PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W ELBLĄGU INSTYTUT POLITECHNICZNY LABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI |
|
Grupa dziekańska/ podgrupa ćwiczeniowa: 2 |
Tytuł ćwiczenia: UKŁADY AKTYWNE RC |
Skład grupy: 1. Feszak Andrzej 2. Cisek Maciej 3. Cabaj Krzysztof |
Data wykonania 17.XI.2007
/data oddania: 07.I.2008 |
|
Ocena: |
Opis wykonywanego ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest poznanie właściwości wybranych elementów i układów aktywnych takich jak:
wzmacniacz operacyjny, źródło sterowane, sumator, układ całkujący, układ różniczkujący, itd.
Zakres ćwiczenia obejmuje:
przygotowanie do ćwiczenia polegające na przypomnieniu właściwości wybranych układów
aktywnych oraz metod ich analizy. Rozwiązać wskazane przez prowadzącego układy aktywne,
tzn. wyznaczyć transmitancje lub funkcje przejścia tych układów,
dobór wartości źródeł napięcia, dobór rodzaju i zakresów przyrządów pomiarowych,
połączenie obwodów na stole laboratoryjnym według podanych schematów,
pomiar napięć i prądów we wskazanych przez prowadzącego układach aktywnych zgodnie z
wytycznymi podanymi w punkcie 3,
porównanie wyników pomiarów z wynikami obliczeń,
opracowanie sprawozdania i wniosków wynikających z ćwiczenia.
Wykaz i dane znamionowe elementów użytych do ćwiczenia.
Oscyloskop 3502C 20MHz
Opornik dekadowy MDR-93-5b
Opornik dekadowy OD-2-D4b
Opornik dekadowy OD-2-D4c
Kondensator dekadowy typ KD-2
Opornik dekadowy DR4b-16
Zasilacz HY 3010 x2
Generator DF 1641A
Wyniki obliczeń :
1) Układ odwracający fazę
k-wzmocnienie
Jeśli R1=R2, to U2= -U1
Parametry układu |
Wyniki pomiarów i obserwacji |
|
Wyniki obliczeń i uwagi |
||
|
U1[V] |
U2[V] |
|
|
uwagi |
R1=66kΩ, R2=5kΩ |
7 |
6 |
0,833 |
0,857 |
|
R1=10kΩ, R2=5kΩ |
3,5 |
7 |
2 |
2 |
|
R1=2kΩ, R2=5kΩ |
8 |
14 |
2,5 |
1,75 |
przesterowany |
R1=2kΩ, R2=6kΩ |
8 |
14 |
3 |
1,75 |
przesterowany |
R1=9kΩ, R2=5kΩ |
7 |
4 |
0,556 |
0,57 |
|
2) Układ nieodwracający fazy
Parametry układu |
Wyniki pomiarów i obserwacji |
|
Wyniki obliczeń i uwagi |
||
|
U1[V] |
U2[V] |
|
|
uwagi |
R1=9kΩ, R2=5kΩ |
6 |
12 |
1,56 |
2 |
|
R1=6kΩ, R2=5kΩ |
6 |
13 |
1,833 |
2,167 |
|
R1=6kΩ, R2=7kΩ |
6 |
14 |
2,167 |
2,333 |
przesterowany |
3) Układ całkujący (integrator)
Funkcja przejścia
Transmitancja
f[kHz] |
R1[kΩ] |
C2[μF] |
XC[Ω] |
[deg] |
U1[V] |
U2[V] |
|
|
1,1 |
6 |
0,09 |
|
|
7 |
1,1 |
0,158 |
0,267 |
5 |
3 |
0,09 |
|
|
8 |
1,1 |
0,118 |
0,1375 |
10 |
5 |
0,09 |
|
|
8 |
0,8 |
0,0375 |
0,0354 |
4) Układ różniczkujący
Funkcja przejścia:
f[kHz] |
R2[kΩ] |
C1[nF] |
XC[kΩ] |
[deg] |
U1[V] |
U2[V] |
|
|
5 |
5 |
4 |
7,961 |
101,25 |
7 |
5 |
0,714 |
0,628 |
8 |
5 |
4 |
4,976 |
100 |
7,5 |
9 |
1,2 |
1,005 |
10 |
4 |
4 |
3,980 |
90 |
7,5 |
9 |
1,2 |
1,005 |
Transmitancja:
Uwagi i wnioski:
- Wartości rzeczywiste wzmocnień różniły się od wartości wyliczonych z parametrów układu. Duży wpływ na to może mieć niedokładność związana z odczytywaniem wartości z oscyloskopu. Błędy wprowadzało również „przesterowanie” wzmacniacza operacyjnego, ponieważ pomimo żądanego wzmocnienia układ nie mógł osiągnąć żądanej wartości napięcia wyjściowego (związane jest to z ograniczeniami ze strony napięcia zasilania),
- Odczytane z oscyloskopu wartości przesunięć fazowych również różniły się od wyznaczonych matematycznie wartości. Błędy te również w dużej mierze spowodowane były niedokładnością odczytywania wartości z oscyloskopu,
- W przypadku układu różniczkującego zauważalne były wyraźne zniekształcenia harmoniczne na wyjściu układu, powodem tego może być spadek reaktancji pojemnościowej w zależności od częstotliwości, w związku z czym wyższe harmoniczne są o wiele mocniej wzmacniane niż podstawowa składowa, a więc niezauważalne zniekształcenia sygnału wejściowego mogą znacząco zniekształcić sygnał wyjściowy. Widać to we wzorze na wzmocnienie:
Wzmocnienie wzrasta proporcjonalnie do częstotliwości.