaków wodnych, przepompowni oraz innych urządzeń piętrzących wodę, z wyjątkiem terenów i obiektów Sił Zbrojnych, Straży Granicznej i Policji oraz innych szczególnego przeznaczenia chronionych tajemnicą państwową;

9) prowadzenia działań kontrolnych w miejscach wymienionych w pkt 8 bez konieczności uzyskania zgody ich właściciela lub użytkownika;

10) noszenia broni palnej krótkiej, broni gazowej i broni sygnałowej;

11) noszenia kajdanek i ręcznego miotacza gazu.

 

Rada powiatu, na wniosek starosty, może utworzyć Społeczną Straż Rybacką albo wyrazić zgodę na utworzenie Społecznej Straży Rybackiej przez zainteresowane organizacje społeczne lub uprawnionych do rybactwa.

Zadaniem Społecznej Straży Rybackiej jest współdziałanie z Państwową Strażą Rybacką w zakresie kontroli przestrzegania ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie.

Nadzór specjalistyczny nad Społeczną Strażą Rybacką sprawuje wojewoda poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Rybackiej.

 

Przepisy karne:

Art. 27. 1. Kto:

1) dokonuje amatorskiego połowu ryb bez posiadania dokumentów lub zezwolenia, o których mowa w art. 7 ust. 2, uprawniających do takiego połowu,

2) dokonując amatorskiego połowu ryb, narusza zakazy określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-4 i pkt 11-13 oraz w art. 17 ust. 7,

3) narusza przepisy art. 2, art. 3, art. 9, art. 10 ust. 2 oraz art. 11, art. 13 ust. 2, art. 16 i art. 20 ust. 1 i 2 oraz 4 i 5,

4) narusza oznakowania obrębów hodowlanych i ochronnych (art. 16 i art. 21 pkt 4) bądź nie będąc do tego uprawniony umieszcza takie oznakowania

— podlega karze grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenia wymienione w ust. 1, kolegium do spraw wykroczeń) może orzec:

1) nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego uprawnionego do rybactwa w wysokości do pięciokrotnej wartości przywłaszczonych ryb;

2) przepadek narzędzi i innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, a także przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia;

3) zakaz amatorskiego połowu ryb na okres od 6 do 18 miesięcy.

3. W wypadku orzeczenia kary dodatkowej, o której mowa w ust. 2 pkt 3, orzeka się o cofnięciu karty wędkarskiej lub karty łowiectwa podwodnego.

4.  Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może również dotyczyć przedmiotów niestanowiących własności sprawcy.

5. Za czyny wymienione w ust. 1, popełnione przez osobę niepełnoletnią posiadającą kartę wędkarską, na wniosek osób uprawnionych do kontroli, organ wydający cofa wydaną kartę do czasu uzyskania pełnoletności.

Art. 27a. 1. Kto:

1) poławia ryby nie będąc uprawnionym do rybactwa (art. 4),

2) dokonuje połowu ryb bez upoważnienia, o którym mowa w art. 5,

3) narusza zakazy określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-10 i ust. 2, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 pkt 2,

4) narusza zakazy określone w art. 10 ust. 1, art. 14 ust. 2 oraz art. 19 ust. 1

— podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2.  W razie skazania za przestępstwa określone w ust. 1 orzeka się:

1) nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego uprawnionego do rybactwa w wysokości określonej przez sąd;

2) przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, a także przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa.

3.  Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może dotyczyć również przedmiotów niestanowiących własności sprawcy.

Art. 27b. 1. Uprawniony do rybactwa, który:

1) nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 4 ust. 2,

2) korzysta z wód obwodu rybackiego bez wymaganego operatu rybackiego albo wbrew jego założeniom

— podlega karze grzywny.

2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, na podstawie wniosku o ukaranie złożonego przez marszałka województwa.

 

OCHRONA ZWIERZĄT:

Zgodnie z art. l Ustawy Zwierze, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi, w tym:

1) domowymi;

2) gospodarskimi;

3) wykorzystywanymi do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych;

4) utrzymywanymi w ogrodach zoologicznych;

5) wolno żyjącymi (dzikimi);

6) obcymi faunie rodzimej.

