• Przedstaw definicję opieki długoterminowej.

Opieka długoterminowa- polega na nieokreślonym w czasie świadczeniu usług, pomocy i wsparciu osobom przewlekle chorym, niepełnosprawnym.

Opieka długoterminowa obejmuje ciągłą, profesjonalną pielęgnację, rehabilitację oraz kontynuację leczenia farmakologicznego i dietetycznego, realizowana jest instytucjonalnie ( stacjonarnie lub w domu chorego).

W celu podtrzymania zdrowia i zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego chorym z dużymi deficytami w samoopiece i samopielęgnacji, nie kwalifikującymi się do leczenia szpitalnego.

• Omów zasady i tryb przyjęcia pacjenta do publicznego zakładu opieki długoterminowej.

Warunkiem objęcia op długoter osoby z chorobą przewlekłą jest:

• wniosek wystawiony przez lekarza POZ lub lekarza prowadzącego pacjenta na oddziale szpitalnym

• ocena wydolności w zakresie samoobsługi dokonana przez pielęgniarkę.

DŁUGOTERMINOWA OPIEKA DOMOWA DLA PACJENTÓW WENTYLOWANYCH MECHANICZNIE

Podstawą do objęcia opieki jest skierowanie od lekarza z oddziału szpitalnego. Do skierowania należy dołączyć:

- kartę informacyjną leczenia szpitalnego

- wyniki badań

- kwalifikacje do leczenia od anestezjologa.

• Wymień czynniki powodujące wzrost zapotrzebowania na opiekę długoterminową.

Wydłużenie średniej długości życia i starzenie się populacji.

Średnia długość życia mężczyzn wynosi 69,7 lat, a kobiet 78 lat.

Od 1950r wiek wydłużył się dla mężczyzn 13,7 lat a dla kobiet 17,3 lata.

Liczba ludzi >60r.ż w Polsce podana w % przez GUS

1970- 13%

1997 - 16,2%

2000 - 18%

2020 - 22,4%

Największy przyrost będzie dotyczył osób powyżej 80r.ż .

Nastąpi wzrost obciążenia demograficznego - do 2020r odwróci się proporcja - zmaleje obciążenie społeczeństwa dziećmi z 44 do 33 na 100 osób w wieku produkcyjnym i wzrośnie obciążenie osobami starszymi z 24 na 35 na 100 osób w wieku produkcyjnym.

Wzrost zachorowalności na choroby o charakterze przewlekłym, wymagających długotrwałej pielęgnacji i samopielęgnacji, edukacji i poradnictwa ( choroby układu krążenia, ch. nowotworowe, schorzenia neurologiczne).

Wyraźne tendencje wzrostowe dotyczące osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym oraz dzieci w wyniku wad wrodzonych. Zmiana modelu rodziny:

- rodzina wielodzietnej i wielopokoleniowej ewaluuje w kierunku małych rodzin nuklearnych

- stale powiększa się liczba ludzi w podeszłym wieku mieszkających samotnie, najczęściej są to kobiety

- w ostatnich kilkudziesięciu latach zwiększyła się aktywność zawodowa kobiet

- obecnie dominującą funkcją rodziny jest funkcja zarobkowo-konsumpcyjna

- systematycznie maleje udział rodziny w sprawowaniu opieki nad ludźmi starszymi i niepełnosprawnymi.

Ekonomizacja systemu opieki zdrowotnej zmusza szpitale do skracania okresu pobytu osób chorych w szpitalach do minimum niezbędnego do wykonania specjalistycznych procedur.

Istnieje zatem potrzeba funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej, które przejęłyby długoterminową kontynuację leczenia i rehabilitacji, a także opiekę nad osobami, którym rodziny takiej opieki zapewnić nie mogą.

• Wskaż różnice między poszczególnymi placówkami opieki długoterminowej o charakterze stacjonarnym.

ODDZIAŁY DLA PRZEWLEKLE CHORYCH

Zapewniają całodobową opiekę i leczenie osób, które przebyły fazę leczenia szpitalnego w oddziałach opieki krótkoterminowej, mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego, lecz wymagają dalszej hospitalizacji. Ponadto ze względu na stan zdrowia i stopień niepełnosprawności oraz brak możliwości samodzielnego funkcjonowania w domu wymagają stałego nadzoru lekarskiego, profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji.

W oddziale dla przewlekle chorych pacjent może przebywać czasowo- średnio 30 dni

ZAKŁADY PIELĘGNACYJNO-OPIEKUŃCZE (ZPO)

Zakłady opiekuńczo-pielegnacyjne udzielają całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji oraz zapewnia im kontynuację leczenia farmakologicznego, pomieszczenia oraz wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną tych osób i członków ich rodzin.

W odróżnieniu od domu pomocy społecznej, pobyt w zakładach ma charakter okresowy, a pacjent przebywa w nim tak długo jak to jest niezbędne, by go usprawnić, przygotować do samoopieki i pomóc jemu oraz rodzinie w adaptacji do sytuacji zmienionej przez chorobę. ZPO stanowią pośrednią formę opieki stacjonarnej pomiędzy opieką szpitalną, a pobytem pacjenta w środowisku domowym lub DPS.

ZAKŁADY OPIEKUŃCZO-LECZNICZE

Świadczenia zdrowotne realizowane przez zakłady opiekuńczo-lecznicze powinny być przeznaczone dla chorych pozbawionych zdolności samoopieki, wymagających wzmożonej pielęgnacji i kontynuacji leczenia pod stałym nadzorem lekarza, których stan zdrowia wyklucza opiekę domową lub w zakładzie piel-opiekuńczym, np. chorzy z niewydolnością oddechową wentylowani mechanicznie lub pacjenci w stanie apalicznym

Przedstaw cele i założenia restrukturyzacji szpitali w Polsce

Rok 1998- rozpoczęto restrukturyzację szpitali w Polsce.

Celem restrukturyzacji szpitali było stworzenie warunków do:

• Racjonalnego wydawania środków finansowych przeznaczonych na stacjonarną opiekę medyczną

• Bardziej efektywnego wykorzystywania poszczególnych oddziałów przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniego poziomu świadczeń.