Nieuzasadnione lub niehumanitarne zabijanie zwierząt oraz znęcanie się nad nimi jest zabronione.

 

Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:

1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu;

2) znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie;

3) umyślne używanie do pracy lub w celach sportowych albo rozrywkowych zwierząt chorych, w tym rannych lub kulawych, albo zmuszanie ich do czynności mogących spowodować ból;

4) bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn;

5) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;

6) transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;

7) używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć;

8) dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;

9) złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;

10) utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;

11) porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;

12) stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt;

13) trzymanie zwierząt na uwięzi, która powoduje u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz nie zapewnia możliwości niezbędnego ruchu;

14) organizowanie walk zwierząt.

 

Zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo odebrane

właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane:

1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne, lub

2) państwowej jednostce organizacyjnej prowadzącej gospodarstwo rolne, jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub

3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych.

Decyzja, taka podejmowana jest z urzędu lub na wniosek Policji, lekarza weterynarii lub upoważnionego przedstawiciela organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Przekazanie zwierzęcia, następuje za zgodą podmiotu, któremu zwierzę ma być przekazane.

W przypadku braku zgody, lub wystąpienia innych okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia ww. podmiotom, zwierzę, może zostać nieodpłatnie przekazane innej osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej albo osobie fizycznej, która zapewni mu właściwą opiekę. Decyzja, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Od decyzji tej, przysługuje prawo wniesienia odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego w terminie 3 dni od daty doręczenia decyzji. Samorządowe kolegium odwoławcze rozpoznaje odwołanie w terminie 7 dni.

W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu, policjant, a także upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, może odebrać mu zwierze, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia przez ten organ decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia.

Kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia w tych przypadkach obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna.

Odebrane zwierzę podlega zwrotowi, jeżeli sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia, a także jeżeli postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone.

Kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upalani! i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody. Uwięź, na której jest trzymane zwierzę, nie może powodować u niego urazów ani cierpień oraz musi mu zapewnić możliwość niezbędnego ruchu.

 

Prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.

Zezwolenia takiego, nie wydaje się, a wydane cofa się, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt.

Zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gmin.

Wyłapywanie bezdomnych zwierząt oraz rozstrzyganie o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami odbywa się wyłącznie na mocy uchwały rady gminy podjętej po uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii oraz po zasięgnięciu opinii upoważnionego przedstawiciela organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, mogą zapewniać bezdomnym zwierzętom opiekę i w tym celu prowadzić schroniska dla zwierząt, w porozumieniu z właściwymi organami samorządu terytorialnego.

Rada gminy może w drodze uchwały przyjąć program zapobiegający bezdomności zwierząt obejmujący w szczególności:

1) sterylizację albo kastrację zwierząt;

2) poszukiwanie nowych właścicieli dla zwierząt;

3) usypianie ślepych miotów.

 

Zwierzęta gospodarskie:

Utrzymujący zwierzęta gospodarskie jest obowiązany do zapewnienia im opieki i właściwych warunków bytowania a warunki chowu lub hodowli zwierząt nie mogą powodować urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień. Sposób i warunki używania zwierząt do pracy nie mogą stwarzać nieuzasadnionego zagrożenia dla ich życia i zdrowia ani zadawać im cierpienia.

Zabrania się w szczególności:

1) przeciążania zwierząt;

2) używania do pracy zwierząt chorych lub niedożywionych;

3) używania uprzęży, wędzideł, rzędów wierzchowych, juków, podków, pojazdów lub narzędzi mogących, ze względu na zły stan techniczny lub niewłaściwą konstrukcję, spowodować obrażenia ciała lub śmierć zwierzęcia;

4) używania do popędzania zwierząt przedmiotów lub narzędzi, które mogą spowodować okaleczenie zwierzęcia;

5) zmuszania do wyczerpującego kłusu lub galopu zwierząt ciągnących ładunek;

6) używania do zrywki drewna koni poniżej piątego roku życia.