Docelowo potencjał opieki stacjonarnej przewiduje się w liczbie 56 łóżek na 10 000 ludności, w tym:

• 35 łóżek na 10 000 ludności dla szpitali opieki krótkoterminowej ( zmniejszenie do 40 łóżek)

• 14 łóżek na 10 000 mieszkańców dla szpitali opieki długoterminowej

• 7 łóżek na 10 000 mieszkańców dla szpitali/oddziałów psychiatrycznych

Docelowo w Polsce ma funkcjonować 45 000 łóżek opieki długoterminowej, jednak nadal dostępność do tej formy opieki jest na poziomie niezadowalającym:

- 2000r - 12 000 łóżek opieki długoterminowej

- 2002 - 16 000 łóżek op. dług.

- 2004 - 20 000 łóżek op. dług.

• Omów stacjonarne i niestacjonarne formy opieki długoterminowej.

FORMY OPIEKI DŁUGOTERMINOWEJ

W opiece dług wyodrębnia się świadczenia:

- pielęgnacyjno-opiekuńcze

- opieki paliatywno-hospicyjnej

Świadczenia piel-opiekuńcze w war. stacjonarnych są realizowane przez:

- oddziały dla przewlekle chorych

- zakłady pielęgnacyjno-opiekuńcze

- zakłady opiekuńczo- lecznicze.

Świadczenia piel-opiekuńcze w war domowych realizowane są przez:

- zespoły opieki długoterminowej(opieka domowa nad pacjentami wentylowanymi mechanicznie)

- pielęgniarską opiekę domową.

• Scharakteryzuj sposób finansowania opieki długoterminowej.

ŹRÓDŁA FINANSOWANIA ZPO

• koszty świadczeń pokrywa NFZ

• koszty zakwaterowania i wyżywienia pokrywa podopieczny i lub jego rodzina

( lub pomoc społeczna).

Domowe świadczenia pielęgniarskie najczęściej finansowane są przez NFZ i realizowane na zlecenie lekarza rodzinnego.

W oddziale dla przewlekle chorych wszystkie świadczenia pokrywa NFZ

• Scharakteryzuj odbiorców opieki długoterminowej.

Człowiek przewlekle chory to osoba, u której w różnym okresie i czasie trwania występują objawy podmiotowe i przedmiotowe , ujawniają się zmiany w funkcjonowaniu narządów i układów, w konsekwencji których prawidłowe funkcjonowanie człowieka zostaje zaburzone.

Cechy charakterystyczne choroby przewlekłej;

• długotrwałość

• łagodniejszy niż w stanie ostrym przebieg

• pogorszenie sprawności fizycznej i psychicznej

• uzależnienie osoby chorej od pomocy innych

• nieodwracalność zmian patologicznych

DOROŚLI

• neurologicznych(stany po udarze, stany po uszkodzeniu rdzenia kręgowego, SM)

• ortopedycznych i chirurgicznych ( stany po urazach, złamaniach, amputacjach, stany po zabiegach operacyjnych z trudno gojącymi się ranami, rany trudno gojące się, odleżyny)

• internistycznych( ciężkie niewydolności krążeniowo-oddechowe, nerek, wątroby, powikłania długotrwałej cukrzycy, ciężkie choroby reumatyczne i reumatoidalne)

• wynikające z procesu starzenia się( brak sprawności psychofizycznej wynikającej z niedołęstwa)

DZIECI:

• ciężkie powikłania bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych

• zespoły powstałe w skutek zakażeń wewnątrzmacicznych( wrodzona toksoplazmoza, embriopatie)

• mózgowe porażenie dziecięce pod postacią ciężkich niedowładów lub porażeń

• genetycznie uwarunkowane zaburzenia przemiany aminokwasów, puryn, lipidów, węglowodanów

• postępujące zwyrodnienie istoty szarej mózgu

• mukowiscydoza

• powikłane wodogłowie

• ciężkie niewyleczalne wady serca, cewki nerkowej, inne zespoły ciężkich, złożonych wad wrodzonych i powikłań ich przebiegu

• nabyte zespoły przebiegające z krańcową niewydolnością jednego bądź wielu narządów, bez możliwości wyleczenia.

• Wymień zakres świadczeń realizowanych w stacjonarnych placówkach opieki długoterminowej.

Zakres świadczeń obejmuje:

1. Usługi zdrowotne:

• pielęgnacyjne- wynikające z diagnozy pielęgniarskiej

• rehabilitacyjne- aktywizacja, rehabilitacja psychiczna i ruchowa

• lecznicze- leczenie farmakologiczne, zabiegi terapeutyczne, konsultacje specjalistyczne

• diagnostyczne- monitorowanie stanu zdrowia, pomiary, obserwacja, badania laboratoryjne, rtg

• dietetyczne

• w zakresie terapii zajęciowej

• wsparcie psychologiczne

• edukacja i poradnictwo zdrowotne.

Usługi socjalno- opiekuńcze;

• pomoc w podstawowych czynnościach życiowych

• pomoc w załatwianiu spraw osobistych

• zapewnienie dostępu do różnych form pomocy społecznej

• organizacja opieki domowej po zakończeniu pobytu w zakładzie

• aktywizacja- np. terapia pracą

3. Związane z potrzebami bytowymi:

• zakwaterowanie

• wyżywienie

• utrzymanie czystości

4. Usługi wspomagające:

• zapewnienie możliwości kontaktu z bliskimi

• umożliwienie realizacji potrzeb religijnych

• Wyjaśnij pojęcie „osoba przewlekle chora” oraz wymień cechy charakterystyczne dla choroby przewlekłej.

Człowiek przewlekle chory to osoba, u której w różnym okresie i czasie trwania występują objawy podmiotowe i przedmiotowe , ujawniają się zmiany w funkcjonowaniu narządów i układów, w konsekwencji których prawidłowe funkcjonowanie człowieka zostaje zaburzone.

Cechy charakterystyczne choroby przewlekłej;

• długotrwałość

• łagodniejszy niż w stanie ostrym przebieg

• pogorszenie sprawności fizycznej i psychicznej

• uzależnienie osoby chorej od pomocy innych

• nieodwracalność zmian patologicznych

Choroba najczęściej ma przebieg naprzemienny z okresami zaostrzenia i remisji.

• Omów typy relacji opiekuńczych w rodzinie.

I TYP - członkowie rodziny występują jako osoby wspierające w chorobie i

niesprawności, a nie wyręczające chorego

• pełna akceptacja osoby chorej, niesprawnej, starszej

• troskliwość a nie wyręczanie

II TYP - członkowie rodziny wykazują nadmiar opieki

• wpływ demobilizujący na chorego

• uzależnienie od pomocy innych

• stała gotowość rodziny do podjęcia pomocy

• rodzina nie wspiera tylko wyręcza

• brak pełnej akceptacji chorego i traktowanie jako osobę mniej wartościowa „biedną”, której należy kompensować występujące niedostatki przez świadczenie pomocy

III TYP - manipulowanie członkami rodziny - traktowanie instrumentalnie

• pozbawienie renty

• zabieranie dodatku pielęgnacyjnego

• zwalnianie i usprawiedliwianie się z niewykonania różnego typu obowiązków z winy i powodu chorego

IV TYP - znęcanie się fizyczne i psychiczne nad osobą chorą

V TYP - szkodzenie choremu wbrew dobrym intencjom- działania wykonywane w dobrej wierze jednak szkodzą.

• Wymień przyczyny i konsekwencje niepodejmowania opieki przez opiekunów rodzinnych.

• brak akceptacji osoby chorej przez rodzinę

• brak akceptacji siebie w roli opiekuńczo- pielęgnacyjnej

W wielu przypadkach może to prowadzić do:

• oddanie członka rodziny pod opiekę służby zdrowia

• przekazanie obowiązków opiece społecznej

• porzucenie osoby starszej, chorej- ucieczka od obowiązków, scedowanie opieki na innych

Niepodejmowanie opieki przez rodzinę może być spowodowane niewydolnością opiekuńczą rodziny przejawiającą się:

• niesprawnością psychiczną i fizyczną członków rodziny

• trudną sytuacją bytową

• brakiem wiedzy o udzielaniu pomocy

• brakiem umiejętności

• występowaniem słabych lub patologicznych więzi emocjonalnych

• Wymień najczęściej zgłaszane problemy przez osoby chore przewlekle.

Najczęściej ludzie chorzy skarżą się na :

• niemożność samodzielnego wykonywania czynności samoobsługowych

• różnego rodzaju dolegliwości ………..otoczeniem

• trudności w utrzymywaniu kontaktu z rodziną

• poczucie uzależnienia od innych

• konieczność przyjmowania leków

• przestrzeganie zalecanej terapii

• stosowanie się do rygorów („nie wolno”)

• samotność

• brak zrozumienia

• odsunięcie na margines.

• Wymień najczęściej występujące problemy u opiekunów osób przewlekle chorych.

Problemy rodziny wynikają z:

• brak umiejętności i doświadczenia w wykonywaniu poszczególnych czynności

• brak czasu ( ogólnie i w konkretnych porach)

• wrażliwości bądź awersji do wykonywania poszczególnych działań lub czynności

• brak środków finansowych

Najczęściej określane są jako trudności z :

• karmieniem, myciem i pomocą w przemieszczaniu się

• organizacją opieki chorego

• stosowaniem wszystkich form zalecanej terapii, podawanie leków, ćwiczenia wspomagające, oddechowe

• pielęgnowaniem zapobiegawczym - zapobieganie odleżynom, masaże ćwiczenia.

• Wyjaśnij definicję oraz cele domowej opieki długoterminowej.

Jest to forma świadczenia zdrowotnego nad obłożnie chorym w każdym wieku, z każdą jednostką chorobową powodującą ograniczenie sprawności psychofizycznej. Objęci nią są pacjenci nie kwalifikujący się do leczenia stacjonarnego oraz pacjenci, którzy z różnych względów nie chcą lub nie mogą przebywać w zakładach opieki długoterminowej, a którzy wymagają systematycznej i wzmożonej opieki pielęgniarskiej udzielanej w warunkach domowych we współpracy z lekarzem POZ.

Pielęgniarka domowa to pielęgniarka wykonująca świadczenia zdrowotne na rzecz obłożnie chorego w domu nie rzadziej niż 4 dni w tyg przez 1,5 godz dziennie.

Celem pielęgniarskiej opieki domowej jest:

• zapewnienie wzmożonej opieki obłożnie chorym w środowisku domowym

przygotowanie chorego i jego rodziny do samoopieki i samopielęgnacji oraz kształtowanie umiejętności radzenia sobie z niepełnosprawnością

• Omów warunki objęcia domową opieką długoterminową osoby chore przewlekle.

Domowe świadczenia pielęgniarskie najczęściej finansowane są przez NFZ i realizowane na zlecenie lekarza rodzinnego.

Warunkiem objęcia opieka domową osoby obłożnie chorej jest:

1. wniosek wystawiony przez lekarza POZ lub lekarza prowadzącego pacjenta na oddziale

2. kwalifikacje pielęgniarskie

• uzyskanie 40 lub mniej punktów w ocenie możliwości w zakresie samoobsługi (skala Barthel)

• konieczność realizacji przynajmniej jednej z wymienionych świadczeń pielęgn, przez okres więcej niż 2 tyg, kroplowego wlewu dożylnego, zabiegów w obrębie Stomil, przetok, wykonywanie opatrunków odleżyn, troficznych owrzodzeń podudzi i trudno gojących się ran, karmienie przez zgłębnik i przetokę, płukanie pęcherza moczowego, pielęgnacja rurki tracheotomijnej, zakładanie i usuwanie cewnika do pęcherza moczowego.

• jednorazowo do 5 pacjentów- długoterminowa domowa

• do 8 pacjentów - opieka środowiskowa

• Omów zasady przyjęcia pacjenta do niepublicznego zakładu opieki długoterminowej.

O przyjęciu decyduje dyrektor placówki oraz lekarz który tam pracuje, musi być kwalifikacja pielęgn. ze skalą Bartel.

• Wymień wymagane kwalifikacje zawodowe pielęgniarki domowej opieki długoterminowej.

• wykształcenie wyższe licencjackie lub magisterskie

• średnie medyczne oraz ukończony kurs kwalifikacyjny w jednej z dziedzin pielęgniarstwa rodzinnego, opieki długoterminowej, pielęgniarstwa zachowawczego, geriatrycznego, opieki paliatywnej lub specjalizacja w tych dziedzinach. Pielęgniarka może być w trakcie kursów.