 

wykorzystująca zwierzęta do pracy ma obowiązek zapewnić im, w ciągu każdej doby, wypoczynek dla regeneracji sił, właściwy dla danego gatunku.

 

Zabiegi lekarsko-weterynaryjne na zwierzętach są dopuszczalne dla ratowania ich życia łub zdrowia oraz dla koniecznego ograniczenia populacji i mogą być przeprowadzane wyłącznie przez osoby uprawnione. Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne lub inne zabiegi wynikające z technologii produkcji mogą być wykonywane na zwierzętach wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje określone odrębnymi przepisami, z zachowaniem koniecznej ostrożności, w sposób zapewniający ograniczenie cierpień i stresu zwierzęcia. Zabiegi powodujące ból wykonuje się w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym, z wyjątkiem tych zabiegów, które według zasad sztuki weterynaryjnej, wykonuje się bez znieczulenia.

Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie:

1) potrzebą gospodarczą;

2) względami humanitarnymi;

3) koniecznością sanitarną;

4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących;

5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9;

6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.

 

Uśmiercanie zwierząt może odbywać etę wyłącznie w sposób humanitarny polegający na zadawaniu przy tym minimum cierpienia fizycznego i psychicznego.

Jeżeli minister właściwy do spraw środowiska lub wojewoda wydal zezwolenie na zabicie zwierząt objętych ochroną gatunkową, mogą one być uśmiercone przy użyciu broni myśliwskiej przez osoby uprawnione do posiadania tej broni.

Jeżeli zachodzą przyczyny, o których mowa w ust. l pkt 2-5, ( względami humanitarnymi; koniecznością sanitarną; nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących; potrzebami nauki, ) zwierzę może być uśmiercone za zgodą właściciela, a w braku jego zgody, na podstawie orzeczenia lekarza weterynarii. Ustalenie właściciela i uzyskanie jego zgody nie dotyczy zwierząt chorych na choroby zwalczane z urzędu.

W przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii, członek Polskiego Związku Łowieckiego, inspektor organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusz Policji, straży miejskiej lub gminnej. Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik Państwowej Straży Rybackiej.

Gdy bezzwłoczne uśmiercenie zwierzęcia jest niezbędne do realizacji zadań związanych z ochroną przyrody na obszarze parku narodowego, potrzebę uśmiercenia zwierzęcia stanowiącego zagrożenie stwierdza w decyzji administracyjnej dyrektor parku narodowego, na którego obszarze znajduje się to zwierzę. Uprawnionymi do wykonania decyzji są upoważnieni przez dyrektora parku narodowego pracownicy wchodzący w skład Służby Parków Narodowych.

W przypadka gdy zwierzęta stanowią nadzwyczajne zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka, w tym gospodarki łowieckiej, dopuszcza się podjecie działań mających na celu ograniczenie populacji tych zwierząt ( określa to Sejmik województwa po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, oraz Polskiego Związku Łowieckiego w drodze uchwały).

Zdziczałe psy i koty przebywające bez opieki t dozoru człowieka na terenie obwodów łowieckich w odległości większej niż 200 m od zabudowań mieszkalnych i stanowiące zagrożenie dla zwierząt dziko żyjących, w tym zwierząt łownych, mogą być zwalczane przez dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich.

Zwierzę kręgowe w ubojni może zostać uśmiercone tylko po uprzednim pozbawieniu świadomości przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje.

W ubojni wyodrębnia się pomieszczenie do przetrzymywania zwierząt oraz pomieszczenie do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt

W uboju domowym zwierzęta kopytne mogą hyc uśmiercane tylko po uprzednim ich pozbawieniu świadomości przez przyuczonego ubojowca.