• Która z koncepcji teoretycznych współczesnego pielęgniarstwa ma najszersze zastosowanie w domowej opiece długoterminowej?

• Która z koncepcji teoretycznych współczesnego pielęgniarstwa ma najszersze zastosowanie w stacjonarnych placówkach opieki długoterminowej?

Prawidłowo realizowanie zadań ZPO umożliwiają 3 elementy:

• koncepcja pielęgnowania Calisty Roy

• metoda pielęgnowania realizowana w formie procesu pielęgnowania

• organizacja pracy według systemu primary nursing.

• Scharakteryzuj organizację domowej opieki długoterminowej.

ORGANIZACJA PIELĘGNIARSKIEJ OPIEKI DOMOWEJ

1. Niezbędne jest aby jednostka posiadała biuro z niezbędnym wyposażeniem: telefon z automatyczna sekretarką, faks, tel komórkowy, miejsce do przechowywania dokumentacji medycznej, magazyn na niezbędny sprzęt i leki. Każda pielęgniarka musi posiadać standardowo wyposażony neseser pielęgniarski; wskazane jest posiadanie samochodu.

2. Opieka powinna być sprawowana w dni powszednie od 8-20 oraz w dni wolne w medycznie uzasadnionych przypadkach

3. Liczba pacjentów objętych opieką nie powinna jednorazowo przekraczać 5 chorych.

4. Pielęgniarka udziela świadczeń na obszarze o pow. 30 km.

• Wymień zakres świadczeń realizowanych przez pielęgniarkę domowej opieki długoterminowej.

Pielęgniarki domowe realizują świadczenia

• niezależnie( samodzielnie) : zbieranie wywiadu i ustalenie diagnozy, wykonuje czynności pielęgnacyjno- higieniczne, pomoc w żywieniu i nawodnieniu, prowadzenie profilaktyki p/odleżynowej, edukacja w celu przygotowania do samoopieki i samopielęgnacji, pomoc w adaptacji i nauczenie pacjenta radzenia sobie, włączenie systemów wsparcia społecznego, pomoc w pozyskiwaniu sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego.

• współzależnie w ramach zespołu terapeutycznego np. współudział w rehabilitacji

• zależnie - na zlecenie lekarza

Pielęgniarki domowe najczęściej pracują metodą procesu pielęgnacyjnego

• Wymień elementy kształtujące wydolność opiekuńczą rodziny.

Niepodejmowanie opieki przez rodzinę może być spowodowane niewydolnością opiekuńczą rodziny przejawiającą się:

• niesprawnością psychiczną i fizyczną członków rodziny

• trudną sytuacją bytową

• brakiem wiedzy o udzielaniu pomocy

• brakiem umiejętności

• występowaniem słabych lub patologicznych więzi emocjonalnych

• Omów skalę Barthel i wskaż jej zastosowania w opiece długoterminowej.

Skala Barthel pozwala ocenić sprawność chorego - jakie czynności pacjent może wykonać sam lub z pomocą, albo nie może wykonać sam lub z pomocą, albo nie może wykonać ich wcale. Wg skali Barthel maksymalnie pacjent może otrzymać 100 pkt, a min. 0 pkt. Według skali Barthel pacjentów można podzielić na trzy grupy w zależności od ich stanu psychoruchowego:

I grupa - pacjent LEKKI - 85 - 100 pkt,

II grupa - pacjent ŚREDNIOCIĘŻKI - 20 - 85 pkt,

III grupa - pacjent CIĘŻKI - 0 - 25 pkt

Skala Barthela [

Lp.	Czynności	Nie potrafi	Potrafi z pomocą	Potrafi samodzielnie
1	Spożywanie posiłków	0	5	10
2	Przechodzenie z łóżka na wózek	0	5	15
3	Utrzymanie higieny osobistej	0	0	5
4	Korzystanie z wc	0	5	10
5	Mycie, kąpiel całego ciała	0	0	5
6	Przejście ponad 50 m (ewentualnie ze sprzętem)	0	5	10
7	Chodzenie po schodach	0	5	10
8	Jazda na wózku	0	0	5
9	Ubieranie się i rozbieranie	0	5	10
10	Kontrola zwieracza odbytu	0	5	10
11	Kontrola zwieracza cewki moczowej	0	5	10
Maksymalnie pacjent może otrzymać 100 pkt, minimalnie 0 pkt

• Scharakteryzuj długoterminową opiekę domową dla pacjentów wentylowanych mechanicznie.

Zespół długoterminowej opieki domowej realizuje opiekę nad obłożnie chorym z niewydolnością oddechową wymagającym stosowania inwazyjnego za pomocą respiratora

( przez rurkę tracheotomijną), bądź nieinwazyjnej: ustniki, maski., ciągłej lub okresowej terapii oddechowej, niewymagającej hospitalizacji na OIT lub w zakładach opieki całodobowej, a wymagającymi specjalistycznego nadzoru lekarza, pielęgniarki rehabilitacji. Chory musi wyrazić świadomą, pisemną zgodę na ten typ leczeni, w przypadku dzieci zgodę wyraża opiekun prawny.

Skład zespołu:

• lekarz specjalista anestezjologii i intensywnej terapii lub chorób wewnętrznych, chorób płuc, chirurgii, kardiologii lub pediatra ( dla dzieci) nie mniej niż 1x/ tydzień przez 1,5 godz + stała dostępność pod telefonem

• pielęgniarka - wykształcenie wyższe licencjackie lub magisterskie lub średnie medyczne z rocznym stażem l lecznictwie stacjonarnym oraz ukończoną specjalizacja lub kursem kwalifikacyjnym z piel anestezjologicznego. Nie mnie niż 2x w tygodniu przez 1,5 godz + telefon

• fizjoterapeuta lub technik fizjoterapii - nie mniej niż 2x w tyg przez 1 godz.

• Wyjaśnij pojęcie wypalenia zawodowego.

Wypalenie zawodowe to zespół emocjonalnego i fizycznego wyczerpania, które obejmuje negatywne nastawienie do pracy, utratę zadowolenia z wykonywanych zadań, poczucie braku osiągnięć osobistych oraz rozwój negatywnej samooceny prowadzący do depersonalizacji.