 

Zabrania się:

1) uśmiercania zwierząt w okresie stanowiącym 10% czasu trwania ciąży dla danego gatunku, bezpośrednio poprzedzającym planowany termin porodu, oraz 48 godzin po porodzie, z wyjątkiem:

a) uśmiercenia zwierząt w przypadkach określonych w ustawie z dnia 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach (Dz. U. Nr 33, poz. 289 oraz z 2006 r. Nr 171, poz. 1225 i Nr 220, poz. 1600),

b) konieczności bezzwłocznego uśmiercenia,

c) wydania przez powiatowego lekarza weterynarii decyzji nakazującej zabicie lub ubój zwierząt na podstawie art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625, z późn. zm.3));

2) uboju lub uśmiercania zwierząt kręgowych przy udziale dzieci lub w ich obecności;

3) wytrzewiania (patroszenia), oparzania, zdejmowania skóry, wędzenia i oddzielania części zwierząt stałocieplnych, przed ustaniem odruchów oddechowych i mięśniowych.

 

Przepisy karne

Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4, albo znęca się nad nim w sposób określony w art. 6 ust. 2,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U z 2004 r. Nr 91, poz. 877 i Nr 273, poz.

2703, z 2005 r. Nr 23, poz. 188, Nr 33, poz. 289, Nr 163, poz. 1362 i Nr 178, poz. 1480 oraz z 2006

r. Nr 17, poz. 127, Nr 144, poz. 1045, Nr 170, poz. 1217 i Nr 171, poz. 1225.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 180, poz.

1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 116, poz. 732, Nr 141, poz. 888, Nr 171, poz. 1056 i Nr 216,

poz. 1367 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11 i Nr 18, poz. 97.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, sąd może orzec przepadek zwierzęcia, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd orzeka przepadek zwierzęcia - jeżeli sprawca jest jego właścicielem.

4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa

oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.

5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 25 zł do 2500 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

Art. 37. 1. Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9, art. 12 ust. 1-6, art. 13 ust. 1,

art. 14, art. 15 ust. 1-5, art. 16, art. 17 ust. 1-7, art. 18, art. 22 ust. 1, art. 22a, art. 25 i art. 27,

podlega karze aresztu lub grzywny.

2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo do czynu określonego w ust. 1 jest karalne.

3. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia oraz przedmiotów z niego pochodzących, jak również można orzec przepadek zwierzęcia.

4. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w ust. 1, można orzec nawiązkę w wysokości do 1 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt.

Art. 37a. 1. Kto prowadzi hodowlę lub utrzymuje psa rasy uznawanej za agresywną bez wymaganego

zezwolenia, podlega karze aresztu lub grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek zwierzęcia.

Art. 37b. 1. Kto, będąc przewoźnikiem w rozumieniu art. 2 lit. x rozporządzenia nr 1/2005:

1) transportuje zwierzęta bez dokumentów, o których mowa w art. 4, art. 10 i art. 11 rozporządzenia nr 1/2005, lub

2) transportuje zwierzęta bez licencji, o której mowa w art. 17 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2005, lub

3) transportuje zwierzęta bez świadectw zatwierdzenia, o których mowa w art. 18 ust. 1 albo art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2005, lub

4) nie zapewnia transportowanym zwierzętom warunków, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia nr 1/2005, lub

5) nie wypełnia obowiązku określonego w art. 6 ust. 4 i 6 rozporządzenia nr 1/2005,

podlega karze aresztu lub grzywny.

2. Kto, będąc:

1) opiekunem w rozumieniu art. 2 lit. k rozporządzenia nr 1/2005, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 8 tego rozporządzenia,

2) operatorem punktu gromadzenia zwierząt, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 9 rozporządzenia nr 1/2005, podlega karze aresztu lub grzywny.

Art. 37d. 1. Kto:

1) będąc posiadaczem kurnika nie zapewnia sprawowania opieki nad kurczętami brojlerami przez osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 12a ust. 1,

2) zwiększa obsadę kurcząt brojlerów wbrew wymaganiom określonym w art. 12d,

3) nie prowadzi dokumentacji, o której mowa w art. 12f ust. 1, lub prowadzi ją niezgodnie z tym przepisem,

4) nie przechowuje lub nie udostępnia dokumentacji, o której mowa w art. 12f ust. 1, zgodnie z przepisem art. 12f ust. 2,

5) nie zaopatruje wysyłanych do ubojni kurcząt brojlerów pochodzących z kurnika o zwiększonej obsadzie w informacje, o których mowa w art. 12f ust. 3 - podlega karze grzywny.

2. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

46

---