• Scharakteryzuj objawy wypalenia zawodowego.

Wyczerpanie emocjonalne - istotą tej grupy symptomów są:
niechęć do pracy

• brak satysfakcji z jej wykonywania

• negatywna ocena wykonywanego zawodu.

• poczucie zmęczenia fizycznego i psychicznego,

• rozdrażnienie i zniechęcenie

• coraz mniej czasu poświęca się na kontakty z pacjentem

• mogą pojawić się dolegliwości somatyczne :

• bóle głowy,

• zaburzenia gastryczne,

• bezsenność,

• uczucie permanentnego zmęczenia.

• Depersonalizacja - następuje rozwój negatywnego cynicznego nastawienia do pacjenta, który traktowany jest w sposób bezosobowy, nieczuły. Etap ten pojawia się zazwyczaj, gdy wyczerpanie emocjonalne osiąga wysoki poziom.

3. Poczucie braku osiągnięć osobistych - w tej fazie następuje duże obniżenie efektywności jakości wykonywanego zadania. Pojawia się:

• brak kontroli emocjonalnej,

• niemożność zapanowania nad sytuacją,

• trudności w koncentracji, obniżenie samooceny,

• a nawet utrata poczucia sensu życia.

• Wymień przyczyny wypalenia zawodowego.

Najczęstsze przyczyny wypalenia zawodowego w pielęgniarstwie:

• stawianie przed pielęgniarkami coraz więcej zadań i obowiązków, które m. in.wynikają z konieczności zdobywania nowej wiedzy oraz rozwijania nowych umiejętności celem zapewnienia pacjentowi opieki na jak najwyższym poziomie

• brak sukcesu zawodowego

• niskie zarobki

• niski prestiż zawodowy i poczucie rozbieżności między wymaganiami i oczekiwaniami, a statusem społecznym pielęgniarek

• stały kontakt ze słabymi, chorymi, oczekującymi ludźmi powodujący duże obciążenie psychiczne; najbardziej narażone na wypalenie zawodowe są pielęgniarki pracujące na oddziałach:

- psychiatrycznych

- intensywnej terapii

- onkologicznych

- opieki długoterminowej

- pediatryczne

• brak akceptacji siebie w roli pielęgniarki

• fizyczne i psychiczne czynniki stresogenne wynikające z pracy pielęgniarki:

- pracy zmianowej

- przeciążenie

- presja czasu

- duża odpowiedzialność

- brak kontroli nad ostatecznym rezultatem działania

- brak kryteriów kontroli osiągnięć

- brak informacji zwrotnej

- brak wsparcia społecznego

- „ niepewność jutra” wynikająca z ciągłych restrukturyzacji

placówek służby zdrowia.

Przedstaw sposoby zapobiegania zjawisku wypalenia zawodowego

Sposoby zapobiegania zespołowi wypalenia zawodowego.

Działania profilaktyczne muszą być wielokierunkowe i obejmować różne sfery życia człowieka. Wśród sposobów zapobiegania wypaleniu zawodowemu można wyróżnić

1. Zapewnienie optymalnej liczby osób pod opieką dla zapewnienia komfortu pracy niezbędne jest przestrzeganie przez przełożonych norm zatrudnienia. Pielęgniarka musi mieć czas dla pacjenta, dysponować taką ilością czasu, który pozwoli jej na realizację wszystkich zadań. Skracanie tego czasu poprzez zwiększenie liczby podopiecznych jest jednym z podstawowych czynników stresogennych zawodów medycznych.

2. Przerwy na wytchnienie - wśród działań profilaktycznych można wyróżnić wypoczynek bierny oraz rotacyjną zmianę personelu.

Wypoczynek bierny sprowadza się do oderwania się nawet na krótką chwilę od tego co się robi. Pozwala nabrać dystansu i zyskać nowe spojrzenie na problemy. Przerwa na kawę, rozmowę może być motorem ładującym akumulatory energii. Bardziej efektywną formą działań profilaktycznych będzie rotacyjna zmiana personelu. Może to być zmiana rodzaju pracy, zmiana stanowiska pracy ( w obrębie tego samego zawodu) lub zmiana oddziału w ramach wyuczonej specjalizacji.

3. Skrócenie czasu pracy - dłuższy czas pracy sprzyja wypaleniu się. Należy zatem

przestrzegać norm czasu pracy przewidzianych ustawą. Wszelkie wydłużenie

czasu pracy może być czynnikiem wpływającym na zmęczenie, obniżenie samopoczucia, co z kolei może służyć rozwijaniu negatywnych postaw wobec pacjentów.

4. Odpowiednie przygotowanie miejsca pracy - pomieszczenia socjalne powinny chociaż w części przypominać dom rodzinny ( rośliny doniczkowe, serwetki na stole, obraz na ścianie). Innym działaniem zapobiegawczym będzie ochrona przed hałasem. Hałas działa na ludzką psychikę w sposób niedostateczny powodując brak koncentracji, zdenerwowanie, pobudzenie psychoruchowe. Urządzenia wywołujące hałas powinny być instalowane z dala od miejsc pracy personelu medycznego. Niezbędne jest również prawidłowe oświetlenie miejsc pracy - światłem naturalnym jak i sztucznym, kontrolowanie temperatury, czystość i porządek. Istotne jest, by wszelkie przedmioty miały swoje miejsce. Nieład może być dużym czynnikiem stresogennym. Odpowiednio przygotowane miejsce pracy pozwoli w sposób efektywny funkcjonować pracownikowi na stanowisku pracy.

5. Towarzysko - zawodowe grupy wsparcia - udział w formalnych i nieformalnych spotkaniach towarzysko - zawodowych lub koleżeńskich daje okazję do odreagowania, spotkania takie dają możliwość wymiany spostrzeżeń i są oparciem w pokonywaniu sytuacji stresowych w pracy. Dodatkowo pracownik ma świadomość, że nie jest osamotniony w swoich decyzjach i postawach w pracy i że ma zawsze oparcie w kręgu koleżeńskim. Spotkania takie powinny mieć miejsce poza zakładem pracy.

6. Spotkania problemowe - wspólne zebrania pracownicze poświęcone wyrażaniu i analizowaniu uczuć wywołanych trudnymi problemami w pracy pozwalają zrozumieć własne reakcje i stosunek do pacjenta. Wymiana poglądów, zachowań i opinii służą porównaniu zachowań innych z zachowaniami własnymi. Spotkania umożliwiają wspólne rozwiązywanie problemów jednostki, jak również opracowaniem algorytmów postępowań ograniczających bądź eliminujących czynniki stresogenne. Zebrania takie pozwalają uniknąć destruktywnego skumulowania emocji. Warunkiem podstawowym takiego działania jest zaangażowanie całej grupy w celu konstruktywnego rozwiązywania problemów.

7. Ćwiczenia umiejętności personalnych - polega na praktycznej nauce umiejętności bezpośredniego kontaktowania się z pacjentami. Profesjonalnie takie ćwiczenia prowadzone są przez psychologa.

8. Regeneracja organizmu - sposób psychofizycznej regeneracji powinien być indywidualnie dobrany do osoby i wynikać z jej upodobań, predyspozycji i zainteresowań. Efektem tych działań poza odzyskaniem sil witalnych będzie spokój wewnętrzny i poprawa samopoczucia człowieka.

Przykłady działań regeneracyjnych:

• słuchanie muzyki, a potem ponowne rozmyślanie o przeżytym dniu,

• ucieczka do przyjaciół lub wyjście do miasta

• retrospekcja miłych wydarzeń

• długie spacery

• pisanie dziennika, traktując to jako formę autorefleksji

• czytanie ulubionej literatury

• wyszukiwanie działań praktycznych np. majsterkowanie, praca w ogródku

• rozwijanie hobby

• uprawianie sportu.

• Techniki relaksacyjne - przy aktualnym natężeniu stresów w codziennym życiu rozładowanie tych napięć staje się koniecznością, bowiem w przeciwnym wypadku może dojść do spadku wydajności organizmu i zmniejszenia stopnia jego koordynacji;

• sen - daje on możliwości usunięcia napięć zarówno z ciała jak i umysłu

• ćwiczenia relaksacyjne

• ćwiczenia oddechowe

techniki relaksacyjne wynikające z określonych filozofii życia (joga, medytacja).

• Wymień rodzaje świadczeń uzyskiwanych w ramach pomocy społecznej.

Świadczenia pomocy społecznej:

1. Świadczenia pieniężne:

• zasiłek stały

• zasiłek okresowy

• zasiłek celowy

• specjalny zasiłek celowy

• zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie

• pomoc dla rodziców zastępczych

• pomoc na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki osobom opuszczającym niektóre typy placówek opiekuńczo- wychowawczych, domy pomocy społecznej oraz dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, schroniska dla nieletnich, zakłady poprawcze, specjalne ośrodki szkolno- wychowawcze oraz rodziny zastępcze

• Świadczenia niepieniężne:

• praca socjalna

• składki na ubezpieczenia zdrowotne

• składki na ubezpieczenia społeczne

• pomoc rzeczowa, w tym ekonomiczne usamodzielnienie

• sprawianie pogrzebu

• poradnictwo specjalistyczne

• interwencja kryzysowa

• schronienie

• posiłek

• niezbędne ubranie

• usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy

• specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach wsparcia

• mieszkanie chronione

• pobyt i usługi w domu pomocy społecznej

• opieka i wychowanie w rodzinie zastępczej i placówce opiekuńczo- wychowawczej

• pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych

• pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, pomoc w zagospodarowaniu- w formie rzeczowej dla osób usamodzielnianych

• szkolenia, poradnictwo rodzinne i terapia rodzinna prowadzone przez ośrodki adopcyjno- opiekuńcze

• Przedstaw definicję oraz cele pomocy społecznej.

Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej, która umożliwia przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych osobom, które nie są w stanie sami ich pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Wspiera ich w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Cele pomocy społecznej:

• wsparcie osób i rodzin w przezwyciężaniu trudnej sytuacji życiowej, doprowadzenie w miarę możliwości do ich życiowego usamodzielnienia i umożliwienia im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka

• zapewnienie dochodów na poziomie interwencji socjalnej dla osób nie posiadających dochodu lub o niskich dochodach, w wieku poprodukcyjnym i osobom niepełnosprawnym

• zapewnienie dochodu do wysokości poziomu interwencji socjalnej osobom i rodzinom o niskich dochodach, które wymagają okresowego wsparcia

• zapewnienie profesjonalnej pomocy rodzinom dotkniętym skutkami patologii społecznej, w tym przemocą w rodzinie,

• integracja ze środowiskiem osób wykluczonych społecznie

stworzenie sieci usług socjalnych adekwatnych do potrzeb w tym zakresie

• Wymień rodzaje domów opieki społecznej oraz przedstaw zakres świadczeń realizowanych w DPS.

Domy pomocy społecznej- świadczą pomoc na poziomie obowiązującego standardu, osobom wymagającym całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności usługi; bytowe, opiekuńcze, wspomagające, edukacyjne w formach i zakresie wynikających z indywidualnych potrzeb.

Domy pomocy społecznej, w zależności dla kogo są przeznaczone dzielą się na domy dla :

• osób w podeszłym wieku

• osób przewlekle somatycznie chorych

• osób przewlekle psychicznie chorych

• dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie

• dzieci i młodzież niepełnosprawną intelektualnie

• osób niepełnosprawnych fizycznie.

• Wymień sytuacje życiowe upoważniające do udzielenia świadczeń z zakresu pomocy społecznej.

Kryteria przyznawania świadczeń pomocy społecznej udziela się z powodu (art. 7 ustawy):

• ubóstwa, sieroctwa, bezdomności

• bezrobocia, niepełnosprawności

• długotrwałej lub ciężkiej choroby

• przemocy w rodzinie

• potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności

• bezradności w sprawach opiekuńczo- wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,

• braku umiejętności w [przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo- wychowawcze

• trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy

• trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego

• alkoholizmu lub narkomanii

• zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej

• klęski żywiołowej lub ekologicznej

• Omów dokumentację prowadzoną przez pielęgniarki domowej opieki długoterminowej.

-proces pielęgnowania

-karty obserwacji / bilans wodny, skala Douglasa, karta wkłuć dożylnych?, skala Bartel?,/

• Zdefiniuj termin „terminalna faza choroby” oraz scharakteryzuj poszczególne jej okresy.

Terminalna faza choroby- kiedy stwierdza się brak możliwości leczenia przyczynowego i pozostaje leczenie objawowe.

I okres- preterminalny- pacjent znajduje się w miarę dobrym stanie ogólnym

II okres- właściwy stan terminalny- gdy pojawiają się dolegliwości prowadzące do pogorszenia się stanu zdrowia / 6-8 tyg

III okres- umierania- bezpośrednio poprzedza śmierć chorego, trwa kilkadziesiąt godzin / 2-3 doby/ , pojawia się stopniowo narastająca niewydolność ważnych dla życia narządów i układów.

• Przedstaw zakres informacji niezbędnych do sformułowania diagnozy pielęgniarskiej wobec pacjenta w terminalnej fazie choroby oraz jego rodziny.

- sfera fizyczna- ból, duszność, wydzielina w oskrzelach, nudności , wymioty, zaparcia, biegunki, brak apetytu, stan skóry, zaburzenia w oddawaniu moczu, oceniamy deficyt w zakresie samoobsługi

- sfera psychiczna- czy pacjent ma świadomość swojego stanu, jakie ma doświadczenia z procesem umierania, czego się boi, ocenić sferę życia duchowego, sytuację społeczną

- rozpoznanie sytuacji rodziny

• Przedstaw zakres działań edukacyjnych wobec rodziny pacjenta w terminalnej fazie choroby

- określić wiedzę i możliwości rodziny

- określić motywację rodziny do sprawowania opieki

- wyjaśniać celowość wykonywanych czynności

- nauczenie czynności pielęgnacyjno - opiekuńczych

- wspieranie w opiece

- zapoznać rodzinę ze zmianami w stanie pacjenta, objawami agonii i jak ma postępować

- ustalić alternatywne miejsce pobytu pacjenta

- zapewnić że opieka domowa jest tak samo dobra jak szpitalna

- edukację rozłożyć w czasie, używać materiałów edukacyjnych

- treść i sposób przekazu musi być dostosowana do możliwości odbiorcy

• Przedstaw problemy emocjonalne rodziców dziecka objętego opieką długoterminową z powodu choroby przewlekłej lub niepełnosprawności.

• Scharakteryzuj problemy społeczne rodziców dziecka objętego opieką długoterminową z powodu choroby przewlekłej lub niepełnosprawności.

• Zdefiniuj termin „wsparcie społeczne” oraz „zasoby wsparcia społecznego”.

Wsparcie społeczne jest różnie definiowane. Uważa się je za pomoc dostępną dla jednostki w sytuacjach trudnych, zasoby dostarczane jednostce przez interakcję z innymi ludźmi, konsekwencje przynależności człowieka do społeczeństwa, zaspokojenie potrzeb w trudnych sytuacjach przez osoby znaczące i grupy odniesienia

• Wsparcie emocjonalne, polegające na przekazywaniu emocji podtrzymujących, uspokajających, będących przejawem troski i pozytywnego ustosunkowania do osoby wspieranej. Zachowania wspierające mają też na celu stworzenie poczucia przynależności, opieki i podwyższania samooceny. Osoby cierpiące mogą dzięki wsparciu emocjonalnemu uwolnić się od własnych napięć i negatywnych uczuć, mogą wyrazić swoje lęki, obawy, smutek. Wpływa to nie tylko na poprawę samooceny osoby wspieranej, ale również na jej samopoczucie. Odpowiednie zachowanie osoby wspierającej wyzwala także poczucie nadziei. Takie wsparcie upewnia nas, że jesteśmy kochani i że komuś na nas zależy („są na świecie ludzie, którzy mnie kochają”). Ten rodzaj wsparcia najpowszechniej występuje w sytuacjach trudnych.

• Wsparcie informacyjne to wymiana i udzielanie informacji oraz dawanie rad, które sprzyjają lepszemu zrozumieniu sytuacji, własnego położenia życiowego i problemów. Chodzi tu także o dostarczanie informacji zwrotnych o skuteczności podejmowania przez osobę wspieraną różnych działań zaradczych oraz dzielenie się własnym doświadczeniem przez osoby przeżywające podobne problemy, co ma miejsce na przykład w grupach samopomocy (np. Anonimowych Alkoholików). Wsparcie informacyjne odpowiada na potrzebę rozumienia sensu krytycznych wydarzeń i ich przyczyn. Tego rodzaju wsparcia udzielają nam najczęściej osoby, z którymi łączą nas kontakty towarzyskie („gdy mam problemy jest ktoś, kto mi poradzi”). Istnienie osób (znajomych), z którymi można razem spędzać czas jest również formą wsparcia.

• Wsparcie instrumentalne polega na udzielaniu bezpośredniej pomocy w formie pożyczek, darów lub usług. Jest to także przekazywanie informacji o konkretnych sposobach postępowania oraz forma modelowania skutecznych zachowań zaradczych. Formą takiego wsparcia może być na przykład działanie na rzecz osób potrzebujących: karmienie, udostępnianie schronienia, mieszkania, przekazywanie środków do życia, zaopatrzenie w lekarstwa i środki lecznicze. Ten typ wsparcia, podobnie jak wsparcie informacyjne, jest najbardziej oczekiwany i potrzebny w sytuacjach katastrof, klęsk żywiołowych itp.

• Wsparcie duchowe związane jest ze szczególnie krytycznymi sytuacjami życiowymi (nieuleczalna choroba, stany terminalne). Dotyczy opieki hospicyjnej, w której pomoc wobec cierpienia i bólu duchowego, związanego z sensem życia i śmierci, wymaga odniesienia się właśnie do sfery sensu życia i ducha.

• Scharakteryzuj rodzaje wsparcia społecznego udzielanego przez pielęgniarkę

opieki długoterminowej wobec swoich podopiecznych i ich rodzin.

Jak wyżej……..

• Przedstaw najczęstsze problemy zdrowotne osób starszych objętych opieką długoterminową.

- trudności w komunikowaniu

- zaburzenia sprawności fizycznej

- zaburzenia równowagi

- skłonność do upadków i złamań

- zaburzenia i osłabienie funkcji zwieraczy

- zwolnienie perystaltyki jelit, skłonność do odwodnień

- skłonność do infekcji ukł oddechowego

- wielochorobowość

- zamazanie obrazu choroby

• Przedstaw najczęstsze problemy psychospołeczne osób starszych objętych opieką długoterminową.

- poczucie osamotnienia, odrzucenia, izolacji

- wyprowadzenie się dzieci

- śmierć współmałżonka

- przejście na emeryturę, zaniechanie pracy zawodowej, utrata kontaktów towarzyskich , straty ekonomiczne

- odwrócenie ról- zależność od innych

- egoizm osób starszych, zaostrzenie się dominujących cech charakteru

- popadanie w skrajności , reakcje nieadekwatne do sytuacji

- konflikty międzypokoleniowe, sztywność myślenia

- zaburzenia pamięci

- trudności do adaptacji do nowych warunków

• Wyjaśnij pojęcie „grupa samopomocy”.

Grupy samopomocowe są dobrowolnymi najczęściej luźnymi zgromadzeniami osób, których aktywne działanie skierowane jest na wspólne pokonywanie chorób, problemów natury psychicznej albo socjalnej, które dotyczą ich bezpośrednio albo ich bliskich. Celem ich pracy jest zmiana własnych osobistych warunków życia. Grupa jest środkiem prowadzącym do zniesienia izolacji zewnętrznej (społecznej, towarzyskiej) i wewnętrznej (osobistej, duchowej). Cele grupy samopomocowej skierowane są głównie na jej członków a nie na osoby z zewnątrz; jest to element odróżniający grupy od innych form zaangażowania obywatelskiego. Grup samopomocowych nie prowadzą osoby udzielające na co dzień profesjonalnej pomocy. Czasem zdarza się jednak, że na spotkanie grupy zapraszani są eksperci w danej dziedzinie."

• Przedstaw cel i zakres działań grup samopomocy.

Cele grup samopomocowych

Nadrzędnym celem członków grup samopomocowych jest pomoc samym sobie w kręgu osób dotkniętych takim samym problemem. Cele grupy samopomocowej ustalają sami jej uczestnicy i zawsze mogą je zmienić. Różnym grupom samopomocowym przyświecają różne cele. Na przykład członkowie grup samopomocowych poświęconych uzależnieniom chcą pozostać przede wszystkim "czyści", podczas gdy członkowie grup z zakresu chorób przewlekłych będą się starać nauczyć się żyć z takim schorzeniem i zdobyć jak najszerszą wiedzę na jego temat. Inne grupy chcą poprzez wspólne aktywne spędzanie czasu wolnego wyzbyć się samotności i wyjść z izolacji.

Poprzez wspólną pracę w ramach grupy samopomocowej można łatwiej poradzić sobie z obciążeniami socjalnymi, psychicznymi i / lub będącymi wynikiem choroby. Członkowie grup samopomocowych mogą ...
... wspierać się wzajemnie przy pokonywaniu trudności,
... zdobywać wiedzę na temat osobistej trudnej sytuacji,
... rozwijać nowe formy radzenia sobie z problemem,
... odrzucić izolację społeczną i fobie,
... przedsiębrać wspólne działania,
... wytworzyć w sobie pewną siebie postawę w kontaktach z profesjonalistami (np. z lekarzami),
... stworzyć nowe perspektywy i życie wypełnić nową treścią oraz
... dodawać sobie wspólnie odwagi przy dochodzeniu swoich praw

• Wymień podstawowe akty prawne regulujące organizację i funkcjonowanie opieki długoterminowej.

30.08. 91r - ustawa o ZOZ,

30.12. 98r rozporz. Min zdrowia i opieki społ. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do ZOL i ZOP oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt

27.08.04r - ustawa oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

21.12.06r - rozporz. Min zdrowia w spr. rodzaju i zakresów dokumentacji med. W ZOZ oraz sposobów ich przetwarzania

-19.09.07r zarządzenie prezesa NFZ / 61/2007/ - w spr. zawierania i realizacji umów w rodzaju : opieka długoterminowa

• Przedstaw zasady opieki pielęgniarskiej w warunkach domowych nad pacjentem unieruchomionym w łóżku z powodu choroby przewlekłej.

- proces pielęgnowania!! W oparciu o rozpoznane problemy chorego i rodziny

- współpraca z lekarzem ZOZ i pielęgn środowiskową

- rozległa edukacja prowadząca do uniezależnienia się od opieki

- prowadzenie dokumentacji

Omów zadania pielęgniarki wobec pacjenta chorego przewlekle.

Pielęgniarka koordynująca opiekę powinna mieć wiedzę na temat:

człowieka chorego - jego stanu psychofizycznego, sprawności, możliwości samoopieki, zakresu oczekiwanej pomocy, problemów- wiedza ta będzie wyznaczała konkretne zadania wobec chorego

• rodziny i jej sytuacji - typ rodziny, rodzaj więzi emocjonalnych, wpływ choroby na funkcjonowanie rodziny, spełnianie przez rodzinę jej funkcji opiekuńczej - pozwoli to na określenie zakresu pracy z rodziną.

• Diagnoza pielęgniarska

• Sfera fizyczna, psychiczna

• Udział w leczeniu

• Udział w czynnościach pielęgn i opiekuńczych

• Udzielanie wsparcia psych

• Edukacja i wsparcie rodziny

• Przedstaw standard opieki pielęgniarskiej w warunkach domowych nad pacjentem z cewnikiem Foleya.

• Przedstaw zakres przygotowania pacjenta z przewlekłą niewydolnością krążenia do samoopieki oraz samokontroli.

- ustalić zakres posiadanych wiadomości przez pacjenta

- ustalić deficyt samoopieki

- ustalić motywację pacjenta do samoopieki

- ustalić gotowość rodziny i możliwości do sprawowania samoopieki

- edukacja wiadomości o chorobie, dieta, jadłospisy, produkty zabronione, aktywność fizyczna, konieczności celowość przyjmowanych leków, zeszyt kontroli RR, nauka pomiaru RR, dostarczenie materiałów edukacyjnych, sposoby radzenia sobie ze stresem , nauka relaksacji, rzucenie nałogów, grupy wsparcia

• Omów zakres przygotowania pacjenta z cukrzycą do samoopieki oraz samokontroli.

Jak wyżej……..







6

---